Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1325/13/15-S/IM
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1678/14 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„B” wchodzi w skład struktury spółki S.A. (dalej: „A” lub Spółka). Podstawowym produktem „B” jest miedź elektrolityczna - wytworzona w postaci katod o wadze ok. 100 kg. Produkcja w „B” oparta jest na technologii przetopu koncentratów miedzi w piecach szybowych. Koncentraty miedzi trafiają do „B” z „A” gdzie urobek zakładów górniczych jest wzbogacany.

„A” jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją, które zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, oprócz „B” wchodzi centrala oraz X oddziałów, w tym X zakłady górnicze i X kolejne huty. Działalność Spółki ogranicza się w głównej mierze do kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi, produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Podstawowa produkcja „A” jest w pełni zintegrowanym technologicznie procesem, w którym produkt końcowy jednej fazy technologicznej stanowi półprodukt wykorzystywany w kolejnej fazie. Dlatego właściwa komunikacja i współpraca między oddziałami, a także wewnątrz oddziałów jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także wielooddziałowy charakter Spółki proces integracji między oddziałami oraz między pracownikami wymaga od Spółki podjęcia docelowych działań w tym kierunku.

Co więcej, Spółka przykłada dużą wagę do dbania o swoją kulturę organizacyjną, a tradycje górnicze oraz hutnicze kultywowane są ze szczególną starannością. Takie tradycje wiążą się ze specyfiką tych zawodów i kształtują zasady współżycia społecznego wśród ich przedstawicieli. Przyjęły się one na co dzień w życiu oddziałów Spółki, a podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Organizacja imprez łączących kwestie związane z prowadzeniem zaawansowanego i wielooddziałowego przedsiębiorstwa z elementami integracyjnymi (wydarzenia biznesowo-integracyjne) stanowi również wyraz poszanowania wieloletnich zwyczajów i obyczajów branzowych, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-hutniczą.

Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia biznesowo-integracyjne dla pracowników w celu zwiększenia zaangażowania w pracy, a także kultywowanie tradycji Spółki tak ważnych dla prawidłowego jej funkcjonowania. Efektem takich wydarzeń jest zgodna współpraca między oddziałami i identyfikacja pracowników z tradycjami i celami Spółki. Celem organizacji tych spotkań nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika. To pracodawca odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom jakimi są spotkania wewnątrzfirmowe ma możliwość budowania kultury organizacyjnej - kluczowego elementu sukcesu Spółki i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy międzyoddziałowej i wewnątrzoddziałowej.

Jednym z celów organizacji imprez jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych „A” poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, zwiększenie rozpoznawalności Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach, promocja Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Co do zasady, od pracowników oczekuje się uczestnictwa w imprezach, choć nie zawsze jest ono obowiązkiem. Uczestnictwo w spotkaniach należy natomiast do obowiązków pracowniczych niektórych uczestników (np. dla kadry kierowniczej).

Podsumowując, imprezy takie są konieczne z perspektywy prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników przynosi wymierne korzyści dla Spółki.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jest organizatorem wydarzeń o charakterze promocyjnym i biznesowo-integracyjnym, w tym m. in.:

Imprezy towarzyszące obchodom Dnia Hutnika (…)

Zgodnie z tradycją miesiącem szczególnym dla hutników jest maj. Dzień patrona hutników, jest dniem wolnym od pracy. Z tej okazji organizowane są tradycyjne Karczmy i Combry, ale również wiele imprez o charakterze otwartym skierowanych nie tylko do pracowników Wnioskodawcy, ale także ich rodzin, emerytów i osób niebędących pracownikami „B”, co sprzyja promocji biznesowej „A”. Celem tych imprez jest utrzymanie tradycji hutniczych, a także wzmocnienie identyfikacji pracowników ze Spółką oraz znaczenia branży hutniczej. Koszty organizacji imprez są pokrywane ze środków własnych wnioskodawcy, a dokładnie z dotacji „A” przeznaczonej na imprezy związane z obchodami Dnia Hutnika.

Międzywydziałowa spartakiada

Międzywydziałowa Spartakiada to impreza z bardzo długą tradycją, skierowana wyłącznie do pracowników Wnioskodawcy. Rozgrywki sprzyjają integracji pracowników oraz rozwojowi umiejętności pracy zespołowej. Zawody mają charakter typowy dla rozgrywek sportowych, a ich organizacja zlecana jest podmiotowi zewnętrznemu. Koszty z tym związane są pokrywane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Koszty organizacji wyżej opisanych imprez co do zasady mają charakter ryczałtowy. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób uczestniczących oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów spotkania (nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych osób uczestniczących w spotkaniu.

