Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-134/15-3/ISZ
z 10 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 27 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.) w zakresie określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży kory - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży kory.

Wniosek uzupełniony został w dniu 27 lutego 2015 r., pismem z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 15 czerwca 2002 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (PKD 46.73.Z), w zakresie sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. Z podatku dochodowego rozlicza się na "zasadach ogólnych". Jest podatnikiem VAT. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, kupuje korę odpadową ze stawką VAT 23%. Taka surowa kora układana jest w pryzmach (proces pryzmowania), gdzie przechodzi samoczynny proces kompostowania. Podczas tego procesu następuje częściowy rozkład substancji organicznych, dzięki bakteriom, grzybom, promieniowcom, nicieniom, a także ulegają rozkładowi naturalne związki fenolowe, suberyna, hemiceiozy, octy. Należy dodać, iż Wnioskodawca posiada zezwolenie na hałdowanie wydane przez Starostwo, którego ksero Wnioskodawca dołącza do niniejszego wniosku. Następnie kora jest segregowana w urządzeniu zwanym segregatorem.

W wyniku segregacji powstają 4 frakcje; od najgrubszej do najbardziej rozdrobnionej w postaci pyłu. Później ma miejsce pakowanie i sprzedaż dla klienta. Korę w postaci grubiej rozdrobnionej Wnioskodawca sprzedaje pod nazwą "kora ogrodowa" ze stawką VAT 23%. Powstała w ten sposób "kora ogrodowa" znajduje zastosowanie w ogrodnictwie i szkółkarstwie, w szczególności do ściółkowania podłoża iglaków, w celu stworzenia odpowiedniego mikroklimatu stymulującego warunki leśne, zakwaszanie gleby, ochronę przed wzrostem chwastów. Przyczynia się również do utrzymywania optymalnej wilgotności podłoża.

Natomiast najdrobniejsza frakcja - pył jest przez Wnioskodawcę mieszany z ziemią i sprzedawany jako "bionawóz". "Bionawóz" służy optymalizacji procesu nawadniania np. w procesie hodowli warzyw i owoców, usprawnia aerację gleby, a także powoduje spulchnianie gleby, co jest zjawiskiem bardzo pożądanym przez producentów rolnych.

Wnioskodawca uważa, że oba produkty, zarówno "kora ogrodowa" jak i "bionawóz" sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU - 20.15.80.0 poz. 64 zał. 3 ustawy o VAT jako "Nawozy naturalne lub organiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane" i pod takim symbolem Wnioskodawca chciałby te produkty sprzedawać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy "korę ogrodową", której proces powstawania określono w powyższym opisie, Wnioskodawca może sprzedawać ze stawką VAT 8%?
2. Czy "bionawóz", którego proces powstawania określono w powyższym opisie, Wnioskodawca może sprzedawać ze stawką VAT 8%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest sprzedawanie opisanych wyżej "kory ogrodowej" oraz bionawozu" ze stawką VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, a także zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 64 wskazano - PKWiU 20.15.80.0 „Nawozy naturalne lub organiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane (w tym ziemia ogrodnicza, zawierająca torf jako zasadniczy składnik i ziemia ogrodnicza, będąca mieszaniną naturalnej gleby, piasku, gliny i minerałów oraz ziemia humus”.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, kupuje korę odpadową. Surowa kora układana jest w pryzmach (proces pryzmowania), gdzie przechodzi samoczynny proces kompostowania. Podczas tego procesu następuje częściowy rozkład substancji organicznych, dzięki bakteriom, grzybom, promieniowcom, nicieniom, a także ulegają rozkładowi naturalne związki fenolowe, suberyna, hemiceiozy, octy.

W wyniku segregacji powstają 4 frakcje; od najgrubszej do najbardziej rozdrobnionej w postaci pyłu. Później ma miejsce pakowanie i sprzedaż dla klienta. Korę w postaci grubiej rozdrobnionej wnioskodawca sprzedaje pod nazwą "kora ogrodowa". Powstała w ten sposób "kora ogrodowa" znajduje zastosowanie w ogrodnictwie i szkółkarstwie, w szczególności do ściółkowania podłoża iglaków, w celu stworzenia odpowiedniego mikroklimatu stymulującego warunki leśne, zakwaszanie gleby, ochronę przed wzrostem chwastów. Przyczynia się również do utrzymywania optymalnej wilgotności podłoża.

Natomiast najdrobniejsza frakcja - pył jest przez wnioskodawcę mieszany z ziemią i sprzedawany jako "bionawóz". "Bionawóz" służy optymalizacji procesu nawadniania np. w procesie hodowli warzyw i owoców, usprawnia aerację gleby, a także powoduje spulchnianie gleby, co jest zjawiskiem bardzo pożądanym przez producentów rolnych.

Wnioskodawca oba produkty, zarówno "korę ogrodową" jak i "bionawóz" klasyfikuje pod symbolem PKWiU - 20.15.80.0 jako "Nawozy naturalne lub organiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Mając na uwadze powołane przepisu oraz przedstawione okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że sprzedaż opisanyvh we wniosku towarów, tj. „kory ogrodowej” oraz „bionawozu”, zaklasyfikowanych przez Wnioskodawcę według PKWiU do grupowania 20.15.80.0 „Nawozy naturalne lub organiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane”, podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powiązanego z poz. 64 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji ww. towaru do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane w złożonym wniosku.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.