Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/323/BRT/2014/RWPD-32420
z 3 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 30 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-500/13-2/AM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów z tytułu usług tłumaczeń utworów literackich i związanych z nimi praw autorskich do właściwego źródła - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 30 lipca 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła. Interpretacja wydana została na wniosek Pani z dnia 26 kwietnia 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń z języka angielskiego na język polski utworów literackich. W ewidencji działalności gospodarczej, jako przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawczyni została wskazana działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych” (nr PKD 90.01.Z) oraz „Artystyczna i literacka działalność twórcza” (nr PKD 90.03.Z).

Głównymi odbiorcami usług świadczonych przez Wnioskodawczynię są teatry, które wykorzystują przy produkcji spektakli przekłady utworów literackich na język polski autorstwa Wnioskodawczyni.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni aktywnie poszukuje nabywców świadczonych przez nią usług. Wnioskodawczyni oferuje tłumaczenie tekstów literackich na zlecenie. Wówczas teatr wskazuje Wnioskodawczyni utwór literacki, który należy przetłumaczyć. Przede wszystkim jednak Wnioskodawczyni aktywnie poszukuje tekstów literackich, które mogłyby, jej zdaniem, zainteresować potencjalnych nabywców. W takiej sytuacji dokonuje przekładu określonego utworu literackiego na język polski, a następnie poszukuje nabywcy, który chciałby wykorzystać utwór przy produkcji spektaklu teatralnego. Przedstawienie potencjalnym odbiorcom gotowego przekładu zwiększa atrakcyjność oferowanych przez Wnioskodawczynię usług. Niemniej jednak Wnioskodawczyni ponosi istotne ryzyko gospodarcze, gdyż może nie przekonać żadnego teatru do wykorzystania danego przekładu i tym samym nie zwrócą się poniesione koszty związane z przetłumaczeniem utworu literackiego.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni zawiera z teatrami dwa rodzaje umów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie pierwszego rodzaju umowy, tłumaczy utwór literacki uzgodniony z teatrem i udziela licencji na eksploatację spektaklu (daje teatrowi prawa do korzystania z przekładu na język polski danego utworu literackiego). Wynagrodzenie składa się z dwóch elementów: kwoty stałej za tłumaczenie utworu i kwoty zmiennej za korzystanie z utworu kwota ta jest uzależniona od przychodów teatru z tytułu sprzedaży biletów.

W przypadku drugiego rodzaju umów, Wnioskodawczyni udziela licencji na eksploatację spektaklu wyprodukowanego na podstawie przekładu na język polski, dokonanego przez Wnioskodawczynię.

W obu przypadkach umów wynagrodzenie może również obejmować inne składniki np. dodatkową kwotę za prapremierę danego utworu literackiego w Polsce. Wnioskodawczyni może zawrzeć umowę (umowę licencji) dotyczącą tego samego utworu z innym teatrem.

Zawierane przez Wnioskodawczynię umowy nie zawierają postanowień, które wymagałyby ich wykonania pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego. Wnioskodawczyni ma pełną dowolność w tym zakresie.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowana, jako podatnik VAT czynny. W związku z tym wystawia teatrom faktury dokumentujące wyświadczenie wyżej wymienionych usług.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo zakwalifikowała przychody z tytułu świadczenia usług, opisanych w stanie faktycznym do źródła przychodów z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni przychody z tytułu świadczenia usług opisanych w stanie faktycznym stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) (ustawa o PIT) źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe.
  
  
  

W art. 5a pkt 6 ustawo PIT ustawodawca zdefiniował pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z tą definicją pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
  

• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  

• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 ustawy o PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
  

• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
  

• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
  
  
  

W przytoczonej definicji działalności gospodarczej, ustawa o PIT wylicza różnego rodzaje aktywności uznawane za działalność gospodarczą. Jest to wyliczenie wyczerpujące, a nie przykładowe.

Stosownie do art. 18 ustawy o PIT, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Podkreślić przy tym należy, iż majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, wchodzące w skład majątku przedsiębiorcy mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej, gdyż łącznie z innymi składnikami przedsiębiorstwa służą realizacji określonych działań gospodarczych.

Obowiązki podatkowe zależą, zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy wykonywanie działalności dokonywane jest przez podatnika w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas posiada znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ponadto wskazać należy, że wykładnia językowa użytego w definicji „działalność gospodarcza” zwrotu, „z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4-9”, może prowadzić do rozbieżnych rezultatów.

Dokonując wykładni językowej można stwierdzić, że użyty zwrot, „z której uzyskane przychody nie są zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 pkt 1, 2, i 4 - 9” oznacza, że dla oceny, z jakiego źródła pochodzi dany przychód należy najpierw ustalić, czy nie jest on skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek i tylko wówczas, gdy nie można zaliczyć go do tego rodzaju przychodów, można uznać go za przychód z innego źródła niż wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Można też wyciągnąć wniosek, że ustawodawca najpierw nakazuje wykluczyć pochodzenie przychodu z któregokolwiek ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, i 4-9 ustawy o PIT, a dopiero później pozwala zaliczyć go do przychodu z działalności gospodarczej.

Brak jednoznacznego rezultatu wykładni językowej czyni koniecznym sięgnięcie do innych reguł wykładni. Pomocna w odkodowaniu treści normy prawnej może być w tym wypadku wykładnia systemowa wewnętrzna. Definiując przychody pochodzące z różnych źródeł ustawodawca, podkreślając ich rozłączność, zawarł reguły kolizyjne, wskazując, kiedy dany przychód może być uznany za przychód z określonego źródła, choć faktycznie odpowiada on ogólnej definicji przychodów z innego źródła. I tak w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, wyłącza z przychodów, których źródłem jest odpłatne zbycie nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa wieczystego użytkowania gruntów, innych rzeczy - zbycie następujące w wykonaniu działalności gospodarczej.

