Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-218/15/MD
z 15 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 9 marca 2015 r. (data wpływu do Biura – 11 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od ponad 20 lat pozostaje w jednym związku małżeńskim i składa zeznanie roczne PIT-37 wspólnie z mężem. Łączne dochody małżonków przekraczają rocznie 112.000 zł. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada dwójkę dzieci: małoletniego syna, który nie uzyskuje żadnych dochodów oraz będącą na utrzymaniu rodziców, niezamężną, dwudziestoletnią córkę– studentkę drugiego roku studiów dziennych. Córka przez część roku (głównie okres wakacji) pracowała na umowę zlecenie oraz umowę o pracę i uzyskała z tego tytułu przychody w wysokości łącznej 4.151,08 zł. Po odjęciu kosztów uzyskania w kwocie 524,52 zł, daje to dochód do opodatkowania w kwocie 3.626,56 zł, który pomniejszony o składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 542,79 zł, daje dochód do opodatkowania w kwocie 3.083,77 zł, czyli dochód w wysokości, która nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni z mężem ma prawo do ulgi na dwoje dzieci, czy na jedno dziecko, czy ulga na dzieci im nie przysługuje?

W ocenie Wnioskodawczyni, wprowadzona ulga – tzw. rodzinna – na dzieci po zmianie przepisów miała na celu wsparcie rodzin z dziećmi przy pomocy systemu podatkowego, a jednocześnie ograniczenie ulgi dla rodzin z jednym dzieckiem, przez wprowadzenie limitu dochodów. W związku z tym art. 27f ust. 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadano nowe brzmienie określające zasady obliczania kwoty przysługującego odliczenia. Zawarto szczególne regulacje dotyczące podatników wychowujących jedno dziecko (ust. 2 pkt 1), gdyż wprowadzono ograniczenie stosowania ulgi na jedno dziecko, w zależności od wysokości uzyskanego przez podatnika dochodu. Dlatego, zdaniem Wnioskodawczyni, wraz z mężem – jako rodzice dwójki dzieci, które są na ich utrzymaniu: małoletniego i pełnoletniego, ale kontynuującego naukę – nie podlegają ograniczeniu przy zastosowaniu prawa do ulgi ze względu na osiągane dochody. Według Wnioskodawczyni nie są oni bowiem rodzicami jedynaka.

Wnioskodawczyni powołuje się na uzasadnienie do zmiany ustawy, w którym zapisano wprost, cyt.: „Dodatkowo należy wskazać, iż państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej kładzie nacisk na wsparcie rodzin wielodzietnych, dlatego też w podatku dochodowym prawo do odliczenia podatkowego, co do zasady, przysługuje podatnikowi (rodzinie) z co najmniej dwójką dzieci. Jednakże z uwagi na poszanowanie nakazu wynikającego z art. 18 i art. 71 Konstytucji, projektowane odliczenie uwzględnia także rodziny posiadające jedno dziecko, ale w tym przypadku wprowadza kryterium dochodowe.”

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ulega zatem wątpliwości, że celem wprowadzenia tej preferencji podatkowej było częściowe zrekompensowanie osobom wychowującym dzieci nakładów poniesionych na ich utrzymanie i edukację. Ulga ta w swym założeniu objęła nie tylko dzieci małoletnie, ale na zasadzie określonej w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – również dzieci pełnoletnie. W myśl bowiem tego przepisu, art. 27f ust. 1-5 ustawy stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3. Z treści art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w jego obowiązującym brzmieniu, wynika, że chodzi tu o dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały one dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Wnioskodawczyni, powołując się na treść art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazała, że: podstawa obliczenia podatku dochodowego określona została w art. 26 ust. 1 ustawy, gdzie wskazano, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot m.in. składek na ubezpieczenie społeczne (pkt 2), wydatków na cele rehabilitacyjne (pkt 6), tzw. ulgi internetowej (pkt 6a), czy też darowizn, w tym również na cele krwiodawstwa (pkt 9). Tak więc, określając wysokość podstawy opodatkowania, należy pomniejszyć dochód o kwoty wymienionych w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczeń. Dopiero wyliczona w ten sposób wysokość podstawy obliczenia podatku pozwala na określenie, czy należny podatek w danym przypadku w ogóle wystąpił i ewentualnie w jakiej wysokości. Przyjąć zatem należy, że poprzez nawiązanie w treści art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do unormowań art. 27 i 30b tej ustawy, prawodawca nakazał przy określaniu kwoty uprawniającej do zastosowania ulgi z tytułu wychowywania pełnoletniego dziecka uwzględnić kwotę odpowiadającą podstawie obliczenia podatku, do której odwołują się art. 27 i art. 30b ustawy. To od tej kwoty zależy bowiem bezpośrednio wysokość należnego podatku dochodowego oraz to, czy dziecko będzie w ogóle zobowiązane do jego uiszczenia. Przyjęcie natomiast stanowiska odmiennego, że odliczenia od dochodu nie mają wpływu na wysokość kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powodowałoby utratę ulgi z tytułu wychowania dziecka, mimo że z zeznania podatkowego dziecka wynika podatek w wysokości 0 zł.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawczyni powołała szereg wyroków Sądów Administracyjnych.

