Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1175/14-2/IŚ
z 5 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych, w tym obowiązujących kursów waluty („metoda podatkowa”) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych, w tym obowiązujących kursów waluty („metoda podatkowa”).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi. Spółka od jednego ze swoich kontrahentów dokonuje nabyć oleju napędowego i benzyn silnikowych innych niż benzyny lotnicze. Spółka składa zamówienia i dokonuje przedpłat z tego tytułu na rzecz kontrahenta.

Transakcje dokumentowane są fakturami VAT, w których ceny za nabywany towar określone są w walucie PLN.

W wyniku porozumienia ustalono, iż płatności (przedpłaty) w związku z nabywanymi towarami uiszczane będą na rzecz ww. kontrahenta również w walutach obcych, tj. EURO, USD.

Wobec powyższego Spółka reguluje płatności, nie tylko w walucie PLN, ale także w walucie obcej (EURO, USD), wykorzystując do tego celu prowadzone walutowe rachunki bankowe.

Środki pieniężne w walucie obcej zgromadzone na rachunkach walutowych pochodzą z zakupu od banku, w którym założone są rachunki walutowe, po kursie indywidualnie wynegocjowanym.

Zapłata płatności w walucie obcej z rachunku walutowego (wypływ waluty z rachunku) jest dokonywana w większości przypadków w tym samym dniu co kupno waluty obcej od banku. W takiej sytuacji płatności (przedpłaty) w EURO i USD z tytułu nabycia paliw Spółka przelicza na złote po kursie faktycznie zastosowanym (w tym po kursie wynegocjowanym z bankiem).

Natomiast w przypadku, gdy zapłata zobowiązań w walucie obcej z ww. rachunków walutowych jest dokonywana w dniu następnym niż jej zakup - Spółka przelicza wypływ waluty z rachunku według kursu średniego NBP obowiązującego na dzień poprzedzający dzień uregulowania zapłaty.

Dla celów podatkowych Spółka ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT), czyli według tzw. metody podatkowej.

Przy transakcjach, w których następuje zakup waluty i uregulowanie zobowiązania za nabyte paliwo (dokonanie przedpłaty) - Spółka do obliczania różnic kursowych dokonuje wyceny waluty w ten sposób, iż wpływ na rachunek walutowy środków pieniężnych pochodzących z zakupu wycenia po kursie faktycznie zastosowanym, czyli po kursie sprzedaży banku, z którego usług korzysta. Również wypływ środków pieniężnych w walucie obcej z rachunku walutowego wycenia po kursie faktycznie zastosowanym.

Natomiast w przypadku, gdy wypływ środków pieniężnych w walucie obcej z rachunku walutowego następuje w dniu innym niż zakup waluty, Spółka wycenia wypływ waluty po kursie średnim NBP obowiązującym na dzień poprzedzający dzień uregulowania zapłaty (wypływu waluty z rachunku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy ustalać różnice kursowe w przedstawionym stanie faktycznym na podstawie ustawy o CIT?

Stanowisko Spółki:

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, powstają różnice kursowe z tytułu poniesionego kosztu.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Zgodnie natomiast z art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Stosownie do art. 15a ust. 4 ustawy o CIT przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust . 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W powyższym przypadku jest mowa o faktycznie zastosowanym kursie. Wskazania wymaga, iż ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „kurs faktycznie zastosowany”.

Zdaniem Spółki, istotne znaczenie w tym wyrażeniu ma słowo „faktycznie”. Dla zrozumienia ww. pojęcia posiłkować należy się słownikowymi definicjami w celu uniknięcia niejasności. I tak, według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom I, s. 873) „faktycznie” oznacza: zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. Wobec powyższego, w ocenie Spółki, „faktycznie zastosowany kurs waluty” to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy „faktycznego zastosowania” kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie.

Można tu jedynie mówić o zastosowaniu kursu do potencjalnej oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, a więc o potencjalnym zastosowaniu danego kursu, ale nie o jego zastosowaniu rzeczywistym, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji.

