2015.02.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1031/14-4/TK
z 12 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe – w zakresie wskazania, czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń,
prawidłowe – w zakresie prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z paliwem oraz innych zakupów dotyczących samochodów,
prawidłowe – w zakresie prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu operacyjnego pomimo niezgłoszenia umów leasingu do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń, prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z paliwem oraz innych zakupów dotyczących samochodów a także prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu operacyjnego pomimo niezgłoszenia umów leasingu do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego. Wniosek uzupełniono w dniu 30 stycznia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Spółka), czynny podatnik podatku od towarów i usług, wykonuje tylko czynności opodatkowane, posiada samochody osobowe oraz samochody uznane zgodnie z ustawą o VAT za ciężarowe. Część z tych samochodów ciężarowych użytkowana jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Za ciężarowe uznane są te z ładownością do 3,5 tony po badaniach (z pieczątką VAT-1 lub VAT-1a).Wszystkie samochody (ciężarowe) mają po jednym rzędzie siedzeń, a przestrzeń ładunkowa jest trwale odgrodzona od kabiny. Modele samochodów uznane za ciężarowe to: (…). Wszystkie samochody zostały nabyte lub użytkowane na podstawie umowy leasingu operacyjnego przed dniem 1 kwietnia 2014 r. Spółka nie odlicza obecnie VAT-u od paliwa od samochodów uznanych za osobowe – od pozostałych wydatków, w tym leasingu – odlicza podatek VAT w wysokości 50%. Natomiast od samochodów ciężarowych Spółka odlicza 100% podatku VAT zarówno od paliwa jak i pozostałych wydatków, w tym leasingu.

W dniu 30 stycznia 2015 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, dotyczących opisanych samochodów wynika liczba miejsc, łącznie z miejscem dla kierowcy oraz dopuszczalna ładowność samochodu. W dowodach rejestracyjnych opisanych pojazdów są wpisane następujące dane:
1. A, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 815 kg;
2. B, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 815 kg;
3. C, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 815 kg;
4. D, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 767 kg;
5. E, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 770 kg;
6. F, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 742 kg;
7. G, liczba miejsc 2, dopuszczalna ładowność 742 kg;
8. H, liczba miejsc 3, dopuszczalna ładowność 903 kg;
9. I, liczba miejsc 3, dopuszczalna ładowność 942 kg;
10. J, liczba miejsc 3, dopuszczalna ładowność 1525 kg;
11. K, liczba miejsc 3, dopuszczalna ładowność 1000 kg.
Samochody, o których mowa we wniosku, to pojazdy o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, to jest pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Wymienione samochody mieszczą się w art. 86a ust. 9 punkt 1 litera a (pojazdy oznaczone od a-j), a pojazd K – wskazany powyżej zapis art. 86a ust. 9 punkt 1 litera b.
Spełnienie wymogów art. 86a ust. 9 ustawy w przypadku wszystkich wskazanych powyżej pojazdów zostało potwierdzone dodatkowymi badaniami technicznymi oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu.
Nie są to pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.
Wymienione we wniosku samochody wykorzystywane są do prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, między innymi przez przedstawicieli handlowych, którzy jeżdżąc po całym kraju, odwiedzają klientów i dostarczają im nowe narzędzia – produkty Spółki, dostarczają narzędzia zregenerowane oraz odbierają od klientów ich narzędzia celem regeneracji w jednym z dwóch zakładów Spółki. Samochody te wykorzystywane są również do transportu wewnętrznego pomiędzy zakładami Spółki.
Po godzinach pracy samochody garażowane są na terenie siedziby Spółki.
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2, konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu dla ww. pojazdów, gdyż zgodnie przepisami ustawy VAT nie jest zobowiązany – opisane we wniosku samochody to są pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
Wnioskodawca nie złożył informacji VAT-26, gdyż nie miał takiego obowiązku, zgodnie z zapisami ustawy VAT.
Wydatki związane z pojazdami, o których mowa we wniosku to: opłaty leasingowe, naprawy pojazdów, akcesoria i materiały eksploatacyjne.
Faktycznym nabywcą paliwa jest Wnioskodawca.
Opłaty za paliwo uiszcza Wnioskodawca.
Paliwo zakupują pracownicy bezpośrednio na stacji paliw.
Wnioskodawca ma wpływ na miejsce zakupu paliwa taki, że pracownicy zakupują paliwo na stacjach jednej z sieci korzystając z kart paliwowych z obowiązkiem wpisania numeru rejestracyjnego pojazdu. Na koniec miesiąca Wnioskodawca otrzymuje jedną zbiorczą fakturę za zakupione paliwo ze specyfikacją zawierającą ilość litrów przyporządkowaną do danego pojazdu.
Zakupione paliwo wykorzystywane jest do pojazdów samochodowych wymienionych we wniosku, związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Dotychczas nie miała miejsca sytuacja związana z wnoszeniem i rozpatrywaniem reklamacji dotyczących nabytego paliwa – hipotetycznie gdyby zaistniała, Wnioskodawca będzie stroną reklamacji.
Wnioskodawca ponosi pozostałe wydatki każdego z samochodów.
Faktury za wydatki ww. samochodów wystawiane są na Wnioskodawcę.
Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z użytkowaniem każdego z pojazdów związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń?
Czy Spółka, ma prawo w całości odliczać podatek naliczony przy nabywaniu paliwa oraz innych zakupów niż paliwo do tych samochodów uznanych jako ciężarowe?
Czy Spółka, ma prawo odliczać w całości podatek VAT od rat leasingu operacyjnego od samochodów uznanych za ciężarowe, pomimo niezgłoszenia umów leasingu do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 kwietnia 2014 r. pojazdy samochodowe z punktu widzenia możliwości odliczania podatku naliczonego przy nabywaniu oraz imporcie paliwa dzielą się na trzy grupy:

