Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-138/15-4/MC
z 20 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 4 maja 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 22 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności przeliczania walut obcych na fakturze końcowej „Final invoice” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności przeliczania walut obcych na fakturze końcowej „Final invoice”.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 4 maja 2015 r., złożonym w dniu 4 maja 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma zagraniczna, zarejestrowana w Polsce dla potrzeb VAT, dokonuje dostawy towarów na rzecz polskiego odbiorcy. W ramach dostawy towar transportowany jest z miejsca położonego poza terytorium Unii Europejskiej na terytorium Polski. Przed wysłaniem towaru do polskiego odbiorcy Firma wystawia fakturę sprzedaży w walucie obcej (tzw. „Provisional invoice”) do odprawy celnej towaru. Faktura ta nie dokumentuje dostawy, ale jest przesyłana kontrahentowi jako potwierdzenie zawartej transakcji. Treść faktury ”Provisional” jest tożsama z fakturą VAT (podaje kwotę podatku). Na tej fakturze do obliczenia VAT-u w PLN, zastosowany jest kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (zgodnie z art. 31a ust. 2). Faktura „Provisional” nie jest wystawiana na skutek ustaleń, na mocy których odbiorca polski jest zobowiązany uiścić całość lub część zapłaty przed dostawą towarów. Faktura „Provisional” nie jest wystawiana wcześniej niż 30 dnia przed dokonaniem dostawy. Na fakturze „Provisional” nie jest podawana data dostawy towarów, gdyż w momencie wystawienia nie jest jeszcze znana.

Nadmieniamy, że transakcja jest zawarta na warunkach DDP, czyli Firma brytyjska zarejestrowana w Polsce odprawia towar celnie, jest zobowiązana do rozliczenia VAT z tytułu importu i dostarczenia towaru do magazynu polskiego odbiorcy. Zatem dokonanie dostawy ma miejsce w momencie przyjęcia towaru do magazynu odbiorcy polskiego - zgodnie z datą przyjęcia wskazaną w Międzynarodowym Samochodowym Liście Przewozowym CMR.

Po dokonaniu dostawy Firma zagraniczna wystawia dokument „Credit invoice” korygujący wartość wystawionego wcześniej dokumentu „Provisional” do „zera” i wystawia fakturę końcową „Final invoice”.

Faktura końcowa, nazywana „Final invoice” dotyczy stricte dostawy, jest wystawiana po dokonaniu dostawy i cena towaru jest na niej zmienianą o indeks giełdowy (zgodnie z umową z kontrahentem).

Na fakturze końcowej w odniesieniu do całej kwoty należności, stosowany jest kurs z dnia poprzedzającego datę dostawy, bo wtedy jest już znana i wówczas powstaje obowiązek podatkowy - zgodnie z art. 19a. 1.

Zatem faktury „Credit” i „Final”, obie wystawiane tego samego dnia, łącznie korygują faktury „Provisional” o następujące elementy:

• data dostawy;
  
• wartość po dostawie;
  
• kurs wymiany walut.
  
  

Przy czym w treści faktury „Credit” jest napisane, że anuluje fakturę „Provisional” nr xxx. Natomiast w treści faktury „Final” jest napisane, że zastępuje fakturę „Provisional” nr xxx i odnosi się do „Credit” nr yyy.

Należy zaznaczyć, że zmiana ceny może wynikać zarówno z jej podwyższenia jak i obniżenia.

Dostawca nie ma możliwości innego ujęcia tej transakcji w swoim systemie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stosowana zasada przeliczania walut obcych na fakturze końcowej („Final invoice”) na PLN według kursu NBP z dnia poprzedzającego datę dostawy jest poprawna?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kursem właściwym do zastosowania na fakturze końcowej jest kurs z dnia poprzedzającego datę dostawy.

Sugerujemy się wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wprowadza rozróżnienie faktur korygujących na:

1. Wystawione „z powodu pomyłek w określeniu ceny, stawki lub kwoty podatku bądź też błędów w innych jej pozycjach” - w takich przypadkach zawsze obowiązuje kurs z faktury pierwotnej.
2. Wystawione z powodu okoliczności, które zaistniały po wystawieniu pierwotnej faktury. Takimi okolicznościami są zarówno sama dostawa towaru jak i zmiana ceny. Te fakty zmieniają moment powstania obowiązku podatkowego jak i wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu sprzedaży. NSA podkreślił, że „skoro obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury korygującej” (data dostawy), to „właściwym kursem wymiany walut do przeliczenia na złote kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania, wyrażonych w walutach obcych” w fakturach wystawianych „w związku ze zmianą ceny po zrealizowaniu czynności podlegającej opodatkowaniu” jest średni kurs wymiany walut ogłaszany przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dostawę towaru - „zgodnie z przepisem art. 31a ust. 1 ustawy o VAT”.
   
   

W omawianym przypadku korekty wynikają nie z błędów w fakturach lecz z całkowitej zmiany sytuacji. W momencie wystawiania faktury „Provisional” (przed dostawą), podatek należny jest wykazywany w prawidłowej wielkości - wg kursu poprzedzającego datę wystawienia.

