2015.05.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-172/15-5/MT
z 15 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 15 kwietnia 2015 r. o nr IPPP2/4512-172/15-2/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-172/15-2/MT z dnia 15 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone 23 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej jest działalność sklasyfikowana pod kodem PKD 69.20.Z (działalność rachunkowo-księgowa).

W ramach prowadzonego biura rachunkowego Wnioskodawczyni wykonuje następujące czynności:

prowadzenie rejestru podatku od towarów i usług,
prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
prowadzenie ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego,
rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji podatkowych VAT,
rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji na należny podatek dochodowy,
prowadzenie karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawcę,
rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych -pracowników przez Zleceniodawcę,
prowadzenie ewidencji środków trwałych,
rozrachunki z ZUS.

W prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa podatkowego, w tym reprezentowania klientów przed organami podatkowymi, Wnioskodawczyni nie udzielała i nie udziela porad, wyjaśnień i opinii podatkowych. Fakt ten potwierdza treść umów zawartych z klientami (podatnikami) na usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych. Wnioskodawczyni nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym, ani innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni posiada Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczpospolitej Polskiej, potwierdzający kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i świadczy tylko usługi rachunkowo-księgowe, bez doradztwa księgowego czy podatkowego w tym zakresie.

Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi od roku 2004 r. i wartość sprzedaży opodatkowanej w żadnym roku podatkowym nie przekroczyła 150.000 zł. Także w 2015 roku w prowadzonej działalności gospodarczej przewiduje, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150.000 zł.

Deklaracje podatkowe i ZUS są sporządzane w ramach kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej (PKWiU 69.20.Z) i wynikają z prowadzonych ksiąg i ewidencji. Deklaracje podatkowe Wnioskodawczyni sporządza na podstawie ewidencji księgowej wprowadzonej do komputerowego programu księgowego, w ramach zawartych umów na tzw. „stałą obsługę”. Zeznania są sporządzane na podstawie danych, które wynikają z przyniesionych przez podatników (Zleceniodawców) dokumentów. Zleceniodawca podpisuje dokumenty, zeznania samodzielnie lub przez pełnomocników. Wysyłane są one drogą pocztową, elektroniczną lub osobiście składane we właściwym Urzędzie Skarbowym.

Wnioskodawczyni świadczy usługi tylko i wyłącznie dla firm, tj. osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą i kilku osób prawnych w ramach zawartych umów o świadczenie usług rachunkowo-księgowych. Oferta usług firmy Wnioskodawczyni nie obejmuje żadnych usług dla konsumentów (w rozumieniu art. 22 [1] Dz.U.2014.0.121 t.j. - Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny).

Wnioskodawczyni prowadzi część usług w działalności sklasyfikowanej pod kodem z grupy PKD 69.20.Z polegających na:

księgowanie wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych, wykonywane na zlecenie,
sporządzanie sprawozdań i bilansów finansowych.

Kontakt ze Zleceniodawcą (Klientem) ogranicza się do przekazania dokumentów do zaksięgowania (osobiście, kurierem, pocztą etc.) oraz podaniu mu wysokości należnych zobowiązań podatkowych (ewentualnie wysokości składek ZUS).

Wnioskodawczyni nie prowadzi usług w działalności gospodarczej sklasyfikowanej pod kodem z grupy PKD 69.20.Z polegających na:

kontroli i potwierdzaniu poprawności sprawozdań i bilansów finansowych (działalność biegłych księgowych/ biegłych rewidentów),
doradztwie podatkowym i reprezentowaniu klientów przed organami podatkowymi.

Wnioskodawczyni nigdy nie była i nadal nie jestem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie zamierza wykonywać w prowadzonej działalności czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od dnia założenia działalności Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, nie zrezygnowała ze zwolnienia oraz nie utraciła prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 czyli wartość sprzedaży opodatkowanej z ww. działalności nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

W uzupelnieniu Zainteresowana wskazała, co następuje:

