Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-300/14-4/PG
z 13 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych na rzecz jednostki systemu oświaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług szkoleniowych na rzecz jednostki systemu oświaty. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi usługi szkoleniowe dla nauczycieli i odprowadza VAT o wartości 23%.

W związku z tym, że usługi szkoleniowe są związane z jednostkami systemu oświaty zachodzi potrzeba zadania pytania.

W piśmie z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Zainteresowany wskazał, że nie jest podmiotem objętym systemem oświaty. Usługi, o których mowa we wniosku, są usługami w zakresie kształcenia, w szczególności dokształcania zawodowego nauczycieli, którzy są objęci systemem oświaty. Wnioskodawca nie jest uczelnią, jednostką naukową PAN, ani też jednostką badawczo-rozwojową, która świadczy usługi kształcenia na poziomie wyższym. Efektem prowadzonych przez Zainteresowanego szkoleń nauczycieli (rad pedagogicznych – kolegialnych ciał nauczycieli) jest kształcenie zawodowe, np. nauczyciele zdobywają nowe umiejętności zawodowe w wybranych obszarach edukacji, opieki, wychowania lub warsztatu metodycznego, bądź też zaplecza planistyczno organizacyjnego. Przedmiotowe usługi świadczone dla nauczycieli (rad pedagogicznych) pozostają w bezpośrednim związku z branżą edukacyjną – zawodem nauczyciela i w tym względzie mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie ich wiedzy do celów zawodowych. Wnioskodawca sam jest nauczycielem dyplomowanym i uznanym specjalistą ds. edukacji oraz autorem wielu publikacji dla nauczycieli oraz pakietu edukacyjnego „Ciekawa chemia”. Świadczone usługi są prowadzone w formie przewidzianej w rozporządzeniu MEN z dnia 29 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 430). W § 2 ust. 1 wskazano formy szkolenia, seminaria, konferencje szkoleniowe, w tym dla kadry kierowniczej, przygotowanie materiałów szkoleniowych, informacyjnych, warsztaty metodyczne, przedmiotowe, szkolenia rad pedagogicznych.

W każdej polskiej szkole i przedszkolu tworzy się wieloletnie plany doskonalenia zawodowego nauczycieli, które uwzględniają te ww. formy.

Zainteresowany nie ma akredytacji. Świadczone usługi dla szkół publicznych są finansowane z budżetów szkół gminnych/powiatowych jednostek samorządowych, ale dotychczas Wnioskodawca nie zabiegał o to, aby zamawiający czyli szkoła, zamawiając usługę szkoleniową potwierdzała na piśmie, że faktura będzie opłacona ze środków publicznych. Podobnie jest, gdy zamawiającym jest szkoła lub przedszkole niepubliczne, które może zapłacić za fakturę wystawioną przez Zainteresowanego także ze środków publicznych – dotacji j.s.t. na prowadzenie tychże jednostek.

Wnioskodawca chce korzystać ze zwolnienia z VAT tylko w takiej sytuacji, kiedy zamawiający usługę szkolenia potwierdzi zamawiającemu na piśmie, że środki na zapłatę faktury będą pochodziły w 100% lub co najmniej 70% ze środków publicznych. Jeśli Zainteresowany nie będzie posiadał takiego potwierdzenia, wówczas naliczy podatek 23% (tak, jak to robi dotychczas). Wnioskodawca bez pisemnego oświadczenia płacącego za fakturę nie może mieć pewności, skąd pochodziły środki na opłacenie faktury. Dlatego też Zainteresowany zwraca się do Izby Skarbowej o interpretację indywidualną. Wnioskodawca uważa, że usługa szkolenia nauczycieli pozostająca w bezpośrednim związku z branżą edukacyjną i zawodem nauczyciela, która ma na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych i która jest pokryta w wymaganym procencie ze środków publicznych może być zwolniona z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadcząc usługę szkoleniową na rzecz jednostki systemu oświaty, uzyskując od niej na piśmie informację, że usługa zostanie sfinansowana w co najmniej 70% lub w całości ze środków publicznych, przysługuje zwolnienie z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie usługi szkolenia na rzecz jednostki systemu oświaty, o której mowa w ustawie o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) po uzyskaniu od niej na piśmie informacji, że 1) jest ona objęta systemem oświaty 2) usługa szkolenia zostanie sfinansowana w co najmniej 70% lub w całości ze środków publicznych, podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą przysługuje na mocy art. 43 ust. 1 pkt 26a oraz dyrektyw UE zwolnienie z VAT lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia MF z dnia 4 kwietnia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy wynika, że zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Zatem aby możliwe było skorzystanie ze zwolnienia, przewidzianego w powołanym przepisie ustawy, dany podmiot musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia. Natomiast jeśli chodzi o kwestię wychowania, należy wskazać, że jest ona przypisana podmiotom, do których uczęszczanie jest obowiązkowe i regulowane przepisami. Zatem to szkoły obowiązkowe mają za zadanie realizować program wychowywania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania.

Ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy, mogą natomiast korzystać uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, o ile świadczone przez te podmioty usługi są usługami kształcenia na poziomie wyższym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto, w myśl § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722, z późn. zm.), obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenia usług i dostawy towarów ściśle z tymi usługami związanych. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wskazane wyżej regulacje stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L. 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Zauważyć należy, że środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
   1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
   2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
   3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych
   4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
   5. z innych operacji finansowych;
5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.
   
   

Natomiast sektor finansów publicznych – zgodnie z art. 9 ww. ustawy – tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł (pkt 4 i 5). Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych. O ile zatem usługi szkoleniowe są finansowane środkami pochodzącymi z ww. źródeł spełniona zostanie dyspozycja określona ww. przepisem art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Jednocześnie wskazać należy, że krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „kształcenia zawodowego” i „przekwalifikowania zawodowego”. Wobec tego należy wskazać, że od 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 77 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia od 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 zastąpiło rozporządzenie Rady nr 1777/2005, które przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 44 ww. rozporządzenia nr 282/2011 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi usługi szkoleniowe dla nauczycieli i odprowadza VAT o wartości 23%. Ponadto Zainteresowany wskazał, że nie jest podmiotem objętym systemem oświaty. Usługi, o których mowa we wniosku, są usługami w zakresie kształcenia, w szczególności dokształcania zawodowego nauczycieli, którzy są objęci systemem oświaty. Wnioskodawca nie jest uczelnią, jednostką naukową PAN, ani też jednostką badawczo-rozwojową, która świadczy usługi kształcenia na poziomie wyższym. Efektem prowadzonych przez Zainteresowanego szkoleń nauczycieli (rad pedagogicznych – kolegialnych ciał nauczycieli) jest kształcenie zawodowe, np. nauczyciele zdobywają nowe umiejętności zawodowe w wybranych obszarach edukacji, opieki, wychowania lub warsztatu metodycznego, bądź też zaplecza planistyczno organizacyjnego. Przedmiotowe usługi świadczone dla nauczycieli (rad pedagogicznych) pozostają w bezpośrednim związku z branżą edukacyjną – zawodem nauczyciela i w tym względzie mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie ich wiedzy do celów zawodowych. Świadczone usługi są prowadzone w formie przewidzianej w rozporządzeniu MEN z dnia 29 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 46, poz. 430). W § 2 ust. 1 wskazano formy szkolenia, seminaria, konferencje szkoleniowe, w tym dla kadry kierowniczej, przygotowanie materiałów szkoleniowych, informacyjnych, warsztaty metodyczne, przedmiotowe, szkolenia rad pedagogicznych. W każdej polskiej szkole i przedszkolu tworzy się wieloletnie plany doskonalenia zawodowego nauczycieli, które uwzględniają te ww. formy.

Zainteresowany nie ma akredytacji. Świadczone usługi dla szkół publicznych są finansowane z budżetów szkół gminnych/powiatowych jednostek samorządowych, ale dotychczas Wnioskodawca nie zabiegał o to, aby zamawiający czyli szkoła, zamawiając usługę szkoleniową potwierdzała na piśmie, że faktura będzie opłacona ze środków publicznych. Podobnie jest, gdy zamawiającym jest szkoła lub przedszkole niepubliczne, które może zapłacić za fakturę wystawioną przez Zainteresowanego także ze środków publicznych – dotacji j.s.t. na prowadzenie tychże jednostek.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jest zainteresowany, czy świadcząc usługę szkoleniową na rzecz jednostki systemu oświaty (uzyskując od niej na piśmie informację, że usługa zostanie sfinansowana w co najmniej 70% lub w całości ze środków publicznych) ma prawo zastosować zwolnienie od podatku VAT.

Dla oceny tego, czy usługi wykonywane przez Zainteresowanego są zwolnione od podatku od towarów i usług, w pierwszej kolejności konieczne jest stwierdzenie, czy usługi te mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, a więc przede wszystkim czy są to usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostkę objętą systemem oświaty lub czy są to usługi kształcenia na poziomie wyższym realizowane przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy nie jest on podmiotem objętym systemem oświaty, nie jest uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk ani też jednostką badawczo rozwojową, która świadczy usługi kształcenia na poziomie wyższym. Ponadto z wniosku nie wynika aby przedmiotowe usługi były usługami w zakresie kształcenia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ nie są spełnione wszystkie przesłanki wynikające z powołanego przepisu.

W związku z czym należy przeanalizować, czy spełnione zostaną przesłanki warunkujące prawo do skorzystania ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy lub § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Aby przedmiotowe usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c powyższego przepisu.

Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych. Zwolnieniu podlegają również usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, o czym stanowi § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów.

