Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-84/15-4/MP
z 9 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.) uzupełnionym w dniu 27 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 17 marca 2015 r. (doręczone w dniu 23 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z tytułu wypowiedzenia Umowy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej kwotę zapłaconą w związku z wypowiedzeniem Umowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego z tytułu wypowiedzenia Umowy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej kwotę zapłaconą w związku z wypowiedzeniem Umowy.

Wniosek uzupełniono w dniu 27 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 17 marca 2015 r. (doręczone w dniu 23 marca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej towarów w sklepach wielkopowierzchniowych. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „VAT").

W 2009 r. Spółka zawarła ze spółką L. Sp. z o.o. (dalej: „Kontrahent"), będącą zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT, umowę o świadczenie usług w zakresie programu lojalnościowego (dalej: „Umowa").

Umowa została zawarta na czas nieokreślony, zgodnie z jej treścią, każda ze stron Umowy może w każdym czasie złożyć oświadczenie o jej wypowiedzeniu, a podstawowy okres wypowiedzenia został ustalony na 24 miesiące. Jednocześnie Umowa dopuszcza możliwość skrócenia podstawowego okresu wypowiedzenia do 12 miesięcy, w przypadku zasadniczej zmiany strategii jednej ze stron. W odniesieniu do Spółki Umowa definiuje „zasadniczą zmianę strategii” jako podjęcie przez Spółkę decyzji o zaniechaniu kontynuowania działań w zakresie programu(ów) lojalnościowych. Warunkiem skutecznego wypowiedzenia w takich okolicznościach jest:

• powiadomienie drugiej strony na piśmie, w określonym terminie, o zasadniczej zmianie strategii,
  

• złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu Umowy,
  

• zapłata określonej w Umowie kwoty, w ciągu 7 dni od złożenia w/w oświadczenia, tytułem „słusznego odszkodowania należnego drugiej stronie w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy”.
  
  
  

Spółka, ze względu na zmianę jej strategii gospodarczej, wynikającą ze zmian w strukturze własnościowej (kontrolę nad Spółką przejął podmiot prowadzący konkurencyjną sieć sklepów wielkopowierzchniowych), zdecydowała się na wypowiedzenie Umowy na podstawie w/w postanowień o skróconym 12-miesięcznym okresie wypowiedzenia.

W związku z tym, Spółka powiadomiła Kontrahenta o zasadniczej zmianie strategii, złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu Umowy oraz dokonała zapłaty stosownej kwoty tytułem słusznego odszkodowania należnego Kontrahentowi w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy.

Po dokonaniu wymienionych wyżej czynności, w celu formalnego zakończenia współpracy, strony zawarły porozumienie do Umowy, dotyczące jej rozwiązania. Porozumienie potwierdza wolę stron o zakończeniu współpracy oraz spełnienie formalnych warunków skutecznego wypowiedzenia Umowy przez Spółkę.

Ponadto, Spółka otrzymała od Kontrahenta fakturę dokumentującą dokonaną transakcję (zapłatę odszkodowania z tytułu rozwiązania Umowy). Faktura zawiera podatek VAT według stawki 23%.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość, czy kwota zapłacona przez nią na rzecz Kontrahenta, w związku z wypowiedzeniem Umowy, stanowi wynagrodzenie Kontrahenta za usługę, podlegającą opodatkowaniu VAT i czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez Kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota zapłacona przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, w związku z wypowiedzeniem Umowy, stanowi wynagrodzenie Kontrahenta za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu VAT ?
2. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej kwotę zapłaconą przez Spółkę w związku z wypowiedzeniem Umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy :

Ad 1. Kwota zapłacona przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, w związku z wypowiedzeniem Umowy stanowi wynagrodzenie Kontrahenta za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ad 2. Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej kwotę zapłaconą przez Spółkę w związku z wypowiedzeniem Umowy.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W orzecznictwie organów podatkowych oraz sądów administracyjnych przyjmuje się, że świadczenie usług oznacza sytuację, kiedy istnieje określone świadczenie oraz beneficjent tego świadczenia, odnoszący z niego korzyść. Ponadto, świadczenie usług jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne (co do zasady), czyli odbywa się za wynagrodzeniem.

