Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1030/14-2/ES
z 20 stycznia 2015 r.

Zmieniona przez interpretację nr S-ILPB2/415-1030/14/18-S/TR w trakcie porządkowania

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej z przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej z przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni nabyła prawo do działki położonej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego na mocy uchwały zarządu Rodzinnego Ogródka Działkowego w dniu 16 września 2006 roku. Prawo to na mocy artykułu 66 punkt 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 roku o rodzinnych ogrodach działkowych uległo przekształceniu w prawo do działki ustanowione w drodze umowy dzierżawy działkowej. Wnioskodawczyni dnia 30 maja 2014 roku zawarła z A. umowę przeniesienia prawa do działki, a także przeniesienia własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów za wynagrodzeniem w kwocie 135 000,00 złotych. Umowa została zawarta zgodnie z wymaganiami stawianymi przez ustawę o rodzinnych ogrodach działkowych z 13 grudnia 2013 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota uzyskana z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce, co do której zawarto umowę przeniesienia praw, stanowi źródło dochodu ze sprzedaży innych rzeczy w rozumieniu artykułu 10 ustęp 1 punkt 8 litera d) i tym samym, jeśli ich zbycie zostało dokonane po upływie pół roku od końca miesiąca w którym zostały one nabyte i nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa o podatku od osób fizycznych w artykule 9 stanowi, iż opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody za wyjątkiem wymienionych w artykułach 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W artykule 10 ustawa ta wymienia źródła przychodów, pośród których w ustępie 1 punkt 8) odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ustępu 2 tego artykułu:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wnioskodawczyni, zgodnie z artykułem 30 ustęp 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych z dnia 13 grudnia 2013 roku jako działkowcowi, przysługuje prawo własności do nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce, które zostały wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca.

Umowa, którą zawarła Wnioskodawczyni jest regulowana przez artykuł 41 tej ustawy. W razie zawarcia takiej umowy zgodnie z artykułem 42 ustęp 2 tej ustawy działkowcowi przysługuje wynagrodzenie za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowiące jego własność. Wynagrodzenie to nie przysługuje za nasadzenia, urządzenia i obiekty wykonane niezgodnie z prawem.

Według Wnioskodawczyni wynagrodzenie to stanowi dochód, o którym mowa w artykule 10 ustęp 1 punkt 8 litera d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc dochód ze sprzedaży innych rzeczy.

Aby prawidłowo zdefiniować charakter prawny omawianych nasadzeń, urządzeń oraz obiektów należy odnieść się do Kodeksu cywilnego, który zawiera definicję rzeczy w artykule 45. Według tego przepisu rzeczami są tylko przedmioty materialne. Przyjmuje się, że za takie należy uznać takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający samoistne ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych. Rzeczy mogą stanowić nieruchomości lub ruchomości. Jako, że w prawie nie ma definicji ruchomości jako ruchomości należy traktować wszystkie rzeczy nie będące nieruchomościami. Nieruchomościami są z kolei części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. O cechach ruchomości decyduje zatem samodzielność fizyczna, przenaszalność i byt materialny. Ponadto artykuł 47 Kodeksu cywilnego zawieraja regulacje dotyczące części składowych, wprowadzając zasadę, iż nie mogą być one przedmiotem odrębnej własności. Za części składowe należy uznać wszystko, co nie może być odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości lub przedmiotu odłączonego. Część składowa oraz rzecz główna muszą więc być własnością jednego, tego samego podmiotu. Dodatkowo artykuł 48 Kodeksu cywilnego stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, a także drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Takim wyjątkiem jest bez wątpienia artykuł 30 ustęp 2 ustawy o ogrodach działkowych, który wprost stanowi, iż stanowią one własność działkowca. Tym samym będąc przedmiotem własności innego podmiotu niż właściciel gruntu nie mogą być uznane za jego części składowe. Nie mogą być uznane także za nieruchomości, gdyż nie spełniają jej kryteriów.

