Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-349/15/BK
z 12 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem mieszkania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (Kancelarię prawną), na zasadach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Dochody uzyskane z ww. działalności, rozlicza na „zasadach ogólnych”. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy usługi prawnicze. Jego miejscem zamieszkania oraz jednocześnie miejscem prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z wpisem dokonanym w CEiDG jest miejscowość. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej (tj. od 2 grudnia 2014 r.) stale i nieprzerwanie świadczy usługi prawnicze na rzecz Kancelarii prawnej (dalej: „Kancelaria”) w miejscowości Y (w województwie ...). Świadczenie usług związane jest z koniecznością osobistego przebywania w Kancelarii przez minimum 8 godzin dziennie, przez pięć dni w tygodniu (od poniedziałku do piątku). Dojazd do Kancelarii trwa ok 2h w jedną stronę.

Miesięczne koszty związane z przejazdem wahają się w granicach od 600-800 zł. Wydatki te Wnioskodawca uznaje za stanowiące koszt uzyskania przychodu. Dochód osiągany z tytułu świadczenia usług na rzecz Kancelarii stanowi jedno z podstawowych źródeł dochodów Wnioskodawcy (ok 95% całości dochodów). W związku z powyższym w celu ograniczenia wydatków związanych z przejazdami oraz z czasem, który Wnioskodawca mógłby przeznaczyć na coś innego (np. przygotowanie się do rozprawy, przygotowanie pism procesowych itp.), rozważa możliwość wynajęcia mieszkania w okolicy Kancelarii, na rzecz której świadczy usługi. Podjął w tym celu również rozmowy z potencjalnymi wynajmującymi. Koszt wynajmu takiego mieszkania byłby znacznie niższy od kosztów związanych z przejazdem z siedziby firmy oraz miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia usług. Istotnym argumentem jest również zaoszczędzenie ok. 4 godzin dziennie, przeznaczanych na dojazdy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu najmu oraz używania mieszkania poza miejscem zamieszkania i zarejestrowania działalności gospodarczej, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o które będą mogły być pomniejszane przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem należałoby przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Z uwagi na fakt, że obecnie 95% całego dochodu jaki uzyskuje Wnioskodawca stanowią dochody z tytułu usług świadczonych na rzecz Kancelarii, a działalność, którą prowadzi zarejestrowana jest na terenie miejscowości K., celowym i zasadnym byłoby na podstawie powołanych powyżej przepisów zaliczenie wydatków związanych z najmem mieszkania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba jego firmy, do kosztów uzyskania przychodu.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, dokonana przez niego interpretacja przepisów jest słuszna ponieważ wydatek ten spełnia najważniejsze przesłanki, a mianowicie:

• pozostaje w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będzie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• będzie właściwie udokumentowana poprzez umowę o świadczenie usług,
• ponad połowę całkowitego dochodu Wnioskodawca osiąga z prowadzonej działalności a koszt dojazdu jest nieadekwatny do kosztów najmu lokalu mieszkalnego.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien on, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• powinien być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na rzecz Kancelarii prawnej znajdującej się w innej miejscowości i województwie niż miejscowość zamieszkania Wnioskodawcy i siedziba jego firmy. Świadczenie usług związane jest z koniecznością osobistego przebywania w Kancelarii, przez minimum 8 godzin dziennie, przez pięć dni w tygodniu (od poniedziałku do piątku). Dojazd do Kancelarii trwa ok 2h w jedną stronę. Miesięczne koszty związane z przejazdem wahają się w granicach od 600-800 zł. Wydatki te Wnioskodawca uznaje za stanowiące koszt uzyskania przychodu. Dochód osiągany z tytułu świadczenia usług na rzecz Kancelarii stanowi jedno z podstawowych źródeł dochodów Wnioskodawcy - ok 95% całości dochodów. W związku z powyższym, w celu ograniczenia wydatków związanych z przejazdami oraz z czasem, który Wnioskodawca mógłby przeznaczyć na coś innego (np. przygotowanie się do rozprawy, przygotowanie pism procesowych itp.), rozważa możliwość wynajęcia mieszkania w okolicy Kancelarii, na rzecz której świadczy usługi. Podjął w tym celu również rozmowy z potencjalnymi wynajmującymi. Koszt wynajmu takiego mieszkania byłby znacznie niższy od kosztów związanych z przejazdem z siedziby firmy oraz miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia usług. Istotnym argumentem jest również zaoszczędzenie ok 4 godzin dziennie przeznaczonych na dojazdy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy miejscem zamieszkania Wnioskodawcy (będącym jednocześnie siedzibą jego firmy) jest miejscowość „X”, a miejscem świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług prawniczych, jest „Y”, tj. miasto znajdujące się w innym województwie, to wydatki jakie ponosi Wnioskodawca z tytułu wynajmu mieszkania w miejscu (miejscowości) świadczenia tych usług, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile ich poniesienie jest w istocie, jak wskazano we wniosku, racjonalnie i ekonomicznie uzasadnione. Nadmienić należy, że przedmiotowe wydatki nie są również wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków.

Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela mieszkania wynajętego Wnioskodawcy, stwierdzających jedynie wysokość wydatków, do których poniesienia zobowiązany jest Wnioskodawca. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o zobowiązaniu Wnioskodawcy na podstawie umowy do poniesienia tych wydatków oraz o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność tych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że uprawniony organ może w toku ewentualnego postępowania zbadać, czy wskazane we wniosku wydatki są wydatkami racjonalnymi i celowymi w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w szczególności z uwagi na faktyczną odległość pomiędzy miejscem zamieszkania Wnioskodawcy, a miejscem świadczenia usług, dostępną infrastrukturę drogową itp. Nadmienić przy tym należy, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, jako organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej, wydając tą interpretację nie przeprowadza postępowania dowodowego i opiera się wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym (opisie zdarzenia przyszłego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.