Opisane powyżej wydarzenia mają charakter otwarty, nie są skierowane do zamkniętej grupy osób. Wnioskodawca podczas wydarzeń nie udziela również świadczeń zindywidualizowanych co do ich beneficjenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, po stronie pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na PDOF?
2. Czy Wnioskodawca jest obowiązany wystawić informację PIT-8C dla uczestników wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy zgodnie z art. 42a ustawy o PDOF?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, organizowanych przez Wnioskodawcę po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, nie jest on obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C uczestnikom imprez takich jak opisane w stanie faktycznym, niebędącym pracownikami Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Brak uzyskania realnego przysporzenia po stronie pracownika

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym imprezy organizowane przez Wnioskodawcę służą opisanym w stanie faktycznym celom Spółki, a w konsekwencji to pracodawca odnosi korzyści z ich organizacji z perspektywy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Korzyści te Wnioskodawca osiąga poprzez integrację pracowników z przedsiębiorstwem oraz dbanie o dobre relacje między pracownikami.

Celem „B” nie jest przekazanie świadczenia pracownikom, a udział w imprezie nie stanowi dla pracownika dodatkowego benefitu mającego walor finansowy. Wręcz przeciwnie, to Wnioskodawca oczekuje od pracowników uczestnictwa w imprezie, co wiąże się z ograniczeniami narzuconymi pracownikom w dysponowaniu czasem wolnym od pracy.

W ocenie Wnioskodawcy, nie można zatem mówić o nieodpłatnym świadczeniu dla pracowników ze strony pracodawcy w przypadku organizacji wydarzeń z okazji Dnia Hutnika oraz międzywydziałowej spartakiady, bowiem ewentualna korzyść dla pracownika jest elementem drugorzędnym - istniejącym jedynie potencjalnie. Korzyść pracownika występuje „przy okazji” realizacji celów Wnioskodawcy jakimi są, w przypadku spartakiady integracja pracowników, a przypadku obchodów Dnia Hutnika dodatkowo zwiększenie rozpoznawalności „A” i podkreślenie znaczenia branży hutniczej.

Ponadto jednym z celów organizowanych imprez jest realizacja interesu biznesowego. Wydarzenia z okazji Dnia Hutnika czy Spartakiada są wydarzeniami biznesowo- integracyjnymi o dużej wartości promocyjnej dla Spółki, podczas których w nieformalnej atmosferze podkreślane są osiągnięcia i znaczenie Wnioskodawcy w branży górniczej i hutniczej zarówno wśród pracowników jak i na zewnątrz. W związku z powyższym charakterem wydarzenia, nie można uznać, iż hipotetyczna wartość uczestnictwa w nim stanowiła przysporzenie dla uczestników w rozumieniu ustawy o PDOF.

Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że sam udział w wydarzeniu biznesowo-integracyjnym nie rodzi dla jego pracowników skutków podatkowych, ponieważ Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, którzy pracownicy wzięli w niej udział oraz jakie konkretne świadczenia otrzymali. W efekcie nie jest również możliwe ustalenie wartości realnego przysporzenia z tego tytułu, którą należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy. Zarówno imprezy z okazji Dnia Hutnika jak i spartakiada są imprezami, w których udział jest dobrowolny i możliwy dla wszystkich pracowników „B”. Z tego względu Wnioskodawca nie prowadzi listy obecności i nie wie, który z pracowników bierze udział w imprezie. W związku z powyższym, udział w imprezie jest świadczeniem, z którego pracownik może skorzystać w dowolnym wymiarze lub w ogóle z niego nie skorzystać, a zakresu w jakim ze świadczenia pracownik skorzystał nie można ustalić.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

W przypadku imprez organizowanych przez Wnioskodawcę, ponosi on koszty ogólne organizacji, tj. koszty zlecenia organizacji spartakiady podmiotowi zewnętrznemu oraz koszty organizacji imprez z okazji Dnia Hutnika i różnego rodzaju atrakcji z nimi związanych. Wnioskodawca nie ma więc możliwości przyporządkowania kosztów konkretnym elementom imprezy. Co więcej koszty te mają co do zasady charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników. „B” ponosi również koszty związane z zaangażowaniem własnych pracowników w organizację wydarzeń biznesowo-integracyjnych, które to koszty są trudne do określenia. Brak jest podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika z tytułu kosztów ogólnych, które ponosi pracodawca. Koszty te nie mają bowiem bezpośredniego prze1ożenia na wartość świadczeń otrzymanych, dlatego obliczenie tej wartości nie jest możliwe na ich podstawie.

