Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8222.2.2.2015.KCT
z 10 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 w związku z art. 14o § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2015 r., wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na podstawie art. 14o § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2014 r. (Nr ILPB2/415-1033/14-1/WM) uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2015 r. (data wpływu) o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości – mieszkania, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), został przekazany wniosek z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.) o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu odpłatnego zbycia „nieruchomości – mieszkania.” Wezwaniem z dnia 12 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku ORD-IN. Zainteresowany przekazał organowi podatkowemu uzupełniony wniosek przy piśmie z dnia 14 stycznia 2015 r.

Interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego, stosownie do art. 14d ustawy – Ordynacja podatkowa, wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4. Zatem termin do wydania interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, upływał w dniu 26 stycznia 2015 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

W 1982 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy i oboje z bratem otrzymali po 1/6 udziałów w nieruchomości – mieszkanie. W kwietniu 2013 r. zmarła matka i Wnioskodawca mocą testamentu otrzymał udziały po matce w wysokości 4/6.

Postępowanie spadkowe w listopadzie 2013 r. przed sądem potwierdziło wyżej wskazany fakt. Brat nie wnosił pretensji. W sierpniu 2014 r. doszło do podpisania umowy przedwstępnej (brat umowę podpisał nie zgłaszał uwag do ceny i udziałów).

W momencie podpisywania umowy sprzedaży mieszkania za 320 tys., uznał, że otrzymuje za mało i zażądał 130 tys.

Ponieważ Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, porusza się na wózku, przystał na ww. kwotę. Wnioskodawca mieszka w A, brat pływa pod obcą banderą, mieszka w B i rzadko bywa w domu.

Wnioskodawca zgodził się na podział: Wnioskodawca 190 tysięcy, brat 130 tysięcy.

W akcie notarialnym wymienione są brata i Wnioskodawcy udziały, nie ma natomiast słowa, że w kwocie 130 tys. mieści się także należny bratu zachowek i pewna nadpłata dla złagodzenia konfliktu. § 5 aktu notarialnego: „Cena ustalona została na łączną kwotę 320 tysięcy, tj. za udział 5/6 – 190 tys., a za udział 1/6 części 130 tys.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie:

Jaki powinien zapłacić należny podatek do Urzędu Skarbowego, w jakiej wysokości i od jakiej kwoty?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nieruchomość – mieszkanie zostało sprzedane za 320 tys. – 53.333 (1/6 udziału Wnioskodawcy) = 266 667 – 130 000 (otrzymał brat) = 136 667 (i od tej kwoty Wnioskodawca powinien zapłacić podatek w wysokości 19%) x 19% = 25967 zł – podatek.

Z uwagi, że interpretacja indywidualna nie została, przez organ upoważniony, wydana w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku tj. do dnia 26 stycznia 2015 r., zatem zgodnie z art. 14o § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania przedmiotowej interpretacji, tj. od dnia 27 stycznia 2015 r., stwierdzono prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w złożonym wniosku w pełnym zakresie.

Minister Finansów po zapoznaniu się z aktami sprawy stwierdził, że stanowisko Zainteresowanego, wyrażone we wniosku z dnia 20 października 2014 r. (Nr ILPB2/415-1033/14-1/WM), potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na podstawie art. 14o § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nie jest prawidłowe.

Wobec powyższego stosownie do art. 14o § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, zastosowanie mają przepisy art. 14e i art. 14i § 2 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości – mieszkanie w 1/6 części po zmarłym w 1982 r. ojcu oraz w 4/6 części w drodze testamentu po zmarłej w 2013 r. matce.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku - o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę 1/6 części udziału w „nieruchomości – mieszkanie”, nabytego w 1982 r., nie podlega opodatkowaniu, gdyż zbycie nastąpiło po upływie wyżej wymienionego okresu.

Natomiast odpłatne zbycie 4/6 części udziału w „nieruchomości – mieszkanie”, nabytego w 2013 r. stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanych przepisów.

Odnosząc się do opisanego zaistniałego stanu faktycznego należy wskazać, że podatek dochodowy z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a-c ustawy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku, o czym stanowi art. 30e ust. 1 ustawy.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ustawy). Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z „należnym bratu zachowkiem„ oraz „pewną nadpłatą dla złagodzenia konfliktu”. Do tych kosztów mogą zostać zaliczone wyłącznie udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwota zapłaconego podatku od spadków, w części przypadającej nabytemu, w 2013 r., udziałowi w nieruchomości – mieszkanie.

Powyższe potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Łodzi z dnia 08 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 1162/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 425/13.

W wyroku z dnia 08 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził m.in., że „(…) wydatki z tytułu zachowku nie pomniejszą przychodu uzyskanego ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości, albowiem nie mieszczą się w kategorii kosztu odpłatnego zbycia (art. 19 ust 1) jak i nie są kosztami uzyskania przychodu zdefiniowanymi w art. 22 ust. 6d u.p.d.o.f. (…).”

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, potwierdzone przez upoważniony organ, nie jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na podstawie art. 14o § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, stosownie do art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.