Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/206/SEW/2014/RD-14537
z 5 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2012 r. Nr IPTPB1/415-599/12-2/KO wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych przeznaczonych na spotkania z kontrahentami w siedzibie firmy jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 14 grudnia 2012 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 24 września 2012 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika

„R” Spółka Jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, prowadzi działalność polegającą na remontach i budowie dróg, placów i mostów. Budowy oraz remonty prowadzone są dla zleceniodawców w wyniku wygranych przetargów, np. GDDKiA Oddział w O, GDDKiA w K, Zarządy Dróg Wojewódzkich w O i sąsiadujących województwach, Urzędów Gmin oraz innych zleceniodawców (np. szkoły, przedszkola, firmy indywidualne).

Wyżej wymienione prace polegają na budowie, czy wymianie nawierzchni jezdni, kanalizacji sanitarnych, deszczowych i wodociągowych, budowie chodników, ścieżek rowerowych, parkingów, itp. Część tych prac wykonywana jest w konsorcjum firm, bądź zlecana jest do wykonania podwykonawcom. Ponadto konieczne jest przeprowadzanie pomiarów geodezyjnych wytyczenia określonych punktów pomiarowych, sporządzanie map i opracowywanie szczegółowych harmonogramów prac.

Działalność taka wymaga wielu spotkań, takich jak np.: rady budowy, narady robocze z podwykonawcami, spotkania z przedstawicielami handlowymi oferującymi materiały budowlane wykorzystywane przez firmę do wykonania zleconych zadań w celu wynegocjowania najkorzystniejszych warunków ich zakupu. Spotkania te i prowadzone negocjacje pozwalają na obniżenie kosztów, a co za tym idzie zwiększają szanse na wygrywanie przetargów, zatem odbywają się w celu osiągnięcia przychodu oraz zachowania i zabezpieczenia jego źródła.

Podczas wymienionych powyżej spotkań odbywających się w siedzibie Spółki, serwowany jest drobny poczęstunek tzn. kawa ( + mleko, cukier), herbata (+ cukier, cytryna), napoje bezalkoholowe, soki owocowe, ciastka, ciasto, cukierki, paluszki.

Fakt ten ma miejsce zwłaszcza podczas trwających kilka godzin narad. Należy zaznaczyć, iż oferowane napoje bezalkoholowe oraz artykuły spożywcze nie mają charakteru wytwornego, czy wyszukanego oraz nie mają na celu kreowania pozytywnego wizerunku firmy na zewnątrz, lecz zaspokojenie podstawowych ludzkich potrzeb oraz ułatwienie prowadzonych rozmów.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki na drobny poczęstunek (drobne artykuły spożywcze, kawa, herbata, mleczko do kawy, woda, napoje bezalkoholowe) dla kontrahentów, Wnioskodawca może traktować jako koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych oraz artykułów spożywczych (m.in. ciastka, paluszki, cukierki) na spotkania z kontrahentami, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi koszt uzyskania przychodów, ponieważ powyższe wydatki są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Jednocześnie Wnioskodawca sądzi, iż ponoszone wydatki nie mieszczą się w tzw. negatywnym katalogu kosztów. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, zwłaszcza poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawodawca nie definiuje pojęcia reprezentacji, jednakże według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007 r.) reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Podobna definicja znajduje się w Słowniku Języka Polskiego PWN (pod redakcją prof. Mieczysława S., Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999 r.), gdzie reprezentacyjnie znaczy „w sposób okazały, okazale, wystawnie, wytwornie.”

Wnioskodawca uważa, że koszty reprezentacji są związane z budowaniem pozytywnego wizerunku firmy poprzez podkreślenie swojej zasobności. Serwowanie kontrahentom w siedzibie firmy napojów i artykułów spożywczych nie nosi znamion wystawności, czy okazałości i jest praktyką powszechnie stosowaną w Polsce. Natomiast niezapewnienie drobnego poczęstunku podczas kilkugodzinnych narad odbiegałoby od ogólnie przyjętych zwyczajów.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 14 grudnia 2012 r. Nr IPTPB1/415-599/12-2/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) wydatki na zakup artykułów spożywczych (woda, kawa, herbata, cukier, napoje bezalkoholowe, mleczko do kawy, słodycze) na potrzeby spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki ( np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.