Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-214/15-4/Msu
z 2 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 08 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2015r. (data wpływu 22 czerwca 2015r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia VAT w związku z wykonaniem podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia VAT w związku z wykonaniem podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zaistniałego stanu faktycznego, przeformułowania pytań oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

WFOŚiGW w …. uruchomił program priorytetowy w zakresie wykonania podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego. Celem programu jest poprawa stanu wód powierzchniowych i podziemnych na terenie Województwa .…. poprzez dofinansowanie przedsięwzięć mających na celu wypełnienie wymogów Dyrektywy 91/271/EWG w sprawie oczyszczania ścieków komunalnych. Efektem ekologicznym uruchomionego programu ma być poprawa jakości wód powierzchniowych i podziemnych, podniesienie jakości życia mieszkańców oraz wywiązanie się z przyjętych przez Polskę zobowiązań względem Unii Europejskiej. Wnioskodawcą/Beneficjentem jest Gmina ….., która przystąpiła do programu, w części dotyczącej podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego.

Beneficjentami końcowymi są właściciele nieruchomości lub osoby posiadające prawo do nieruchomości, na której ma zostać wykonane przyłącze. Wsparcie działań w ramach Programu odbywać się będzie w formie udzielenia Beneficjentowi końcowemu (zwanemu dalej Dotowanemu) dotacji celowej. Budowa przyłączy jest realizowana przez spółkę gminą, tj. Przedsiębiorstwo Komunikacji, Transportu i Usług Komunalnych Gminy … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym realizacja odbywa się na podstawie powierzeń dokonanych zgodnie z Uchwałą Nr …. Rady Gminy …. z dnia 5 czerwca 2013 r. w sprawie utworzenia tejże spółki oraz Zarządzenia Nr … Wójta Gminy …. z dnia 1 sierpnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia procedury przekazywania zadań własnych gminy powierzonych jednoosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Przedsiębiorstwo Komunikacji, Transportu i Usług Komunalnych Gminy …. Sp. z o.o. Kwota udzielonej dotacji dla osoby fizycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (art. 126 ustawy), wypłacona z budżetu Gminy mieści się w kategoriach dotacji zwolnionych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wysokość dotacji wynosi do 85 % kosztów kwalifikowanych realizowanego zadania, tj. podłączenia kanalizacyjnego, jednak nie więcej niż 5.100,00 zł, tj.:

1. wysokość dotacji celowej z WFOŚiGW w …, wynosi do 50 % kosztów kwalifikowanych realizowanego zadania, jednak nie więcej niż 3.000,00 zł brutto,
2. wysokość dotacji celowej z Budżetu Gminy …., wynosi do 35 % kosztów kwalifikowanych realizowanego zadania, jednak nie więcej niż 2.100,00 zł brutto.
3. pozostała część kosztów budowy przyłącza stanowi wkład własny Dotowanych.
   
   

Środki finansowe, zarówno z WFOŚiGW jak i z tytułu wpłat indywidualnych dokonywanych przez Dotowanych wpływać będą na rachunek bankowy Beneficjenta programu (tj. Gminy). Natomiast wykonawca usługi, tj. Przedsiębiorstwo Komunikacji, Transportu i Usług Gminy …. Spółka z o.o. będzie wystawiało sukcesywnie faktury za wykonanie przyłączy na Gminę ….. Dotacja z WFOŚiGW wpłynie na rachunek Gminy … (Wnioskodawcy) i będzie stanowiła refundację kosztów poniesionych na podstawie wystawionych przez wykonawcę, tj. Spółkę faktur związanych z realizacją przyłączy. Natomiast dotacja przyznana Dotowanemu z budżetu Gminy będzie przekazana na wskazany przez niego rachunek bankowy Spółki i stanowić będzie częściową zapłatę należnego Spółce wynagrodzenia.

