Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-438/15-2/EK
z 23 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego tytułu otrzymanych środków pieniężnych od osób wspierających akcję crowdfundingową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego tytułu otrzymanych środków pieniężnych od osób wspierających akcję crowdfundingową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) planuje uruchomienie produkcji innowacyjnej przekładni rowerowej. W celu pozyskania funduszy na ten projekt Spółka prowadzi tzw. akcję crowdfundingową za pomocą platformy X, zarejestrowanej w Stanach Zjednoczonych.

Akcja prowadzona przez Spółkę ma charakter tzw. „reward crowdfunding", polegającego na tym, że:

1. Prowadzący akcję (Spółka) deklaruje chęć realizacji projektu (w tym przypadku projektu zakładającego uruchomienie produkcji przekładni rowerowej). W ramach projektu Spółka informuje o jego parametrach (np. cechy oczekiwanego do wdrożenia produktu, oczekiwany termin uruchomienia produkcji itp.). Jednocześnie Wnioskodawca zastrzega, że z projektem jest związany pewien poziom ryzyka niepowodzenia, bądź braku realizacji;
2. Każda osoba zainteresowana projektem może go wesprzeć poprzez datek finansowy o wybranej przez siebie wysokości. Należy zaznaczyć, że każdy wspierający może (ale nie musi) wskazać, jakiego rodzaju produktu oferowanego przez prowadzącego oczekuje jako ewentualnej rekompensaty za swój datek, w przypadku jeśli projekt się powiedzie i produkt będzie realizowany. Należy podkreślić, że nie wszyscy dokonujący datków są zobowiązani do wskazania oczekiwanego produktu - niektórzy mogą wspierać projekt bez żadnych oczekiwań świadczenia wzajemnego.
   
   

Zgodnie z regulaminem X, a więc platformy internetowej prowadzącej obsługę projektu, produkty oferowane osobom wspierającym nie są przedmiotem sprzedaży, a przekazywane datki są co do zasady bezzwrotne (są bezzwrotne za pośrednictwem X; strony mogą porozumieć się inaczej i we własnym zakresie to uregulować i prze prowadzić; tym niemniej nie ma obowiązku zwrotu środków wpłaconych na poczet projektu). Prowadzący platformę zastrzega, że wszystkie wpłaty są dobrowolne i wnoszone na ryzyko wpłacającego i nie dają żadnych gwarancji dotyczących realizacji projektu.

X nie gwarantuje, że wpłata będzie użyta zgodnie z obietnicą właściciela kampanii, że właściciel kampanii dostarczy obiecaną korzyść (produkt/usługę) ani że kampania osiągnie zakładane cele. Jeśli prowadzący akcję zobowiąże się do przekazania produktu, a nie jest w stanie go dostarczyć, powinien on wypracować z wpłacającym porozumienie, które może (ale nie musi) obejmować zwrot wpłaconych kwot lub ich części.

Specyfiką przedsięwzięć o charakterze „reward crowdfunding" jest zatem typ relacji między prowadzącym kampanię a osobą wspierającą. Osoba wspierająca zdaje sobie sprawę, że istnieje ryzyko, że nie otrzyma ani produktu (gdyż projekt się nie powiedzie), ani zwrotu swojego datku. Motywacją dla osób wspierających jest chęć wsparcia innowacyjnego projektu, który zdobył ich sympatię, oraz dodatkowo możliwość ewentualnego uzyskania produktu po cenie obniżonej w stosunku do docelowej ceny detalicznej (wyłącznie w przypadku powodzenia projektu).

Spółka informuje zainteresowane osoby, że w przypadku uzyskania od nich datku o określonej wysokości oraz w przypadku powodzenia projektu (skutecznego uruchomienia produkcji), wyśle wybrane produkty (w przypadku Spółki jest to przekładnia rowerowa). Wartość datków, które upoważniają do uzyskania przekładni jest różna, w zależności od innych czynników (np. termin wpłacenia datku i wersja przekładni rowerowej) i waha się w przedziale od 185 USD do 245 USD.