Odnosząc powyższy wywód do stanu faktycznego sprawy, kurs waluty (EURO, USD) może być rzeczywiście zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania w związku z koniecznością uiszczenia dla kontrahenta przedpłaty, tzn. do wyrażenia w danej walucie wartości pienieżnej, określonej pierwotnie w innej walucie.

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, dla celów ustalenia różnic kursowych, wartość środków wpływających na prowadzone przez Spółkę rachunki walutowe, i wypływających z tych rachunków walutowych w tym samym dniu, należy wyceniać w przypadku transakcji, jak to ma miejsce w opisywanym stanie faktycznym, w których dochodzi do faktycznego zakupu waluty od banku i zapłaty (przedpłaty) związanej z transakcją - po kursie faktycznie zastosowanym, tj. po kursie wynegocjowanym z bankiem. Natomiast w przypadku, gdy wypływ środków pieniężnych w walucie obcej z rachunku walutowego następuje w dniu innym niż zakup waluty, zdaniem Spółki, walutę wycenić należy po kursie średnim NBP obowiązującym na dzień poprzedzający dzień uregulowania zapłaty (wypływu waluty z rachunku).

Stanowisko to jest słuszne, bowiem w sytuacji gdy Spółka nie kupuje waluty, ani nie dochodzi do przewalutowania płaconego zobowiązania, operacje zapłaty zobowiązań dokonywane za pośrednictwem rachunku należy wyceniać według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: updop) podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo na podstawie przepisów o rachunkowości pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w art. 9b ust. 3 updop, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wymienione zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice kursowe) i ust. 3 (ujemne różnice kursowe) updop.

W rozpatrywanej sprawie Spółka dokonuje płatności za pośrednictwem rachunków w walucie obcej na rzecz kontrahenta (w tym również w formie przedpłat) z tytułu zakupu paliwa.

W świetle przepisów art. 15a updop, w związku z ponoszeniem przez podatnika wydatków, potencjalnie mogą wstąpić jednocześnie dwie kategorie podatkowych różnic kursowych:

1. tzw. różnice transakcyjne - wprost związane z działalnością gospodarczą, której skutkiem jest poniesienie kosztów (art. 15 ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3 pkt 2 updop);
2. tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych, tj. od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych (substytutów pieniądza w postaci papierów wartościowych, jak np. akcje, obligacje, a także środków płatniczych, jak np. czeki, akredytywy i inne) z tytułu obrotu tymi środkami pieniężnymi lub wartościami pieniężnym (art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 updop).
   
   

Są to niezależne od siebie kategorie różnic kursowych, jednak w przypadku zapłaty za zobowiązania w walucie obcej (koszty) mogą występować równocześnie różnice transakcyjne oraz różnice kursowe od własnych środków pieniężnych.

Jeśli chodzi o transakcyjne różnice kursowe związane z poniesionym kosztem, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią, że:

• dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia – art. 15a ust. 2 pkt 2 updop;
  

• ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia - art. 15a ust. 3 pkt 2 updop.
  
  
  

Zaznaczyć należy, że wyżej zdefiniowane różnice kursowe dotyczą wyłącznie podatkowej kategorii kosztów, tj. kosztów uzyskania przychodów, za czym przemawia wykładnia systemowa ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym różnice te nie dotyczą wydatków, które stanowią jedynie koszty finansowe.

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 i ust. 3 wypływa jednoznaczny wniosek, że z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

• dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej,
• realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej.
  
  

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie wyrażone jest w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie - zobowiązanie wyrażone jest w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Podsumowując ten wątek należy zatem stwierdzić, że w przypadku różnic kursowych związanych z kosztami, które to różnice jako takie mogą być przychodem bądź kosztem uzyskania przychodów ustawodawca uzależnił możliwość ich powstania od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek:

• koszty zostały wyrażone w walutach obcych,
  

• nastąpiło zarachowanie i zapłata w walucie obcej zobowiązania,
  

• między momentem poniesienia kosztu a momentem zapłaty wystąpiły różne kursy walut.
  