Wnioskodawczyni informuje, że nie reprezentuje, nie reprezentowała, ani nie będzie reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach porad, opini, wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Wnioskodawczyni czynności takich nie wykonuje i nie zamierza wykonywać, ponieważ nie ma odpowiedniej wiedzy w tym zakresie, a także nie mieści się to w ramach wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług księgowych, które polegają na czynnościach technicznych tj. wprowadzania danych do różnego rodzaju ewidencji księgowych bez doradztwa w tym zakresie. Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa podatkowego wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.), a także żadnych innych usług doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z póżn. zm.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie świadczonych usług rachunkowo-księgowych oraz sporządzania zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowym?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm. zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Utrata prawa do zwolnienia następuje z momentem przekroczenia przez podatnika określonej wartości sprzedaży (w przypadku podatników, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy) lub z momentem przekroczenia wartości ustalonej zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy (a więc wartości sprzedaży ustalonej proporcjonalnie do okresu prowadzonej sprzedaży), przy czym przy ustalaniu momentu przekroczenia powyższych kwot należy uwzględniać specyficzny sposób ustalania wartości sprzedaży w przypadku podatników, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przewidywana przez Wnioskodawczynię wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jedną z kategorii czynności, których wykonywanie wyłącza możliwość korzystania ze zwolnienia, są usługi w zakresie doradztwa. Trudności interpretacyjne pojęcia „doradztwo” wynikają z braku takiej kategorii statystycznej w obowiązujących w statystyce zbiorach definicji. Nie oznacza to jednak, że można dowolnie usługi zaliczyć do kategorii usług mających charakter doradztwa. W przypadku wątpliwości stosuje się powszechnie dostępne określenia zdefiniowane w słownikach i encyklopediach. W internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, zawarta jest definicja, która pod pojęciem „doradca” wyjaśnia, że jest to osoba udzielająca porad. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego, PWN, Warszawa 1994, doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Ten sam słownik wskazuje, że rzeczoznawca to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert. Z tego wynika, że definicje te są różne i nie mają ze sobą żadnego związku. W zakresie wykonywanych usług Wnioskodawczyni nie zajmuje się doradzaniem, jedynie wprowadza dokumenty do systemu księgowego i na tej podstawie przy pomocy tego programu wyliczane są deklaracje podatkowe określające wysokość zobowiązań podatkowych Zleceniodawców Wnioskodawczyni. Działalność Wnioskodawczyni ogranicza się do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych sensu stricte tzn. Wnioskodawczyni nie udziela żadnych wyjaśnień, opinii, nie wskazuje sposobów postępowania. Efektem pracy Wnioskodawczyni jest uzupełnienie odpowiednich ewidencji księgowych. Zleceniobiorcy we własnym zakresie nabywają usługi świadczone przez doradców podatkowych, prawników etc. W świetle powyższych faktów, w ocenie Wnioskodawczyni, czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię w prowadzonej działalności gospodarczej nie mają charakteru doradczego.

Czynności doradztwa podatkowego określa ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Z kolei w myśl art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1,są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Nie można, w przekonaniu Wnioskodawczyni, uznać za usługi o charakterze doradczym, prowadzenia księgi rachunkowej, jeśli nie towarzyszą temu usługi doradcze wymienione np.: ww. ustawie o doradztwie podatkowym.

Do dokonania wykładni ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn, zm.) konieczne jest posłużenie się dyrektywami interpretacyjnymi, które pozwalają na prawidłowe odczytanie przepisu. Zgodnie z wykładnią językową należy ustalać znaczenie przepisów prawnych w taki sposób, by żadne fragmenty nie okazały się zbędne, wypowiedź powinna być traktowana jako pewna całość. Oznacza to, że gdyby art. 2 ust. 1 pkt . 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.), był interpretowany literalnie i tylko wybiórczo to oznaczałoby, że każda „księgowa” świadczy usługi doradztwa podatkowego. Co w konsekwencji oznaczałoby, że dokonywanie zapisów w księgach rachunkowych jest świadczeniem usług doradztwa. Taka wykładnia w ocenie Wnioskodawczyni jest nieprawidłowa. Czynności, które wykonuje Wnioskodawczyni są samodzielne, kontakt ze Zleceniodawcą ogranicza się do przekazania dokumentów i podania kwot wyliczonych zobowiązań fiskalnych (zusowskich), a ich efektem są uzupełnione ewidencje księgowe. Taka usługa nie jest związana z doradztwem.