pojazdy samochodowe uprawniające do odliczania całej kwoty podatku z tytułu nabywania oraz importu paliwa wykorzystywanego do ich napędu,
pojazdy samochodowe nieuprawniające do odliczania podatku naliczonego przy nabywaniu oraz imporcie paliwa wykorzystywanego do ich napędu,
pojazdy samochodowe, w których przypadku kwota podatku naliczonego przy nabywaniu oraz imporcie paliwa wykorzystywanego do ich napędu ograniczona jest do 50%.

Pierwsza grupa – 100% odliczenia podatku VAT od paliwa:

pojazdy samochodowe, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony.
pojazdy samochodowe wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Do grupy tej należą:
1. pojazdy samochodowe uważane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ze względu na konstrukcję, oraz
2. pojazdy samochodowe uważane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ze względu na sposób wykorzystywania.

Do pojazdów samochodowych uważanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ze względu na konstrukcję należy sześć rodzajów pojazdów:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
pojazdy specjalne o przeznaczeniach: agregat elektryczny/spawalniczy, do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych oraz żuraw samochodowy,
pojazdy specjalne o przeznaczeniu: pogrzebowy, jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony,
pojazdy specjalne o przeznaczeniu: bankowóz typu A lub B, jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych wymienionych wyżej stwierdza się na podstawie:

dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów,
potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz
dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie przez okręgową stację kontroli pojazdów, ale zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia określonych wymagań, uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.

Podatnicy, którzy użytkują samochody dostawcze uprawniające do odliczenia 100% VAT ze względu na konstrukcję, powinni do 30 czerwca 2014 r. przeprowadzić dodatkowe badania techniczne.

Jednocześnie należy podkreślić, że nadal (podobnie bowiem było w latach poprzednich) przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego nie jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń. O prawie do dokonywania takich odliczeń (dzięki uznaniu za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej podatnika) decyduje wyłącznie posiadanie przez pojazdy samochodowe określonych przepisami cech. Odpowiednie zastosowanie ma zatem na gruncie obecnie obowiązujących przepisów, przykładowo, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 lipca 2012 r. (ILPP2/443-447/12-4/MR), w której czytamy, że „wykonanie dodatkowego badania technicznego jest wyłącznie obowiązkiem podatnika, a nie warunkiem dającym uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu oraz od nabycia paliwa przeznaczonego do napędu samochodów o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej [obecnie: o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 u.p.t.u. – przyp. Wnioskodawcy]. W istocie zatem ustawodawca uzależnił prawo podatnika do odliczenia podatku od spełnienia przez dany pojazd samochodowy wymagań określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej [obecnie: o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 u.p.t.u. – przyp. Wnioskodawcy], nie zaś od wykonania przedmiotowych badań technicznych”.