Należy przy tym podkreślić, że zdarzają się osoby wpłacające środki (również w wartości wyższej niż wskazana powyżej), które nie są zainteresowane otrzymaniem przekładni, ani żadnego innego świadczenia wzajemnego od Spółki. Na etapie zbierania środków Spółka nie jest więc w stanie stwierdzić czy i jaki konkretnie produkt wyśle osobom wspierającym - tj. wpłacającym środki za pośrednictwem platformy X. Także osoby wspierające, deklarujące chęć otrzymania ewentualnego produktu, dokonując wpłat nie wiedzą czy produkt ten otrzymają i w jakim ostatecznie będzie on kształcie.

Spółka nie wyklucza korzystania w przyszłości z tego typu finansowania w stosunku do innych projektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie środków pieniężnych od osób wspierających będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego w VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty otrzymane od osób wspierających nie stanowią zapłaty za dostarczony towar czy świadczoną usługę i w związku z tym ich otrzymanie nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowana dostawa towarów następuje poprzez przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Art. 19a ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Art. 19a ust. 8 ustawy o VAT wprowadza wyjątek od tej zasady, poprzez opodatkowanie samej zapłaty za dany towar lub usługę w przypadku, gdy przed ich wykonaniem otrzymano całość lub część zapłaty w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu - wówczas obowiązek powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że aby dane świadczenie uznać w ogóle za odpłatną dostawę lub usługę podlegającą VAT, musi wystąpić bezpośredni związek pomiędzy tym świadczeniem a uzyskiwaną odpłatnością. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniami na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej TSUE w sprawie C-16/93 (RJ. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden).

W przypadku opisanym we wniosku płatność zasadniczo nie następuje za dokonanie dostawy towaru - do dostawy takiej może w ogóle nie dojść. Wpłata środków za pośrednictwem platformy crowdfundingowej X wynika wyłącznie z chęci wsparcia realizowanego projektu i może (ale nie musi) wiązać się z otrzymaniem w przyszłości towaru. Należy przy tym podkreślić, że w momencie dokonywania wpłaty potencjalny produkt docelowy nie jest na tyle skonkretyzowany, aby uznać tę płatność za zaliczkę na poczet ceny towarów.

Równocześnie nie można mówić o ekwiwalentności potencjalnego świadczenia wzajemnego - uzyskany datek może wielokrotnie przekraczać wartość przekładni, która zostanie ostatecznie przekazana osobie wspierającej. Przede wszystkim jednak świadczenia pieniężne nie są otrzymywane w zamian za inne świadczenie. Nie można zatem uznać tych świadczeń za wynagrodzenie z tytułu przyszłej ewentualnej dostawy towarów.

Niezależnie od powyższego, zasadniczo przedmiotem opodatkowania jest dostawa towarów lub świadczenie usług, a nie płatności otrzymywane z tytułu ich wykonania. Dlatego też za orzecznictwem ETS przyjmuje się, że aby otrzymana zaliczka czy przedpłata (jeśli już zostanie ustalone że jest otrzymana jako wynagrodzenie za świadczenie) podlegała opodatkowaniu, musi ona dotyczyć odpowiednio skonkretyzowanego przyszłego świadczenia (konkretnej czynności opodatkowanej VAT).

Kwestia możliwości opodatkowania VAT przedpłat na poczet przyszłych dostaw była wielokrotnie przedmiotem analizy TSUE. Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPAHospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners of Customs & Excise, w której orzeczono, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy nie mieści się przedpłata, taka jak będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę.

Trybunał stanowczo podkreślił też, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (zob. wyrok z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny. Na konieczność odpowiedniego sprecyzowania dostawy wskazują również polskie sądy administracyjne (m.in, NSA w wyroku z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK1100/09 czy wyroku z 28 lipca 2009 r. sygn. akt i FSK 932/08).