Zgodnie z Umową, zapłata wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta nastąpiła tytułem „słusznego odszkodowania należnego drugiej stronie w związku z wcześniejszym zakończeniem współpracy”. W myśl Umowy płatność ta miała zatem pełnić odszkodowawczy charakter. Szkodą w tym przypadku jest utrata korzyści drugiej strony, które osiągała w wyniku realizacji Umowy.

Co do zasady, odszkodowania (kary umowne) nie podlegają opodatkowaniu VAT. Istotą odszkodowań jest bowiem rekompensata za szkodę. Odszkodowanie nie stanowi natomiast płatności za wykonanie określonej czynności. Innymi słowy w przypadku odszkodowania nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną. Odszkodowanie nie jest również związane z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Spółka powzięła jednak wątpliwości, czy takie podejście jest słuszne w analizowanym przypadku. Istnieją bowiem liczne interpretacje indywidualne wydawane przez Ministra Finansów oraz wyroki sądów administracyjnych, w którym prezentowane jest stanowisko, iż odszkodowanie należne z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy stanowi wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

W pierwszej kolejności należy wskazać na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”) z dnia 15 grudnia 1993 r. w sprawie C-63/92 Lubbock Fine & Co. W orzeczeniu tym TSUE uznał, że wypłaty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, za porozumieniem stron, płyną z tego samego źródła, jakim jest łączący stronę stosunek prawny (czyli umowa najmu). Stanowią one rozliczenia związane z tą umową i jeżeli najem podlega opodatkowaniu VAT, to i te wypłaty również. Zdaniem Spółki, tezy powyższego orzeczenia TSUE (pomimo różnic w stanie faktycznym) mogą znaleźć zastosowanie do sytuacji Spółki. Wypłata przez Spółkę wynagrodzenia dla Kontrahenta, w związku z zakończeniem Umowy, ma źródło w samej Umowie. Zatem w myśl przywołanego orzeczenia, skoro rozliczenia związane z Umową podlegają opodatkowaniu VAT, to i wypłata przez Spółkę wynagrodzenia powinna zostać opodatkowana.

Warto wskazać również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 10 czerwca 2014 r.), o sygn. I FSK 981/13, w którym NSA stwierdził, że:

„(...) opisane we wniosku kwoty należy traktować jako wynagrodzenie za usługi polegające na znoszeniu tego, że kontrahent skorzysta z prawa do wcześniejszego rozwiązania umowy. Przez świadczenie rozumie się bowiem każde zachowanie się na rzecz innej osoby; może się na nie składać się zarówno działanie - czynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby, jak i zaniechanie - nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy. Błędne było zarzucanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu nieprawidłowego przyjęcia, że to wynajmujący w treści umowy wyrażał zgodę na jej wcześniejsze rozwiązanie. Skoro w umowach zawarto postanowienia, w których dopuszcza się wcześniejsze rozwiązanie umowy, to trudno uznać, aby zgody takiej nie było. Słusznie Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że na etapie podpisywania umowy strony zgadzają się, że w przyszłości będą tolerować sytuację, iż partner zakończy umowę we wcześniejszym niż umówiony terminie oraz, że zobowiązany będzie wówczas do zapłaty odszkodowania. ”

Podobne stanowisko prezentowane jest przykładowo w następujących interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 marca 2014 r. (IPTPP4/443-924/13-2/ALN),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 lutego 2014 r. (IPTPP4/443-835/13-2/BM).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, że strony Umowy przewidziały wprost w jej treści, że będą tolerować sytuację, w której jedna ze stron zdecyduje się na zakończenie współpracy, w zamian za zapłatę określonej kwoty. Spółka dokonując wypowiedzenia Umowy, działa na podstawie jej postanowień, które wprowadziły taką możliwość, dokonując jednocześnie płatności określonego wynagrodzenia. Zachowanie Spółki nie stanowi dla Kontrahenta źródła rzeczywistej straty. Co najwyżej szkody można dopatrywać się w utraconych przez Kontrahenta korzyściach, które osiągałby gdyby Umowa była kontynuowana. Jednak w świetle przytoczonego orzecznictwa nie jest to wystarczające dla uznania odszkodowawczego charakteru wypłaconej przez Spółkę kwoty.

