Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-292/15-4/MH
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 17 czerwca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-292/15-2/MH, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 17 czerwca 2015 r. (data doręczenia 19 czerwca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 25 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pracownik wykonujący pracę przy monitorze ekranowym w wymiarze większym niż połowa dobowego wymiaru czasu pracy posiada ważne zaświadczenie lekarskie, wydane w wyniku ostatnio przeprowadzonych badań w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej. W związku z pogorszeniem wzroku, pracownik występuje do pracodawcy (Wnioskodawcy) z wnioskiem o skierowanie go na badania, mimo że nie upłynął jeszcze termin badania okresowego ustalonego przez lekarza.

Zgodnie z § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, pracodawca zobowiązany jest zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniami lekarza, jeśli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wskażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim (art. 229 § 2 Kodeksu pracy) ale ustawodawca nie wskazał częstotliwości wykonywania tych badań.

W opisanej sytuacji pracownik uzyskuje od pracodawcy skierowanie na badanie profilaktyczne i uprawniony jest do refundacji zakupu okularów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego i wskazał, że:

1. zasady zwrotu pracownikom kosztu zakupu okularów określa Zarządzenie nr 13/2007 Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia 12 lutego 2007 r. w sprawie ustalenia wysokości kwoty dofinansowania udokumentowanego rachunku imiennego za okulary korygujące wzrok;
2. refundacja zakupu okularów następuje na podstawie zaświadczenia z przeprowadzonych badań okulistycznych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej (lub przeprowadzonych w uzasadnionych przypadkach za zgodą pracodawcy poza terminem badań okresowych) oraz faktury vat wystawionej na pracownika;
3. Wnioskodawca (pracodawca) refunduje zakup okularów korygujących wzrok w kwocie 150 zł;
4. koszt badania profilaktycznego ponosi Wnioskodawca jako pracodawca.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy w sytuacji, gdy pracownik zwróci się z prośbą o skierowanie na badania przed upływem terminu badania okresowego wskazanego przez lekarza w związku z pogorszeniem się wzroku, a lekarz potwierdzi pogorszenie się wzroku i konieczność wymiany dotychczas stosowanych okularów na inne, to koszty przeprowadzonych badań oraz refundacja zakupu okularów stanowią przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek obliczyć, pobrać i wpłacić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od dokonanej pracownikowi refundacji, a następnie uwzględnić ten fakt w informacji PIT-11?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w przypadku, gdy pracownik zwraca się z wnioskiem o przeprowadzenie badań w związku z pogorszeniem wzroku w sytuacji, gdy co prawda posiada ważne badania okresowe, to uzyskana przez pracownika refundacja poniesionych kosztów na zakup okularów będzie stanowić przychód pracownika niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem refundacja kosztów zakupu okularów jest świadczeniem rzeczowym/ekwiwalentnym za to świadczenie, przysługującym pracownikowi na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Tym samym po stronie Wnioskodawcy, jako płatnika, nie powstanie obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o którym mowa w art. 31 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe stanowisko wynika z tego, że zgodnie z art. 207 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników (art. 207 § 21 Kodeksu pracy). W ramach powyższego obowiązku pracodawca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy (art. 229 § 6 Kodeksu pracy).

Wnioskodawca zauważa, że Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 grudnia 2002 r. (I PK 44/02) stwierdził, że „aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 229 § 4 Kodeksu pracy jest orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy. Zachowuje ono aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika”.

Pogorszenie wzroku u pracownika należy traktować jako zmianę jego stanu zdrowia, uzasadniającą konieczność przeprowadzenia wcześniejszego badania lekarskiego. Ponadto podkreślić należy, że żaden przepis nie zabrania pracodawcy skierowania pracownika na badania profilaktyczne w sytuacji, gdy formalnie nadal jest ważne zaświadczenie lekarskie wydane uprzednio, a wręcz przeciwnie, w sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia pracownika, biorąc pod uwagę wskazane wyżej obowiązki pracodawcy w zakresie dbałości o zachowanie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, jest on do tego zobligowany.