W przypadku opisanym przez Spółkę w niniejszym wniosku mamy do czynienia z sytuacją, w której otrzymana wpłata nie ma bezpośredniego związku z przyszłą dostawą (osoba wspierająca nie wyraża bezwarunkowej chęci otrzymania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego od Spółki). Ostatecznie, gdyby finalnie okazało się, że dostawa produktu nastąpi, to jednak w momencie dokonania samej wpłaty nie ma pewności czy dostawa taka zostanie zrealizowana, a jeśli tak to w jakiej formie (produkcja może nie zostać uruchomiona w ogóle, lub też może doprowadzić do wytworzenia produktu o odmiennych parametrach od zakładanego).

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty otrzymane przez niego w ramach platformy crowdfunding X w ramach opisanego projektu nie stanowią przedpłat czy też zaliczek na poczet konkretnych dostaw towarów i w związku z tym nie powodują powstania obowiązku podatkowego w VAT w momencie otrzymania wpłat (wpłaty pozostają poza zakresem opodatkowania VAT na tym etapie). Obowiązek podatkowy może natomiast powstać w momencie dokonania ewentualnej dostawy produktu wytworzonego w ramach kampanii, jeśli zostanie ona zakończona powodzeniem, ale ten etap nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o VAT.

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje uruchomienie produkcji innowacyjnej przekładni rowerowej. W celu pozyskania funduszy na ten projekt Spółka prowadzi tzw. akcję crowdfundingową za pomocą platformy X, zarejestrowanej w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca wskazał, że akcja prowadzona przez Spółkę ma charakter tzw. „reward crowdfunding", polegającego na tym, że prowadzący akcję (Spółka) deklaruje chęć realizacji projektu (w tym przypadku projektu zakładającego uruchomienie produkcji przekładni rowerowej). W ramach projektu Spółka informuje o jego parametrach (np. cechy oczekiwanego do wdrożenia produktu, oczekiwany termin uruchomienia produkcji itp.). Jednocześnie Wnioskodawca zastrzega, że z projektem jest związany pewien poziom ryzyka niepowodzenia, bądź braku realizacj. Każda osoba zainteresowana projektem może go wesprzeć poprzez datek finansowy o wybranej przez siebie wysokości. Należy zaznaczyć, że każdy wspierający może (ale nie musi) wskazać, jakiego rodzaju produktu oferowanego przez prowadzącego oczekuje jako ewentualnej rekompensaty za swój datek, w przypadku jeśli projekt się powiedzie i produkt będzie realizowany. Nie wszyscy dokonujący datków są zobowiązani do wskazania oczekiwanego produktu - niektórzy mogą wspierać projekt bez żadnych oczekiwań świadczenia wzajemnego. Zgodnie z regulaminem X, a więc platformy internetowej prowadzącej obsługę projektu, produkty oferowane osobom wspierającym nie są przedmiotem sprzedaży, a przekazywane datki są co do zasady bezzwrotne (są bezzwrotne za pośrednictwem X; strony mogą porozumieć się inaczej i we własnym zakresie to uregulować i prze prowadzić; tym niemniej nie ma obowiązku zwrotu środków wpłaconych na poczet projektu). Prowadzący platformę zastrzega, że wszystkie wpłaty są dobrowolne i wnoszone na ryzyko wpłacającego i nie dają żadnych gwarancji dotyczących realizacji projektu. X nie gwarantuje, że wpłata będzie użyta zgodnie z obietnicą właściciela kampanii, że właściciel kampanii dostarczy obiecaną korzyść (produkt/usługę) ani że kampania osiągnie zakładane cele. Jeśli prowadzący akcję zobowiąże się do przekazania produktu, a nie jest w stanie go dostarczyć, powinien on wypracować z wpłacającym porozumienie, które może (ale nie musi) obejmować zwrot wpłaconych kwot lub ich części. Jak wskazał Wnioskodawca, specyfiką przedsięwzięć o charakterze „reward crowdfunding" jest typ relacji między prowadzącym kampanię a osobą wspierającą. Osoba wspierająca zdaje sobie sprawę, że istnieje ryzyko, że nie otrzyma ani produktu (gdyż projekt się nie powiedzie), ani zwrotu swojego datku. Motywacją dla osób wspierających jest chęć wsparcia innowacyjnego projektu, który zdobył ich sympatię, oraz dodatkowo możliwość ewentualnego uzyskania produktu po cenie obniżonej w stosunku do docelowej ceny detalicznej (wyłącznie w przypadku powodzenia projektu).

