Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/456/MWD/2013/RWPD-105428
z 30 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2013 r. nr ILPB2/415-90/13-2/TR wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych z tytułu odpłatnego przejęcia przez gminę urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego od osoby fizycznej, która poniosła koszty związane z jej budową, jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 30 kwietnia 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu osobom fizycznym kosztów budowy urządzenia wodociągowo – kanalizacyjnego. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 22 stycznia 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

W latach 2004-2005 Wnioskodawczyni wybudowała na własny koszt sieć wodociągowo - kanalizacyjną do swojej posesji. W roku 2006 Zainteresowana przystąpiła do jej użytkowania (na podstawie decyzji na użytkowanie sieci z dnia 22 marca 2006 r. wydanej przez Urząd Gminy).

W roku 2012 wójt Gminy podjął akcję odpłatnego przejmowania urządzeń wodociągowo - kanalizacyjnych. Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenie wodociągowe i kanalizacyjne mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo - kanalizacyjnemu (na warunkach uzgodnionych w umowie).

Na podstawie umowy, którą Zainteresowana zawarła z Urzędem Gminy w sprawie odpłatnego przejęcia sieci wodociągowej i sieci kanalizacji sanitarnej, wypłacono Wnioskodawczyni kwotę wynagrodzenia, która stanowiła 33% wartości kosztorysu powykonawczego, który został przedłożony w Urzędzie jako podstawa negocjacji ceny końcowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana zapłata podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapłata, którą Zainteresowana otrzymała za zbycie sieci wodociągowej i sanitarnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż Wnioskodawczyni była jej właścicielem powyżej 6-ciu miesięcy.

Ponadto, nie przysporzyło to jej korzyści majątkowych, było jedynie częściową rekompensatą poniesionych kosztów.

Na własny koszt i odpowiedzialność Wnioskodawczyni wybudowała infrastrukturę, gdyż Urząd Gminy uchylał się od tego obowiązku.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 30 kwietnia 2013 r. nr ILPB2/415-90/13-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, wskazując m.in., że (…) otrzymana przez Wnioskodawczynię zapłata z tytułu zbycia na rzecz Gminy sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód z tzw. innych źródeł, który po pomniejszeniu o udokumentowane koszty, tj. wydatki związane z jej wybudowaniem, o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2006 r. przystąpiła do użytkowania wybudowanej na własny koszt sieci wodociągowo – kanalizacyjnej. Natomiast w 2012 r. nastąpiło odpłatne przejecie tej sieci przez gminę i wypłata wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r. poz. 121), urządzenia, między innymi wodociągowo-kanalizacyjne, z chwilą ich fizycznego połączenia z siecią należącą do gminy przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), jako odrębne źródło przychodów wyodrębnił odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, jak wyżej wskazano, mają status rzeczy ruchomej i nie stanowią części nieruchomości to przychód z tytułu ich odpłatnego przekazania na rzecz gminy należy przyporządkować do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11. Sąd w orzeczeniu tym stwierdził m.in., że: (...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) (...).

Powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zasady ustalania dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy, reguluje art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, to dochodem jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Odpłatne zbycie rzeczy dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, w którym Wnioskodawczyni wskazała, że w 2006 r. przystąpiła do użytkowania sieć wodociągowo-kanalizacyjnej, a jej odpłatne przekazanie na rzecz gminy nastąpiło w 2012 r., uznać należy, że uzyskany z tego tytułu dochód nie rodzi skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od wybudowania sieci do dnia odpłatnego zbycia upłynęło pół roku. Nie istnieje więc obowiązek wykazania zarówno dochodu jak i podatku dochodowego w zeznaniu podatkowym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego stwierdzające, iż (...) zapłata, którą Zainteresowana otrzymała za zbycie sieci wodociągowej i sanitarnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż Wnioskodawczyni była jej właścicielem powyżej 6-ciu miesięcy (...), jest prawidłowe.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż uznanie przez ten organ, że (…) zapłata z tytułu zbycia na rzecz Gminy sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód z tzw. innych źródeł (…), jest nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.