Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-1028/14-6/JK3
z 27 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2015 r. (data nadania 9 marca 2015 r., data wpływu 11 marca 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 2 marca 2015 r. Nr IPPB4/415-1028/14-2/JK3 (data nadania 2 marca 2015 r., data doręczenia 5 marca 2015 r.) oraz uzupełnione pismem z dnia 19 marca 2015 r. (data nadania 20 marca 2015 r., data wpływu 23 marca 2015 r.) na wezwanie telefoniczne z dnia 19 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych w związku ze zwolnieniem z opodatkowania świadczeń pieniężnych przekazywanych na utrzymanie domu –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych w związku ze zwolnieniem z opodatkowania świadczeń pieniężnych przekazywanych na utrzymanie domu.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 2 marca 2015 r. Nr IPPB4/415-1028/14-2/JK3 (data nadania 2 marca 2015 r., data doręczenia 5 marca 2015 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 9 marca 2015 r. (data nadania 9 marca 2015 r., data wpływu 11 marca 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami, tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 19 marca 2015 r. Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków poprzez przeformułowanie pytania i przedstawienie własnego stanowiska w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe braki.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z aktualnie prowadzonym procesem rozwodowym z mężem Wnioskodawczyni dowiedziała się, że dotychczasowe wpłaty na konto od męża traktowane przez Wnioskodawczynię jako alimenty- nimi nie były. W 2007 r. w trakcie procesu o alimenty nie zostały one zasądzone jak sądziła Wnioskodawczyni na mocy ugody sądowej, tylko było to porozumienie pomiędzy małżonkami. Przesyłane przez męża co miesiąc pieniądze były jego dobrowolnymi wpłatami na utrzymanie żony i mieszkania. Fakt, że między małżonkami panowała rozdzielność majątkowa od 2009 r. spowodował, że Wnioskodawczyni mylnie rozumiejąc wynik procesu o alimenty odprowadzała za nie podatek. Faktycznie nie były one zasądzone na mocy ugody sądowej.

Wnioskodawczyni wskazała, że dobrowolne wpłaty od męża przeznaczone są na utrzymanie lokalu mieszkalnego, w którym również jest zameldowany na stałe mąż. Pod tym samym adresem ma również założoną swoją firmę - działalność gospodarczą - pracuje często poza miejscem zamieszkania. Do listopada 2012 r. Wnioskodawczyni była na rencie, obecnie jest na emeryturze, ma uprawnienia osoby niepełnosprawnej. Wnioskodawczyni myśląc, że ma zasądzone alimenty na mocy ugody sądowej płaciła podatek od emerytury (wcześniej renty) doliczając alimenty (bez części zwolnionej według ustawy od podatków) jako „inne źródła przychodów” i odliczała kwoty na wydatki rehabilitacyjne (przysługujące Wnioskodawczyni z tytułu uprawnień jako osoby niepełnosprawnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwoty, które Wnioskodawczyni co miesiąc otrzymuje od męża na utrzymanie mieszkania podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym? W związku z tym, czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do korekty podatków płaconych w 2009 r., 2010 r., 2011 r., 2012 r. i 2013 r.?
2. Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo odprowadzenia podatku za rok 2014 tylko od emerytury pobieranej w ZUS?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Kwoty otrzymywane od męża na utrzymanie mieszkania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym i ma prawo do korekty podatku za lata 2009 - 2013. Według wiedzy Wnioskodawczyni może dokonać korekty 5 lat wstecz. Wnioskodawczyni może opodatkować za rok 2014 tylko wypłaconą emeryturę z ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania dochodów osobistych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. , poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą”.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z treści art. 9 ust. 1 ustawy, stanowiącym, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W nawiązaniu do zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy, ustawodawca stanowi dalej, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy). Kolejne przepisy normują zasady określania wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże trudno uznać, że osoba otrzymująca środki na utrzymanie domu od współmałżonka - w sytuacji gdy współmałżonek ten zamieszkuje w tym lokalu mieszkalnym - uzyskuje z tego tytułu dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki te zostają bowiem przeznaczone na wspólne gospodarstwo domowe, z którego korzysta także współmałżonek.

Należy zauważyć, że w myśl postanowień art. 27 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swoich sił oraz swoich możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

Należy zauważyć, że fakt łożenia kwot na utrzymanie mieszkania oraz na utrzymanie żony oznacza, że małżonek przekazuje Wnioskodawczyni środki de facto także na swoje potrzeby. Stąd nie można uznać, że Wnioskodawczyni otrzymuje z tego tytułu dochód.

W związku z powyższym środki przekazane Wnioskodawczyni przez jej małżonka, następnie wydatkowane na utrzymanie mieszkania nie stanowią dla Wnioskodawczyni przychodu i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do możliwości dokonania korekty poprzednich zeznań rocznych PIT, należy wskazać, że zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z poźn. zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, że uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskazać trzeba także, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty składa się do naczelnika właściwego urzędu skarbowego.

W myśl art. 70 § 1 powołanej ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Stosownie do uregulowań art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników – art. 45 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy.

Powyższe oznacza, że – co do zasady – obowiązek uregulowania należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za dany rok podatkowy upływa z dniem 30 kwietnia następnego roku podatkowego. Tym samym prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (i korekty zeznania) wygasa z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo złożyć we właściwym urzędzie skarbowym wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2009-2013 wraz z korektami zeznań rocznych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że środki przekazane Wnioskodawczyni przez Jej małżonka, następnie wydatkowane na utrzymanie mieszkania nie stanowią dla Wnioskodawczyni przychodu i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Za lata 2009-2013 Wnioskodawczyni przysługuje prawo do złożenia korekt zeznań rocznych PIT. Za rok 2014 Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu tylko od emerytury otrzymanej z ZUS bez konieczności doliczenia kwot otrzymanych od męża na utrzymanie domu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.