  
  

Przy spełnieniu wyżej określonych warunków - dla poprawnego wyliczenia wartości podstawy opodatkowania, należy więc ująć w księgach różnicę pomiędzy wartością tego kosztu wyliczoną przy zastosowaniu kursu średniego NBP a wartością wyliczoną wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z odpowiednich dni.

Kursem średnim NBP jest kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (art.15a ust. 6 updop).

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 7 updop za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiekolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że koszty jakie ponosi Spółka z tytułu transakcji nabywania od kontrahentów towarów (oleju napędowego i benzyn silnikowych) dokumentowane są fakturami, w których ceny za nabywany towar kontrahenci określają w PLN.

Z tego wypływa jednoznaczny wniosek, że w analizowanym stanie faktycznym nie jest spełniony dla możliwości ustalenia transakcyjnych różnic kursowych, o jakich mowa w art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 updop, jeden z koniecznych warunków – warunek wyrażenia kosztu w walucie obcej. Zatem fakt ten przesądza jednoznacznie, że w takiej sytuacji Spółka nie jest uprawniona do ustalania dla celów podatku dochodowego tej kategorii różnic kursowych. W konsekwencji rozważania Spółki na temat prawidłowości kursów przy tego rodzaju różnicach kursowych są bezprzedmiotowe.

Z kolei, jeśli chodzi o różnice kursowe od tzw. własnych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej (art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. pkt 3 updop) wskazać warto, że sens ekonomiczny tych różnic polega na odzwierciedleniu rzeczywistych przysporzeń i strat podatnika z tytułu obrotu własnymi środkami i wartościami pieniężnymi w walucie obcej. Powstanie różnic kursowych od środków własnych w walucie obcej jest oderwane od istoty ekonomicznej operacji gospodarczych skutkujących ruchem waluty na rachunku, tj. nie ma znaczenia czy te różnice związane są z zapłatą kosztu podatkowego. W konsekwencji, każda wypłata środków pieniężnych w walucie obcej skutkuje powstaniem tego rodzaju różnic kursowych. Co istotne, różnic takich nie ustala się na okoliczność otrzymania lub nabycia środków i wartości pieniężnych, lecz są one ustalane na okoliczność wypływu środków i wartości pieniężnych w sensie wyzbycia się ich. Dopiero porównanie wartości waluty obcej z dnia jej wpływu z wartością z dnia jej wypływu pozwala ocenić skutki ryzyka kursowego.

Samo przechowywanie przez podatnika walut obcych i zmiana ich kursu nie powoduje powstania tego rodzaju różnic kursowych.

Zgodnie z art. 15a ust. 8 updop, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Zatem różnice kursowe od własnych środków lub wartości pieniężnych ustala się w zależności od źródła pochodzenia walut (otrzymane, zakupione), co do zasady, po kursie faktycznie zastosowanym z odpowiednich dni (kursem fatycznym może być też kurs umowny, ustalony z bankiem) lub w uzasadnionej sytuacji po urzędowym kursie średnim NBP na podstawie art. 15a ust. 4 updop, który to przepis stanowi, że:

„Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień”.

Znaczenie przytoczonego wyżej przepisu jest takie, że jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty - tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas stosuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Spółka przedstawiła, że posiada rachunki w walucie obcej (EUR, USD), z których dokonuje płatności na rzecz kontrahentów, obejmujące także przedpłaty.

Wobec tego stwierdzić należy, że na podstawie art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 updop Spółka jest uprawniona w opisanej sytuacji do ustalania różnic kursowych związanych z wypływem waluty obcej.

We wniosku podano również, że środki pieniężne w walucie obcej zgromadzone na rachunkach walutowych należących do Spółki pochodzą z zakupu od banku, w którym założone są rachunki walutowe, po kursie indywidualnie wynegocjowanym. Na tym tle Spółka oczekuje potwierdzenia, że jeżeli zapłata na rzecz kontrahenta (wypływ waluty z rachunku walutowego):

• jest dokonywana w tym samym dniu co kupno waluty obcej od banku, to w takiej sytuacji płatności (przedpłaty) w EURO i USD z tytułu nabycia paliw Spółka winna przeliczać na złote po kursie faktycznie zastosowanym (w tym po kursie wynegocjowanym z bankiem);
  

• natomiast w przypadku, gdy zapłata zobowiązań w walucie obcej z rachunków walutowych jest dokonywana w dniu następnym niż jej zakup - Spółka winna przeliczać wypływ waluty z rachunku według kursu średniego NBP obowiązującego na dzień poprzedzający dzień uregulowania zapłaty.
  
