Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-124/15-4/MT
z 4 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. (data wpływu 12 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 15 kwietnia 2015 r. o nr IPPP2/4512-124/15-2/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-124/15-2/MT z dnia 15 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone 20 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowe małe biuro rachunkowe. Przedmiotem działalności biura są usługi księgowo-rachunkowe, sklasyfikowane jako 69.20.Z. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni prowadzi w imieniu klientów Książki Przychodów i Rozchodów, Ewidencję Przychodów, Rejestry VAT. W imieniu klientów Wnioskodawczyni składa elektronicznie deklaracje ZUS. Wnioskodawczyni nie podpisuje deklaracji podatkowych, nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi.

Czynności biura są wykonywane w ramach zawartych umów z klientami o prowadzenie usług księgowych. Biuro w szczególności wykonuje następujące czynności:

• księguje transakcje gospodarcze,
• przygotowuje informacje dla celów podatkowych,
• sporządza deklaracje ZUS,

Biuro obsługuje dwóch klientów, którzy są podatnikami VAT. W roku 2014 Wnioskodawczyni osiągnęła obrót w wysokości 22 000 zł. Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowy do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawczyni nie jest wpisana ani do rejestru biegłych rewidentów, ani na listę doradców podatkowych. Biuro nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie udziela porad, opinii, wyjaśnień prawnych i podatkowych. Wnioskodawczyni nie świadczy usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Zainteresowana wskazała, co następuje:

Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, ani płatników, ani inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, prowadzone biuro rachunkowe może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wartość sprzedaży nie przekroczyła 150 000 zł. Wnioskodawczyni wykonuje tylko czynności księgowe w ramach biura rachunkowego jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni świadczy wyłącznie usługi polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej w związku z zawartymi umowami z klientami. Wnioskodawczyni nie wykonuje usług doradztwa podatkowego. Wnioskodawczyni nie świadczy usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast, zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawczyni, należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzić”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowe małe biuro rachunkowe. Przedmiotem działalności biura są usługi księgowo-rachunkowe, sklasyfikowane jako 69.20.Z. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni prowadzi w imieniu klientów Książki Przychodów i Rozchodów, Ewidencję Przychodów, Rejestry VAT, a także składa elektronicznie deklaracje ZUS. Wnioskodawczyni nie podpisuje deklaracji podatkowych, nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi. Czynności biura są wykonywane w ramach zawartych umów z klientami o prowadzenie usług księgowych. Biuro w szczególności wykonuje następujące czynności: księguje transakcje gospodarcze, przygotowuje informacje dla celów podatkowych, sporządza deklaracje ZUS, Biuro obsługuje dwóch klientów, którzy są podatnikami VAT. W roku 2014 Wnioskodawczyni osiągnęła obrót w wysokości 22 000 zł. Wnioskodawczyni posiada certyfikat księgowy do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawczyni nie jest wpisana ani do rejestru biegłych rewidentów, ani na listę doradców podatkowych. Biuro nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie udziela porad, opinii, wyjaśnień prawnych i podatkowych. Wnioskodawczyni nie świadczy usług dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, ani płatników, ani inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Na tle powyższych okoliczności, Strona powzięła wątpliwości czy dla świadczonych usług księgowo-rachunkowych przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Wykładnia językowa terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28l pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy o VAT nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni prowadzi w imieniu klientów Książki Przychodów i Rozchodów, Ewidencję Przychodów, Rejestry VAT. Wnioskodawczyni w imieniu klientów składa elektronicznie deklaracje ZUS. Wnioskodawczyni nie podpisuje deklaracji podatkowych, nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi. Biuro w szczególności wykonuje następujace czynności: księguje transakcje, gospodarcze, przygotowuje informację dla celów podatkowych, sporządza deklaracje ZUS. Biuro nie świadczy usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie udziela porad, opini, wyjaśnień prawnych i podatkowych. Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, ani płatników, ani inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Ponadto w 2014 r. Wnioskodawczyni osiągnęła obrót w wysokości 22 000 zł.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że skoro w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego. A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawczyni kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość jej sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.

54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.