Powyższe oznacza, że samochody, które uprawniały na gruncie przepisów obowiązujących do końca marca 2014 r. do uzyskania adnotacji VAT-1 (a więc pojazdy samochodowe inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van) uprawniają do dokonywania pełnych odliczeń (w tym od wydatków na paliwo) ze względu na swoje cechy (na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a u.p.t.u.) również, jeżeli nie posiadają wymaganej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym.

Bez znaczenia jest przy tym to czy i kiedy podatnik wypełni obowiązek uzyskania takiej adnotacji (ale oczywiście ze względów profilaktycznych wskazane jest, aby uczynił to jak najszybciej). W szczególności nie ma znaczenia czy uczyni to w terminie wynikającym z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), tj. w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 1 lipca 2014 r. (innymi słowy, nic się nie dzieje, jeżeli okaże się, że dodatkowe badanie techniczne i uzyskanie adnotacji nastąpi po tym terminie).

Na marginesie należy zauważyć, że adnotacja, o której mowa, była również wymagana na gruncie przepisów obowiązujących do końca marca 2014 r. (zob. przykładowo art. 86a ust. 5 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia do 31 marca 2014 r.). Również jednak wówczas naruszenie obowiązku jej uzyskania nie wpływało na zakres prawa do odliczenia. Wskazane powyżej zasady dokonywania odliczeń dotyczą również podatników użytkujących pojazdy samochodowe na podstawie umów leasingu, najmu czy dzierżawy zawartych przed 1 kwietnia 2014 r. Podatnicy tacy od 1 kwietnia 2014 r. uprawnieni są przy tym, co do zasady: do odliczania w całości podatku z faktur za leasing, najem czy dzierżawę pojazdów samochodowych uprawniających do pełnych odliczeń.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312) – dalej u.z.u.p.t.u., w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w stosunku do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm. – dalej u.p.t.u.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, pod warunkiem, że:

pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy,
umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (art. 13 ust. 2 u.z.u.p.t.u.).

Co istotne, przepis ten miał zastosowanie w odniesieniu do umów dotyczących samochodów dających prawo do odliczenia 50% podatku z faktur leasingu klasyfikowanych po 1 kwietnia 2014 r. A więc przypadku Wnioskodawcy nie istniał taki warunek, ani konieczność rejestracji umów leasingu operacyjnego – art. 86a ust. 1 a contrario art. 86a ust. 3 ustawy u.p.t.u.

Wyjątek dotyczy podatników, którzy na podstawie umów zawartych przed 1 kwietnia 2014 r. użytkują pojazdy samochodowe (wydane również przed 1 kwietnia 2014 r.), które uprawniały do końca marca 2014 r. do pełnych odliczeń, zaś na gruncie przepisów obowiązujących od 1 kwietnia 2014 r. do pełnych odliczeń nie uprawniają. Podatnicy tacy mogą zachować prawo do odliczania w całości podatku z faktur leasingu, najmu czy dzierżawy (bez uwzględniania zmian umów dokonanych od 1 kwietnia 2014 r.), jeżeli zarejestrują umowę we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym najpóźniej 2 maja 2014 r. W przypadku Zainteresowanego nie występuje taka sytuacja.

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że:

przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego nie jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń podatku VAT;
tak jak do końca marca 2014 r., tak i na gruncie przepisów obowiązujących od 1 kwietnia 2014 r. podatnik ten może w całości odliczać podatek naliczony przy nabywaniu paliwa oraz innych zakupów niż paliwo do samochodów uznanych jako ciężarowe, ze względu na swoje cechy konstrukcyjne;
Spółka, ma prawo odliczać w całości podatek VAT od rat leasingu operacyjnego od samochodów uznanych za ciężarowe, pomimo niezgłoszenia umów leasingu do Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe – w zakresie wskazania, czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń,
prawidłowe – w zakresie prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z paliwem oraz innych zakupów dotyczących samochodów,
prawidłowe – w zakresie prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu operacyjnego pomimo niezgłoszenia umów leasingu do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Jak wynika z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Należy pokreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy – warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Według art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;
obejmuje:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Stosownie zaś do art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9, jak wynika z art. 86a ust. 10 ustawy:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. przed dniem 1 lipca 2014 r.

Jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W przypadku niewykonania dodatkowego badania technicznego w wyżej wskazanym terminie uznaje się, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. pojazd nie mieści się w katalogu pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli pojazdów, które ze względu na swoją konstrukcję ustawowo uznawane są za pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Oznacza to, że już od dnia 1 kwietnia 2014 r. w stosunku do takiego pojazdu zastosowanie znajdą zasady ogólne. Odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości uzależnione wówczas będzie od spełnienia warunków wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ww. przepisem odliczenie pełne przysługuje jeżeli sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach jego używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponadto, w takim przypadku wystąpi również obowiązek złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji o pojeździe (VAT-26).

Jeżeli nie zostaną spełnione ww. warunki, wówczas od dnia 1 kwietnia 2014 r. podatnikowi przysługuje ograniczone do wysokości 50% kwoty prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z takim pojazdem (czyli np. z tytułu wydatków eksploatacyjnych, napraw bieżących). Ograniczone prawo do odliczenia będzie miało również zastosowanie do nabywanego paliwa wykorzystywanego do napędu takiego pojazdu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku od towarów i usług, wykonuje tylko czynności opodatkowane, posiada samochody osobowe oraz samochody uznane zgodnie z ustawą o VAT za ciężarowe. Część z tych samochodów ciężarowych użytkowana jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Za ciężarowe uznane są te z ładownością do 3,5 tony po badaniach (z pieczątką VAT-1 lub VAT-la). Wszystkie samochody (ciężarowe) mają po jednym rzędzie siedzeń, a przestrzeń ładunkowa jest trwale odgrodzona od kabiny. Modele samochodów uznane za ciężarowe to: (…). Wszystkie samochody zostały nabyte lub użytkowane na podstawie umowy leasingu operacyjnego przed dniem 1 kwietnia 2014 r. Spółka nie odlicza obecnie VAT-u od paliwa od samochodów uznanych za osobowe – od pozostałych wydatków, w tym leasingu – odlicza podatek VAT w wysokości 50%. Natomiast od samochodów ciężarowych spółka odlicza 100% podatku VAT zarówno od paliwa jak i pozostałych wydatków, w tym leasingu.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że samochody A-G posiadają po 2 miejsca siedzące (oraz dopuszczalną ładowność: 3 szt. po 815 kg, 2 szt. po 742 kg oraz 1 szt. 767 kg i 1 szt. 770 kg), dwa samochody H-I posiadają po 3 miejsca siedzące (oraz dopuszczalną ładowność 903 kg i 942 kg), J – 3 miejsca (dopuszczalna ładowność 1525 kg) i K – 3 miejsca (dopuszczalna ładowność 1000 kg).

Samochody, o których mowa we wniosku, to pojazdy, których konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne – spełniają przepisy art. 86a ust. 9 punkt 1 litera a, natomiast K spełnia zapis art. 86a ust. 9 punkt 1 litera b ustawy. Spełnienie wymogów art. 86a ust. 9 ustawy w przypadku wszystkich wskazanych pojazdów zostało potwierdzone dodatkowymi badaniami technicznymi oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Nie są to pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Samochody są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, między innymi przez przedstawicieli handlowych, którzy jeżdżąc po całym kraju, odwiedzają klientów i dostarczają im nowe narzędzia – produkty Spółki, dostarczają narzędzia zregenerowane oraz odbierają od klientów ich narzędzia celem regeneracji w jednym z dwóch zakładów Spółki. Samochody te wykorzystywane są również do transportu wewnętrznego pomiędzy zakładami Spółki. Po godzinach pracy samochody garażowane są na terenie siedziby Spółki. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu dla ww. pojazdów. Spółka nie złożyła informacji VAT-26. Wydatki związane z pojazdami, o których mowa we wniosku to: opłaty leasingowe, naprawy pojazdów, akcesoria i materiały eksploatacyjne.