Podsumowując, Wnioskodawczyni stwierdziła, iż ze stanu faktycznego sprawy wynika jednoznacznie, że wraz z mężem są rodzicami dwójki dzieci będących na ich utrzymaniu, a u studiującej 20-letniej córki nie wystąpił dochód w wysokości powodującej obowiązek zapłaty podatku. Osiągnęła ona przychody ze stosunku pracy i umowy zlecenia w kwocie 4.151,08 zł, poniosła koszty uzyskania przychodu w kwocie 524,52 zł, uzyskała dochód w kwocie 3.626,56 zł, pracodawca odprowadził składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 542,79 zł. W rezultacie podstawa obliczenia podatku wyniosła 3.083,77 zł, a zatem poniżej kwoty wolnej od opodatkowania.

W tych okolicznościach, zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej oraz mężowi ulga na dwoje dzieci, a już co najmniej przysługuje im ulga na jedno niepełnoletnie dziecko, gdyż jako rodzice dwójki dzieci nie podlegają ograniczeniu w związku z wysokością uzyskiwanych dochodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy wskazać, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajęta na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi prorodzinnej przez Wnioskodawczynię. W zakresie zastosowania ww. ulgi przez męża Wnioskodawczyni, zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 i 2 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1.jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2.dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art., 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy [tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3)], w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W świetle powołanych przepisów – z uwagi na to, że jedno dziecko Wnioskodawczyni oraz jej męża jest pełnoletnie, a drugie niepełnoletnie – w celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni jest uprawniona do skorzystania z ulgi, należy zbadać czy spełnione zostały poniższe przesłanki, tj. czy Wnioskodawczyni:

• osiągnęła dochody opodatkowane wg zasad określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• w stosunku do małoletniego dziecka wykonywała władzę rodzicielską,
• utrzymywała pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
• wykazała podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne),
• w roku podatkowym uzyskała łącznie z małżonkiem, pozostając w związku przez cały rok podatkowy, dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy – w przypadku, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka, tj. 112.000 zł.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni wspólnie z mężem wychowuje (utrzymuje) dwoje dzieci: małoletniego syna, który nie uzyskuje żadnych dochodów oraz będącą na utrzymaniu rodziców, niezamężną, dwudziestoletnią córkę – studentkę drugiego roku studiów dziennych. Łączne dochody małżonków przekraczają rocznie 112.000 zł. Córka przez część roku (głównie okres wakacji) pracowała na umowę zlecenie oraz umowę o pracę i uzyskała z tego tytułu przychody w wysokości łącznej 4.151,08 zł. Po odjęciu kosztów uzyskania w kwocie 524,52 zł, daje to dochód do opodatkowania w kwocie 3.626,56 zł, który pomniejszony o składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 542,79 zł, daje dochód do opodatkowania w kwocie 3.083,77 zł – czyli obliczony podatek na zasadach ogólnych (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wynosi 0.

Podkreślenia wymaga, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w stosunku do pełnoletnich dzieci), należało m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

W 2014 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3.089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

-odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z zacytowanych wyżej przepisów, ustawodawca jednoznacznie w treści analizowanej ustawy zdefiniował pojęcie dochodu, odróżniając je równocześnie od podstawy obliczenia podatku, którą stanowi dochód po odliczeniu m.in. kwot uiszczanych tytułem składek na ubezpieczenie społeczne.

Mając zatem na względzie obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że dla ustalenia prawa do ulgi prorodzinnej, z tytułu utrzymywania – w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego – pełnoletniego, uczącego się dziecka należy jego dochód określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu. Ponieważ w roku 2014 córka Wnioskodawczyni osiągnęła dochód w wysokości 3.626,56 zł, nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi tytułem utrzymywania pełnoletniego dziecka. Tym samym Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia od podatku na podstawie art. 27f ww. ustawy – tzw. ulgi prorodzinnej w stosunku do pełnoletniej córki, której dochód w 2014 r. przekroczył kwotę 3.089 zł.

To, że w efekcie za rok 2014 podatek do zapłaty z tytułu uzyskanego przez nią (córkę) dochodu wyniósł „0” (ze względu m.in. na ustalenie podstawy opodatkowania poprzez pomniejszenie dochodu o składki na ubezpieczenie społeczne) jest bez znaczenia. Omawiany art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez zapis art. 6 ust. 4 ustawy odsyła do określonych w art. 27 lub 30b cyt. ustawy zasad opodatkowania dochodu, wskazując jednoznacznie limit tego dochodu dla ustalenia prawa do odliczenia. Nie uzależnia natomiast prawa do skorzystania z ulgi od faktu czy istotnie od dochodu uzyskanego przez dziecko powstanie określona kwota podatku do zapłacenia. Gdyby ustawodawca chciał, aby prawo do ulgi przysługiwało w zależności od wysokości podstawy opodatkowania, to przecież taki zapis w ustawie by zawarł. Nie można więc – skoro przepis ten jednoznacznie stanowi – wywodzić z jego treści innych wniosków, niż językowe brzmienie jego treści.

Wobec przywołanych argumentów, Wnioskodawczyni przysługiwałoby jedynie prawo do odliczenia ulgi w stosunku do jednego dziecka, tj. małoletniego syna, pod warunkiem spełnienia wszystkich pozostałych przesłanek uprawniających do jej zastosowania.

Wnioskodawczyni jednak wskazała, że łączne dochody jej i jej męża przekraczają sumę 112.000 zł. W związku z tym nie została spełniona przesłanka dotycząca osiągnięcia przez rodziców dochodu w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy który to limit jest brany pod uwagę, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka, tj. 112.000 zł.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do ulgi na żadne z dzieci, ze względu na niespełnienie przesłanek uprawniających do zastosowania ulgi w obu przypadkach.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.