INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012r. (data wpływu 02.03.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania Miastu Drogi Dojazdowej posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2012r. wpłynął do Izby Skarbowej w Warszawie, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania Miastu Drogi Dojazdowej posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania Centrum Handlowym (dalej: „Centrum Handlowe”). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.W celu prowadzenia podstawowej działalności, Spółka przeprowadziła inwestycje w zakresie przebudowy istniejącej infrastruktury drogowej, leżącej w bezpośrednim sąsiedztwie Centrum Handlowego, w celu poprawy dostępności Centrum Handlowego dla klientów Centrum Handlowego oraz klientów najemców powierzchni w Centrum Handlowym, tj. dokonała, jako inwestor, przebudowy drogi dojazdowej do tunelu prowadzącego do Centrum Handlowego od strony …, w pasie drogi …, strona …, (dalej: „Droga Dojazdowa”). Przeprowadzenie powyższej inwestycji było konieczne w celu zapewnienia właściwego dojazdu do Centrum Handlowego i warunkowało prawidłowe użytkowanie tego obiektu.

W związku z realizacją powyższej inwestycji Spółka poniosła wydatki na nabycie towarów i usług wykorzystanych w celu realizacji przebudowy Drogi Dojazdowej.Po zakończeniu przebudowy infrastruktury drogowej Spółka poinformowała zarządcę drogi o jej oddaniu do użytkowania i przekazała jej zarząd nad powstałymi budowlami (drogą publiczną). Przebudowa była prowadzona w całości na gruncie należącym do Miasta (dalej: „Miasto”). Zgodnie z protokołem przekazania - przejęcia do eksploatacji z dnia 10 stycznia 2012 roku, przedsięwzięcie to (Droga Dojazdowa) zostało przekazane Miastu, w imieniu którego działał Zarząd Dróg.

Zakres robót drogowych obejmował wykonanie nawierzchni jezdni oraz nawierzchni ścieżki rowerowej z kostki betonowej. Ponadto protokół przekazania wymienia efekty rzeczowe powstałe w wyniku przeprowadzonych prac.Przebudowana infrastruktura drogowa (Droga Dojazdowa) stanowi drogą publiczną w rozumieniu art. 1 ustawy o drogach publicznych. Przekazanie infrastruktury drogowej nastąpiło na podstawie art. 16 powyższej ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Ponadto, zgodnie z art. 2a tej ustawy droga wybudowana przez Spółkę stanowi własność Miasta. Spółka nie dysponuje prawem do wyłącznego korzystania z wybudowanej drogi wraz z infrastrukturą — z drogi korzystają klienci odwiedzający Centrum Handlowe, dostawcy oraz pracownicy Spółki i kontrahentów Spółki.

Pytania Spółki dotyczą konsekwencji podatkowych związanych z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz Miasta przebudowanej Drogi Dojazdowej na gruncie ustawy VAT:

1. Czy czynność nieodpłatnego przekazania Miastu Drogi Dojazdowej posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT...
2. Czy w przypadku, gdy przekazanie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Nieodpłatne przekazanie Miastu Drogi Dojazdowej wybudowanej na gruncie stanowiącym własność Miasta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy VAT, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług są m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.Zgodnie z art. 48 Kodeksu Cywilnego, częściami składowymi gruntu są w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z uwagi na powyższe, Miasto, jako posiadacz prawa własności gruntu będzie posiadał również prawo własności do wszystkich jego części składowych, czyli w tym do Drogi Dojazdowej wybudowanej na tym gruncie i trwale z nim związanej. W związku z tym, przekazania przez Spółkę Drogi Dojazdowej nie można traktować jako dostawy towarów. Stanowi ona niewątpliwie nieodpłatne świadczenie usługi przebudowy Drogi Dojazdowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym m. in.: świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis ten jest odwzorowaniem art. 26 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), który stanowi, że odpłatnym świadczeniem usług jest również nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. wyraźnie wskazuje, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, należy poddać analizie cel wykonanego świadczenia. Jeżeli jest on zgodny z celem prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanki do uznania nieodpłatnego świadczenia usług za czynność odpłatną i podlegającą opodatkowaniu nie zostaną spełnione. Tym samym, nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonała przebudowy Drogi Dojazdowej do Centrum Handlowego. Droga ta jest wykorzystywana w działalności Spółki w celu zapewnienia dogodnego dojazdu do Centrum Handlowego dla jej kontrahentów, klientów kontrahentów i dostawców. Tym samym przebudowa Drogi Dojazdowej umożliwiła Spółce podniesienie funkcjonalności Centrum Handlowego oraz zapewniła zwiększenie jego konkurencyjności. Natomiast samo przekazanie Miastu wynika z przepisów ustawy o drogach publicznych, zgodnie z którymi zarząd na drogami publicznymi nie może być sprawowany przez podmioty prywatne.W związku tym, uznać należy, iż towary oraz usługi zakupione w celu realizacji przebudowy Drogi Dojazdowej służyć będą realizacji podstawowej działalności Spółki.

