Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-563/14-2/KS
z 23 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z 14 października 2014 r. (data wpływu 24 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu rozliczenia końcowego pomiędzy Spółką a Dystrybutorem (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu rozliczenia końcowego pomiędzy Spółką a Dystrybutorem (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 i 3).

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej zajmującej się dystrybucją odzieży pod wspólną marką. Wnioskodawca zawarł z innym podmiotem z Grupy, mającym siedzibę w N. (dalej: Dystrybutor) umowę „Dystrybucyjną” w celu realizacji wspólnego celu, którym jest sprzedaż odzieży pod marką Dystrybutora na rynku polskim (dalej: wspólne przedsięwzięcie). Dystrybutor jest zarejestrowany w Polsce na VAT dla celów transakcji wspólnotowych.

Zgodnie z ustaleniami stron:

• Spółka nabywa towary od Dystrybutora.
• Spółka sprzedaje towary pod marką Dystrybutora w swoich sklepach we własnym imieniu i na własny rachunek.
• Na koniec sezonu Spółka posiada prawo zwrotu niesprzedanych towarów Dystrybutorowi.
  
  

Zasady rozliczania.

Strony ustaliły, że ryzyko rynkowe związane z realizacją wspólnego przedsięwzięcia będzie ponosić Dystrybutor, w konsekwencji Strony ustaliły następujące zasady rozliczeń:

• Strony wspólnie ustalają cenę towaru na dany rok obrotowy (z możliwością korekty cen towarów w trakcie tego roku).
• W ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia Spółka będzie miała zapewniony zysk netto z działalności operacyjnej na stałym rynkowym poziomie odpowiadającym funkcji pełnionej przez Spółkę – poziom zysku netto został ustalony na podstawie przeprowadzonej analizy porównawczej w wyniku której został określony minimalny i maksymalny zysk, jaki będzie osiągać Spółka niezależnie od wyników osiąganych z prowadzonej działalności operacyjnej.
• Jeśli Spółka w danym roku osiągnie niższy wynik z działalności operacyjnej niż minimalny zysk wyznaczony przez wskazaną analizę, Dystrybutor, w ramach końcowego rozliczenia rocznego, wypłaci Spółce rekompensatę w wysokości, która pozwoli osiągnąć ten minimalny zysk.
• Z kolei, jeśli Spółka osiągnie wynik lepszy niż górna granica zysku netto wyznaczonego analizą, Spółka będzie przekazywać nadwyżkę Dystrybutorowi, w ramach końcowego rozliczenia rocznego.
• Dokonane końcowe rozliczenia roczne nie mają charakteru korekty ceny in plus lub in minus nabywanych przez Spółkę towarów.
• Wskazane rozliczenie będzie dokonywane między Stronami po zakończeniu roku którego dotyczą, poprzez wystawienie przez Dystrybutora noty uznaniowej lub obciążeniowej.
  
  

Strony zgodnie potwierdziły zasady rozliczeń w drodze dokonanych w tym zakresie ustaleń, w szczególności fakt, iż dokonywane rozliczenia końcowe roczne nie mają charakteru korekty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy Spółka prawidłowo wykaże przychód z tytułu otrzymanej w ramach rozliczenia końcowego rocznego rekompensaty w dacie otrzymania zapłaty?
2. Czy Spółka prawidłowo zaliczy do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku z przekazaniem Dystrybutorowi uzyskanej nadwyżki ponad maksymalny zysk wyznaczony analizą w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanego dokumentu księgowego (noty rozliczeniowej)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 23 stycznia 2015 r. nr ILPB3/423-563/14-3/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania od Dostawcy rekompensaty zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem przychód z tego tytułu powstanie w dniu otrzymania przez Spółkę zapłaty.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji wypłaty przez Dystrybutora „rekompensaty” Spółka postąpi prawidłowo rozpoznając przychód zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dniu otrzymania zapłaty. Mając na uwadze również przedstawiony komentarz w związku z kwestiami opodatkowania VAT, jednak w ocenie Spółki aktualny również w przedmiotowej kwestii, zdaniem Spółki, w przedmiotowej sytuacji zastosowane rozliczenie nie będzie miało związku:

• z wydaniem rzeczy,
• zbyciem prawa majątkowego,
• wykonaniem usługi ani częściowym wykonaniem usługi

− w konsekwencji nie znajdą zastosowania zasady przedstawione w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3-3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy). A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ustawy).

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy, zgodnie z którym, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie zastosowania do momentu powstania przychodu z tytułu otrzymywanej rekompensaty w związku z rozliczeniem rocznym wyniku na działalności operacyjnej przepisu art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowa kwota nie jest bowiem następstwem zdarzeń gospodarczych wymienionych w art. 12 ust. 3a, 3c i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Podsumowując, Spółka prawidłowo wykaże przychód z tytułu otrzymanej w ramach rozliczenia końcowego rocznego rekompensaty w dacie otrzymania zapłaty.

Jednocześnie nadmienia się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.