Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-255/15/BW
z 17 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2015r. (data wpływu 18 marca 2015r.), uzupełnionym pismem z 16 czerwca 2015r. (data wpływu 16 czerwca 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy zawieraniu umów w imieniu i na rzecz operatora o świadczenie usług telekomunikacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2015r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 16 czerwca 2015r. (data wpływu 16 czerwca 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy zawieraniu umów w imieniu i na rzecz operatora o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Na mocy umowy dealerskiej (agencyjnej) Wnioskodawca (Spółka) prowadzi między innymi działalność w zakresie telekomunikacji oraz sprzedaży sprzętu telekomunikacyjnego. Spółka dokonuje sprzedaży usług w imieniu i na rzecz operatora telekomunikacyjnego w formie zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z promocyjnymi aneksami do takiej umowy zawieranej na czas określony.

Na usługę składają się następujące etapy:

1. Zawieranie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na rzecz operatora,
2. Sprawdzenie prawidłowości podpisanych umów, ich skompletowanie oraz przesyłanie do operatora dokumentów potwierdzających zawarcie umów telekomunikacyjnych na bieżąco tj. w terminie pięciu dni od dnia podpisania danej umowy, umowy zawarte w ostatnich dniach miesiąca zgodnie z zapisem umowy dealerskiej muszą być przesyłane w terminie do dnia drugiego następnego miesiąca.
3. Wg zapisów umowy dealer jest zobowiązany z tytułu tego zlecenia przesłać do operatora kompletne dokumenty za miesiąc poprzedni do drugiego dnia następnego miesiąca. Przesłane dokumenty stanowią podstawę do dalszej weryfikacji i obliczeń oraz uznania zlecenia za wykonane.
4. Operator po otrzymaniu w/w danych od dealera o zawarciu umów dokonuje ich weryfikacji, obliczeń oraz sporządza zestawienie prowizyjne obejmujące całość wynagrodzenia prowizyjnego należnego dealerowi. Po dokonaniu ostatecznych obliczeń operator udostępnia dealerowi w swoim systemie informatycznym zestawienie o wysokości należnej dealerowi prowizji czternastego dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym dealer dokonuje świadczenie podpisywania umów.
5. W momencie uzyskania informacji o wysokości prowizji należnej spółce, spółka wystawia fakturę sprzedaży.
   
   

Natomiast w piśmie z 16 czerwca 2015r. Wnioskodawca wyjaśnił:

1.W umowie nie jest określona kwota za usługę prowizyjną. Kwota prowizji jest uzależniona od wielu czynników.

Te czynniki to:

1. konieczność przedłożenia w formie papierowej wszystkich umów z klientem indywidualnym w imieniu operatora (przedmiot usługi),
2. brak możliwości określenia liczby klientów do zawarcia umowy w danym miesiącu,
3. brak możliwości określenia ilości zweryfikowanych umów przez operatora,
4. obowiązek dostarczenia do operatora dokumentacji kompletnej z pełną dokumentacją sporządzoną zgodnie z procedurami weryfikacji i kompletowania dokumentów w terminie do 5 dni od podpisania ale nie później niż do dnia 2 kolejnego miesiąca (zgodnie z komunikatem - tylko; przesyłanie dokumentów na bieżąco umożliwi ich weryfikacje w terminie zapewniającym możliwość uwzględnienia ich na raporcie rozliczeniowym dla danego miesiąca. Jakiekolwiek opóźnienia lub błędy w tym zakresie skutkują przesunięciem takich umów na następny okres rozliczeniowy). Wnioskodawca nie wie, czy daną umowę operator zakwalifikuje jako usługę podpisania umowy w miesiącu bieżącym, czy w miesiącu następnym,
5. brak wiedzy czy klient dokonuje płatności za fakturę na usługi telekomunikacyjne.

Po spełnieniu powyższych czynników kwota prowizji obliczona przez operatora udostępniana jest dealerom czternastego dnia następnego miesiąca (Raport Rozliczenia).

2.Wg załącznika nr 10 do Umowy - Zasady wynagradzania i rozliczenia Dealera .,Faktury VAT muszą być dostarczone dla każdego Raportu Rozliczeniowego w komplecie (faktury VAT + faktury korygujące VAT). Do każdej faktury być załączona kopia Raportów Rozliczeniowych sumarycznych, do których wystawiono tę fakturę. Jednocześnie w treści faktury musi się znajdować zapis, że kwota wynika z wyliczenia dokonanego w załączonym Raporcie Rozliczeniowym”.

3.Podatnik do dnia weryfikacji nie może określić czy dostanie wynagrodzenie i w jakiej wysokości.

