Interpretacja Ministra Finansów
DD11/DD4/033/14/MMQ/14/RWPD-7306
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2014 r., Nr IPTPB2/415-80/14-4/KSM, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2014 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych

w zakresie:

• rozliczenia w Polsce przychodów uzyskiwanych w związku z wykonywaniem pracy na pokładzie statku morskiego - jest prawidłowe,

• zastosowania metody zaliczenia proporcjonalnego - jest prawidłowe,
  

• możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej - jest prawidłowe.
  
  

Uzasadnienie

Dnia 8 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 5 lutego 2014 r., uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2014 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od stycznia podjął pracę jako marynarz kontraktowy na statku …, którego właściciel ma siedzibę w Norwegii (…). Statek … zarejestrowany jest pod banderą Gibraltaru.| Wskazany statek pływa na wodach międzynarodowych. Wnioskodawca nadmienił, że nie planuje w tym roku podejmować żadnej pracy zarobkowej w Polsce, będzie posiadał tylko dochód z pracy wykonywanej jako marynarz na przedmiotowym statku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 marca 2014 r. Wnioskodawca dodał, że jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. W Polsce dla celów podatkowych posiada stałe miejsce zamieszkania
i zameldowania. W Polsce ma również rodzinę oraz posiada składniki majątkowe, tak więc jego ośrodek interesów życiowych znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca wskazał, że okres, przez który będzie przebywał na terytorium Polski może nie przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Podał, że od stycznia 2014 r. wykonuje działalność zarobkową polegającą na świadczeniu pracy, jako marynarz żeglugi międzynarodowej na statku morskim pływającym po wodach międzynarodowych. Pracę wykonuje na podstawie kontraktu marynarskiego. Stronami przedmiotowego kontraktu są: Wnioskodawca i zatrudniająca Go firma …, która jednocześnie wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenie.

Wnioskodawca wskazał, że statek morski, na którym wykonuje pracę, pływa pod banderą (flagą) Gibraltaru, jednak faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek morski na pokładzie, którego Wnioskodawca wykonuje pracę, znajduje się w Norwegii. Siedziba przedsiębiorstwa …, eksploatującego statek morski, podobnie jak siedziba zarządu firmy …, znajduje się w Norwegii (adres: …). Wnioskodawca wskazał, że poza dochodami uzyskiwanymi za granicą z pracy jako marynarz na statku morskim, nie uzyskuje i nie będzie uzyskiwał żadnych innych przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto Wnioskodawca dodał, że od dochodów uzyskiwanych z pracy pa podkładzie statku morskiego należącego do firmy … nie jest pobierany podatek za granicą (podatek płacony w kwocie zerowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy i w jaki sposób będąc rezydentem podatkowym w Polsce, Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczania się z dochodów za 2014 r. osiąganych na statku morskim …, pływającym pod flagą Gibraltaru, należącym do przedsiębiorstwa, którego zarząd ma siedzibę w Norwegii?
2. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczania dochodów uzyskanych z pracy na statku armatora norweskiego, tzw. metodą zaliczenia proporcjonalnego?
3. Czy w związku z zastosowaniem metody zaliczenia proporcjonalnego Wnioskodawca może skorzystać z ulgi abolicyjnej, bądź złożyć wniosek o ograniczenie w poborze comiesięcznych zaliczek?
   
   

Przedmiotem zmienianej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2 oraz na pytanie nr 3
w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 3 w części odnoszącej się do możliwości złożenia wniosku o ograniczenie w poborze zaliczek na podatek został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego, eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające miejsce faktycznego zarządu na terytorium Norwegii, mogą być opodatkowane zarówno w Norwegii, jak i w Polsce. Skoro Wnioskodawca nie uzyskał innych dochodów na terytorium Polski poza dochodami z tytułu pracy na pokładzie statku eksploatowanego przez pracodawcę, którego faktyczny zarząd znajduje się w Norwegii, to nie ma On obowiązku opodatkowania w Polsce osiągniętych dochodów i tym samym nie ma obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego w Polsce. Jednak z uwagi na fakt, że prawo wewnętrzne Norwegii zwalnia z podatku w Norwegii dochody marynarzy obcokrajowców (z wyjątkiem obywateli państw nordyckich), zatrudnionych na statkach zarejestrowanych i eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez norweskie przedsiębiorstwa oraz na skutek zmiany przepisów podatkowych, wobec Wnioskodawcy zastosowanie znajduje metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci metody zaliczenia proporcjonalnego, tzn. że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą.