Jako, że przedmiotem własności, zgodnie z artykułem 140 Kodeksu cywilnego mogą być jedynie rzeczy w rozumieniu artykułu 45 tego kodeksu, należy zatem nasadzenia, obiekty i urządzenia znajdujące się na działce zakwalifikować do rzeczy ruchomych. Prawo bowiem nie pozwala na ich odmienną kwalifikację. To stanowisko potwierdza indywidualna interpretacja prawa podatkowego Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna o sygnaturze I-415-44/03/05, która została wydana na podstawie nieobowiązującej już ustawy, jednako tożsamej treści w kwestii omawianych nasadzeń, urządzeń i obiektów. Zawiera ona trafne sformułowanie, iż „sprzedane (...) urządzenia i nasadzenia należy uznać za rzeczy” w przypadku kwalifikowania uzyskanych z tego tytułu kwot do źródeł przychodu z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakwalifikowanie tego rodzaju wynagrodzenia z kolei jako przychód uzyskiwany z praw majątkowych, o którym mowa w artykule 10 ustęp 1 punkt 7 ustawy o podatku dochodowym prowadziłoby do błędnej kwalifikacji. Opierałoby się ono bowiem na twierdzeniu, iż nasadzeniom, obiektom i urządzeniom znajdującym się na działkach brakuje samodzielnego charakteru. Samodzielność jednak taka występuje gdyż po pierwsze, są one odrębnymi przedmiotami własności podmiotu odmiennego od właściciela gruntu. Po drugie, prawo pozwała na przeniesienie ich własności. Po trzecie możliwe jest ich odłączenie od gruntu i przeniesienie bez zmieniania lub uszkodzenia całości tych rzeczy. Tym samym można mówić o wyodrębnieniu i samodzielności tych rzeczy zarówno pod względem prawnym jak i materialnym, a prawodawca zdecydował o ich samodzielnym bycie przyznając ich własność działkowcowi. Dodatkowym argumentem jest także to, że zakwalifikowanie ich do innych rzeczy w sposób pełniejszy wypełnia przesłanki przepisów prawa podatkowego, tym samym zgodnie z dominującą wykładnią językową, powinny być właśnie tak kwalifikowane.

W konsekwencji prawidłową kwalifikacją przychodu z odpłatnego zbycia nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działkach w ramach ogrodów działkowych w związku z umową przekazania działki winno być uznanie go za przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy na mocy artykułu 10 ustęp 1 punkt 8 litera d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, innych rzeczy – przed upływem pół roku, liczą od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy źródłem przychodów są również kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 30 maja 2014 roku Wnioskodawczyni zawarła z A. umowę przeniesienia prawa do działki, a także przeniesienia własności znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów za wynagrodzeniem w kwocie 135 000,00 złotych. Umowa została zawarta zgodnie z wymaganiami stawianymi przez ustawę o rodzinnych ogrodach działkowych z 13 grudnia 2013 roku.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 40), przez rodzinny ogród działkowy należy rozumieć wydzielony obszar lub obszary przeznaczone na cele rodzinnych ogrodów działkowych, składające się z działek i terenu ogólnego, służące do wspólnego korzystania przez działkowców, wyposażone w infrastrukturę ogrodową.

W myśl art. 7 ww. ustawy, rodzinne ogrody działkowe zakładane są na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz stowarzyszeń ogrodowych.

Ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej (art. 27 ust. 1 ww. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 28 ust. 5 ww. ustawy, do dzierżawy działkowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny dotyczące dzierżawy.

W myśl art. 30 ust. 1 działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność (art. 30 ust. 2 ww. ustawy).

Z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi.

W świetle dotychczas przytoczonych przepisów i stanu faktycznego istotnym dla niniejszego rozstrzygnięcia jest kwalifikacja do odpowiedniego źródła przychodów przychodu osiągniętego przez Wnioskodawczynię w związku z przeniesieniem prawa do działki, własności nasadzeń, urządzeń i obiektów.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W myśl art. 694 ww. ustawy, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

Stosując zatem odpowiednio przepisy o najmie należy wskazać, że zgodnie z art. 666 ww. ustawy najemca powinien przez czas trwania najmu używać rzeczy najętej w sposób w umowie określony, a gdy umowa nie określa sposobu używania - w sposób odpowiadający właściwościom i przeznaczeniu rzeczy (§ 1). Jeżeli w czasie trwania najmu okaże się potrzeba napraw, które obciążają wynajmującego, najemca powinien zawiadomić go o tym niezwłocznie (§ 2).

