Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.19.2015.KCT
z 7 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2008 r. Nr IPPB1/415-797/08-4/MO, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09 lipca 2008 r. uzupełnionym pismem z dnia 04 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia składników majątku, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 30 września 2008 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej. Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 09 lipca 2008 r. uzupełniony pismem z dnia 04 września 2008 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego

Wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem prywatnej nieruchomości, składającej się z działki gruntowej (1077 m2) i położonych na niej: budynku handlowo-usługowego z częścią mieszkalną właściciela oraz budynku garażowego mieszczącego 7 garaży. Nieruchomość tą Wnioskodawca nabył jako spadek na mocy postanowienia sądowego w 1993 r. i wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 03.08.1998 r. (wpis do księgi wieczystej w 1999 r.).

Powyższa nieruchomość jest przedmiotem najmu od 1999 r. – w 1999 r. i w 2000 r. za kwotę niższą niż granica określająca obowiązek uiszczenia podatku VAT.

Od dnia 01.01.2001 r. Wnioskodawca wykorzystuje tą nieruchomość jako przedmiot zarejestrowanej działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie lokali użytkowych na własny rachunek (wg rejestru GUS: PKD 7020Z). Część nieruchomości jest przeznaczona na mieszkanie Wnioskodawcy i cele własnego użytku. Dnia 01.01.2001 r. Wnioskodawca zarejestrował jako osoba fizyczna działalność gospodarczą w stosunku do posiadanej nieruchomości w urzędzie miasta C. oraz zgłosił z tego tytułu rejestrację jako podatnik VAT. Wartość nieruchomości w dniu jej nabycia wynosiła 270.000 zł, zgodnie z decyzją Urzędu Skarbowego w C. z dnia 02.02.1999 r. i decyzją z dnia 22.04.1999 r. Wymierzony od tej kwoty podatek w wysokości 53.853,60 zł Wnioskodawca zapłacił w całości, co Urząd Skarbowy potwierdza pismem z dnia 28.09.2000 r.

Nakłady poniesione przez Podatnika na polepszenie stanu technicznego nieruchomości podaje na podstawie wystawionych na niego faktur VAT:

• w I okresie, kiedy Wnioskodawca nie był płatnikiem podatku VAT i nie miał możliwości odpisywania tego podatku od przychodów, to jest w 1999 r. i w 2000 r., Wnioskodawca wydał na remonty: 117.683,71 zł brutto (w tym podatek VAT wyniósł 16.788,93 zł).
  
• w II okresie, to jest od dnia 01.01.2001 r. do dnia 09.07.2008 r., jako płatnik podatku VAT, Wnioskodawca wydał na cel polepszenia stanu technicznego nieruchomości kwotę: 65.300,04 zł brutto (w tym podatku VAT 9.499,16 zł).
  
  
  

Wydatkowana w II okresie kwota brutto wynosi 24,19% wartości nieruchomości w dniu jej nabycia (270.000 zł), a więc mniej niż 30%. Wnioskodawca wskazuje, iż nie będzie już ponosił, przed sprzedażą nieruchomości, nakładów na cele polepszenia stanu technicznego.

Podatnik zaznacza, że nieruchomości nie nabył w następstwie działalności gospodarczej, toteż jako własność prywatna nie została ona w księdze przychodów i rozchodów wpisana do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca podkreśla, iż w miesiącu sprzedaży nieruchomości (październik 2008 r.), będzie jej właścicielem ponad 10 lat. Ponadto od 2005 r. Podatnik jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jest płatnikiem podatku liniowego (PIT-5L).

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż likwidacji działalności gospodarczej dokona po sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. W jakiej wysokości Wnioskodawca zapłaci podatek od sprzedaży nieruchomości przy ul. K. w C?
2. Czy sprzedając, wymienioną w pierwszym pytaniu nieruchomość, Wnioskodawca będzie zwolniony z obowiązku płacenia podatku od towarów i usług?
3. Jaką moc prawną mają ustawy o podatku od osób fizycznych oraz ustawy o podatku od towarów i usług sprzed roku 2007 w stosunku do obecnie obowiązujących ustaw, odnośnie nabycia i sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcy?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 14 ust. 1 obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje, że za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, zaś dla podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług jest to przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychodem z działalności gospodarczej według art. 14 ust. 2 pkt 1a, ust. 2c, jest odpłatne zbycie wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej składników majątku będących środkami trwałymi. Zdaniem Wnioskodawcy stan faktyczny nabycia przez niego nieruchomości i stan faktyczny jej posiadania nie odpowiada treści art. 14 ww. ustawy, gdyż wydatek na nabycie tej nieruchomości nie stanowił przychodów z działalności gospodarczej, a wymieniona nieruchomość, jako prywatny majątek Podatnika, nie została wpisana do ewidencji środków trwałych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż nieruchomość nabył jako spadek, od czego zapłacił podatek od spadku, wpłacając na rzecz skarbu państwa kwotę nie uzyskaną z działalności gospodarczej – spadek nabył w 1998 r., a działalność gospodarczą zarejestrował w 2001 r., stając się dopiero z chwilą zarejestrowania podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 10 ust. 1 pkt 8 określa odpłatne zbycie nieruchomości jako źródło przychodów. Natomiast art. 10 ust. 2 pkt 3 wyjaśnia, że przepisów zawartych w ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej przed upływem 6 lat. Wnioskodawca uważa, iż wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości jako składnika majątku, o ile została ona nabyta odrębnie od tej działalności, sprawia, że jej zbycie nie stanowi źródła przychodu.

Podatnik wnioskuje, iż sprzedaż wymienionej nieruchomości nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku od dochodu.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 30 września 2008 r. Nr IPPB1/415-797/08-4/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest przychodem z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (...).”

Organ upoważniony wskazał, że przedmiotem interpretacji przepisów prawa podatkowego są pytania oznaczone we wniosku jako nr 1 i nr 3.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Po wydaniu uchwały, w przedmiotowym zakresie, ukształtowała się linia orzecznicza sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 21 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 408/12, wyrok NSA z dnia 20 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 912/12, wyrok NSA z dnia 15 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1426/12, wyrok WSA w Opolu z dnia 04 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Op 233/14, wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 288/14, która zgodna jest z podjętą przez NSA uchwałą.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro składniki majątku, wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to ich odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art . 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Sprzedaż tych składników majątku jest kwalifikowana do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonego w art . 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy. Do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia tych nieruchomości, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. o czym stanowi art . 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588, z późn. zm.). Oznacza to zatem, że stawka podatku dochodowego wynosi 10% uzyskanego przychodu (art . 28 ustawy). Jednakże odpłatne zbycie nieruchomości po upływie ustawowego terminu, o którym mowa w art . 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej,

Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.