Według Wnioskodawcy, zastosowanie powyższej metody umożliwia skorzystanie z ulgi abolicyjnej zgodnie z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji wysokość podatku po zastosowaniu ulgi abolicyjnej będzie taka, jakby dochody zagraniczne były opodatkowane w Polsce przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Dzięki możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi Wnioskodawca będzie uzyskiwał zwrot zapłaconych w ciągu roku comiesięcznych zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwrot w oparciu o ulgę abolicyjną będzie następował po złożeniu zeznania podatkowego wraz ze stosownym wnioskiem w roku następnym po roku, w którym marynarz wpłacał wymienione comiesięczne zaliczki. Zastosowanie ulgi abolicyjnej zrównuje sytuację podatkową osób podlegających metodzie proporcjonalnego zaliczenia z sytuacją osób podlegających metodzie wyłączenia z progresją. W takim przypadku gdy dochód z pracy w Norwegii na pokładzie statku eksploatowanego przez spółkę z siedzibą w Norwegii będzie jedynym dochodem Wnioskodawcy, to nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku w Polsce w myśl art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 marca 2014 r. dodano, że:

Ad. 1)

W przedmiocie rozliczenia dochodów osiąganych w 2014 r. na statku morskim, pływającym pod flagą Gibraltaru należącym do przedsiębiorstwa, którego zarząd ma siedzibę w Norwegii, Wnioskodawca jest zobowiązany ujawnić i rozliczyć w Polsce dochody za 2014 r. uzyskiwane z pracy wykonywanej za granicą jako marynarz na statku morskim należącym do firmy, której siedziba, jak i faktyczny zarząd, znajdują się w Norwegii. Zgodnie z postanowieniami Umowy międzynarodowej z dnia 24 maja 1977 r., zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych oparto przede wszystkim na tzw. zasadzie rezydencji. Obowiązek ten polega na tym, że osoba posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest opodatkowana od całości swych dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Jednak powołany przepis należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl postanowień art. 14 ust. 1 ww. Umowy, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. Przy czym, jak stanowi art. 14 ust. 2 powyższej Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni, podczas roku finansowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie,
4. praca najemna nie stanowi przypadku wynajmowania siły roboczej.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 3 cyt. Umowy, bez względu na postanowienia powyższych ustępów wynagrodzenia z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku, samolotu, pojazdu szynowego lub drogowego w komunikacji międzynarodowej, mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Jednocześnie do art. 22 ust. 1 wprowadzono zmianę, dodając do tego artykułu literę d), zgodnie z którą „bez względu na postanowienia litery a), unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b) niniejszego ustępu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku".

Reasumując, mając na uwadze powyższe przepisy prawne, zdaniem Wnioskodawcy będzie On zmuszony jako marynarz rozliczać się z ww. dochodów w Polsce, nawet jeśli będzie to Jego jedyny dochód w roku podatkowym.

Ad. 2)

W kwestii obowiązku rozliczenia dochodów uzyskanych z pracy na statku armatora norweskiego metodą zaliczenia proporcjonalnego Wnioskodawca uważa, że ma obowiązek rozliczania dochodów uzyskanych za granicą z tytułu pracy na statku morskim przy zastosowaniu metody zaliczenia proporcjonalnego. Jego zdaniem do dochodów uzyskanych z tytułu pracy na pokładzie statku należącego do armatora norweskiego, będzie miał zastosowanie art. 27 ust. 9 i ewentualnie art. 27 ust. 9a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik (...) osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Zgodnie z konstrukcją przyjętą w umowie międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania, Wnioskodawcę jako polskiego marynarza wykonującego pracę na statkach armatorów norweskich obowiązuje, tzw. metoda zaliczenia proporcjonalnego. Według Wnioskodawcy, zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym przez Ministerstwo Finansów, Departament Podatków Bezpośrednich w piśmie z dnia 22 listopada 2004 r., Nr PB7/033-0669-1880/04/HM „Metodę proporcjonalnego zaliczenia stosuje się, gdy w danym roku podatkowym podatnik uzyskał wyłącznie dochody z zagranicy; zaliczeniu na poczet podatku polskiego podlegać będzie wówczas podatek zapłacony za granicą, do wysokości podatku określonego w Polsce".

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej przysługuje Mu możliwość skorzystania z ulgi abolicyjnej, zgodnie z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 27g ustawy, podatnik rozliczający się na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a (czyli przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia) może skorzystać z ulgi abolicyjnej, czyli pomniejszyć swój podatek o kwotę będącą różnicą pomiędzy podatkiem wyliczonym przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia a podatkiem wyliczonym przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Wnioskodawca podaje, że w myśl regulacji art. 27g ust. 1 ww. ustawy, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo ust. 9a (tzw. metody zaliczenia proporcjonalnego), uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody (np. ze źródła - stosunek pracy), ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2. Według Wnioskodawcy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z metodą proporcjonalnego zaliczenia, a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł określonych w art. 27 ust. 1 przy zastosowaniu do tych dochodów metody wyłączenia z progresją. Przy czym, zgodnie z art. 27g, z ulgi abolicyjnej nie może skorzystać marynarz, który uzyskuje dochody od armatora mającego faktyczny zarząd lub siedzibę w tzw. rajach podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej:

• rozliczenia w Polsce przychodów uzyskiwanych w związku z wykonywaniem pracy na pokładzie statku morskiego – za prawidłowe,
  

• zastosowania metody zaliczenia proporcjonalnego - za nieprawidłowe,
  

• możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej – za nieprawidłowe.
  
  

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z poźn. zm.) dalej: ustawa, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski - stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy te, zgodnie z art. 4a ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski, jego ośrodek interesów życiowych znajduje się na terytorium Polski, gdzie posiada stałe miejsce zamieszkania i zameldowania do celów podatkowych. W Polsce ma również rodzinę oraz posiada składniki majątkowe.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, ma miejsce zamieszkania w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii
w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899), dalej: konwencja, wprowadzonym protokołem zmieniającym konwencję, podpisanym w Oslo dnia 5 lipca 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 680), dalej: protokół, wynagrodzenie uzyskane w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa może być opodatkowane w tym Państwie.

Określenie „przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” oznacza przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. f) konwencji).

Natomiast określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, za wyjątkiem przypadku, gdy statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w Umawiającym się Państwie (art. 3 ust. 1 lit. g) konwencji).

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy zauważyć, że art. 14 ust. 3 konwencji ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, kiedy marynarz, mający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, osiąga dochody w związku z pracą wykonywaną na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo mające siedzibę w Norwegii.

Zgodnie ze zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, siedziba przedsiębiorstwa eksploatującego statek morski na pokładzie, którego Wnioskodawca wykonuje pracę (…), znajduje się w Norwegii. Statek ten pływa na wodach międzynarodowych.

W świetle powyższego, dochody Wnioskodawcy z tytułu pracy na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo …, w myśl art. 14 ust. 3 konwencji, mogą być opodatkowane w obu państwach, tj. w Polsce, jak i w Norwegii. W tej sytuacji zastosowanie znajdzie właściwa metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. a) konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami konwencji może być opodatkowany
w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania. Jednocześnie, zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. d) konwencji, wprowadzonym protokołem, bez względu na postanowienia lit. a) unikanie podwójnego opodatkowania następuje poprzez zastosowanie odliczenia, o którym mowa w literze b), jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce uzyskuje dochód, który zgodnie z postanowieniami konwencji może być opodatkowany w Norwegii, jednakże zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, dochód ten jest zwolniony z podatku.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę, zgodnie z prawem wewnętrznym Norwegii, jest zwolniony z podatku. W konsekwencji, zgodnie z art. 22 ust. 1 lit. d) konwencji, zastosowanie znajdzie metoda odliczenia proporcjonalnego,
o której mowa w art. 22 ust. 1 lit. b) konwencji oraz odpowiednio art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W tym przypadku, Wnioskodawca będzie miał możliwość skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 27g ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody m.in. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

W świetle powyższego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie statku morskiego, eksploatowanego przez przedsiębiorstwo mające siedzibę oraz miejsce faktycznego zarządu na terytorium Norwegii, mogą być opodatkowane zarówno w Norwegii, jak i w Polsce. W rej sytuacji wobec Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci metody zaliczenia proporcjonalnego. Zastosowanie powyższej metody umożliwia natomiast skorzystanie z ulgi abolicyjnej zgodnie z art. 27g ustawy.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.