W ocenie Wnioskodawcy, poniesiony przez Niego koszt badania okulistycznego nie będzie stanowił przychodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie może mieć do niego zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Także w tym przypadku po stronie Wnioskodawcy – jako płatnika nie powstanie obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o którym mowa w art. 31 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 września 2014 r., Nr ILPB2/415-736/14-2/JK;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2014 r., Nr IBPBII/1/415-460/14/MŁ;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 stycznia 2015 r., Nr ITPB2/415-983/14/RH;
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r., Nr IPPB2/4511-177/15-2/LS i z dnia 16 lutego 2015 r., Nr IPPB2/415-891/14-4/PW;
  

• Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2014 r., Nr DD3/033/151/MCA/14/RD-53224/14.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę oraz dochodów, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z treści wniosku wynika, że zgodnie z Zarządzeniem nr 13/2007 Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia 12 lutego 2007 r., pracownikom przysługuje zwrot kosztu zakupu okularów. Refundacja zakupu okularów następuje na podstawie zaświadczenia z przeprowadzonych badań okulistycznych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej (lub przeprowadzonych w uzasadnionych przypadkach za zgodą pracodawcy poza terminem badań okresowych) oraz faktury vat wystawionej na pracownika.

Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502), w art. 207 zawiera ogólną normę nakładającą na pracodawcę odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy.

Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki (art. 207 § 2 Kodeksu pracy), a koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników (art. 207 § 21 Kodeksu pracy).

W ramach obowiązków wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest między innymi zobligowany do finansowania z własnych środków kosztów badań wstępnych (przed podjęciem pracy), a także badań okresowych i kontrolnych pracowników (art. 229 Kodeksu pracy).

Uszczegółowieniem tych regulacji są przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu opieki profilaktycznej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 68, poz. 332, z późn. zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. Skierowanie to powinno zawierać między innymi określenie rodzaju badania profilaktycznego, jakie ma być wykonane.

Podkreślenia wymaga fakt, że brak jest w tych przepisach regulacji, która ograniczałaby prawo pracodawcy do skierowania pracownika na badania w sytuacji, gdy formalnie zachowuje jeszcze ważność wydane uprzednio zaświadczenie lekarskie. Przeciwnie, biorąc pod uwagę ciążący na pracodawcy generalny obowiązek zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, zgłoszenie pracodawcy przez pracownika pogorszenia stanu zdrowia, powinno skłonić pracodawcę do skierowania pracownika na badania profilaktyczne.

Wskazać również należy na postanowienia § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), z których wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 grudnia 2002 r. (…. z 2004 r., nr 12, poz. 209) wskazał, że „aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 229 § 4 Kodeksu pracy jest orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy. Zachowuje ono aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika”.

Stąd niewątpliwie pogorszenie wzroku pracownika należy traktować jako zmianę jego stanu zdrowia, uzasadniającą konieczność wcześniejszego niż wynikałoby to z obowiązującego zaświadczenia lekarskiego, przeprowadzenie badania lekarskiego. Wynik badania okulistycznego wskazujący na konieczność stosowania lub wymiany okularów, obliguje pracodawcę do zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy pracownik zwróci się z prośbą do pracodawcy o skierowanie na badania przed upływem terminu badania okresowego wskazanego przez lekarza w związku z pogorszeniem się wzroku, a lekarz potwierdzi pogorszenie się wzroku i konieczność wymiany dotychczas stosowanych okularów na inne, to refundacja kosztów zakupu okularów będzie stanowiła przychód pracownika ze stosunku pracy, objęty zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszt badania okulistycznego poniesiony przez Wnioskodawcę nie będzie stanowił przychodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie może mieć do niego zastosowania wskazany przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika związane z potrąceniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i wystawieniem informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.