Podobne stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (sygn. akt I SA/Bd 574/10), który podkreślił, że przekazanie na cel związany z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem należy rozumieć szeroko, czyli jako cel, który służy nie tylko funkcjonowaniu wewnętrznemu firmy, ale również jej rozwojowi, a więc i zwiększeniu konkurencji na rynku, polepszeniu wyników na zewnątrz.

Mając na uwadze powyżej przytoczone przepisy oraz analizowany stan faktyczny należy stwierdzić, iż przekazanie infrastruktury drogowej Miastu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko, zgodnie z którym podatnik nie ma obowiązku zapłaty podatku VAT od nieodpłatnego przekazania jednostce samorządu terytorialnego dróg wraz z towarzyszącą im infrastrukturą, jeśli droga ta budowana jest na gruncie należącym do Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, potwierdzają organy podatkowe. Pogląd taki zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej dnia 14 października 2011 r. interpretacji prawa podatkowego (znak IPPP1/443-1142/11-2/AP) oraz ten sam organ w interpretacji prawa podatkowego z dnia 24 listopada 2011 r. (znak IPPP2/443-1046/11-2/MM).W konkluzji należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta efektów przebudowy Drogi Dojazdowej do Centrum Handlowego nie stanowi świadczenia podlegającego opodatkowaniu VAT.

Ad.2

Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej nawet w przypadku, gdy nieodpłatne przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 16 ustawy o drogach publicznych inwestycje drogowe, co do zasady należą do zadań własnych gminy, jednak budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. W myśl art. 2a tej samej ustawy właścicielem dróg publicznych nie mogą być podmioty prywatne — mogą być nimi wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego albo inne podmioty specjalnie powołane do zarządzania tymi drogami.

Powyższe oznacza, że gmina, czy inna jednostka samorządu terytorialnego lub podmiot powołany do zarządzania drogami publicznym, są jedynymi uprawnionymi do posiadania prawa własności do drogi, zatem droga publiczna wraz z infrastrukturą nie może zostać włączona do przedmiotu sprzedaży opodatkowanej Spółki.W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak już wskazano powyżej, w rozpatrywanej sprawie istnieje ścisły związek między przeprowadzoną przebudową Drogi Dojazdowej a podstawową działalnością Spółki polegającą na prowadzeniu Centrum Handlowego. Zarządzanie Centrum Handlowym ściśle wiąże się z ponoszeniem wydatków inwestycyjnych, których celem jest m.in. zapewnienie dogodnego dojazdu do Centrum Handlowego poprzez dokonanie odpowiednich modyfikacji istniejącej infrastruktury drogowej posadowionej na terenie należącym do Miasta — w tym przypadku Drogi Dojazdowej. Możliwość korzystania z Drogi Dojazdowej przez kontrahentów oraz klientów kontrahentów Centrum Handlowego a także jej samej na potrzeby wewnętrzne, niewątpliwie przyczynia się do wzrostu atrakcyjności Centrum Handlowego a tym samym do zwiększenia obrotów Spółki. Wydatki poniesione w ramach przebudowy Drogi Dojazdowej w takim samym stopniu wiążą się z działalnością opodatkowaną, jak inne wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach zarządzania Centrum Handlowym. Spółka spodziewa się uzyskiwać wymierne korzyści z tytułu poczynienia przedmiotowych nakładów — m.in. w postaci zwiększonych przychodów ze sprzedaży (wynajmu powierzchni w Centrum Handlowym).

Zgodnie z tym ustaleniem, zakup towarów i usług w celu dokonania przebudowy Drogi Dojazdowej był konieczny, aby Spółka mogła rozwijać prowadzoną działalność — prowadzenie Centrum Handlowego. Bez poniesienia powyższych nakładów funkcjonowanie Centrum Handlowego a tym samym prowadzenie działalności opodatkowanej VAT nie byłoby utrudnione i mogłoby niekorzystnie wpłynąć na interesy Spółki. Bez wątpliwości istnieje zatem bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy wydatkami na przebudowę Drogi Dojazdowej i związanym z nimi podatkiem naliczonym, a czynnościami opodatkowanymi, które wykonuje Spółka. Tym samym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ponoszeniu wydatków na budowę drogi i infrastruktury drogowej.