Spółka informuje zainteresowane osoby, że w przypadku uzyskania od nich datku o określonej wysokości oraz w przypadku powodzenia projektu (skutecznego uruchomienia produkcji), wyśle wybrane produkty (w przypadku Spółki jest to przekładnia rowerowa). Wartość datków, które upoważniają do uzyskania przekładni jest różna, w zależności od innych czynników (np. termin wpłacenia datku i wersja przekładni rowerowej) i waha się w przedziale od 185 USD do 245 USD. Zdarzają się osoby wpłacające środki (również w wartości wyższej niż wskazana powyżej), które nie są zainteresowane otrzymaniem przekładni, ani żadnego innego świadczenia wzajemnego od Spółki. Na etapie zbierania środków Spółka nie jest więc w stanie stwierdzić czy i jaki konkretnie produkt wyśle osobom wspierającym - tj. wpłacającym środki za pośrednictwem platformy X. Także osoby wspierające, deklarujące chęć otrzymania ewentualnego produktu, dokonując wpłat nie wiedzą czy produkt ten otrzymają i w jakim ostatecznie będzie on kształcie.

W tak przestawionym stanie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy otrzymanie środków pieniężnych od osób wspierających ww. akcję crowdfundingową spowoduje u Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego. W ocenie Wnioskodawcy kwoty otrzymane przez niego w ramach platformy crowdfunding X w ramach opisanego projektu nie stanowią przedpłat czy też zaliczek na poczet konkretnych dostaw towarów i w związku z tym nie powodują powstania obowiązku podatkowego w VAT w momencie otrzymania wpłat.

Aby odpowiedzieć na zawarte we wniosku pytanie, należy przeanalizować, czy wpłacane środki pieniężne od osób wspierających ww. akcję crowfundingową stanowią przedpłatę, bądź zaliczkę, która wpłacana jest na przyszła dostawę wytworzonego przez Wnioskodawcę towaru, tj. przekładni rowerowej.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
  
• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
  
• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
  
  
  

W okolicznościach niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że otrzymywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, nie stanowią zaliczki czy też przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, gdyż w momencie wpłaty, nie wiadomo czy dojdzie do wytworzenia produktu, tym samym do przyszłej dostawy, uwarunkowane to jest bowiem od pozytywnego zakończenia (zebrania odpowiedniej wielkości środków pieniężnych, które pozwolą na realizację zamierzonego projektu). Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, w chwili wpłaty środków pieniężnych, wpłacający, jeżeli, akcja zakończy się sukcesem, nie ma również gwarancji, że wytworzony produkt nie będzie miał odmiennych parametrów od zakładanego co oznacza, że w chwili wpłaty nie jest w sposób jednoznaczny określony rodzaj towaru.

Tym samym w momencie otrzymania środków wpłacający nie będzie wiedział, czy dojdzie do dostawy towaru, i nie ma również gwarancji, w przypadku powodzenia ww. akcji crowdfundingowej, że otrzymany towar będzie towarem, który w ramach projektu miał być wykonany i który miał otrzymać. Zatem, z tytułu otrzymania środków pieniężnych, Wnioskodawca nie będzie musiał rozpoznać obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, gdyż w chwili ich otrzymania środki pieniężne nie stanowią zaliczki ani przedpłaty za dostawę konkretnego towaru.

Jednocześnie wskazania wymaga, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie pytania i stanowiska Wnioskodawcy a w konsekwencji nie rozstrzyga, powstania obowiązku podatkowego, w momencie zakończenia akcji, bowiem powyższe nie było przedmiotem zapytania.

Organ informuje, że z podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.