INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty przychodu.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 kwietnia 2012 r. (data wpływu 19 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług projektowania i nadzoru budowlanego z zakresu budownictwa. Uzyskane z działalności gospodarczej dochody opodatkowane są podatkiem liniowym, a zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług – VAT.

W celu wykonania dużego projektu zostało stworzone konsorcjum czterech firm - osób fizycznych, gdzie Wnioskodawca był liderem, co zostało ujęte w umowie.

Konsorcjum wykonywało dla dużego kontrahenta usługi projektowe na znaczną kwotę umowną.

W kwietniu 2011 r. Wnioskodawca wystawił dla kontrahenta końcowe faktury VAT za wykonane prace projektowe. W tym samym czasie firma z konsorcjum wystawiła dla Wnioskodawcy faktury VAT za część przez siebie wykonanych prac projektowych. Kontrahent nie uregulował należności wynikających z powyższych faktur, a tym samym Wnioskodawca nie mógł uregulować należności wobec firm współpracujących.

Po wystawieniu faktur wystąpił należny podatek VAT i zaliczka na podatek dochodowy. Należne podatki zostały przez Wnioskodawcę uregulowane w terminie.

Kontrahent do końca stycznia 2012 r. nie uregulował należności za wystawione faktury lecz domagał się obniżenia należnej kwoty za rzekomo wcześniej poniesione dodatkowe koszty według wystawionej w styczniu 2011 r. noty obciążającej, niemającej wiele wspólnego z wykonanymi przez konsorcjum pracami projektowymi.

W lutym 2012 r. (nie chcąc sądzić się latami) podpisany został protokół ugodowy obniżający należność z wcześniej wystawionej faktury.

Także w lutym 2012 r. Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą do pierwotnej faktury z kwietnia 2011 r. obniżającą należność od kontrahenta. Faktura korygująca została przyjęta i podpisana. Należność wynikająca z faktury korygującej została uregulowana przez kontrahenta. W tym samym czasie (luty 2012 r.) firma współpracująca z Wnioskodawcą w konsorcjum wystawiła dla Wnioskodawcy fakturę korygującą do pierwotnie wystawionej faktury (kwiecień 2011 r.) proporcjonalnie obniżając swoją należność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (oznaczone we wniosku Nr 1).

Jak należy zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wystawioną w lutym 2012 r. fakturę korygującą przychód wynikający z faktury pierwotnej wystawionej w kwietniu 2011 roku, obniżającą przychód za rok 2011 i rozliczyć zaliczki i podatek dochodowy za 2011 r....

Wnioskodawca uważa, iż fakturę korygującą, pomniejszającą przychód należy zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu kwietniu 2011 r., tj. do faktury pierwotnej i należy skorygować zaliczki na podatek dochodowy. Podatek dochodowy należy rozliczyć w PIT-36L za 2011 r., ponieważ faktura korygująca dotyczy przychodu osiągniętego w 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.

Należy przyjąć, że faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Zatem, jeżeli faktura korygująca wystawiona jest z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu sprzedaży, rozlicza się ją zasadniczo w okresie wystawienia faktury korygującej. Wyłącznie gdy wystawienie faktury korygującej spowodowane jest faktem, że pierwotna faktura nieprawidłowo odzwierciedlała stan faktyczny, to korektę rozlicza się w miesiącu wykazania przychodu.

Jeżeli bowiem faktura korygująca dotyczy błędów w fakturach pierwotnych odnoszących się do ilości, ceny lub stawki podatku VAT, to można przyjąć, iż nie obejmuje ona nowo powstałego przychodu, z jakiejkolwiek należności powstałej w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służy rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu podatkowego, należnego za dany rok podatkowy, który jedynie został błędnie określony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług projektowania i nadzoru budowlanego z zakresu budownictwa. W celu wykonania dużego projektu zostało stworzone konsorcjum czterech firm - osób fizycznych, gdzie Wnioskodawca był liderem. W kwietniu 2011 r. Wnioskodawca wystawił dla kontrahenta końcowe faktury VAT za wykonane prace projektowe. Kontrahent do końca stycznia 2012 r. nie uregulował należności za wystawione faktury lecz domagał się obniżenia należnej kwoty. W lutym 2012 r. podpisany został protokół ugodowy obniżający należność z wcześniej wystawionej faktury. Także w lutym 2012 r. Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą do pierwotnej faktury z kwietnia 2011 r. obniżającą należność od kontrahenta. Faktura korygująca została przyjęta i podpisana. Należność wynikająca z faktury korygującej została uregulowana przez kontrahenta.

W konsekwencji istnieje konieczność dokonania korekty przychodu należnego oraz jego pochodnych (dochód, należny podatek).

Przy czym, korekta przychodu należnego, wynikająca z korekty wystawionych faktur, winna zostać dokonana wstecz, do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jak już wskazano wystawione faktury pierwotne nieprawidłowo dokumentują stan faktyczny (nienależny przychód), a korekty nie generują nowego momentu powstania przychodu, lecz odnoszą się do przychodu uprzednio wykazanego. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w okresie sprawozdawczym, w którym pierwotnie wykazano przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów określających zasady dokonywania korekt przychodów. Należy jednakże zauważyć, że korekta przychodu winna odnosić skutek w okresie, w którym przychód został wykazany. Korekty należy dokonać w dacie powstania przychodu, a więc w przypadku Wnioskodawcy w przychodzie za miesiąc kwiecień 2011 roku.

Z przepisu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynika, że za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Jednocześnie należy dodać, że zgodnie z art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, należy przez to rozumieć również zeznania (…), do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Zatem jeżeli złożone zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2011 r. zawiera nieprawidłowe dane (przychód, koszy) to należy złożyć korygującą deklarację wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jednakże zauważyć należy, iż zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Natomiast w myśl art. 79 § 2 ww. ustawy, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.