  

Ustosunkowując się do tej problematyki przede wszystkim należy mieć na względzie, że wycena operacji wyrażonych w walucie obcej, tj. ich przeliczanie na złote dla potrzeb ustalenia podatkowych różnic kursowych (w tym też od własnych środków pieniężnych) winna być – jak już wyżej wspomniano - co do zasady dokonywana według kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni. Wynika to wprost z literalnego brzmienia przepisów art. 15a ust. 2 i ust. 3 updop. Pamiętać jednak należy – szczególnie w przypadku kursów umownych i indywidualnie wynegocjowanych z bankiem, co ma miejsce w rozpatrywanej sprawie – że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3 art. 15a, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 15a ust. 5 updop). Użyte w tym przepisie sformułowanie „organ podatkowy może” świadczy o tym, że organ podatkowy skorzysta z tego uprawnienia, jeśli uzna to za stosowne.

Z uwagi na brzmienie przepisów podatkowych decydujące znaczenie do określenia podatkowych różnic kursowych ma określenie „kurs faktycznie zastosowany”. Prawidłowe ustalenie znaczenia wskazanego terminu ma bardzo istotne znaczenie praktyczne, albowiem dopiero jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 15a ust. 4 updop).

Przepis art. . 15a ust . 4 updop - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2012 r. (nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzona art . 2 pkt . 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1059) - doprecyzowuje, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust . 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty - tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie) wyżej powołanego znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 updop).

Zatem, jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty lub nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu, wynikającego z charakteru operacji (gdyż np. wpływ lub wypływ należności czy zobowiązania dokonywany jest na rachunek walutowy bez zastosowania przez bank konkretnego przeliczeniowego kursu walutowego) - wówczas dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r., zastosowanie znajdzie :

• kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków w walucie obcej na ten rachunek walutowy;
  

• kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków w walucie obcej z tego rachunku walutowego.
  
  
  

Kurs bankowy jako kurs faktycznie zastosowany winien być użyty w sytuacji kuna/sprzedaży waluty od/do banku (przewalutowanie).

W świetle powyższego, o ile można zgodzić się ze Spółką, że przy zakupie waluty obcej od banku po kursie wynegocjowanym wpływ tej waluty na rachunek, co do zasady, należy wycenić po tym właśnie kursie, gdyż w takiej sytuacji kurs wynegocjowany jest właśnie kursem faktycznie zastosowanym, o tyle organ nie widzi podstaw prawnych aby ten sam kurs (wynegocjowany) był użyty przy wypływie waluty, jeśli wypływowi waluty nie towarzyszy jednoczesna operacja przewalutowania. Nie ma przy tym znaczenia, czy wypływ waluty następuje w tym samym dniu co jej nabycie, czy też w terminie późniejszym.

Skoro zatem w stanie faktycznym opisanym we wniosku sam wypływ waluty nie jest związany z operacją przewalutowania (nie wynika to z wniosku ) – to dla ustalenia różnic kursowych na rachunku walutowym (od tzw. własnych środków pieniężnych) wypływ waluty Spółka winna wyceniać po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu waluty – art. 15a ust . 4 updop.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym z uwagi na fakt, że zobowiązania, które reguluje Spółka nie są wyrażone w walucie obcej (faktury są wystawiane w PLN) - nie występują transakcyjne różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust . 3 pkt 3 updop.

Z kolei dla ustalenia różnic kursowych od tzw. własnych środków pieniężnych wypływ waluty Spółka winna wyceniać po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu waluty – art . 15a ust . 4 updop.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki co do sposobu ustalania różnic kursowych nie może być uznane za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa ( art . 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania ( art . 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi ( art . 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.