Należy również zwrócić uwagę, iż otrzymanie świadczenia musi być przypisane konkretnemu pracownikowi aby podlegało ono opodatkowaniu. Wynika to z przepisów art. 3 ust. 1 ustawy o PDOF, zgodnie z którym podatnikiem w PDOF jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest w stanie określić, czy ani w jakim stopniu dany uczestnik skorzystał z dostępnych świadczeń takich jak poczęstunek i inne świadczenia ogólne skierowane do szerokiej grupy osób, a nie przyporządkowane określonym uczestnikom. Co więcej, niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie, którzy z pracowników w ogóle uczestniczyli w opisanych imprezach. Nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jak i z zasadą praworządności byłaby teza iż podatek należy zapłacić od świadczenia jedynie postawionego do dyspozycji pracowników, a tym samym od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet gdy przychód nie został w ogóle otrzymany. Warto tutaj zwrócić uwagę, iż co do zasady każdy pracownik korzysta ze świadczeń, w różnym stopniu. Niewykluczona jest też sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu firmowym, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego oferowanych przez organizatora świadczeń.

Podsumowując w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów ogólnych organizacji opisywanych imprez. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Spółkę kosztów nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przedstawiony wyżej podgląd jest zgodny z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, wskazującą, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia, zgodnie z treścią przepisów ustawy o PDOF.

Znajduje to potwierdzenie, m.in. we wskazanych niżej wyrokach sądów administracyjnych:

• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2147/09: ,,Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP”;
• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 95/11: ,,Przepis art. 11 ust. 1 u.PDOF, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Niewykluczona jest sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu jubileuszowym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do je go dyspozycji świadczeń.”;
• Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11: „Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną,), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób. Jeżeli ceny takiej nie da się ustalić w odniesieniu do pracowników korzystających z tego rodzaju świadczeń (otrzymujących nieodpłatne świadczenie), to brak jest podstawy do uwzględnienia w podstawie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy w odniesieniu do tych pracowników.”;
• Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 868/13:
  „przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia”;
• Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11”: „Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.”;
• Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: „Należało zatem uznać, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i trafnie zastosował wskazane przepisy do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy. Słusznie uznał, że nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania.”;
• Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt III Sa/Wa 61/13: ,,Dla spełnienia więc norm prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania.”
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, wydawanych przez Ministra Finansów, w tym m.in. w:

• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-421/10/13-S/TW: ,,Reasumując, z uwagi na brak możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”,
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-561/13/HK: „Zatem w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie można bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość.”
  
  

Wnioskodawca jest świadomy, iż powyższe wyroki i interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast przedstawiane w nich stanowisko świadczy o aktualnym i jednolitym podejściu sądów administracyjnych oraz organów podatkowych i w ocenie Wnioskodawcy powinny one zostać uwzględnione w ramach oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Podobne twierdzenia zostały także zawarte w wyroku WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 911/12) z 3 października 2012 r., w którym Sąd podniósł, że: „Nie sposób też zaakceptować poglądu organu interpretacyjnego, wedle którego orzeczenia sądów administracyjnych, potwierdzające prezentowane przez skarżącą we wniosku o interpretację stanowisko, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości objętego wnioskiem zagadnienia, pomimo iż stanowią one cenne źródło co do wykładni prawa, nie stanowią one źródła prawa i jako dotyczące indywidualnej sprawy nie są wiążące w tej sprawie. Ten pogląd organu pozostaje w sprzeczności z treścią art. 14e § 1 Op, wedle którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Skoro zatem na gruncie tego przepisu Minister Finansów obowiązany jest zmienić już podjętą interpretację celem uwzględnienia orzecznictwa sądowego, to tym bardziej jest obowiązany uwzględnić to orzecznictwo przy wydawaniu interpretacji”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wypowiedź Ministra Finansów na temat imprez integracyjnych opublikowana dnia 23 września 2013 r. w Dzienniku Gazecie Prawnej: „Nasze interpretacje wskazały już, że w przypadkach, w których jest możliwość wyodrębnienia zindywidualizowanego świadczenia, należy określić przychód pracownika. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości to nie można mówić o świadczeniu i przychodzie.”

Zarówno powyższe wyroki, indywidualne interpretacje podatkowe, jak i przytoczona wypowiedź Ministra Finansów świadczą o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, że sam udział pracownika w opisanych w stanie faktycznym wydarzeniach biznesowo-integracyjnych nie może stanowić dla niego przychodu zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, a tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na PDOF z tego tytułu.

Ad. 2

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF przychodem są „inne źródła”. Katalog przychodów z innych źródeł określony w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w tym przepisie, a nie mieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PDOF.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF należy zaliczyć także przychody otrzymane przez osoby niebędące pracownikami „B”, a które uczestniczyły w organizowanych przez nią wydarzeniach biznesowo-integracyjnych związanych z obchodami Dnia Hutnika, jeśli można byłoby uznać, że taki przychód w ogóle powstał.

