Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1321/14-2/AA
z 16 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości, otrzymanej w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości, otrzymanej w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej. W działalności tej zamierza wykorzystywać nieruchomość, w której będzie mu przysługiwał udział (dalej: Nieruchomość). Udział w Nieruchomości zostanie mu przekazany w drodze darowizny. Darowizna zostanie dokonana przez osobę zaliczaną do tzw. I grupy podatkowej.

Na Nieruchomość składają się konkretne obiekty, m.in. biurowiec, hala magazynowa i warsztat. Wnioskodawca, z uwagi na planowane wykorzystywanie Nieruchomości (udziału w Nieruchomości) w działalności gospodarczej zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od Nieruchomości, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia Nieruchomości do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Umowa będzie określać wartość Nieruchomości na poziomie rynkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową Nieruchomości (udziału), ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych w indywidualnej działalności gospodarczej, będzie stanowić wartość rynkowa Nieruchomości (udziału), z dnia nabycia przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową Nieruchomości (udziału), ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić wartość rynkowa Nieruchomości (udziału) z dnia nabycia przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18. uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku środka trwałego, który podatnik otrzymał w drodze darowizny, wartością początkową jest co do zasady wartość rynkowa przedmiotu darowizny (środka trwałego) z dnia jego nabycia. Jedynym wyjątkiem od tak sformułowanej zasady ogólnej jest sytuacja, w której w umowie darowizny określono by wartość przedmiotu darowizny w wartości innej niż rynkowa.

Należy zauważyć, iż w przypadku darowizny nieruchomości przyjmuje się, iż nabycie następuje w momencie złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego. Można więc stwierdzić, iż nabycie następuje w dniu zawarcia umowy darowizny - podpisania aktu notarialnego. Wartością początkową środka trwałego otrzymanego w drodze darowizny będzie zatem co do zasady jego wartość rynkowa z dnia nabycia. W przypadku darowizny nieruchomości, dla której to czynności konieczna jest forma aktu notarialnego, wartością początkową będzie wartość rynkowa nieruchomości z dnia podpisania aktu notarialnego.

Dodatkowo, zgodnie z art. 22g ust. 11 u.p.d.o.p., w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Jak zatem wynika z powyższego zasadą jest, iż w sytuacji gdy składnik majątku podatnika, w tym m.in. nieruchomość, stanowi współwłasność, wartość początkową określa się w wysokości udziału podatnika we własności nieruchomości. W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca otrzyma w przyszłości udział w Nieruchomości. Darowizna zostanie dokonana aktem notarialnym. Wartością udziału w Nieruchomości wskazaną w akcie notarialnym będzie wartość rynkowa tego udziału w Nieruchomości. W przypadku zatem, gdy po otrzymaniu udziału w Nieruchomości na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca rozpocznie działalność gospodarczą i będzie chciał dokonywać odpisów amortyzacyjnych od darowanej Nieruchomości (udziału), wartość początkowa Nieruchomości (udziału) powinna zostać ustalona zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. Wartością początkową będzie zatem wartość rynkowa udziału w Nieruchomości z dnia dokonania darowizny (podpisania aktu notarialnego).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową udziału w Nieruchomości, ustaloną dla celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie wartość rynkowa udziału w Nieruchomości z dnia jego nabycia przez Wnioskodawcę (podpisania aktu notarialnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok, składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ww. ustawy.
  
  

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. W tej działalności zamierza wykorzystywać nieruchomość, w której będzie przysługiwał mu udział. Udział w nieruchomości zostanie przekazany w drodze darowizny.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartością początkową wskazanego we wniosku składnika majątku, ustaloną dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie jego wartość wynikająca z umowy darowizny, nie wyższa od jego wartości rynkowej z dnia nabycia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.