Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1225/14-4/AD
z 16 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 14 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem z 2 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy używanego samochodu w systemie VAT-marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy używanego samochodu w systemie VAT-marża. Wniosek uzupełniono 5 lutego 2015 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1 października 2008 r. W dniu 15 grudnia 2010 r. otrzymał potwierdzenie zarejestrowania jako podatnika VAT z Urzędu Skarbowego w A.

Natomiast od lutego 2012 r., nastąpiła zmiana urzędu skarbowego i już za styczeń 2012 r. deklarację VAT-7 Zainteresowany składał do Urzędu Skarbowego w B.

W dniu 6 lutego 2012 r. Wnioskodawca nabył na fakturę VAT ZW (art. 43 ust. 1 punkt 2 ustawy o VAT) samochód osobowy marki Z. za kwotę 70.000,00 PLN, od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, będącą podatnikiem VAT.

Pojazd w momencie zakupu tj. 6 lutego 2012 r. został wprowadzony jako środek trwały i nie był wykorzystywany do celów prywatnych. Podlegał amortyzacji i jest nadal wykorzystywany w działalności opodatkowanej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że samochód osobowy marki Z. nabył 6 lutego 2012 r. i przeznaczył go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wprowadzając do ewidencji środków trwałych. Celem nabycia samochodu było użytkowanie go na potrzeby działalności a następnie w ramach zwykłego wykonywania działalności gospodarczej odsprzedaż. W związku z tym Wnioskodawca nabył samochód osobowy z zamiarem w przyszłości dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tym, że pojazd został nabyty na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 2 ustawy o VAT i mimo wykorzystywania w działalności opodatkowanej jako środek trwały, Wnioskodawca może zastosować procedurę opodatkowania marży do dostawy samochodu osobowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, planując sprzedaż samochodu osobowego, opierając się na ustnych opiniach pracowników infolinii podatkowej, może on wystawić fakturę „procedura marży”.

Ponieważ przy nabyciu nie miał prawa odliczenia podatku oraz wg brzmienia art. 120 ust. 10 pkt 2 ustawy, można zastosować „procedurę marży”, gdyż samochód nabyto od osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą (art. 15) i dostawa była zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2.

W związku z tym Zainteresowany może zastosować szczególną procedurą wynikającą z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 października 2008 r. W dniu 15 grudnia 2010 r. otrzymał potwierdzenie zarejestrowania jako podatnika VAT z Urzędu Skarbowego w A. Natomiast od lutego 2012 r., nastąpiła zmiana urzędu skarbowego i już za styczeń 2012 r. deklarację VAT-7 Zainteresowany składał do Urzędu Skarbowego w B. W dniu 6 lutego 2012 r. Wnioskodawca nabył na fakturę VAT ZW (art. 43 ust. 1 punkt 2 ustawy o VAT) samochód osobowy marki Z. za kwotę 70.000,00 PLN, od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, będącą podatnikiem VAT. Pojazd w momencie zakupu tj. 6 lutego 2012 r. został wprowadzony jako środek trwały i nie był wykorzystywany do celów prywatnych. Podlegał amortyzacji i jest nadal wykorzystywany w działalności opodatkowanej.

Zatem z powyższego wynika, że przedmiotowy samochód służył Wnioskodawcy do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Z uwagi na powyższe, nie został spełniony warunek umożliwiający zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy zatem zwrócić uwagę na ewentualne zastosowanie procedury opodatkowania marżą na podstawie art. 120 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Definicję kwoty sprzedaży zawarto w przepisie art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym – przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Ponadto opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawidłowości zastosowania przy sprzedaży samochodu osobowego procedury VAT-marża. W opisanej sytuacji, tj. gdy samochód ten wykorzystywany był w działalności gospodarczej Zainteresowanego jednak z zamiarem w przyszłości dalszej odsprzedaży.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabył na fakturę VAT ZW (art. 43 ust. 1 punkt 2 ustawy o VAT) samochód osobowy od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, będącą podatnikiem VAT, tym samym wypełnił dyspozycje wynikające z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, pozwalające na uznanie zakupionych samochodów za towar używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 120 ust. 10 ustawy. Ponadto, z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył samochód osobowy z zamiarem w przyszłości dalszej odsprzedaży.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż samochodu używanego zakupionego na fakturę VAT ze zwolnieniem od podatku VAT (art. 43 ust. 1 punkt 2 ustawy o VAT) od podatnika VAT z zamiarem w przyszłości dalszej odsprzedaży, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT marża, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.