W art. 13 pkt 9 ustawy o PIT do przychodów z działalności wykonywanej osobiście włączono przychody z umów o: zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze zawieranych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tym samym przychód z tego tytułu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Również w odniesieniu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ustawodawca nakazał w art. 14 ust. 2 ustawy o PIT, zaliczenie do nich enumeratywnie wymienionych (nie użyto, bowiem określenia „w szczególności”) przychodów, które w braku stosownego uregulowania zaliczone byłyby do innych źródeł, bowiem odpowiadałyby ich definicji. O tym, iż są to przychody inne niż odpowiadające przychodom z działalności gospodarczej, wymienionym w art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, świadczy użycie zwrotu: „przychodem z działalności gospodarczej są również”. Użycie określenia „również” - sygnalizuje, że dany stan rzeczy jest pod jakimś względem podobny do innego stanu rzeczy, zwłaszcza tego, o którym była mowa wcześniej.

Przywołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują, iż przychody winny być przypisywane do tego ze źródeł, którego opis w sposób bardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba, że ustawa o PIT nakazuje wprost zaliczenie ich do przychodów z innego źródła. W przeciwnym wypadku powołane wyżej regulacje byłyby zbędne. Dodatkowo można zwrócić uwagę, że definicja działalności gospodarczej wyraźnie wskazuje, że jest to działalność zarobkowa polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast w art. 22b. ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT wskazano, że wartościami niematerialnymi i prawnymi są nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Wobec tego, prawa majątkowe, które mają być wartościami niematerialnymi i prawnymi, muszą być przez podatnika nabyte. Innymi słowy podatnik powinien być podmiotem tychże praw. Należy podkreślić, że nabycie obejmuje zarówno nabycie pierwotne, jak i nabycie pochodne. Zatem w przypadku, gdy podatnik sam tworzy przedmiot objęty prawami autorskimi nabywa te prawa w sposób pierwotny, jako twórca utworu. Jest to, bowiem również nabycie praw autorskich (praw pokrewnych).

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że skoro ustawodawca wprost uznał za działalność gospodarczą wykorzystywanie praw autorskich (praw pokrewnych) w sposób ciągły i zorganizowany w celach zarobkowych, twierdzenie, że przychody z tytułu praw autorskich mogą pochodzić wyłącznie ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 18 ustawy o PIT, stoi w oczywistej sprzeczności z intencją ustawodawcy i brzmieniem art. 5a pkt 6 ustawy o PIT.

Reasumując, zestawienie treści art. 5a pkt 6 i art. 14 ust. 2, art. 13 pkt 9, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT wskazuje na to, iż nawet, jeżeli w ramach działalności wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek, podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła.

Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność w zakresie tłumaczenia na język polski tekstów literackich, nosi znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej w świetle przytoczonej powyżej ustawowej definicji, spełniając wszystkie jej przesłanki. Wnioskodawczyni świadczy usługi - tłumaczy utwory literackie we własnym imieniu i na własny rachunek, w sposób ciągły (powtarzalny i stały). Nabyte przez nią prawa autorskie są również wykorzystywane w sposób ciągły i zorganizowany w celach zarobkowych (poprzez udzielanie licencji na eksploatacje spektakli) wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto działalność Wnioskodawczyni spełnia kryterium zorganizowania w ramach podmiotu określonego administracyjnoprawnie, Uczestniczącego w obrocie gospodarczym. Otrzymane przychody z tytułu tłumaczeń i udzielenia licencji na dokonane przekłady dokumentuje fakturami VAT. Jednocześnie nie zachodzi żadna z przesłanek określonych w art. 5b ust. 1 Ustawy o PIT, która wykluczałaby uznanie wykonanych czynności za działalność gospodarczą. Stąd też nie ma wątpliwości, że przychody Wnioskodawczyni należy zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w interpretacji podatkowej z dnia 23 października 2012 r. nr ITPB/415-877/12/MR wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 30 lipca 2013 r. Nr IPPB1/415-500/13-2/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...)zakwalifikowanie przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 (a zatem np. do praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy) wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy, zgodnie z którą jest to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ustawy)

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji) i stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości osiągania przez twórców przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni tłumaczy utwory literackie uzgodnione z teatrem i udziela licencji na eksploatację spektaklu (daje teatrowi prawa do korzystania z przekładu na język polski danego utworu literackiego). Czynności dokonywane są w ramach prowadzonej, w tym zakresie, pozarolniczej działalności gospodarczej. Głównymi odbiorcami usług są teatry, które wykorzystują przy produkcji spektakli przekłady utworów literackich na język polski.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wskazać należy, że nie ma przeszkód, aby przychody z wykonywanych usług mogły być kwalifikowane do pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie ma przy tym znaczenia, iż świadczone usługi są „utworem” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i wszelkie autorskie prawa majątkowe do „utworu” zostają przeniesione na zamawiającego.

Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż opisane we wniosku czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię oraz związane z tym „utwory” zostaną wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako jej efekt, towar. Natomiast majątkowe prawa autorskie, na które udzielana jest licencja, wchodzące w skład majątku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą mogą być w niej wykorzystywane i służyć realizacji określonych działań gospodarczych. Stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1684/13, wyrok NSA z 07 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 211/06, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 1561/02.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.