Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-102/15/ZK
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku opatrzonym datą 21 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 28 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 29 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 czerwca 2015 r. Znak: IBPB-1-1/4511-102/15/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 czerwca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym na mocy umowy majątkowej z dnia 18 października 2013 r. obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą. W dniu 12 listopada 2013 r. nabyła od małżonka w drodze darowizny prawo własności nieruchomości, stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu o obszarze 0,0171 ha. Wartość rynkowa przedmiotu darowizny została ustalona w oparciu o operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego na kwotę 193.987,53 zł.

W dniu 13 listopada 2013 r. Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej składnik majątku prywatnego w postaci powyższej działki gruntu, ustalając wartość początkową środka trwałego jako równowartość wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższą od określonej w umowie darowizny, tj. na kwotę 193.987,53 zł.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 25 czerwca 2015 r., wskazano, że:

1. z dniem 1 marca 2001 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
2. nieruchomość gruntowa, o której mowa we wniosku, należała do majątku osobistego męża Wnioskodawczyni,
3. nieruchomość gruntowa, o której mowa we wniosku, została nabyta przez męża Wnioskodawczyni 10 listopada 1998 r.,
4. mąż Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, jednakże nieruchomość gruntowa, o której mowa we wniosku, nie stanowiła środka trwałego w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ani nie była w niej w żaden inny sposób wykorzystywana,
5. wprowadzenie nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku, do ewidencji środków trwałych, jako aktywa rzeczowego przeznaczonego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wynikało z faktu, że jednym z istotnych elementów tej działalności jest budowa w okresie dłuższym niż jeden rok obiektów mieszkalnych i użytkowych na stanowiących własność Wnioskodawczyni nieruchomościach gruntowych, a następnie ich wynajem, oddanie w dzierżawę lub innego odpłatnego użytkowania albo sprzedaż, w celu osiągania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej; tym samym przeznaczone do używania w ten sposób środki trwałe pozostają w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyjęcie za wartość początkową środka trwałego w postaci działki gruntu otrzymanej w drodze darowizny, wartości rynkowej z dnia nabycia, nie wyższej niż określona w umowie darowizny jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze darowizny wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. Za wartość początkową środka trwałego, może być zatem w określonej sytuacji przyjęta wartość rynkowa, co uzależnione jest przede wszystkim od sposobu wejścia w posiadanie określonych składników majątkowych i związanego z nim obowiązku zaewidencjonowania ich wartości w ewidencji środków trwałych. Wartość rynkowa ma zastosowanie w szczególności w przypadku nabycia w drodze darowizny.

Wartość rynkowa, co do zasady, stanowi podstawę ustalania wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie, np. w drodze darowizny. Jeżeli jednak umowa przenosząca własność nieodpłatnie wskazuje wartość niższą od rynkowej, przy ustalaniu wartości początkowej otrzymanych składników majątku należy przyjąć tę niższą wartość umowną.

W konsekwencji, jeżeli podatnik przyjmuje za wartość początkową środka trwałego w postaci działki gruntu otrzymanej w drodze darowizny - wartość rynkową z dnia nabycia, jako tożsamą (równowartościową) ze wskazaną w operacie rzeczoznawcy majątkowego i w umowie darowizny (nie wyższą zatem, ani nie niższą) - postępowanie takie uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.
  
  

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. W dniu 12 listopada 2013 r. otrzymała w drodze darowizny od męża prawo własności nieruchomości, stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu. Otrzymana w darowiźnie nieruchomość gruntowa, należała do majątku osobistego męża Wnioskodawczyni. Została przez niego nabyta w dniu 10 listopada 1998 r. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, jednakże ww. nieruchomość gruntowa, nie stanowiła środka trwałego w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ani nie była w niej w żaden inny sposób wykorzystywana. Wnioskodawczyni wprowadziła przedmiotową nieruchomość gruntową do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej, ustalając wartość początkową ww. środka trwałego w kwocie 193.987,53 zł, tj. w wysokości wartości rynkowej z dnia nabycia, określonej w umowie darowizny (w oparciu o operat szacunkowy rzeczoznawcy majątkowego). Wprowadzenie otrzymanej w darowiźnie nieruchomości gruntowej, jako środka trwałego przeznaczonego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wynikało z faktu, że jednym z istotnych elementów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest budowa w okresie dłuższym niż jeden rok obiektów mieszkalnych i użytkowych na stanowiących własność Wnioskodawczyni nieruchomościach gruntowych, a następnie ich wynajem, oddanie w dzierżawę lub innego odpłatnego użytkowania albo sprzedaż, w celu osiągania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartością początkową wskazanego we wniosku składnika majątku (o ile będzie on spełniał wskazane kryteria pozwalające na uznanie go za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej), będzie jego wartość wynikająca z umowy darowizny, nie wyższa od jego wartości rynkowej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawczyni jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.