Ustawa o doradztwie podatkowym nie jest ustawą podatkową, zatem wskazane jest także dokonanie jej wykładni celowościowej, funkcjonalnej i systemowej. Zgodnie z wykładnią celowościową przepis ustawy musi być tłumaczony tak, aby był najbardziej zdatnym środkiem do osiągnięcia celu ustawy. Celem ustawodawcy dokonującego deregulacji niektórych czynności z zakresu doradztwa podatkowego, było umożliwienie wykonywania m.in. osobom z pełną zdolnością do czynności prawnych, niekaranych, czynności polegających na doradzaniu w zakresie prawa podatkowego sensu largo i związanym z tym prowadzeniem ksiąg rachunkowych. Zatem słuszne jest twierdzenie, że jeśli prowadzenie ksiąg rachunkowych nie jest związane z doradztwem to przepisu art . 2 ust. 1 pkt . 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.) nie można rozumieć w oderwaniu od znaczenia całego art . 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm,), co oznacza, że sam fakt prowadzenia ksiąg rachunkowych nie przesądza o uznaniu tej czynności jako usługi doradczej, a odnosząc się do brzmienia art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, o świadczeniu czynności doradczych decyduje ich kwalifikacja, bądź istota.

Zgodnie z wykładnią funkcjonalną przepisy ww. ustawy o doradztwie podatkowym należy rozumieć mając na uwadze jej ratio legis. Jak sama nazwa ustawy wskazuje normuje ona czynności doradztwa podatkowego. Początkowo (przed deregulacją) były one zastrzeżone dla doradcy podatkowego. Doradca podatkowy to zawód zaufania publicznego, który poza usługami doradczymi (do ich świadczenia jest zobowiązany) może prowadzić księgi rachunkowe. Czynny doradca podatkowy zawsze będzie świadczył usługi doradcze. Natomiast inne podmioty (po deregulacji), które nie mają np.: odpowiedniej wiedzy z danych dziedzin i nie świadczą żadnych usług doradczych, nie mogą być traktowani jak doradcy z tego powodu, że świadczą usługi rachunkowo-księgowe, bez doradztwa w tym zakresie.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Wobec tego w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, ponieważ zakres usług jakie świadczy nie wybiegają poza usługi rachunkowo-księgowe.

Odnosząc się do kwestii sporządzania zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowych, Wnioskodawczyni uważa, że samego faktu sporządzania i składania takich zeznań, nie można uznać za czynność doradztwa podatkowego, o ile ta czynność nie będzie realizowana w ramach odrębnego zlecenia, lecz stanowić będzie element kompleksowej obsługi klienta w zakresie świadczonych przez biuro rachunkowe Wnioskodawczyni usług rachunkowo-księgowych. Sporządzane deklaracje są tworzone przez program komputerowych przy pomocy algorytmu uzupełniającego dane przeniesione z ewidencji księgowych. Sporządzenie zeznania rocznego nie jest czynnością doradztwa, lecz czynnością przygotowania dla zleceniodawcy gotowego zeznania opartego na wcześniej dostarczonych danych, które zostały wprowadzone do księgowego systemu komputerowego. Dlatego, Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku sporządzania zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28, które to deklaracje są jednym z elementów świadczonych przez Wnioskodawczynię kompleksowych usług księgowych - zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy.

Konkludując Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje jej prawo do korzystania ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług sporządzania zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28, o ile nie będzie wykonywała czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, tj. określonych w art. 113 ust. 13 ustawy oraz do momentu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży, tj. 150.000 zł w roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
  - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie.

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawczyni, należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzić”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej jest działalność sklasyfikowana pod kodem PKD 69.20.Z (działalność rachunkowo-księgowa). W ramach prowadzonego biura rachunkowego Wnioskodawczyni wykonuje następujące czynności: prowadzenie rejestru podatku od towarów i usług, prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji podatkowych VAT, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji na należny podatek dochodowy, prowadzenie karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawcę, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych - pracowników przez Zleceniodawcę, prowadzenie ewidencji środków trwałych, rozrachunki z ZUS. Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa podatkowego, w tym reprezentowania klientów przed organami podatkowymi, nie udzielała i nie udziela porad, wyjaśnień i opinii podatkowych. Wnioskodawczyni nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym, ani innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni świadczy tylko usługi rachunkowo-księgowe, bez doradztwa księgowego czy podatkowego w tym zakresie. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadzi od roku 2004 r. i wartość sprzedaży opodatkowanej w żadnym roku podatkowym nie przekroczyła 150.000 zł. Także w 2015 roku w prowadzonej działalności gospodarczej przewiduje, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150.000 zł.