4.W zawartej umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie jest określona kwota bazowa dotycząca wynagrodzenia za pośrednictwo w zawarciu umowy w imieniu i na rzecz operatora zgodnie z aktualnie obowiązującymi promocjami i rozliczeniami. Umowa zawiera jedynie stawki prowizyjne do ofert promocyjnych w dacie podpisania w roku 2007, jednak nie stosowane w dniu dzisiejszym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny rodzi obowiązek podatkowy w dniu otrzymania ostatecznej informacji o wysokości należnej dealerowi prowizji - czternastego dnia następnego miesiąca, czy drugiego dnia następnego miesiąca - w momencie przesłania wszystkich danych o zawarciu umów, czy w ostatnim dniu miesiąca - miesiąca podpisywania umów?

Zdaniem Wnioskodawcy wykonując usługi zawierania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych w imieniu i na rzecz operatora nie jest w stanie przewidzieć liczby klientów chętnych do skorzystania z katalogu usług oferowanych przez operatora w imieniu, którego działa, tym samym trudno przewidzieć liczbę klientów zgłaszających chęć przystąpienia do programu oferowanego przez operatora w ostatnich dniach miesiąca, dlatego operator wyznaczył termin przesyłania dokumentów potwierdzających zawarcie umów do drugiego dnia kolejnego miesiąca. Przesyłanie dokumentacji jest kolejnym, po zawieraniu umów, etapem usługi świadczonej przez dealera na rzecz operatora. Określone w umowie pomiędzy operatorem a dealerem zasady naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego oraz obowiązek przedłożenia dokumentacji w miesiącu następnym, po miesiącu w którym podpisane są umowy, jako warunek bezwzględny wykonania usługi w ramach umowy powodują że nie ma fizycznej możliwości wykonania usługi w ostatnim dniu miesiąca obliczeniowego, gdyż wszystkie dane będące podstawą naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego są znane dopiero w następnym miesiącu tj. w miesiącu ostatecznego rozliczenia wszystkich zawartych umów. Wnioskodawca nadmienia, że wysokość wynagrodzenia prowizyjnego jest obliczana przez operatora, za miesiąc rozliczeniowy, w następnym miesiącu na podstawie przekazanych przez Wnioskodawcę dokumentów operatorowi. Następnie operator udostępnia Wnioskodawcy informację o wysokości wynagrodzenia prowizyjnego w swoim systemie informatycznym 14-go dnia miesiąca po miesiącu obliczeniowym. Dopiero w tym momencie Wnioskodawca wystawia fakturę na kwotę należnego mu wynagrodzenia prowizyjnego. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstaje 14-go dnia następnego miesiąca po miesiącu obliczeniowym tj. w momencie uzyskania informacji o wysokości należnej mu prowizji.

Stosunki handlowe pomiędzy stronami reguluje umowa nazwana wg przepisów prawa cywilnego Kodeks Cywilny z dnia 23 kwietnia 1964r. (Dz.U. z 1964r. nr 16, poz. 63) księga trzecia tytuł XXIII art. 758. Przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (DZ.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Za świadczoną przez spółkę usługę w myśl zapisów art. 19a ust. 2 nie jest przyjmowana częściowa zapłata. Według Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w odniesieniu do świadczonych usług powstaje z chwilą wykonania usługi. Zdaniem Wnioskodawcy momentem wykonania usługi jest moment wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Formalny odbiór usługi za dany miesiąc następuje po zakończeniu procedury weryfikacyjno-odbiorczej w wyniku, której operator dokonuje analizy, które z zawartych umów są uznane za wykonane prawidłowo, gdyż poprawnie wykonane umowy stanowią podstawę dalszych obliczeń. Tym samym obowiązek podatkowy nie może nastąpić wcześniej niż data wykonania wszystkich elementów składowych usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE seria L Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny, w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Treść przepisu wspólnotowego - który w odniesieniu do powstania obowiązku podatkowego (co określa się w dyrektywach jako wymagalność podatku) - uwidacznia faktyczny charakter czynności skutkującej opodatkowaniem. Zarówno w prawie krajowym, jak i w przepisach dyrektyw, zasadniczy skutek podatkowy przypisuje się więc faktycznym, ekonomicznym aspektom czynności, jako istotnym z punktu widzenia skutków podatkowych, wskazując, że pojęcia takie, jak „wydanie towaru”, czy „wykonanie usługi” należy rozumieć jako czynności faktyczne, pamiętając o autonomii prawa podatkowego, zwłaszcza w stosunku do prawa cywilnego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstawać będzie z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia.

Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy o VAT określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną lub usługi za wykonaną np. przyjęcie jej wykonania dopiero z chwilą podpisania dokumentu potwierdzającego odbiór usługi pozostają bez znaczenia dla ww. celów, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na mocy umowy dealerskiej (agencyjnej) prowadzi między innymi działalność w zakresie telekomunikacji oraz sprzedaży sprzętu (telekomunikacyjnego). Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług w imieniu i na rzecz operatora telekomunikacyjnego w formie zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z promocyjnymi aneksami do takiej umowy zawieranej na czas określony.

Na usługę składają się następujące etapy:

1. Zawieranie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na rzecz operatora,
2. Sprawdzenie prawidłowości podpisanych umów, ich skompletowanie oraz przesyłanie do operatora dokumentów potwierdzających zawarcie umów telekomunikacyjnych na bieżąco tj. w terminie pięciu dni od dnia podpisania danej umowy, umowy zawarte w ostatnich dniach miesiąca zgodnie z zapisem umowy dealerskiej muszą być przesyłane w terminie do dnia drugiego następnego miesiąca.
3. Wg zapisów umowy dealer jest zobowiązany z tytułu tego zlecenia przesłać do operatora kompletne dokumenty za miesiąc poprzedni do drugiego dnia następnego miesiąca. Przesłane dokumenty stanowią podstawę do dalszej weryfikacji i obliczeń oraz uznania zlecenia za wykonane.
4. Operator po otrzymaniu w/w danych od dealera o zawarciu umów dokonuje ich weryfikacji, obliczeń oraz sporządza zestawienie prowizyjne obejmujące całość wynagrodzenia prowizyjnego należnego dealerowi. Po dokonaniu ostatecznych obliczeń operator udostępnia dealerowi w swoim systemie informatycznym zestawienie o wysokości należnej dealerowi prowizji czternastego dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym dealer dokonuje świadczenie podpisywania umów.
5. W momencie uzyskania informacji o wysokości prowizji należnej spółce, spółka wystawia fakturę sprzedaży.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego dla opisanej wyżej usługi świadczonej na podstawie zawartej umowy agencyjnej.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, w oparciu o treść powołanych przepisów wskazać należy, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., obowiązek podatkowy co do zasady powstaje z chwilą wykonania usługi.

Zatem momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu realizacji przez Wnioskodawcę usług wykonywanych w oparciu o zawartą umowę agencyjną, dotyczących pośredniczenia w zawieraniu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jest moment wykonania usługi. O wykonaniu ww. usługi decyduje faktyczne wykonanie tej usługi.

Prawidłowe określenie momentu wykonania usługi ma istotne znaczenie dla prawidłowego określenia powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia tej usługi. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia.

Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia „wykonanie usługi”. W przypadku świadczenia usług zasadą jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. W języku potocznym rozumie się powszechnie, że usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi.

Na gruncie prawa cywilnego, zgodnie z art. 643 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U z 2014r., poz. 121 ze zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do odpłatnego stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Natomiast w świetle art. 758¹ § 1-3 Kodeksu cywilnego, jeżeli sposób wynagrodzenia nie został określony w umowie, agentowi należy się prowizja. Prowizją tą jest wynagrodzenie, którego wysokość zależy od liczby lub wartości zawartych umów. Jeżeli wysokość prowizji nie została w umowie określona, należy się ona w wysokości zwyczajowo przyjętej w stosunkach danego rodzaju, w miejscu działalności prowadzonej przez agenta, a w razie niemożności ustalenia prowizji w ten sposób, agentowi należy się prowizja w odpowiedniej wysokości, uwzględniającej wszystkie okoliczności bezpośrednio związane z wykonaniem zleconych mu czynności.

Podkreślić jednakże należy, że ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny. Oznacza to, że postanowienia umowne w tej kwestii niewątpliwie są istotne, niemniej jednak należy zwrócić uwagę na charakter i specyfikę danego świadczenia, aby zapobiec możliwości regulowania w drodze umowy cywilnoprawnej momentu wykonania danej usługi. Zatem ewentualne postanowienia umowne o uznaniu usługi za zrealizowane świadczenia pozostają bez znaczenia dla określenia momentu powstania obowiązku w podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że o wykonaniu usług pośrednictwa w zawieraniu umów w imieniu i na rzecz operatora decyduje faktyczne wykonanie tych usług, łącznie z czynnościami, które są elementem świadczonych usług, nie zaś sporządzenie zestawienia prowizyjnego obejmującego całość wynagrodzenia prowizyjnego należnego dealerowi (Wnioskodawcy). Zadaniem Wnioskodawcy jest zawieranie umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych w imieniu i na rzecz operatora. W ramach świadczenia Wnioskodawca zobowiązany jest do zawarcia umowy w imieniu i na rzecz operatora, sprawdzenia prawidłowości podpisanych umów, ich skompletowania oraz przesyłania do operatora dokumentów potwierdzających zawarcie umów telekomunikacyjnych na bieżąco tj. w terminie pięciu dni od dnia podpisania danej umowy.

