Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-264/15/MZ
z 30 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 16 marca 2015 r. (data wpływu do Biura – 20 marca 2015 r.), uzupełnionym 2 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 22 maja 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-264/15/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 2 czerwca 2015 r. (data wpływu pisma do Biura).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest emerytką, osobą samotną, niesprawną ruchowo i wymaga koniecznej pomocy innych osób w najprostszych czynnościach – sprzątaniu, higienie osobistej. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym (symbol przyczyny niepełnosprawności 10-N/05-R/07-S) z 5 grudnia 2006 r., wydane na stałe przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Od wielu lat Wnioskodawczyni cierpiała na dolegliwości bólowe stawu biodrowego. W celu leczenia biodra, Wnioskodawczyni odbyła liczne wizyty u lekarzy specjalistów, a przepisywane przez nich lekarstwa na recepty miały złagodzić jej cierpienie. Wydatki poniesione na zakup lekarstw wyniosły 4.350 zł (11 x 100 = 1100) pozostałą kwotę w wysokości 3.250 zł, ze względu na posiadanie grupy inwalidzkiej, Wnioskodawczyni rozliczyła w zeznaniu rocznym PIT-37 załącznik „O”. Żadne leczenie ambulatoryjne i rehabilitacja nie pomogły Wnioskodawczyni w cierpieniu. Skierowania na rehabilitację dochodzącą nic nie dały, lekarz odwołał zabiegi. Chodzenie o dwóch kulach było dla Wnioskodawczyni tragedią.

Ze względu na bardzo długie terminy oczekiwania na zabieg wymiany stawu biodrowego ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia i brak efektów poprawy zdrowia, Wnioskodawczyni zdecydowała się na wykonanie zabiegu z własnych środków w placówce medycznej. Pogarszający się stan zdrowia Wnioskodawczyni zmusił ją do znalezienia firmy, która mogłaby jej pomóc i przyjąć do wykonania zabiegu w krótkim terminie. Zabieg wymiany stawu biodrowego został wykonany w placówce medycznej w K., z zaświadczenia lekarskiego wynika, że ze skutkiem pozytywnym. Należność za ww. zabieg w kwocie 12.900 zł Wnioskodawczyni zapłaciła 23 maja 2014 r. na podstawie otrzymanej faktury VAT za zabieg operacyjny Alloplastyka całkowita cementowa prawego stawu biodrowego sp.LeoLil (Implant Cast). Wymieniona faktura jest wystawiona przez O. Sp. z o.o. i nie zawiera żadnych innych informacji.

Wnioskodawczyni wskazała, że obecnie czuje się bardzo dobrze, zawdzięczając ten stan pomocy lekarzy specjalistów. Jest sprawna, chodzi bez kul i pozostaje nadal w konsultacji lekarskiej. Wnioskodawczyni chodzi na zabiegi rehabilitacyjne, które utrzymują jej sprawność fizyczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na zabieg biodra upoważnia Wnioskodawczynię do odliczenia w zeznaniu rocznym?

Wnioskodawczyni sądzi, że powinna mieć możliwość odliczenia tego wydatku w PIT „O” za 2014 r.

Wnioskodawczyni powołała się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1927/09.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. – art. 26 ust. 7g cyt. ustawy.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, W-wa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby), z kolei „rehabilitacja” jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, natomiast „rehabilitacja lecznicza” jest to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną; od 5 grudnia 2006 r.

posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. W dniu 23 maja 2014 r. Wnioskodawczyni poniosła wydatek za zabieg wymiany prawego stawu biodrowego. Na wystawionej fakturze wskazany został zabieg operacyjny – Alloplastyka całkowita cementowa prawego stawu biodrowego sp.LeoLil (Implant Cast) – koszt jest podany łącznie na kwotę 12.900 zł.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wydatek w kwocie 12.900 zł, poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2014 r. na zabieg wymiany prawego stawu biodrowego, mimo, że niewątpliwie jest wydatkiem poniesionym w celach rehabilitacyjnych – w celach przywracających sprawność Wnioskodawczyni – to jednak nie może zostać odliczony przez Wnioskodawczynię od dochodu w zeznaniu podatkowym za 2014 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wydatek ten nie może zostać odliczony zarówno na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak również żadnego innego przepisu traktującego o odliczeniu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne lub związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Jak wynika bowiem z opisu stanu faktycznego – na podstawie faktury, którą dysponuje Wnioskodawczyni nie można wyodrębnić kosztów implantu od kosztów całego zabiegu. Wskazany zabieg – jak wskazano w opisie stanu faktycznego – jest zabiegiem operacyjnym. Nie jest zatem zabiegiem fizykoterapeutycznym, wodoleczniczym, światłoleczniczym, itp. – czyli zabiegiem usprawniającym, który właśnie często przeprowadzany jest po zabiegu operacyjnym. Ustawodawca wyraźnie przecież wskazał jako warunek odliczenia wydatek poniesiony na zabieg rehabilitacyjny. Gdyby jego wolą było, aby każdego rodzaju działania medyczne (w tym operacje) uznać jako podstawę do odliczenia, to zapewne użyłby innego sformułowania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawczynię wyroku sądowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla Organu interpretacyjnego, gdyż orzeczenia sądów nie stanowią źródła prawa. Niemniej Organ interpretacyjny zapoznał się z tym orzeczeniem, jednak nie podziela stanowiska w nim zaprezentowanego, czemu dał wyraz w niniejszej interpretacji. Należy wskazać, że w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1395/10 Sąd zaprezentował odmienne stanowisko dotyczące zabiegu operacyjnego, które Organ interpretacyjny w pełni podziela.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.