Zostały spełnione wszystkie przesłanki pozwalające uznać, że Kontrahent świadczy na rzecz Spółki odpłatną usługę w rozumieniu przepisów o VAT. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem Kontrahenta (w postaci zgody na wcześniejsze zakończenie Umowy), a zapłaconym przez Spółkę wynagrodzeniem. Spółka jest beneficjentem świadczenia Kontrahenta, jako że posiada interes we wcześniejszym zakończeniu Umowy (z uwagi na zmianę jej strategii gospodarczej). Spółka odnosi więc korzyść ze świadczenia Kontrahenta.

W związku z powyższym, kwota zapłacona przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, w związku z wypowiedzeniem Umowy, stanowi wynagrodzenie Kontrahenta za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podstawową przesłanką powstania prawa do odliczenia VAT jest więc związek nabytego towaru/usługi z działalnością opodatkowaną podatnika.

Ustawa o VAT jednocześnie nie precyzuje charakteru związku nabywanych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi - czy mają one być w bezpośrednim związku, czy też wystarczy pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych, aby prawo do odliczenia przysługiwało podatnikowi.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego. W ramach tej działalności podejmuje szereg działań o charakterze promocyjnym i marketingowym, których celem jest zwiększenie sprzedaży. Jednym z takich działań było uczestnictwo w programie lojalnościowym organizowanym przez Kontrahenta. Nabycie usługi uczestnictwa w programie lojalnościowym nie miało bezpośredniego związku z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi, jednak niewątpliwie przyczyniało się do ogólnego wzrostu liczby klientów. Pośrednio zatem było związane z czynnościami opodatkowanymi Spółki tj. sprzedażą towarów w sklepach wielkopowierzchniowych.

Taki sam związek istnieje, zdaniem Spółki, pomiędzy usługą Kontrahenta (w postaci wyrażenia zgody na zakończenie Umowy), a działalnością gospodarczą (czynnościami opodatkowanymi) Spółki.

Należy zauważyć, że Spółka została włączona do grupy kapitałowej prowadzącej działalność gospodarczą w analogicznym do Spółki zakresie. Zmianie uległa zatem rynkowa pozycja Spółki, a tym samym jej strategia biznesowa. Uczestnictwo w programie lojalnościowym organizowanym przez Kontrahenta przestało wpisywać się w tą strategię.

Spółka podkreśla przy tym, że brak zgody Kontrahenta na wcześniejsze zakończenie Umowy, oznaczałby konieczność kontynuowania przez Spółkę uczestnictwa w programie niezgodnym z jej aktualną strategią biznesową. Spółka ponosiłaby więc koszty działań niemieszczących się w zakresie jej obecnej polityki gospodarczej. Wobec tego, wypowiedzenie Umowy oraz zapłata wynagrodzenia z tego tytułu na rzecz Kontrahenta, były racjonalnym i uzasadnionym ekonomicznie działaniem Spółki.

Prawidłowość uznania pośredniego związku z działalnością gospodarczą jako okoliczności skutkującej spełnieniem przesłanki powstania prawa do odliczenia VAT, sformułowanej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, potwierdzają liczne wyroki sądów administracyjnych, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, interpretacje indywidualne Ministra Finansów oraz poglądy prezentowane przez przedstawicieli doktryny.

Jak wynika z literatury podatkowej, analizującej regulację zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „Ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób i w jakim zakresie towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby umożliwiało to podatnikowi dokonanie odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym, należy podkreślić, iż związek ten może być pośredni, co więcej, dany zakup może wiązać się z wykonaniem czynności niepodlegającej opodatkowaniu, która jest jednak niezbędna lub tylko potrzebna do prowadzenia działalności opodatkowanej (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 8, Warszawa 2012).

„Należy zwrócić uwagę na fakt, że art. 86 ust. 1 VATU nie precyzuje, jaką formę przybierać ma związek pomiędzy sprzedażą opodatkowaną i zakupami. Należy podkreślić, że ustawodawca nie określił żadnych granic związku zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.” (J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, VAT 2010. Komentarz. Wyd. 2. Warszawa 2010).