Faktycznym nabywcą paliwa jest Wnioskodawca, który również uiszcza opłaty za paliwo kupowane przez Jego pracowników. Pracownicy zakupują paliwo na stacjach jednej z sieci korzystając z kart paliwowych z obowiązkiem wpisania numeru rejestracyjnego pojazdu. Na koniec miesiąca Wnioskodawca otrzymuje jedną zbiorczą fakturę za zakupione paliwo ze specyfikacją zawierającą ilość litrów przyporządkowaną do danego pojazdu. Zakupione paliwo wykorzystywane jest do pojazdów wymienionych we wniosku. Gdyby zaistniała sytuacja związana z wnoszeniem i rozpatrywaniem reklamacji dotyczących nabytego paliwa, to Wnioskodawca będzie stroną takiej reklamacji. Wnioskodawca ponosi również pozostałe wydatki każdego z samochodów a faktury za te wydatki wystawiane są na Spółkę.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwości m.in. czy przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że spełnienie wymagań technicznych dla pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy stwierdza się na podstawie dodatkowych badań technicznych przeprowadzonych przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz wydanego przez nią zaświadczenia, jak również dowodu rejestracyjnego z właściwą adnotacją o spełnieniu tych wymagań. Dodatkowe badanie techniczne ma potwierdzać spełnienie przez pojazd wszystkich określonych w ustawie warunków technicznych. Wnioskodawca wskazał, że wymienione samochody mieszczą się w zakresie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a (pojazdy oznaczone od a-j) oraz lit. b (K).

Ponadto zauważyć należy, że w odniesieniu do pojazdów samochodowych nabytych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van nie ma obowiązku przeprowadzania ponownego dodatkowego badania technicznego.

Zaświadczenia wydane do dnia 31 marca 2014 r. dla takich pojazdów zachowują bowiem swoją ważność dla potrzeb stosowania nowych przepisów, o ile w pojazdach tych nie zostały wprowadzone zmiany skutkujące niespełnieniem warunków technicznych uprawniających do pełnego odliczenia podatku VAT.

Natomiast w odniesieniu do pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. b ustawy należy stwierdzić, że w celu nabycia po dniu 31 marca 2014 r. prawa do odliczania podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych takimi pojazdami wystąpi obowiązek ponownego przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego oraz uzyskania w tym zakresie stosownego wpisu do dowodu rejestracyjnego.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca posiada samochody A-G (posiadają po 2 miejsca siedzące oraz dopuszczalną ładowność: 3 szt. po 815 kg, 2 szt. po 742 kg oraz 1 szt. 767 kg i 1 szt. 770 kg), dwa samochody H-I (posiadają po 3 miejsca siedzące oraz dopuszczalną ładowność 903 kg i 942 kg), J (3 miejsca siedzące, dopuszczalna ładowność 1525 kg) i K (3 miejsca siedzące, dopuszczalna ładowność 1000 kg).

Zatem udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie oznaczone nr 1 należy stwierdzić, że w przypadku pojazdów mieszczących się – jak wskazał Wnioskodawca – w przepisie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, nie ma obowiązku przeprowadzenia ponownego badania technicznego.

Natomiast w przypadku pojazdu spełniającego zapis art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. b ustawy – K – badanie takie musi być przeprowadzone z uwagi na zmianę katalogu pojazdów, w których mieściły się te pojazdy. Zatem niedopełnienie obowiązku dokonania ww. badania technicznego skutkowałoby utratą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT, wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Spółka ma również wątpliwości, w zakresie prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z paliwem oraz innych zakupów dotyczących samochodów, a także prawa do całkowitego odliczenia podatku naliczonego od rat leasingu operacyjnego pomimo niezgłoszenia umów leasingu do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a i b ustawy. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz pojazdów z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz na fakt, że jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, spełnienie wymogów art. 86a ust. 9 ustawy w przypadku wszystkich wskazanych powyżej pojazdów zostało potwierdzone dodatkowymi badaniami technicznymi oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, należy stwierdzić, że Spółka będzie posiadała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych rat leasingowych oraz od innych wydatków dotyczących ww. samochodów.

Ponadto, w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu wskazanych pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, art. 12 ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do samochodów wskazanych we wniosku, tj. innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz pojazdów z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków. W świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy bowiem, samochody posiadane przez Wnioskodawcę, są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, a konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin