Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1059/14-2/ISZ
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla eksportu towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla eksportu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki jest hurtowa sprzedaż owoców w tym eksport.

Zdaniem Spółki w obliczu nowych przepisów podatku od towaru i usług obowiązek podatkowy (a więc moment wykazania transakcji w deklaracji VAT) powstaje w momencie zakończenia dostawy towaru.

Spółka odnośnie eksportu dokonuje następujące rodzaje transakcji:

1. Eksport towaru na zasadach F. (czyli towar jest dostarczony gdy Spółka dostarczy go przewoźnikowi w określonej lokalizacji w tym przypadku w siedzibie Spółki).
   
   Spółka 31 stycznia 2014 r. wystawiła fakturę sprzedaży eksportową. 31 stycznia 2014 r. przewoźnik odebrał towar od Spółki. Spółka przed złożeniem deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r. posiadała pełną dokumentację wymaganą do wykazania ww. transakcji w deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2014 r.:
   • dokument CMR informujący o przekazaniu towaru przewoźnikowi,
     
   • komunikat IE-599 potwierdzenie wywozu (data zgłoszenia: 31 stycznia 2014 r.; data zwolnienia: 31 stycznia 2014 r.; data wyprowadzenia: 2 lutego 2014 r. ).
   Zdaniem Spółki opisana wyżej transakcja podlega rozliczeniu w deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2014 r.
   
   
2. Eksport towarów na zasadach C. (czyli towar jest własnością Spółki do dnia dostarczenia go do miejsca przeznaczenia).
   31 stycznia 2014 r. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży eksportową. Towar dotarł do miejsca przeznaczenia 5 lutego 2014 r. (co zostało potwierdzone przez kupującego na dokumencie CMR). Spółka przed złożeniem deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r. posiadała stosowne dokumenty do zastosowania stawki 0% i wykazania w deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2014r.:
   • ksero dokumentu CMR z podbitą pieczątką i datą odbioru towaru przez kontrahenta,
     
   • komunikat IE-599 potwierdzenie wywozu (data zgłoszenia: 31 stycznia 2014 r.; data zwolnienia: 31 stycznia 2014 r.; data wyprowadzenia: 31 stycznia 2014 r.).
   Jednak wykazała daną transakcję w deklaracji VAT za miesiąc luty 2014 r. Spółka uznała, iż w obowiązującym stanie prawnym moment powstania obowiązku podatkowego został przesunięty na miesiąc luty (w tym miesiącu kupujący otrzymał towar a więc mógł dysponować nim jak właściciel). Czy w wyżej wymienionej sytuacji posiadanie dokumentu CMR z potwierdzoną datą odbioru towaru jest obligatoryjne i niezbędne do zakwalifikowania transakcji do miesiąca lutego 2014?
   
   
3. Eksport towarów na zasadach V. (w ocenie Spółki odpowiada ona za towar jak właściciel do momentu wyładunku i przekazania towaru w porcie docelowym).
   Spółka 22 stycznia 2014 r. wystawiła fakturę sprzedaży eksportową na towar, który jest transportowany drogą morską. Towar dotarł do portu docelowego i został odebrany przez kontrahenta 18 marca 2014 r., co dokumentuje oświadczenie kontrahenta. Spółka ww. fakturę ujęła w deklaracji VAT za miesiąc marca 2014 r. Spółka posiadała następujące dokumenty:
   • komunikat IE-599 potwierdzenie wywozu (data zgłoszenia: 22 stycznia 2014 r.; data zwolnienia: 22 stycznia 2014 r.; data wyprowadzenia: 29 stycznia 2014 r.),
     
   • potwierdzenie odbioru towaru przez kontrahenta.
   
   
   

Spółka nie dysponowała żadnym dokumentem informującym kiedy towar został podjęty przez kontrahenta, dlatego odbiorca na prośbę Spółki wystawił stosowne oświadczenie informujące kiedy towar został podjęty. Czy w wyżej wymienionej sytuacji posiadanie takiego oświadczenia jest obligatoryjne i niezbędne do zakwalifikowania transakcji do miesiąca marca 2014 r.?

W opinii Spółki obowiązek podatkowy powstał w miesiącu przekazania towaru kontrahentowi czyli w miesiącu marcu 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z art. 19a ust. 1 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, czy Spółka dla przedstawionych we wniosku trzech przypadków, rozpoznaje prawidłowo moment powstania obowiązku podatkowego dla podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka rozpoznaje moment powstania obowiązku podatkowego dla VAT w momencie przekazania towaru kontrahentowi do rozporządzania jak właściciel:

1. na warunkach F. (siedziba Spółki) w momencie wystawienia faktury i przekazania towaru przewoźnikowi odbiorcy (kontrahenta) przy posiadaniu odpowiedniej dokumentacji,
2. na warunkach C. w momencie dostarczenia do miejsca przeznaczenia kontrahenta przy posiadaniu odpowiedniej dokumentacji,
3. na warunkach V. w momencie przekazania towaru kontrahentowi przy posiadaniu odpowiedniej dokumentacji.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 8 ustawy stanowi, że przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei art. 19a ust. 8 ustawy stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (niewystępującego w przedmiotowej sprawie).