Na brak konieczności ścisłego powiązania pomiędzy nabytymi towarami oraz usługami a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) w wyroku w sprawie C-16/00 (Cibo Participations S.A), zgodnie z którym: „Wydatki poniesione przez spółkę holdingową na różne usługi, które nabywa w związku z nabyciem udziałów w spółce zależnej stanowią część jej kosztów ogólnych i dlatego mają co do zasady bezpośredni związek z jej działalnością gospodarczą jako całością”.

Pogląd wyrażony przez TSUE w sprawie C-16/00 (Cibo Participations S.A) potwierdzany jest również przez sądy krajowe. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 23 stycznia 2009 r. (sygn, akt I SA/Łd 991/08) stwierdził, iż „Prawo do odliczenia zostaje również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług stanowią część jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią element cenotwórczy dla dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika”.

Równocześnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku dnia 25 czerwca 2007 r. (sygn. akt I FSK 967/06) wskazał, iż: „Dokonując zatem wykładni wskazanych wyżej przepisów należy nadać im taki sens, który pozwoli na zachowanie podstawowej i najistotniejszej cechy tego podatku jaką jest jego neutralność dla podatnika. Wobec tego przyjąć należy, że każdy związek - zarówno bezpośredni, jak i pośredni - ze sprzedażą opodatkowaną, wykonywaną obecnie, uprzednio lub w przyszłości, winien być uwzględniony przy ocenie istnienia uprawnienia podatnika do obniżenia podatku należnego o naliczony przy nabyciu towarów i usług, tylko wówczas bowiem będzie możliwa jego realizacja. ”

Natomiast WSA we Wrocławiu, w wyroku z dnia 28 kwietnia 2008 r. (sygn. I SA/Wr 1551/07), orzekł, iż w określonych okolicznościach, prawo do odliczenia podatku istnieje nawet wtedy, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a opodatkowaną transakcją, czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która, co do zasady, podlega opodatkowaniu (lub daje prawo do odliczenia podatku mimo zwolnienia), a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przy ocenie, czy istnieje powiązanie pomiędzy nabyciem towaru lub usługi z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, nie jest konieczne stwierdzenie wystąpienia bezpośredniego związku. Również wystąpienie związku pośredniego pozwala na dokonanie odliczenia podatku naliczonego.

Możliwość odliczenia VAT w przypadku pośredniego związku wydatków z prowadzoną działalnością opodatkowaną dopuszczają również organy podatkowe. Jak stwierdził bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2009 r. (znak: IPPP3/443- 169/08-2/KT) „z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością Podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni ” Zdaniem organu podatkowego „Aby (...) można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością Podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez Podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.”

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2012 r. (znak: IPTPP1/443-155/12-4/RG) stwierdził, że „Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.” Zdaniem organu podatkowego, „o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami.”

Analogicznie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2012 r. (znak: IPTPP2/443-858/11-4/JN) bądź z dnia 28 lipca 2011 r. (znak: IPTPP2/443-33/11-8/PM) lub też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2010 r. (znak: IPPP3/443-253/10-2/KG/SM) bądź z dnia 8 czerwca 2010 r. (znak: IPPP3/443- 271/10-2/KG/SM).

Jednocześnie należy zaznaczyć, że o ile stanowisko przedstawione w odniesieniu do pierwszego pytania postawionego w niniejszym wniosku jest prawidłowe (tzn. zapłacone Kontrahentowi wynagrodzenie podlega opodatkowaniu VAT), nie zachodzą przesłanki z art. 88 ustawy o VAT, wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki o prawie do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez Kontrahenta, dokumentującej kwotę zapłaconą przez Spółkę w związku z wypowiedzeniem Umowy, jest w pełni uzasadnione.

Warto podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacjach wcześniejszego rozwiązania umowy w zamian za zapłatę określonej kwoty, jest potwierdzane w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo można wskazać interpretacje:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r. (sygn, IPPP1/443-1242/12- 2/PR),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2012 r. (sygn. IPPP1/443-1635/11-2/EK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.