Wykonanie podłączeń do zbiorczego systemu kanalizacyjnego nie było realizowane w ramach wykonywanych zadań własnych, o których mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.). Obowiązek ich realizacji leży w gestii poszczególnych właścicieli nieruchomości. Wnioskodawca pobrał opłatę od mieszkańców tylko i wyłącznie w części wkładu własnego. Przedmiotowa dotacja nie ma wpływu na wysokość opłat pobieranych od mieszkańców za odprowadzanie ścieków.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem od towarów i usług. Od początku realizacji programu Gmina zamierzała jego efekty wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (opłaty za ścieki). Usługi w zakresie wykonania podłączeń są opodatkowane podatkiem od towarów i usług VAT. Faktury wystawiane przez Przedsiębiorstwo Komunikacji, Transportu i Usług Gminy …. Spółka z o.o. za wykonanie przyłączy zawierają podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z wpłat własnych mieszkańców, który wynosi 15 % w ramach programu priorytetowego w zakresie wykonania podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego?
2. Czy Gminie będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z dotacji celowej Budżetu Gminy …., która wynosi 35% kosztów realizowanego zadania, jednak nie więcej niż 2.100,00 zł.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), dokonywane przez mieszkańców Gminy .…wpłaty były związane z realizacją projektu, miały one charakter zwrotu części kosztów realizowanej inwestycji służącej zaspokajaniu zbiorowych potrzeb i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż mieszkańcy Gminy będą korzystać po wybudowaniu przyłączy kanalizacyjnych z usług Gminy w tym zakresie. Należy zatem przyjąć, iż wpłaty dokonywane przez mieszkańców na budowę przyłączy kanalizacyjnych stanowią odpłatne świadczenie usług i będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT , w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami nie mającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

• nabywcą towarów/ usług jest podatnik VAT oraz
  

• nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
  
  

Gmina ….. może odliczyć podatek naliczony od obydwóch części wkładów:

• wpłat własnych mieszkańców w wysokości 15 % programu;
  

• dotacji celowej Budżetu Gminy.…. w wysokości 35 % realizowanego zadania.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych uregulowań wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa TSUE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl natomiast art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Powyższe oznacza, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale działania te podejmuje na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych, ustalonych przez gminę w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w zakresie uzgodnionym w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji, o którym mowa w art. 21 ust. 1.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy, realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków), nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłącza wodociągowego nie mieści się w ramach zadań własnych gminy.

Tak więc w okolicznościach niniejszej sprawy, Wnioskodawca świadczy na rzecz mieszkańców usługi w zakresie wykonania podłączeń do zbiorczego systemu kanalizacyjnego, które nie stanowią realizacji zadań własnych gminy, o których mowa w ustawie o samorządzie gminnym. Obowiązek realizacji podłączeń leży bowiem w gestii poszczególnych właścicieli nieruchomości. Wnioskodawca finansował świadczone usługi z opłat pobieranych od mieszkańców oraz dotacji.

Wpłaty dokonywane przez mieszkańców stanowią zatem zapłatę za budowę przyłączy do sieci kanalizacyjnych, których koszt zobowiązana jest ponieść osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz opis przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że pomiędzy otrzymywaną przez Gminę płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności tj. mieszkańca Gminy, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie tj. wykonanie przyłącza.

Odnosząc się do przedstawionego stanu sprawy należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem polegającym na tym, że faktura dokumentuje zapłatę jest faktura dokumentująca uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług, natomiast w pozostałych przypadkach faktura zawsze dokumentuje czynność, a nie płatność, gdyż opodatkowaniu podlega właśnie czynność.

W przedmiotowej sprawie występuje usługodawca (Gmina), który wykonuje usługi na rzecz innego podmiotu (mieszkańców gminy), zatem przekazywane na rzecz Gminy wpłaty pieniężne przez mieszkańców z tytułu budowy sieci kanalizacyjnych i wodociągowych stanowią zapłatę za świadczenie usług.

Usługi wykonania przez Gminę na rzecz mieszkańców przyłączy kanalizacyjnych za wynagrodzeniem podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak zostało już wyżej wskazane, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby odliczenia dokonywał podatnik i aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Należy zauważyć, że na prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie wpływa źródło finansowania zakupów. Podstawowe znaczenie ma związek nabywanych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wobec powyższego dla prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma znaczenia, czy wydatki na budowę przyłączy finansowane są z wpłat dokonywanych przez mieszkańców Gminy czy finansowane są z dotacji.

W rozpatrywanej sprawie, czynności, do których zobowiązał się Wnioskodawca stanowią odpłatne świadczenie usług, które - jak wskazał Wnioskodawca – są opodatkowane podatkiem od towarów i usług VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości w związku z wykonaniem podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, efekty programu w zakresie podłączeń budynków do zbiorczego sytemu kanalizacyjnego będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ze względu więc na związek dokonanych zakupów, wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie tych towarów i usług. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy bez względu na źródło finansowania zakupów (dotacja czy wkład własny mieszkańców), pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi przez Gminę na wykonanie podłączeń budynków do zbiorczego systemu kanalizacyjnego sfinansowanych z wpłat własnych mieszkańców i dotacji celowej budżetu Gminy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy objętej zakresem zadanych pytań przez Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Zgodnie z art. 14b § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ………… po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.