Przy ustalaniu momentu powstania obowiązku podatkowego w eksporcie ustawodawca nie przewidział odmiennych regulacji, dlatego przy ustalaniu momentu powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów stosuje się te same zasady jak przy krajowej dostawie towarów.

W tym miejscu wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Spółka odnośnie eksportu dokonuje następujące rodzaje transakcji:

1. Eksport towaru na zasadach F. (czyli towar jest dostarczony gdy Spółka dostarczy go przewoźnikowi w określonej lokalizacji w tym przypadku w siedzibie Spółki).
   Spółka 31 stycznia 2014 r. wystawiła fakturę sprzedaży eksportową. 31 stycznia 2014 r. przewoźnik odebrał towar od Spółki. Spółka przed złożeniem deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r. posiadała pełną dokumentację wymaganą do wykazania ww. transakcji w deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2014 r.:
   • dokument CMR informujący o przekazaniu towaru przewoźnikowi,
     
   • komunikat IE-599 potwierdzenie wywozu (data zgłoszenia: 31 stycznia 2014 r.; data zwolnienia: 31 stycznia 2014 r.; data wyprowadzenia: 2 lutego 2014 r. ).
2. Eksport towarów na zasadach C. (czyli towar jest własnością Spółki do dnia dostarczenia go do miejsca przeznaczenia).
   31 stycznia 2014 r. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży eksportową. Towar dotarł do miejsca przeznaczenia 5 lutego 2014 r. (co zostało potwierdzone przez kupującego na dokumencie CMR). Spółka przed złożeniem deklaracji za miesiąc styczeń 2014 r. posiadała stosowne dokumenty do zastosowania stawki 0% i wykazania w deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2014r.:
   • ksero dokumentu CMR z podbitą pieczątką i datą odbioru towaru przez kontrahenta,
     
   • komunikat IE-599 potwierdzenie wywozu (data zgłoszenia: 31 stycznia 2014 r.; data zwolnienia: 31 stycznia 2014 r.; data wyprowadzenia: 31 stycznia 2014 r. ).
   
   
3. Eksport towarów na zasadach V. (w ocenie Spółki odpowiada ona za towar jak właściciel do momentu wyładunku i przekazania towaru w porcie docelowym).
   Spółka 22 stycznia 2014 r. wystawiła fakturę sprzedaży eksportową na towar, który jest transportowany drogą morską. Towar dotarł do portu docelowego i został odebrany przez kontrahenta 18 marca 2014 r., co dokumentuje oświadczenie kontrahenta kiedy towar został podjęty. Spółka nie dysponowała żadnym dokumentem informującym kiedy towar został podjęty przez kontrahenta. Spółka ww. fakturę ujęła w deklaracji VAT za miesiąc marzec 2014 r. Spółka posiadała następujące dokumenty:
   • komunikat IE-599 potwierdzenie wywozu (data zgłoszenia: 22 stycznia 2014 r.; data zwolnienia: 22 stycznia 2014 r.; data wyprowadzenia: 29 stycznia 2014 r.),
     
   • potwierdzenie odbioru towaru przez kontrahenta.
   
   
   

Zatem, odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku dostaw towarów realizowanych - jak wskazał Wnioskodawca – na zasadach F., C., V., obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy na rzecz jego nabywcy tj. z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel zgodnie z warunkami zastosowanymi dla danej dostawy.

Zatem w analizowanej sprawie obowiązek podatkowy powstanie dla dostaw na zasadach:

1. F. (czyli towar jest dostarczony gdy Spółka dostarczy go przewoźnikowi w określonej lokalizacji w tym przypadku w siedzibie Spółki) - w momencie przekazania towaru odbiorcy w siedzibie Spółki, tj. w dniu 31 stycznia 2014 r.
2. C. (czyli towar jest własnością Spółki do dnia dostarczenia go do miejsca przeznaczenia) - w momencie dostarczenia towaru do miejsca jego przeznaczenia, tj. w dniu 5 lutego 2014 r.
3. V. (Spółka odpowiada za towar jak właściciel do momentu wyładunku i przekazania towaru w porcie docelowym) - w momencie rozładunku towaru i odebrania towaru w porcie docelowym, tj. w
   
   dniu 18 marca 2014 r.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawidłowości wykazania opisywanych transakcji w deklaracji podatkowej oraz wątpliwości Wnioskodawcy podnoszonych w stanie faktycznym odnośnie obowiązku posiadania dokumentu CMR czy oświadczenia kontrahenta.

Jednocześnie podkreśla się, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.