Wnioskodawczyni generuje przy pomocy księgowych programów komputerowych zeznania roczne PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowym wprowadzonych z dokumentów dostarczanych do biura i księgowanych w każdym okresie rozliczeniowym. Deklaracje podatkowe i ZUS są sporządzane w ramach kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej i wynikają z prowadzonych ksiąg i ewidencji. Deklaracje podatkowe Wnioskodawczyni sporządza na podstawie ewidencji księgowej wprowadzonych do komputerowego programu księgowego, w ramach zawartych umów na tzw. „stałą obsługę”. Zeznania są sporządzane na podstawie danych, które wynikają z przyniesionych przez podatników (Zleceniodawców) dokumentów. Zleceniodawca podpisuje dokumenty, zeznania samodzielnie lub przez pełnomocników. Wnioskodawczyni świadczy usługi tylko i wyłącznie dla firm, tj. osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą i kilku osób prawnych w ramach zawartych umów o świadczenie usług rachunkowo-księgowych. Wnioskodawczyni prowadzi część usług w działalności sklasyfikowanej pod kodem z grupy PKD 69.20.Z polegających na księgowaniu wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych, wykonywane na zlecenie oraz sporządzanie sprawozdań i bilansów finansowych. Wnioskodawczyni nie prowadzi usług w działalności gospodarczej sklasyfikowanej pod kodem z grupy PKD 69.20.Z polegających na kontroli i potwierdzaniu poprawności sprawozdań i bilansów finansowych (działalność biegłych księgowych/biegłych rewidentów) oraz doradztwie podatkowym i reprezentowaniu klientów przed organami podatkowymi. Wnioskodawczyni nigdy nie była i nadal nie jestem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie zamierza wykonywać w prowadzonej działalności czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia założenia działalności Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, nie zrezygnowała ze zwolnienia oraz nie utraciła prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1, czyli wartość sprzedaży opodatkowanej z ww. działalności nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Ponadto Wnioskodawczyni nie reprezentuje, nie reprezentowała ani nie będzie reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Na tle powyższych okoliczności, Strona powzięła wątpliwości czy dla świadczonych usług księgowo-rachunkowych oraz sporządzania zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowym przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Wykładnia językowa terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28l pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegające na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy o VAT nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach prowadzonego biura rachunkowego Wnioskodawczyni zajmuje się m.in.: prowadzeniem rejestru podatku od towarów i usług, prowadzeniem podatkowej księgi przychodów i rozchodów, prowadzeniem ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczaniem oraz sporządzaniem deklaracji podatkowych VAT, rozliczaniem zaliczek i sporządzaniem deklaracji na należny podatek dochodowy, prowadzeniem karty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawcę, rozliczaniem zaliczek i sporzadzaniem deklaracji ZUS oraz obliczaniem zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników przez Zleceniodawcę, prowadzeniem ewidencji środków trwałych, a także rozrachunków z ZUS. Wnioskodawczyni generuje przy pomocy księgowych programów komputerowych zeznania roczne PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowym wprowadzonych z dokumentów dostarczonych do biura i księgowanych w każdym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawczyni prowadzi część usług w działalności sklasyfikowanej pod kodem z grupy PKD 69.20.Z polegających na księgowaniu wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych wykonywanych na zlecenie oraz sporzadzaniem sprawozdań i bilansów finansowych. W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa podatkowego, w tym reprezentowania klientów przed organami podatkowymi, nie udziela porad, wyjaśnień i opini podatkowych. Ponadto Wnioskodawczyni nie reprezentuje, nie reprezentowała ani nie będzie reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że skoro w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego. Ww. artykuł nie znajdzie także zastosowania do czynności sporządzania przez biuro rachunkowe Wnioskodawczyni zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowym. A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawczyni kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit.a lub lit.b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość jej sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

W konsekwencji, dla świadczonych usług wykonywanych w ramach prowadzonego biura rachunkowego Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zarówno w zakresie świadczonych usług rachunkowo-księgowych, jak i sporządzaniu zeznań rocznych PIT-36 i PIT-28 na podstawie zapisanych danych w księgowym programie komputerowym.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa ( art . 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi ( art . 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin