Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-299/15/BJ
z 30 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2015 r. (data wpływu do Biura – 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Córka Wnioskodawcy, lat 23, studentka studiów dziennych podjęła pracę na umowę pracę oraz umowę zlecenie w dwóch podmiotach. Z tego tytułu osiągnęła w 2014 roku dochody, które wykazała w rozliczeniu rocznym:

Przychód ze stosunku pracy – 2.158,85 zł

Koszty uzyskania – 333,75 zł

Zaliczka na podatek pobrana przez płatnika – 54,00 zł

Przychód z działalności wykonywanej osobiście – 1.746,25 zł

Koszty uzyskania – 349,25 zł

Zaliczka na podatek pobrana przez płatnika – 251,00 zł

Składki na ubezpieczenie społeczne – 295,98 zł.

Po obliczeniach w PIT-37:

Obliczony podatek – 0,00 zł

Suma zaliczek pobranych przez płatników – 305,00 zł

Nadpłata – 305,00 zł.

Wnioskodawca jest też rodzicem drugiego dziecka, lat 19, które w roku podatkowym 2014 uczęszczało do II i III klasy Liceum Ogólnokształcącego i nie uzyskało żadnego dochodu.

Wnioskodawca wraz żoną uzyskują dochody z tytułu umowy o pracę. Za rok podatkowy 2014

Wnioskodawca zamierza rozliczyć się wspólnie z żoną według formularza PIT-37 oraz skorzystać z przysługującej ulgi na dzieci. Na ich utrzymaniu pozostałą dwie córki, obecnie pełnoletnie. Obie córki uczą się tak, jak wspomniał powyżej.

W Urzędzie Skarbowym poinformowano Wnioskodawcę, że w tej sytuacji ulga nie przysługuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym, Wnioskodawca ma prawo wraz żoną (rozliczają się wspólnie), jako rodzice, do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci w zeznaniu rocznym za 2014 rok na córkę, która uzyskała dochód?

Wnioskodawca uważa, że ma prawo wraz z żoną do odliczenia ulgi z tytułu wychowania dzieci. Według Wnioskodawcy córka osiągnęła w 2014 r. dochód, obliczony na podstawie ustawy, nie powodujący powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na odliczenie od dochodu obowiązkowej składki z tytułu ubezpieczenia społecznego, a faktycznie osiągnięty przez córkę dochód wyniósł 2.926,12 zł, czyli mniej niż kwota wolna od podatku. tj. 3.089 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy mieć na względzie również cel prorodzinny jakim kierował się ustawodawca wprowadzając ulgę z tytułu wychowywania dziecka.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z zapisem art. 27f ust. 6 w związku z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiących, iż od podatku dochodowego podatnik ma prawo odliczyć kwotę zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską (ust. 6 stanowi, iż przepisy te stosuje się również do podatników utrzymujących dzieci pełnoletnie, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy), jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej. W tym przypadku chodzi o ustalenie podatku na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaś sposób wyliczenia podatku został określony w art. 26 i zgodnie z tym przepisem podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b - 3e, 4 - 4e, i ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika. Dopiero w ten sposób wyliczony dochód pozwala na określenie czy należny podatek wystąpił.

Według Wnioskodawcy córka osiągnęła w 2014 r. dochód, obliczony na podstawie art. 26 ww. ustawy, niepowodujący powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na odliczenie obowiązkowej składki z tytułu ubezpieczenia społecznego, a faktycznie osiągnięty przez córkę dochód wyniósł 2.926,12 zł, czyli mniej niż kwota wolna od podatku, tj. 3.089 zł.

Z uwagi na ten fakt, Wnioskodawca uważa, iż ma prawo wraz z żoną do odliczenia ulgi z tytułu wychowania dziecka.

Wnioskodawca wskazał, iż jego pogląd jest potwierdzony przez wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych (sygn. akt I SA/Ol 734/11 oraz l SA/Łd 93/13).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko.
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy [tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2) lub dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3)], w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz żoną wychowują dwie córki, obecnie pełnoletnie, które pozostają ich utrzymaniu. Córka – lat 19 w roku podatkowym 2014 uczęszczała do II i III klasy Liceum Ogólnokształcącego i nie uzyskała żadnego dochodu. Córka – lat 23, studentka studiów dziennych podjęła pracę na umowę pracę oraz umowę zlecenie w dwóch podmiotach. Z tego tytułu osiągnęła w 2014 roku dochody, które wykazała w rozliczeniu rocznym: przychód ze stosunku pracy – 2.158,85 zł, koszty uzyskania – 333,75 zł, zaliczka na podatek pobrana przez płatnika – 54,00 zł oraz przychód z działalności wykonywanej osobiście – 1.746,25, koszty uzyskania – 349,25 zł, zaliczka na podatek pobrana przez płatnika – 251,00 zł, składki na ubezpieczenie społeczne – 295,98 zł. W zeznaniu obliczony podatek wyniósł 0 zł.

Wnioskodawca uważa, że ma prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowania dziecka. Według niego córka osiągnęła w 2014 r. dochód niepowodujący powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na odliczenie od dochodu obowiązkowej składki z tytułu ubezpieczenia społecznego.

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w stosunku do pełnoletnich dzieci), należało m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W 2014 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei według treści art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

-odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, ustawodawca jednoznacznie w treści analizowanej ustawy zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając je równocześnie od podstawy obliczenia podatku, którą stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Mając zatem na względzie obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że dla ustalenia prawa do ulgi prorodzinnej, z tytułu utrzymywania – w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego – pełnoletniego, uczącego się dziecka należy jego dochód określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu.

Ponieważ w roku 2014 córka Wnioskodawcy osiągnęła dochód w wysokości 3.222,10 zł [(2.158,85-333,75=1.825,10) + (1.746,25-349,25=1.397,00)], nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi z tytułu utrzymywania pełnoletniego dziecka, a tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ww. ustawy ulgi w stosunku do pełnoletniej córki, której dochód w 2014 r. przekroczył kwotę 3.089 zł. Przywołany przepis art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez zapis art. 6 ust. 4 ustawy odsyła do zasad opodatkowania dochodu, którego wysokość nie przekracza określonego ustawą limitu. Dochód ten należy ustalić według zasad określonych w art. 9 ust. 2 ustawy, tj. jako nadwyżkę przychodów z danego źródła nad kosztami ich uzyskania. Nie ma więc racji Wnioskodawca twierdząc, że skoro córka osiągnęła w 2014 r. dochód niepowodujący powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na odliczenie od dochodu obowiązkowej składki z tytułu ubezpieczenia społecznego, to ulga mu przysługuje. Ustawodawca jednoznacznie przecież wskazał, co należy rozumieć pod pojęciem dochodu, do którego przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła. Gdyby jego intencją było aby ten dochód rozumieć jako kwotę pomniejszoną o składki na ubezpieczenie społeczne, to taki zapis zawarłby w ustawie, tak jak uczynił to w treści art. 27f ust. 2a ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych –wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, ze względów wskazanych w powyższym uzasadnieniu, nie podziela prezentowanego w tych wyrokach stanowiska. Zauważyć również należy, że postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ wydając interpretację, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać „trybu wydawania interpretacji” z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji żądać, aby wydając interpretacje organ, odnosił się osobno do powołanego we wniosku wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy. Powołane przez Wnioskodawcę wyroki zostały potraktowane jako element stanowiska w sprawie, którego ze względów wskazanych w niniejszej interpretacji Organ nie podziela.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.