Przesłane dokumenty stanowią podstawę do dalszej weryfikacji i obliczeń oraz uznania zlecenia za wykonane.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że w rozpatrywanej sprawie można zidentyfikować moment wykonania usługi w odniesieniu do każdej zawartej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz operatora umowy. Momentem tym będzie, co do zasady, zawarcie umów i przesłanie ich operatorowi.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstaje 14 dnia miesiąca po miesiącu obliczeniowym, tj. w momencie uzyskania informacji o wysokości należnej mu prowizji.

Momentem powstania obowiązku podatkowego nie będzie moment uzyskania informacji o należnej Wnioskodawcy kwocie wynagrodzenia (prowizji) za przesłane umowy. Ustawodawca w art. 19a ustawy nie uzależnił powstania obowiązku podatkowego od otrzymania o kontrahenta informacji o wysokości należnego wynagrodzenia za wykonane usługi.

Zatem mając na uwadze charakter usługi, należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą przesłania do operatora skompletowanych dokumentów potwierdzających zawarcie umowy telekomunikacyjnej, którą Wnioskodawca zobowiązany jest przesyłać do operatora na bieżąco. Bez wpływu, w ocenie tut. Organu, na wykonanie usługi po stronie Wnioskodawcy, pozostaje dalsza weryfikacja i sporządzenie przez operatora zestawienia prowizyjnego, obejmującego całość wynagrodzenia prowizyjnego dealerowi, bowiem podstawą uznania zlecenia przez dealera za wykonane jest przesłanie skompletowanych dokumentów umowy do operatora. W tym miejscu następuje zakończenie wykonania usługi po stronie Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że nie jest obowiązkiem Wnioskodawcy pilnowanie, czy przesłane do operatora, zawarte przez niego w imieniu i na rzecz operatora, umowy są prawidłowe, lecz jedynie zobowiązany jest do zawarcia takich umów i przesłania ich operatorowi. Zatem Wnioskodawca przez samo przesłanie na bieżąco zawartych umów wywiązuje się z warunków umowy.

Wnioskodawca wskazuje, że wysokość wynagrodzenia prowizyjnego jest obliczana przez operatora, za miesiąc rozliczeniowy, w następnym miesiącu na podstawie przekazanych przez Wnioskodawcę dokumentów operatorowi. Następnie operator udostępnia Wnioskodawcy informację o wysokości wynagrodzenia prowizyjnego w swoim systemie informatycznym 14-go dnia miesiąca po miesiącu obliczeniowym. Dopiero w tym momencie Wnioskodawca wystawia fakturę na kwotę należnego mu wynagrodzenia prowizyjnego.

Do dnia weryfikacji Wnioskodawca nie może określić czy dostanie wynagrodzenie i w jakiej wysokości.

W odniesieniu do powyższego należy ponownie podkreślić, że ustawodawca w art. 19a ust. 1 ustawy nie uzależnia powstania obowiązku podatkowego od wynagrodzenia, lecz od faktycznego wykonania usługi.

Należy więc wskazać, że to Wnioskodawca powinien w okolicznościach niniejszej sprawy ustanowić taki system dochodzenia i określania należnych kwot z tytułu świadczonych usług, który pozwoliłby realizować obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z ustawowymi terminami. Fakt, że może to być w pewien sposób utrudnione nie może przesadzać o tym, że automatycznie, dla uproszenia należy odsunąć w czasie moment powstania obowiązku podatkowego, w szczególności gdy regulacje art. 19a ustawy nie przewidują takiej możliwości.

Nieprawidłowe jest więc stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy powstaje 14-go dnia następnego miesiąca po miesiącu obliczeniowym tj. w momencie uzyskania informacji o wysokości należnej mu prowizji. Zaznaczyć należy, że na ustalenie momentu wykonania usługi, a tym samym momentu powstania obowiązku podatkowego nie może wpłynąć data uzyskania informacji o wysokości należnej Wnioskodawcy prowizji, co następuje po zakończeniu procedury weryfikacyjno odbiorczej. Samo sporządzenie zestawienia prowizyjnego, czy też akceptacja przez zamawiającego nie może decydować o uznaniu zleconych usług za wykonane.

Zatem obowiązek podatkowy w okolicznościach opisanych we wniosku powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą wykonania usługi, za którą należy przyjąć datę przesłania dokumentów każdej umowy do operatora.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić trzeba, że każda zmiana w opisie przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.