Na powyższe stanowisko nie ma wpływu fakt, iż w świetle art. 8 ust. 2 ustawy VAT Spółka nie będzie musiała naliczać podatku należnego z tytułu nieodpłatnego przekazania efektów przebudowy Drogi Dojazdowej infrastruktury na rzecz Miasta. Pomimo, że z wykonaniem prac w ramach przebudowy Drogi Dojazdowej nie wiąże się uzyskanie przez Spółkę (od Miasta) wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wydatki poniesione przez Spółkę w związku z tymi pracami stanowić będą w istocie część ogólnych kosztów związanych z utrzymaniem Centrum Handlowego i poprawą jego konkurencyjności. Tym samym należy uznać, że wydatki te dotyczą zakupów związanych z działalnością opodatkowaną Spółki.

Stanowisko odmienne od przyjętego przez Spółkę kłóciłoby się z zasadą neutralności, czyli fundamentalnej zasady konstrukcji podatku VAT. Zgodnie z nią podatek od towarów i usług obciąża końcowego konsumenta. Zasada wyrażona w art. 86 ust. 1 ustawy VAT przyznaje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, będą wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

W przedmiotowym przypadku Spółka nie będzie występować w charakterze konsumenta zakupionych dóbr, a podatek co do zasady obciąża konsumpcję. Brak możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z budową drogi, byłby sprzeczny z powołaną zasadą neutralności VAT, oznaczałby obciążenie przedsiębiorstwa kosztem podatku od towarów i usług w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej bez prawa do odliczenia tego podatku.

Zasada neutralności wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku, bądź niepodlegających opodatkowaniu. Pomimo, że wybudowana przez Spółkę infrastruktura drogowa podlegać będzie nieodpłatnemu przekazaniu na rzecz Miasta, to wciąż niezaprzeczalnie ma ona służyć właściwemu wykonywaniu przez Spółkę działalności opodatkowanej i zwiększaniu wolumenu działalności opodatkowanej Spółki. Zatem, nie ma ustawowo przewidzianych przeszkód, aby dokonać odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług, których wynik w postaci przebudowanej Drogi Dojazdowej nieodpłatnie przekazanej na rzecz Miasta, od której to usługi nie będzie naliczany podatek VAT.

Ponadto, stanowisko przedstawione przez Spółkę znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie organów podatkowych. Wskazać należy tutaj na powoływaną już interpretację indywidualną Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 listopada 2011 r. (sygn. akt IPPP2/443-1046/11-2/MM) oraz interpretację tegoż organu z dnia 12 października 2011 roku (sygn. akt IPPP3/443-975/11-2/KT), a także interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dn. 26 maja 2011 roku (sygn. akt ITPP2/443-304b/11/MD, w których organy uznały za bezsporny fakt możliwości dokonania odliczenia podatku naliczonego od prac związanych z budową lub przebudową infrastruktury drogowej, przekazanej później nieodpłatnie jednostkom samorządu terytorialnego.

Podsumowując, należy stwierdzić, że istnieje oczywisty i bezpośredni związek między planowaną inwestycją drogową, a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę. Z uwagi na ten związek nie wystąpi konieczność naliczania VAT należnego od ich przekazania Miastu, jednocześnie zostanie zachowane prawo do odliczenia VAT naliczonego od towarów i usług nabywanych przez Spółkę w celu wykonania tych robót.

W związku z powyższym Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Wprowadzona ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) ww. zmiana do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.).

Jak stanowi art. 26 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
   
   

Dokonując interpretacji art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Natomiast z treści powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie występują w danej sprawie.

Wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Konsekwentnie zatem uznać należy, iż zgodnie z jego gramatyczną wykładnią nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu prowadzenia podstawowej działalności, przeprowadził inwestycje w zakresie przebudowy istniejącej infrastruktury drogowej w celu poprawy dostępności zarządzanego Centrum Handlowego dla klientów oraz klientów najemców powierzchni w Centrum Handlowym. Wnioskodawca dokonał, jako inwestor, przebudowy drogi dojazdowej. Przeprowadzenie powyższej inwestycji było konieczne w celu zapewnienia właściwego dojazdu do Centrum Handlowego i warunkowało prawidłowe użytkowanie tego obiektu. Po zakończeniu przebudowy infrastruktury drogowej Spółka poinformowała zarządcę drogi o jej oddaniu do użytkowania i przekazała jej zarząd nad powstałymi budowlami (drogą publiczną). Przebudowa była prowadzona w całości na gruncie należącym do Miasta. Przebudowana infrastruktura drogowa (Droga Dojazdowa) stanowi drogę publiczną w rozumieniu art. 1 ustawy o drogach publicznych. Przekazanie infrastruktury drogowej nastąpiło na podstawie art. 16 powyższej ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Ponadto, zgodnie z art. 2a tej ustawy droga wybudowana przez Spółkę stanowi własność Miasta. Spółka nie dysponuje prawem do wyłącznego korzystania z wybudowanej drogi wraz z infrastrukturą — z drogi korzystają klienci odwiedzający Centrum Handlowe, dostawcy oraz pracownicy Spółki i kontrahentów Spółki.