Z kolei w myśl art. 676 ww. ustawy, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Powyższe uregulowania nie pozostawiają wątpliwości, że poczynione nakłady z momentem połączenia z cudzą rzeczą, jako jej części składowe, stają się własnością jej właściciela.

Jednakże w przypadku używania działek należących do rodzinnych ogrodów działkowych opisana zasada doznaje jednak istotnej zmiany, bowiem na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Zapis ten oznacza, że wszystkie znajdujące się na dzierżawionej działce rzeczy, zarówno w sposób przemijający, jak i trwale z nią związane, stanowią własność dzierżawcy i to pomimo, iż własność samego gruntu przypada komu innemu. Z kolei istota i charakter dzierżawy, pomimo wspomnianego rozdzielenia własności wykonanych lub nabytych przedmiotów od własności gruntu, na którym się znajdują powodują, że rzeczy te zawsze stanowić będą jedynie nakłady na przedmiot dzierżawy. Wynika to bowiem z ich nierozerwalnego związku z działką, zaś skutek ten będzie trwał dopóki połączenie to nie zostanie przerwane.

Przeznaczenie działek należących do rodzinnych ogrodów działkowych, a także wymagania prawidłowej gospodarki pozwalają przyjąć, że normalnymi nakładami, o których mowa w cytowanym przepisie będą dla przykładu nasadzone rośliny i krzewy, ogrodzenia, wiaty, altany i tym podobne rzeczy pozwalające na realizację rekreacyjnego celu działki.

Zatem przyjąć należy, że nasadzenia, urządzenia i obiekty stanowią nakład dzierżawcy działki na przedmiot dzierżawy, czyli działkę.

Stosownie natomiast do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W przypadku nieruchomości budynkowej istotą wyróżnienia jej jako nieruchomości jest spełnienie przesłanek bycia rzeczą (art. 45) i posiadanie cech budynku jako konstrukcji trwale związanej z gruntem, który ponadto może stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności, co musi mieć oparcie w przepisie szczególnym. Natomiast zawartą w ww. art. 45 Kodeksu cywilnego legalną definicję rzeczy, w literaturze powszechnie akceptuje się w ten sposób, że przedmiotami materialnymi są takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są na tyle wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych jako dobra samoistne. Na pojęcie „rzeczy” składają się więc dwie cechy o charakterze konstytutywnym: materialny ich charakter i wyodrębnienie z przyrody, czyli muszą mieć samoistny byt materialny. Stąd też rzeczami są wyłącznie materialne części przyrody, przy czym nie ma znaczenia ich wartość materialna, chodzi tu o materialną postać.

W myśl zaś art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z zasadą prawa superficies solo cedit (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) odnoszącą się do związania własności budynku wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy trwale złączone z tą nieruchomością.

W oparciu zatem o przywołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, że nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, nie można uznać za rzeczy, ponieważ do uznania ich za takie, nie wystarczy sama fizyczna możliwość ich wyodrębnienia od gruntu, gdyż muszą one istnieć samoistnie. Niewątpliwie jednak nabywając, czy też dokonując na gruncie oddanym w dzierżawę określonych inwestycji (nasadzeń, budowy obiektów, urządzeń) Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do tych nakładów, mających określony wymiar finansowy. W związku natomiast z faktem, że miały one miejsce na gruncie nie będącym własnością Wnioskodawczyni, dokonując sprzedaży tych nakładów Wnioskodawczyni uzyskała przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z praw majątkowych, a nie z art. 10 ust. 1 pkt 8 d)., czyli ze sprzedaży rzeczy.

W myśl bowiem art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Zawarte w tym przepisie wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

Przychód uzyskany z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, po pomniejszeniu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznie z dochodami z pozostałych źródeł.

Reasumując, należy stwierdzić, że kwota uzyskana z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce, co do której zawarto umowę przeniesienia praw, stanowi źródło przychodu z praw majątkowych, określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznie z dochodami z pozostałych źródeł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.