Zatem dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy lub § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, istotne jest – w pierwszej kolejności – uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że usługi, o których mowa we wniosku są usługami w zakresie kształcenia, w szczególności dokształcania zawodowego nauczycieli, którzy są objęci systemem oświaty. Efektem prowadzonych szkoleń nauczycieli (rad pedagogicznych – kolegialnych ciał nauczycieli) jest kształcenie zawodowe, np. nauczyciele zdobywają nowe umiejętności zawodowe w wybranych obszarach edukacji, opieki, wychowania lub warsztatu metodycznego, bądź też zaplecza planistyczno-organizacyjnego. Przedmiotowe usługi świadczone dla nauczycieli (rad pedagogicznych) pozostają w bezpośrednim związku z branżą edukacyjną – zawodem nauczyciela i w tym względzie mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie ich wiedzy do celów zawodowych.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe – których przedmiotem jest zdobycie nowych umiejętności zawodowych w wybranych obszarach edukacji, opieki, wychowania lub warsztatu metodycznego bądź też zaplecza planistyczno-organizacyjnego – spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W tej sytuacji zatem jest spełniony jeden z warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy pozwalający na skorzystanie ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Jednocześnie Zainteresowany wskazał, że nie ma akredytacji. Jednakże przedmiotowe szkolenia są finansowane z budżetów szkół – gminnych/powiatowych jednostek samorządowych. Podobnie – jak poinformował Wnioskodawca – jest gdy zamawiającym jest szkoła lub przedszkole niepubliczne, które może zapłacić za fakturę wystawioną przez Zainteresowanego także ze środków publicznych – dotacji jednostek samorządu terytorialnego na prowadzenie tych jednostek.

Biorąc pod uwagę powyższe informacje stwierdzić należy, że usługi szkoleniowe dla nauczycieli, o których mowa we wniosku nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i b ponieważ nie są spełnione warunki stamtąd wynikające. Wnioskodawca nie wskazał bowiem konkretnych, odrębnych przepisów z których wynikają szczegółowe zasady prowadzenia tych szkoleń. Nie posiada też akredytacji w zakresie tych usług.

Jednak jeżeli przedmiotowe usługi szkoleniowe będą finansowane w 100% ze środków publicznych to w tej sytuacji będą one korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c. Natomiast w sytuacji ich finansowania w co najmniej 70% ze środków publicznych usługi te będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia.

Reasumując, świadcząc usługę szkoleniową na rzecz jednostki systemu oświaty, która to usługa będzie sfinansowana w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych, Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wskazać jednak należy, że warunkiem zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług od podatku od towarów i usług w oparciu o wskazane wyżej przepisy jest to, że płatność za usługi świadczone przez Zainteresowanego pochodzi ze środków publicznych. Należy przy tym zauważyć, że to Wnioskodawca – w razie zaistnienia takiej potrzeby – musi udowodnić, że świadczone usługi są finansowane w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Przy czym cytowane w przedmiotowej sprawie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i rozporządzenia do tej ustawy nie uzależniają prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla realizowanych usług kształcenia lub doskonalenia zawodowego od otrzymania przez Wnioskodawcę pisemnego potwierdzenia od odbiorcy usługi, że opłata za szkolenie jest finansowana w całości lub w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Zainteresowany winien posiadać dla celów dowodowych odpowiednią dokumentację wykonywanych czynności, jednakże żaden przepis nie wymienia katalogu dokumentów, które Wnioskodawca jest obowiązany posiadać aby zastosować zwolnienie. Tak więc w sytuacji braku przepisów uzależniających (warunkujących) zastosowanie zwolnienia od posiadania pisemnego potwierdzenia od odbiorcy usługi, nie można uznać, że otrzymanie takiego potwierdzenia jest niezbędne i daje prawo do zastosowania zwolnienia. Istotny jest bowiem stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) zaistniały w danej sprawie i faktyczny sposób finansowania danych szkoleń, co Zainteresowany winien udokumentować.

Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, czy też dla celów dowodowych byłoby wskazane, aby w umowie czy w innym dokumencie była zawarta informacja o finansowaniu wykonywanych szkoleń środkami stanowiącymi środki publiczne w całości lub w określonym procencie.

Jednakże nie można uznać, że otrzymanie pisemnego potwierdzenia od odbiorcy usługi jest niezbędne i że automatycznie daje Wnioskodawcy prawo do zastosowania zwolnienia, takie prawo daje bowiem konkretny stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), tj. aby przeprowadzone szkolenie stanowiło kształcenie lub przekwalifikowanie zawodowe i aby było faktycznie finansowane w całości, a jeśli nie w całości to w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Zainteresowanego oceniane kompleksowo zostało uznane za nieprawidłowe ponieważ zastosowanie zwolnienia od podatku w stosunku do świadczonych usług szkoleniowych nie jest uzależnione od posiadania przez niego pisemnego oświadczenia o sposobie finansowania tego szkolenia ze środków publicznych oraz zwolnienie to przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy (ewentualnie na podstawie § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia) a nie – jak zostało wskazane w stanowisku – na mocy art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 z późn. zm.) obowiązywało do dnia 31 grudnia 2013 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.