W świetle przedstawionego opisu i obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro inwestycja drogowa jest dokonywana na gruncie stanowiącym własność Miasta, nie można uznać, iż przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta przedmiotowej infrastruktury stanowi dostawę towaru w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W analizowanym przypadku nie nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, z uwagi na fakt, iż Miasto, z racji posiadanego prawa własności do gruntu będzie dysponowało również prawem własności do wszelkich jego części składowych, to jest w niniejszej sprawie do Drogi Dojazdowej trwale z tym gruntem związanej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie sprowadzają się do kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania Miastu Drogi Dojazdowej posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta.

Nieodpłatne świadczenie usług na cele działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu VAT. Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że przeprowadzenie powyższej inwestycji dokonane zostało w celu zapewnienia właściwego dojazdu do Centrum Handlowego i warunkowało prawidłowe użytkowanie tego obiektu. Droga ta jest wykorzystywana w działalności Spółki w celu zapewnienia dogodnego dojazdu do Centrum Handlowego dla jej kontrahentów, klientów kontrahentów i dostawców. Tym samym przebudowa Drogi Dojazdowej umożliwiła Spółce podniesienie funkcjonalności Centrum Handlowego oraz zapewniła zwiększenie jego konkurencyjności.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i przytoczone uregulowania prawne stwierdzić należy, iż przekazanie przez Wnioskodawcę Miastu Drogi Dojazdowej będzie odbywało się w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Przekazana infrastruktura dotyczy poprawy dostępności do zarządzanego przez Wnioskodawcę Centrum Handlowego dla klientów Centrum oraz najemców wynajmowanych powierzchni w Centrum Handlowym a także ich klientów.

Z uwagi na powyższe w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka warunkująca uznanie nieodpłatnego świadczenia usług za odpłatne świadczenie usług, gdyż przekazywana nieodpłatnie Droga Dojazdowa związana jest z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Tym samym, czynność nieodpłatnego przekazania Miastu Drogi Dojazdowej posadowionej na gruncie stanowiącym własność Miasta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Nieodpłatne przekazanie Miastu Drogi Dojazdowej nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie stwierdzenia, iż nieodpłatne przekazanie Miastu Drogi Dojazdowej wybudowanej na gruncie stanowiącym własność Miasta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za prawidłowe.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca powziął również wątpliwość odnośnie sytuacji, gdy przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania Centrum Handlowym. Wnioskodawca przeprowadził inwestycję w zakresie przebudowy istniejącej infrastruktury drogowej. Przebudowa była prowadzona w całości na gruncie należącym do Miasta. Po zakończeniu przebudowy infrastruktury drogowej Spółka przekazała jej zarząd nad powstałymi budowlami (drogą publiczną).

Przedmiotowa inwestycja dokonana została w celu poprawy dostępności zarządzanego Centrum Handlowego dla klientów Centrum Handlowego oraz klientów najemców powierzchni w Centrum Handlowym. Przeprowadzenie powyższej inwestycji było konieczne w celu zapewnienia właściwego dojazdu do Centrum Handlowego i warunkowało prawidłowe użytkowanie tego obiektu. W związku z realizacją powyższej inwestycji Spółka poniosła wydatki na nabycie towarów i usług wykorzystanych w celu realizacji przebudowy Drogi Dojazdowej. Zakres robót drogowych obejmował wykonanie nawierzchni jezdni oraz nawierzchni ścieżki rowerowej z kostki betonowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wydatki poniesione w ramach przebudowy Drogi Dojazdowej w takim samym stopniu wiążą się z działalnością opodatkowaną, jak inne wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach zarządzania Centrum Handlowym.

Podstawową zasadą określoną w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, istotną dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, jest istnienie związku tego podatku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika tego podatku. W niniejszej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje czynności opodatkowane. Natomiast wydatki poniesione na przebudowę Drogi Dojazdowej, jak zostało stwierdzone w odpowiedzi na pytanie nr 1, związane są z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Reasumując stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej w sytuacji gdy przekazanie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. W przedmiotowej sprawie przeprowadzona przebudowa Drogi Dojazdowej ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a wydatki poniesione w celu przebudowy Drogi Dojazdowej związane są z działalnością opodatkowaną Spółki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie stwierdzenia, że Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w celu przebudowy Drogi Dojazdowej nawet w przypadku, gdy nieodpłatne przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.