W myśl art. 42a ustawy o PDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń z wyżej wskazanych „innych źródeł” przychodów, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów.

Natomiast, zgodnie z wcześniej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

Biorąc zatem pod uwagę, że w przypadku imprez towarzyszących obchodom Dnia Hutnika ponoszone koszty mają charakter ryczałtowy, a Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób zidentyfikować osób uczestniczących w tych imprezach (odbywa się kilka imprez otwartych o charakterze masowym) brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego uczestnika imprezy kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów wydarzeń integracyjno-biznesowych.

Powyższe stanowisko potwierdzają argumenty przedstawione we wcześniejszej części wniosku, a także przytoczone wyroki sądów administracyjnych oraz indywidualne interpretacje podatkowe.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości poszczególnych świadczeń ani osób uczestniczących w imprezach, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretną osobę, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnej osoby kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez organizatora kosztów wydarzeń biznesowo-integracyjnych. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Spółkę kosztów udziału w imprezie nie stanowi dla uczestnika przychodu podatkowego, a po stronie organizatora nie powstają obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ustawy o PDOF. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez uczestnika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

W efekcie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C, z powodu braku możliwości ustalenia czy konkretna osoba uczestniczyła w imprezie okolicznościowej i uzyskała w związku z tym świadczenie oraz jaka jest jego wartość.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB2/415-518/12-2/LS), gdzie organ wskazał, że „Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w imprezach okolicznościowych nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zorganizowane przez Spółkę imprezy okolicznościowe nie zostały skierowane tylko do pracowników, ale do szerokiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Spółki oraz zaproszonych gości takich jak przedstawiciele władz firm współpracujących i władz lokalnych zaproszonych w imię budowania dobrej współpracy Po stronie zaproszonych gości również nie powstanie przychód, zatem brak jest podstaw do wystawienia PIT-8C.”

W dniu 28 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-1325/13-2/IM stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 18 marca 2014 r. Tut. Organ udzielił odpowiedzi na wezwanie w dniu 28 marca 2014 r. pismem nr ILPB1/415W-38/14-2/AP.

W dniu 5 maja 2014 r. wpłynęła do tut. Organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji. Odpowiedzi na skargę udzielono w dniu 4 czerwca 2014 r.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1678/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 11 marca 2015 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1678/14.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy poza wskazanym warunkiem otrzymania nieodpłatnego świadczenia, możliwe jest ustalenie jego wartości według zasad określonych w art. 11 ust. 2a w zw. z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawiając swój pogląd na przedmiotowe kwestie Sąd przywołał szeroko wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13).

Trybunał Konstytucyjny w wydanym wyroku stwierdził, że za podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.f. mogą być uznane takie „inne nieodpłatne świadczenia”, które posiadają następujące cechy:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i można ją w skonkretyzowanej wysokości przypisać indywidualnemu pracownikowi, a nie tylko w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.
   
   

Zdaniem WSA, przenosząc powyższą wykładnię przytoczonych regulacji prawnych na okoliczności opisane w przedmiotowym wniosku o udzielenie interpretacji stwierdzić należy, że o ile udział pracowników (nie wiadomo jednak których) w organizowanych przez skarżącą imprezach ma charakter dobrowolny, to pozostałe, wymienione powyżej cechy nie zostały spełnione. Skarżąca wyraźnie bowiem wskazała, że korzyść z organizowania tego typu imprez osiąga spółka, a nie jej pracownicy. Ponadto spółka podkreśliła, że jeśli chodzi o zakres skorzystania ze świadczenia, z uwagi na to, że koszty organizacji imprez mają charakter ryczałtowy, nie ma możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia, jakie otrzymał. Natomiast organ interpretujący w sposób całkowicie nieuprawniony stwierdził, że dla opodatkowania wartości nieodpłatnego świadczenia znaczenie ma samo uczestnictwo pracownika w imprezie.

WSA stwierdza, że w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika, gdzie koszt ponoszony jest przez pracodawcę ryczałtowo za wszystkich pracowników bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń skorzysta, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów opisanych wydarzeń. W tej sytuacji nie ma także podstaw prawnych do stosowania metody obliczania wartości nieodpłatnych świadczeń w myśl art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. (według ceny zakupu).

W konsekwencji, zdaniem sądu, jako że poniesiony przez skarżącą koszt organizacji wskazanych imprez nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, to po stronie skarżącej - jako pracodawcy - nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do tej wartości. Nie ulega wątpliwości, że powyższe rozważania należy także odnieść do kolejnej kwestii spornej, tj. opodatkowania uczestnictwa w opisanych przez skarżącą wydarzeniach integracyjnych osób niebędących jej pracownikami, w tym emerytów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1678/14, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 28 lutego 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.