Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1180/14-2/GJ
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej: C., Spółka lub Najemca] jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest obsługa rachunkowo księgowa, głównie podmiotów gospodarczych wchodzących w skład Grupy kapitałowej X..

Dla potrzeb prowadzonej działalności Spółka wynajmuje powierzchnię biurową wraz z miejscami parkingowymi.

Spółka zawarła umowę najmu powierzchni biurowej w zespole obiektów „U.” z P. Spółka Akcyjna (dalej: Wynajmujący), na mocy której Wynajmujący zobowiązuje się oddać do używania Najemcy przedmiot najmu, a najemca zobowiązuje się go przyjąć do używania i płacić czynsz. Zobowiązania Najemcy obejmują zapłatę czynszu oraz opłat eksploatacyjnych, przy czym umowa zakłada, że w okresie pierwszych 5 miesięcy Najemca będzie zwolniony z opłat czynszowych płacąc wyłącznie opłaty eksploatacyjne.

Umowa zawarta została na okres 5 lat. Po upływie okresu 5 lat umowa ulega automatycznemu przedłużeniu na kolejny okres 5 lat, z możliwością jej rozwiązania pod warunkiem złożenia przez Najemcę pisemnego oświadczenia w terminie 12 miesięcy przez upływem 5 letniego okresu obowiązywania umowy.

Okres bezczynszowy obejmuje zatem niewielką część całego okresu najmu.

W okresie bezczynszowym następować będzie stopniowa relokacja pracowników Spółki do nowo zasiedlanego obiektu.

Spółka jest głównym najemcą przedmiotowej nieruchomości co oznacza, że przedmiot najmu obejmuje większość powierzchni całego obiektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynegocjowany przez Spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości, Spółka powinna rozpoznać jako nieodpłatne świadczenie ze strony Wynajmującego, a tym samym rozpoznać przychód na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz 851 ze zm)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nie wystąpi po stronie Spółki obowiązek rozpoznania przychodu w trybie art. 12 ust.1 pkt 2 ustawy o CIT z tytułu świadczeń nieodpłatnych/częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych [dalej: ustawa o CIT, updop] przychodami są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (z wyjątkami nie mającymi zastosowania w opisanym przypadku).

Kluczowym zatem jest w analizowanej sprawie rozstrzygnięcie, czy okres bezczynszowy należy uznać za świadczenie nieodpłatne na rzecz Spółki a tym samym, czy wartość otrzymanego świadczenia podlega opodatkowaniu CIT.

Przepisy podatkowe nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem nieodpłatnego lub częściowo nieodpłatnego świadczenia.

W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje świadczenie nie tylko w cywilistycznym jego znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przez korzyść uznaje się takie przysporzenie, które nie jest związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu ze strony podatnika, tj. przysporzenie takie nie może być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym pomiędzy dającym i otrzymującym świadczenie. Przysporzenie to musi mieć charakter majątkowy (stanowić korzyść o charakterze majątkowym).

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że w opisanej w stanie faktycznym sytuacji nie dochodzi do nieodpłatnego przysporzenia na rzecz Spółki.

Analizując stan faktyczny należy mieć na uwadze, że usługa najmu jest świadczeniem o charakterze ciągłym i jako taka powinna być rozpatrywana w pełnym okresie jej świadczenia tj. za okres 5 lat, a w sytuacji przedłużenia umowy za okres 10 lat.

Wynegocjowany przez Spółkę bezczynszowy okres najmu jest de facto zmniejszeniem ceny za wynajem w okresie objętym umową. Nie może być więc mowy o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz Spółki.

Wynajmujący wyrażając zgodę, aby w okresie relokacji pracowników zaniechać poboru czynszu musi brać pod uwagę pełny strumień przepływów pieniężnych w okresie objętym umową, decyduje się on na redukcję stawki czynszu (nawet do zera) przy uwzględnieniu całego okresu na jaki umowa została zawarta. Oznacza to, ze okresowa redukcja czynszu (a także rezygnacja z jego poboru przez pewien okres) nie powoduje braku opłacalności po jego stronie. Nie występuje zatem przysporzenie jednego podmiotu kosztem majątku drugiego z nich. Należy zaznaczyć, że opisany w stanie faktycznym model rozliczeń jest praktyką powszechną na rynku nieruchomości, także w przypadku świadczenia usług telefonii komórkowej oraz telewizji kablowej. Świadczeniodawca (Wynajmujący) biorąc pod uwagę warunki rynkowe takie jak położenie nieruchomości, wielkość najmowanej powierzchni oraz długość trwania najmu kalkuluje wartość usługi najmu z uwzględnieniem okresu bezczynszowego.

Jak wskazano w stanie faktycznym Najemca najmuje większość powierzchni wynajmowanego obiektu.

Wynajmowany obiekt znajduje się na obrzeżach miasta (około 10 km od centrum) w bezpośrednim sąsiedztwie siedzib Spółek Grupy Kapitałowej X..

Powyższe ma zdaniem Spółki decydujący wpływ na określenie zasad wynajmu co i w żaden sposób nie przekłada się na rynkowość zastosowanych cen najmu. Przyznany przez Wynajmującego upust w stosunku do wartości czynszu w całym okresie obowiązywania umowy na rynku nieruchomości jest wartością powszechnie uznawaną za rynkową.

Opisany przez Spółkę mechanizm ustalania ceny najmu był wielokrotnie przedmiotem analiz organów podatkowych.

W wydanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych w sposób jednoznaczny rozstrzygano dotąd, że tzw. wakacje czynszowe nie stanowią przychodu po stronie najemcy, gdyż bezczynszowy okres najmu jest wkalkulowany w przyszłe przychody wynajmującego i skumulowany strumień przepływów pieniężnych w całym okresie najmu nie odbiega od warunków rynkowych.

Przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu 14 marca 2013 r. w interpretacji, sygn. ILPB3/423-10/13-2/KS potwierdził stanowisko podatnika, iż nie występuje konieczność rozpoznawania przychodu za miesiące, w których najemca płacił obniżony czynsz lub miał miejsce okres bezczynszowy.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 31 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB3/423-743/09-2/PD/11-2/GJ, w której stwierdził: „wobec okoliczności zawarcia umowy na okres pięcioletni można przyjąć, że powyższa klauzula stanowi formę zachęty do podpisania przez Spółkę długoterminowej umowy najmu. Okres wynajmu z obniżoną stawką czynszu jest uzasadniony gospodarczo, jeżeli jest on wkalkulowany w przyszłe przychody wynajmującego, w przypadku długookresowych umów najmu”.

Do przedmiotowego zagadnienia odniósł się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 18 sierpnia 2011 r (sygn. IPPB3/423-493/11-2/GJ uznając, że początkowa, zredukowana stawka czynszu nie rodzi negatywnych konsekwencji podatkowych w postaci konieczności rozpoznania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.