Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-309/14-2/MK
z 28 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2014 r. r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym ze spadkobierców po zmarłej 22 stycznia 2012 r. matce. Dziedziczenie po zmarłej matce zostało poświadczone notarialnie 10 września 2014 r. Wnioskodawca jako spadkobierca chciałby złożyć do sądu wniosek o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości, przy ul. (…) na rzecz zmarłej matki. Obecnym właścicielem tej nieruchomości, według księgi wieczystej, jest dziadek Wnioskodawcy (ojciec jego matki), który zmarł 6 stycznia 1977 r. Sprawy spadkowe po nieżyjącym dziadku w żaden sposób nie zostały uregulowane, ani przed sądem, ani notarialnie. Po ewentualnym stwierdzeniu przez sąd nabycia tej nieruchomości przez zasiedzenie na rzecz zmarłej matki, Wnioskodawca jako spadkobierca, nabędzie udział w tej nieruchomości w wyniku dziedziczenia po matce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji dotyczącej zdarzenia przyszłego, spadkobierca (Wnioskodawca) nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od zasiedzenia nieruchomości, gdy zasiedzenie to zostanie stwierdzone przez sąd na rzecz jego zmarłej matki?

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od zasiedzenia nieruchomości, gdy zasiedzenie to zostanie stwierdzone przez sąd na rzecz jego zmarłej matki.

Jeśli sąd stwierdzi nabycie nieruchomości przez zasiedzenie na rzecz matki Wnioskodawcy, a następnie on jako jej spadkobierca nabędzie udział w tej nieruchomości w drodze dziedziczenia, to opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) podlegać będzie wyłącznie nabycie tytułem dziedziczenia.

Stwierdzenie nabycia nieruchomości przez zasiedzenie na rzecz zmarłej matki Wnioskodawcy, nastąpi dopiero po jej śmierci. Brak jest więc podmiotu, któremu można by dostarczyć decyzję o wymiarze podatku z tego tytułu, co powoduje że zobowiązanie podatkowe nie powstanie. Stanowisko to jest zgodne z interpretacjami indywidualnymi wydanymi przy analogicznym stanie faktycznym, np. z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436 -312/11-5/AF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 86) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zasiedzenia.

Art. 5 ww. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze zasiedzenia powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie.

Z dotychczas przywołanych przepisów wynika, że podatnikiem podatku od spadków i darowizn jest wyłącznie nabywca własności rzeczy lub praw majątkowych, którym w niniejszym przypadku nie będzie Wnioskodawca, lecz jego spadkodawca (matka zmarła 22 stycznia 2012 r.). Zatem z uwagi na fakt, że postanowienie wydane w postępowaniu o stwierdzenie zasiedzenia ma charakter deklaratywny i potwierdza uzyskanie prawa własności przez osobę (tu spadkodawcę), której do chwili zasiedzenia własność rzeczy nie przysługiwała, w sprawie w ogóle nie powstanie obowiązek podatkowy, skutkujący koniecznością złożenia zeznania podatkowego SD-3 bądź zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych SD-Z2. W rezultacie nigdy nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego, a więc obowiązku zapłaty podatku.

W tym miejscu należy bowiem wyjaśnić, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Z kolei stosownie do art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Z treści tych przepisów wynika, że wystąpienie obowiązku podatkowego w rozumieniu ww. art. 4 jest warunkiem niezbędnym do powstania zobowiązania podatkowego po stronie konkretnego podmiotu.

Ponadto, należy wskazać, że na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe - w podatku od spadków i darowizn - powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Dopiero z chwilą doręczenia takiej decyzji, stosownie do art. 47 § 1 Ordynacji podatkowej, zaczyna biec czternastodniowy termin płatności podatku.

Z ww. względów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Tym samym w przypadku orzeczenia przez sąd zasiedzenia przez spadkodawcę własności nieruchomości na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że nie jest ona wiążąca dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.