Zmiana ceny o indeks giełdowy, zgodnie z umową z kontrahentem (może być in plus i in minus) oraz dokonanie dostawy to są nowe okoliczności, do których odnosimy się przy stosowaniu kursu walut bowiem obowiązek podatkowy powstaje w momencie zaistnienia tych „nowych” okoliczności. Zatem przeliczenia walut obcych na złote Wnioskodawca dokonuje według kursu Średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, czyli dokonania dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Natomiast stosownie do art. 31a ust. 2 ustawy w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Z okoliczności sprawy wynika, że Firma zagraniczna, zarejestrowana w Polsce dla potrzeb VAT, dokonuje dostawy towarów na rzecz polskiego odbiorcy. W ramach dostawy towar transportowany jest z miejsca położonego poza terytorium Unii Europejskiej na terytorium Polski. Przed wysłaniem towaru do polskiego odbiorcy Firma wystawia fakturę sprzedaży w walucie obcej (tzw. „Provisional invoice”) do odprawy celnej towaru. Faktura ta nie dokumentuje dostawy, ale jest przesyłana kontrahentowi jako potwierdzenie zawartej transakcji. Treść faktury ”Provisional” jest tożsama z fakturą VAT (podaje kwotę podatku). Na tej fakturze do obliczenia VAT-u w PLN, zastosowany jest kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Faktura „Provisional” nie jest wystawiana na skutek ustaleń, na mocy których odbiorca polski jest zobowiązany uiścić całość lub część zapłaty przed dostawą towarów. Faktura „Provisional” nie jest wystawiana wcześniej niż 30 dnia przed dokonaniem dostawy. Na fakturze „Provisional” nie jest podawana data dostawy towarów, gdyż w momencie wystawienia nie jest jeszcze znana. Transakcja jest zawarta na warunkach DDP, czyli Firma brytyjska zarejestrowana w Polsce odprawia towar celnie, jest zobowiązana do rozliczenia VAT z tytułu importu i dostarczenia towaru do magazynu polskiego odbiorcy. Dokonanie dostawy ma miejsce w momencie przyjęcia towaru do magazynu odbiorcy polskiego - zgodnie z datą przyjęcia wskazaną w Międzynarodowym Samochodowym Liście Przewozowym CMR. Po dokonaniu dostawy Wnioskodawca wystawia dokument „Credit invoice” korygujący wartość wystawionego wcześniej dokumentu „Provisional” do „zera” i wystawia fakturę końcową „Final Invoice”. Faktura końcowa, nazywana „Final invoice” dotyczy stricte dostawy, jest wystawiana po dokonaniu dostawy i cena towaru jest na niej zmienianą o indeks giełdowy (zgodnie z umową z kontrahentem). Na fakturze końcowej w odniesieniu do całej kwoty należności, stosowany jest kurs z dnia poprzedzającego datę dostawy, bo wtedy jest już znana i wówczas powstaje obowiązek podatkowy. Zatem faktury „Credit” i „Final”, obie wystawiane tego samego dnia, łącznie korygują faktury „Provisional” o następujące elementy: data dostawy, wartość po dostawie, kurs wymiany walut. Przy czym w treści faktury „Credit” jest napisane, że anuluje fakturę „Provisional” nr xxx. Natomiast w treści faktury „Final” jest napisane, że zastępuje fakturę „Provisional” nr xxx i odnosi się do „Credit” nr yyy. Zmiana ceny może wynikać zarówno z jej podwyższenia jak i obniżenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy poprawna jest zasada przeliczania walut obcych na fakturze końcowej („Final Invoice”) na PLN według kursu NBP z dnia poprzedzającego datę dostawy.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, zaś w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przy czym obowiązek podatkowy, co do zasady, powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Mając na uwadze przestawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca prawidłowo przeliczania na złote kwot w walucie obcej na fakturze końcowej „Final invoice” dokonuje według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Jak wskazał Wnioskodawca faktura końcowa, nazywana „Final invoice” dotyczy stricte dostawy i jest wystawiana po dokonaniu dostawy. Jednocześnie jak podniósł Wnioskodawca wystawiana przed dokonaniem dostawy faktura nazywana „Provisional invoice” nie dokumentuje dostawy, ale jest przesyłana kontrahentowi jako potwierdzenie zawartej transakcji. Faktura „Provisional” nie jest również wystawiana na skutek ustaleń, na mocy których odbiorca polski jest zobowiązany uiścić całość lub część zapłaty przed dostawą towarów. Skoro wystawiana przed dokonaniem dostawy faktura zwana „Provisional invoice” nie dokumentuje dostawy, ale jest przesyłana kontrahentowi jako potwierdzenie zawartej transakcji natomiast faktura końcowa nazywana „Final invoice” dokumentująca dokonanie dostawy jest wystawiana po dokonaniu dostawy tym samym faktura dokumentująca dostawę jest wystawiana po powstaniu obowiązku podatkowego dla danej dostawy a nie przed powstaniem obowiązku podatkowego. Zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie art. 31a ust. 2 ustawy lecz art. 31a ust. 1 ustawy.

Tak więc zasada przeliczania walut obcych na fakturze końcowej („Final invoice”) na PLN według kursu NBP z dnia poprzedzającego datę dostawy jest poprawna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Tym samym niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie poprawności przeliczania walut obcych na fakturze końcowej „Final invoice”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.