Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-254/15-2/JF
z 19 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla zabudowy przestrzeni wnękowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla zabudowy przestrzeni wnękowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą między innymi na usłudze produkcji mebli do zabudowy przestrzeni wnękowych pod indywidualny wymiar oraz ich montażu. Usługi polegają na wykonaniu z wcześniej zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia, trwałej zabudowy (szafy zespolone, meble kuchenne zespolone), które są zainstalowane, przytwierdzone na stałe bez możliwości jej przemieszczenia tzn. trwale sklejone i zespolone w jedną całość (bryłę). Ww. materiały wykorzystywane do wykonania usługi są montowane na stałe - stanowiąc jedną całość (zabudowę) we wcześniej przygotowanym miejscu (ściśle związanym wymiarowo z tą konkretną zabudową), potem wszystko jest obrabiane płytami karton-gips dla estetycznego wyglądu. Wnioskodawca nie jest producentem materiałów a jedynie nabywa je i ewentualnie docina na potrzeby konkretnego indywidualnego zamówienia.

Wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowane w przestrzeni wnękowej Wnioskodawca montuje wykuwając w posadzce otwory na prowadnice lub wklejając szkła na ściany trwale przytwierdza przyklejając na klej, co uniemożliwia wtórny demontaż.

Zdarza się jednak, że zabudowa nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Zatem występuje na przykład taka sytuacja, gdy zabudowa jest przytwierdzona na długości całej ściany lub jej części i jest trwale przymocowana do podłogi i sufitu klejem montażowym wysokiej przyczepności a potem dodatkowo z wykorzystaniem płyt kartonowo-gipsowych obrabiane są wykończenia i malowane.

Zabudowy wykonywane są na konkretny przygotowany wymiar oraz według projektu indywidualnie przygotowanego przez Wnioskodawcę. W tym celu przerabia się otwory wentylacyjne w ścianach czy rozmieszczenie gniazd z prądem oraz odpływy kanalizacji i zasilanie wody. Mocowanie elementów konstrukcyjnych polega na ich stałym trwałym przytwierdzeniu do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Wszystkie elementy, aby do siebie pasowały, muszą być wykonane na konkretny wymiar. Czasem gdy podłoga czy sufit nie zachowuje poziomu Wnioskodawca montuje płyty karton-gips i równa powierzchnię pod zabudowę lub wkuwa elementy w ściany. Zabudowa ma indywidualne wymiary, wyposażenie, wykończenie dostosowane do miejsca, w którym ma być zainstalowana, zgodnie z zamówieniem klienta. Wszystkie zabudowy są ze sobą klejone tak, że tworzą jedną zwartą bryłę i każdorazowy demontaż uniemożliwia ponowne wykorzystanie tych elementów.

Usługi świadczone są w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w domach jednorodzinnych do 200 m2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy realizacja zamówień na trwałą zabudowę przestrzeni, którą wykonuje firma Wnioskodawcy w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowana jest stawką VAT 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kompleksowa usługa polegająca na realizacji zamówienia na wykonanie trwałej zabudowy przestrzeni, w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, podlega opodatkowaniu stawką 8%.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy VAT, ustawodawca przewiduje zastosowanie obniżonej stawki podatku VAT dla dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, którego definicja znajduje się w art. 41 ust. 12a ustawy VAT.

Zgodnie z definicją ustawową, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych. Przy czym ustawodawca przyjął, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2. W przypadku usług świadczonych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2 stawkę podatku VAT należy naliczyć proporcjonalnie, tj. obniżoną stawkę można zastosować tylko w stosunku, w jakim pozostaje powierzchnia kwalifikująca się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym do całkowitej powierzchni użytkowej. W pozostałym zakresie należałoby zastosować stawkę podstawową, tj. 23%.

W przedstawionym stanie faktycznym poszczególne świadczenia - dostawa materiałów niezbędnych do zamontowania szafy wnękowej oraz sam montaż są składnikami jednej usługi, odrębnie bowiem nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, ale są środkiem do prawidłowego wykonania usługi zasadniczej - zabudowy wnęki.

Samo dostarczenie materiałów niezbędnych do zmontowania szafy wnękowej nie będzie miało żadnej wartości dla klientów, jeśli nie zostanie wykonana cała usługa podstawowa jaką jest zabudowa wnęki przez profesjonalnego montera. Montaż ma charakter dominujący, bowiem to dzięki niemu klient może korzystać z zakupionego świadczenia. Z punktu widzenia klienta usługi montażowe mają dla niego wartość użytkową zakupionego świadczenia, a nie przeniesienie prawa do rozporządzania towarem - materiałem niezbędnym do dokonania zabudowy - jak właściciel. Klient bowiem nie jest zainteresowany zakupem samych materiałów bo nie potrafi profesjonalnie tego zamontować. Zatem to montaż stanowi dla klienta usługę podstawową i całe świadczenie powinno być opodatkowane stawką obniżoną 8%, z zastrzeżeniem limitów wskazanych dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w art. 41 ust. 12c ustawy VAT.

Podsumowując, przedmiotem transakcji dokonywanych przez firmę Wnioskodawcy jest kompleksowa usługa, której dominującym świadczeniem jest wykonanie montażu, instalacja materiałów koniecznych do wykonania zlecenia. Zamawiający nie jest bowiem zainteresowany zakupem poszczególnych materiałów, z których wykonuje ona zabudowę, ale efektem finalnym w postaci trwałej nieprzenoszalnej zabudowy.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że najbardziej pracochłonnym i wymagającym precyzyjnej pracy elementem jest sama usługa rozumiana jako przygotowanie podłoża, montaż, instalacja elementów trwale je przytwierdzając do ściany, podłogi i/lub sufitu budynku. Z punktu widzenia trwałości wykonanych prac istotnym jest również fakt, iż po zrealizowaniu zlecenia i wykonaniu trwałej zabudowy, wszystkie jej elementy stanowią część składową budynku zabudowę w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i każdorazowa ingerencja w demontaż choćby jednej części zabudowy trwale pozbawia jej ponownego użycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi natomiast, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W myśl przepisu art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku preferencyjnego rozwiązania, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, istotne jest zatem określenie, czy i w jakim zakresie ustawodawca odwołuje się w nim do klasyfikacji statystycznych, a w przypadku braku takiego odwołania, jakie znaczenie należy przypisać normie tam zawartej.

W przepisie tym ustawodawca wymienił czynności oraz wskazał, że muszą one dotyczyć określonych obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przypadku czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy ustawodawca nie powołał symboli statystycznych, a zatem dla celów stosowania tego przepisu czynności te nie powinny być identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych. Natomiast, jak już zaznaczono, przy definiowaniu ww. obiektów ustawodawca, co do zasady, odwołuje się do klasyfikacji statystycznych, jednakże kwestia ta w kontekście pytania Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi produkcji mebli do zabudowy przestrzeni wnękowych pod indywidualny wymiar oraz ich montażu. Usługi polegają na wykonaniu trwałej zabudowy (szafy zespolone, meble kuchenne zespolone) z wcześniej zakupionych materiałów: płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia, które są jest zainstalowane, przytwierdzone na stałe bez możliwości ich przemieszczenia tzn. trwale sklejone i zespolone w jedną całość (bryłę). Ww. materiały wykorzystywane do wykonania usługi są montowane na stałe, stanowiąc jedną całość (zabudowę) we wcześniej przygotowanym miejscu (ściśle związanym wymiarowo z tą konkretną zabudową), potem wszystko jest obrabiane płytami karton-gips dla estetycznego wyglądu. Wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowane w przestrzeni wnękowej montuje wykuwając w posadzce otwory na prowadnice lub wklejając szkła na ściany trwale przytwierdza przyklejając na klej co uniemożliwia wtórny demontaż. Zdarza się jednak, że zabudowa nie jest wmontowana we wnękę, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Gdy zabudowa jest przytwierdzona na długości całej ściany lub jej części i jest trwale przymocowana do podłogi i sufitu klejem montażowym wysokiej przyczepności a potem dodatkowo z wykorzystaniem płyt kartonowo-gipsowych obrabiane są wykończenia i malowanie. Zabudowy wykonywane są według projektu indywidualnie przygotowanego przez Wnioskodawcę. W tym celu przerabia się otwory wentylacyjne w ścianach czy rozmieszczenie gniazd z prądem oraz odpływy kanalizacji i zasilanie wody. Mocowanie elementów konstrukcyjnych polega na ich stałym trwałym przytwierdzeniu do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu. Czasem gdy podłoga czy sufit nie zachowuje poziomu Wnioskodawca montuje płyty karton-gips i równa powierzchnię pod zabudowę lub wkuwa elementy w ściany. Wszystkie zabudowy są ze sobą klejone tak, że tworzą jedną zwartą bryłę i każdorazowy demontaż uniemożliwia ponowne wykorzystanie tych elementów. Usługi świadczone są w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w domach jednorodzinnych do 200 m2.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy stawki podatku dla realizacji zamówień na trwałą zabudowę przestrzeni w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że z okoliczności faktycznych podanych we wniosku o interpretację wynika, że mamy do czynienia z produkcją mebli do zabudowy przestrzeni wnękowych na indywidualny wymiar oraz ich montażem. Uwzględniając zasadę stosowania VAT, zgodnie z którą podatek ten powinien odpowiadać rzeczywistości gospodarczej, sztucznym byłoby uznanie, że klient nabywa zabudowę wnękową odrębnie od usług montażu. Zatem omawianą transakcję należy traktować jako jedną transakcję.

Tut. Organ stwierdza, że w przedmiotowym przypadku czynności produkcji mebli do zabudowy przestrzeni wnękowych oraz ich montaż są świadczeniem kompleksowym (złożonym), którego wysokość opodatkowania VAT należy ustalić na podstawie elementu dominującego w tym świadczeniu (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010).

Określając, czy dana transakcja złożona stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności w jakich jest ona dokonywana w celu ustalenia jej elementów charakterystycznych. Przedmiotową czynność należałoby uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile to dostawa jest dominującym elementem transakcji, na którą składają się czynności obmiaru, zaprojektowania, wykonania mebli, ich dopasowania i składania towaru w całość i zamocowanie. Mówiąc inaczej - jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności (projektowanie, uwzględnianie indywidualnych preferencji, dopasowanie elementów, montaż), to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W przedmiotowej sprawie mając na uwadze opisane czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na – jak Wnioskodawca wskazuje – produkcji mebli do zabudowy przestrzeni wnękowych, należy uznać, że mamy do czynienia ze świadczeniem usług. Istotą bowiem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności poza produkcją mebli jest ich zaprojektowanie według indywidualnych oczekiwań klienta z uwzględnieniem miejsca, w którym zabudowa ma być montowana, wreszcie dopasowanie elementów i ich montaż we wskazanej przestrzeni wnękowej. Z charakteru wykonywanych czynności obiektywnie wynika, że dominującą w tym przypadku jest usługa, której efektem finalnym jest wykonanie mebli do zabudowy.

W obowiązującym stanie prawnym jedynym przepisem, który może dawać podstawę do zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług do usług polegających na wykonaniu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych materiałów w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym jest art. 41 ust. 12 ustawy.

Przepis ten stanowi, że stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Należy zatem zbadać, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi montażu mebli z zakupionych materiałów stanowią modernizację w rozumieniu przepisu art. 41 ust. 12 ustawy.

Należy wskazać, że w tej kwestii w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że: „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA z dnia 24 czerwca 2013 r.: „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Tut. Organ wskazuje na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2014 r. sygn. akt I FSK 778/13, w którym Sąd stwierdził, że „(...) o tym, czy jest to usługa modernizacji budynku w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, decyduje charakter tych czynności. Modernizacja zachodzić będzie w sytuacji, gdy przedmiotem montażu są takie elementy, które nie tylko zwiększają użyteczność, czy funkcjonalność, ale również są tak zamontowane na stałe, że tworzą wraz z konstrukcją budynku jedną całość. Oznacza to, że ich demontaż jest faktycznie niemożliwy bez znaczącego zniszczenia montowanej części oraz budynku”. 

Wobec powyższego należy zauważyć, że aby wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami komponenty meblowe stanowiły trwałą zabudowę meblową nie mogą one (na potrzeby uznania ich za „modernizację” w VAT) funkcjonować w obrocie tak, jak to ma miejsce w przypadku mebli „wolnostojących”. Obniżona stawka podatku nie może zatem znaleźć zastosowania w sytuacji gdy wykonana, nawet według indywidualnego projektu, zabudowa meblowa jest przytwierdzana do ściany lub podłogi jedynie w sposób, który może być również stosowany przy montażu mebli „wolnostojących” (np. „zakotwiczenie” za pomocą kołków lub listew montażowych), co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia samej zabudowy, jak i konstrukcji budynku/lokalu (elementy mogą być bez uszkodzenia tego budynku/lokalu przeniesione, przy czym za uszkodzenie nie można uznać pozostawienia w ścianie lub podłodze np. otworów montażowych, bruzdy czy nacięcia). Dla całościowej oceny charakteru świadczenia nie ma natomiast znaczenia, czy elementy np. korpusów mebli są ze sobą zespolone i ewentualnie jak silne jest to zespolenie, gdyż istotne dla uznania za „modernizację” jest dopiero odpowiednio trwałe połączenie tych mebli z elementami obiektu budowlanego.

Określając zatem, czy do zabudowy meblowej montowanej w budynku może mieć zastosowanie obniżona stawka podatku od towarów i usług należy przede wszystkim badać stopień konstrukcyjnego połączenia komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego. Nie chodzi tutaj o badanie powiązania elementów zabudowy meblowej z konstrukcyjnymi w rozumieniu techniki budowlanej elementami obiektu budowlanego/lokalu, lecz o tak silne połączenie konstrukcyjne komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego, że powstaje trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową. Przykładem takiej trwałej zabudowy meblowej może być zabudowa kuchenna wykonana z cegły klinkierowej zespolona zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu, gdzie demontaż powodowałby uszkodzenie samej zabudowy, jak i pomieszczenia, w którym została ona zamontowana. Innym przykładem trwałej zabudowy meblowej stanowiącej modernizację budynku/lokalu jest takie zespolenie wykonanych na wymiar do konkretnego budynku mebli z elementami tego budynku, które wykorzystuje dodatkowe materiały budowlane takie jak cegły czy płyty kartonowo–gipsowe, gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia i komponentów meblowych, jak i trwałe uszkodzenie tych dodatkowych materiałów budowlanych, bez których to materiałów nie istniałaby możliwość wykorzystania tej zabudowy meblowej w innym miejscu.

Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

Powyższe rozważania pozwalają uznać, że z zabudową meblową trwale połączoną z elementami konstrukcyjnymi budynku mamy do czynienia w przypadku, gdy przykładowo wnętrze i półki zabudowy wykonane zostaną z betonu połączonego z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (np. ścianą) a dopasowane zostaną tylko fronty meblowe. W przypadku takiej właśnie zabudowy meblowej elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) zostaną wykorzystane w sposób istotny, co skutkować będzie brakiem możliwości demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu – elementy nie będą mogły być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca na indywidualne zlecenie klienta produkuje meble do zabudowy przestrzeni wnękowych z zakupionych wcześniej materiałów: płyt meblowych, blatów, luster, szyb, elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów, prowadnic) oraz innych elementów niezbędnych do realizacji zamówienia, a następnie wyprodukowane meble montuje. W efekcie produkuje szafy zespolone, meble kuchenne zespolone, które są montowane do ścian, tj. trwale sklejone i zespolone w jedną całość (bryłę). Jak Wnioskodawca wskazuje jedynie ze względu na estetykę po montażu wszystko może być obrabiane płytami kartonowo-gipsowymi. Zatem użycie płyty kartonowo-gipsowej nie jest elementem konstrukcyjnym wykonanej zabudowy i poza tym nie jest to element stosowany do każdej zabudowy. Wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowane w przestrzeni wnękowej Wnioskodawca montuje wykuwając w posadzce otwory na prowadnice lub przykleja szkło na ściany. W ocenie tut. Organu ingerencja Wnioskodawcy w elementy konstrukcyjne lokalu mieszkalnego polegająca na wykuciu w posadzce otworów na prowadnice lub przyklejenie szkła do ściany nie spełnia wymogu wykorzystania elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego w sposób istotny. Poza tym w sytuacji kiedy zabudowa nie jest wmontowana we wnęce, ale trwale przymocowana do istniejących w obiekcie budowlanym ścian, podłogi i/lub sufitu jest to również montaż mebli w sposób umożliwiający ich wymontowanie bez naruszenia w sposób istotny konstrukcji budynku. Wnioskodawca wskazuje, że czasami dla wyrównania powierzchni podłogi montuje płyty kartonowe. Jednakże zwrócić uwagę należy na cel takiego montażu. Celem bezpośrednim jest wyrównanie podłoża dla wbudowania mebla, nie potrzeba konstrukcyjna obiektu budowlanego. Zatem użyta płyta kartonowo-gipsowa nie stanowi elementu koniecznego i bezpośrednio związanego z konstrukcją lokalu, ale stanowi element szafy, tj. element meblowy.

W ocenie tut. Organu przedstawiony we wniosku sposób montażu ww. elementów (np. mocowanie elementów do ścian, stropów i podłóg za pomocą szyn, śrub, pianki montażowej i kleju, często przy podcinaniu elementów ściany i wycinaniu bruzd w ścianach nośnych budynku), sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami, stropem i podłożem budynku. Nie są to również zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie i przede wszystkim mają charakter odwracalny.

Z opisu wykonywanych przez Wnioskodawcę usług montażu wyprodukowanych mebli w przestrzeni wnękowej nie wynika, aby elementy konstrukcyjne budynku były wykorzystywane w sposób istotny, co skutkowałoby brakiem możliwości demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku. Nie istnieje zatem w tym przypadku istotne powiązanie mebli kuchennych czy szaf z elementami konstrukcyjnymi budynku. Jak wskazuje Wnioskodawca zabudowa jest montowana w sposób trwały do ścian, podłogi i/lub sufitu przy pomocy prowadnic i kleju montażowego. Również wykorzystanie płyty kartonowo-gipsowej do obrobienia zabudowy wyłącznie dla estetycznego wyglądu a nie z konieczności konstrukcyjnej nie stanowi czynności, które miałyby w sposób istotny i nieodwracalny ingerować w elementy konstrukcyjne budynku. Wyrównanie podłoża z płyty kartonowo-gipsowej nie można uznać za tworzenie elementów konstrukcyjnych budynku czy też wykorzystanie elementów konstrukcyjnych budynku w sposób istotny w świetle powołanej uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. Tym samym takie przytwierdzenie zabudowy do ścian, sufitu czy podłoża nie spowoduje zmiany parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku i w opinii tut. Organu nie może zostać uznane za modernizację tego obiektu, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że wykonane zabudowy zamykane drzwiami instalowanymi w przestrzeni wnękowej montowane poprzez wykucie w posadzce otworów na prowadnice lub wklejane szkła na ściany uniemożliwia demontaż a każdorazowy demontaż uniemożliwia wykorzystanie zdemontowanych elementów. Zdaniem Organu brak możliwości ewentualnego przeniesienia zdemontowanej zabudowy lub jej części w inne miejsce lub też uszkodzenie pojedynczych elementów zabudowy nie może przesądzać o braku możliwości jej ponownego wykorzystania. Podobnie jest w przypadku mebli tzw. „wolnostojących”, które również kupuje się tak aby pasowały w konkretne miejsce w budynku, a ich ewentualne przestawienie w inne miejsce może wiązać się z ich uszkodzeniem, demontażem czy też koniecznością przerobienia mebli celem ich dopasowania w nowym miejscu. Również przymocowanie do ściany klejem dowolnego mebla może skutkować zniszczeniem mebla lub ściany przy demontażu tego mebla.

Poza tym wskazać należy, że o zastosowaniu stawki preferencyjnej nie przesądza jedynie uznanie świadczenia Wnioskodawcy za usługę. Należy podkreślić, że zastosowanie stawki 8% dla zabudowy wnękowej wykonywanej przez Wnioskodawcę zdeterminowane może być wyłącznie uznaniem świadczonej usługi za budowę, remont, modernizację, termomodernizację lub przebudowę obiektu budowlanego, a w analizowanym przypadku tak nie jest. W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca wykonuje zabudowę meblową w obiektach budownictwa mieszkaniowego zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (w domach jednorodzinnych do 200 m2.).

Ze względu na powyższe okoliczności oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że do wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi produkcji mebli do zabudowy przestrzeni wnękowych pod indywidualny wymiar z zakupionych wcześniej materiałów oraz ich montażu w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym zastosowanie znajdzie stawka 23% podatku od towarów i usług, bowiem czynności tych nie można uznać za modernizację, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.