Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1095/14-2/AO
z 28 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ‑ przedstawione we wniosku z 3 listopada 2014 r. (data wpływu 5 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaprzestania ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej sprzedaży nieruchomości i świadczonych usług wykończeniowych oraz braku obowiązku ewidencjonowania czynności objętych zwolnieniem kiedy Wnioskodawca wykonuje również czynności, które nie korzystają ze zwolnienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaprzestania ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej sprzedaży nieruchomości i świadczonych usług wykończeniowych oraz braku obowiązku ewidencjonowania czynności objętych zwolnieniem kiedy Wnioskodawca wykonuje również czynności, które nie korzystają ze zwolnienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

S.A. (dalej - Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, zajmującym się sprzedażą towarów i usług m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych oraz rolników ryczałtowych.

Sprzedaż towarów dla takich osób obejmuje w szczególności dostawę nieruchomości (np. mieszkań) lub udziałów w nieruchomości (np. udziałów w hali garażowej miejsca postojowego w tej hali lub na zewnątrz budynku), a ponadto również w znacznie mniejszej skali sprzedaż np. telefonów komórkowych, tabletów, itp.

Sprzedaż usług dla wspomnianych osób obejmuje w szczególności usługi wykończenia mieszkań (wykończenie mieszkania według jednego z określonych standardów obejmujące malowanie ścian, położenie płytek podłogowych i ściennych, itp.), refaktury mediów, sprzedaż zagranicznych wycieczek, a także usługi administrowania nieruchomościami mieszkalnymi.

Ponadto Spółka obciąża klientów opłatami z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, na których znajdują się lokale przekazane klientom, wystawiając z tego tytułu faktury VAT. Sporadycznie zdarzają się transakcje polegające np. na sprzedaży samochodu używanego – z tego tytułu Spółka wystawia faktury VAT.

Spółka otrzymuje wszelkie płatności (w tym zaliczki) za pośrednictwem rachunku bankowego (tj. nie funkcjonują rozliczenia gotówkowe z klientami).

Spółka od 1998 r. ewidencjonuje na kasach rejestrujących (fiskalnych) sprzedaż mieszkań. Od wielu lat również ewidencjonuje na kasach fiskalnych sprzedaż telefonów komórkowych, tabletów, itp. jak również usługi wykończenia mieszkań. Spółka nie ewidencjonuje w kasach fiskalnych usług administrowania nieruchomościami (co zostało potwierdzone wydaną wobec Spółki interpretacją indywidualną nr IPPP2/443-1444/08-2/PW z dnia 28 listopada 2008 roku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może zaprzestać ewidencjonowania na kasach fiskalnych sprzedaży nieruchomości (np. mieszkań) i udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych?
   
2. Czy Spółka może zaprzestać ewidencjonowania wykonanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych usług wykończeniowych na kasach fiskalnych, pod warunkiem że zapłaty za daną usługę klient dokona w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (na rachunek bankowy Spółki), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła?
   
3. Czy możliwość zaprzestania ewidencji w odniesieniu do obu powyższych czynności dotyczy również zaliczek otrzymywanych przez Spółkę na poczet sprzedaży mieszkań / usług wykończeniowych?
   
4. Czy konieczność zaewidencjonowania w kasie fiskalnej poszczególnej czynności, która w danych okolicznościach, towarzyszących tej transakcji, nie korzysta ze zwolnienia (np. sprzedaży tableta), nie wywoła obowiązku ewidencjonowania pozostałych czynności objętych zwolnieniem (np. sprzedaży nieruchomości czy usług budowlanych po spełnieniu warunków wskazanych w pytaniu 2)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Spółka może zaprzestać ewidencjonowania na kasach fiskalnych sprzedaży nieruchomości (np. mieszkań) i udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych - gdyż może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania takich czynności na podstawie par. 2 ust. 1 rozporządzenia MF z 29 listopada 2012 r. w zw. z poz. 35 załącznika do tego rozporządzenia.
   
2. Spółka może zaprzestać ewidencjonowania wykonanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych usług budowlanych (wykończeniowych) na kasach fiskalnych, pod warunkiem że zapłaty za daną usługę klient dokona w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (na rachunek bankowy Spółki), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła - gdyż może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania takich czynności na podstawie par. 2 ust. 1 rozporządzenia MF z 29 listopada 2012 r. w zw. z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia.
   
   Jeżeli w przypadku poszczególnej transakcji nie będą spełnione powyższe warunki, to Spółka będzie zobowiązana zaewidencjonować na kasie tylko tą sprzedaż, a pozostałe transakcje nie muszą być ewidencjonowane.
   
3. Zgodnie z par. 2 ust. 1 rozporządzenia MF z 29 listopada 2012 r. do końca grudnia 2014 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania na kasach rejestrujących czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Natomiast w pozycji 35 i 37 tego załącznika wymieniono:
   35. Dostawa nieruchomości
       
   37. Świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
4. Nie ma zatem wątpliwości, że dostawa nieruchomości (bezwarunkowo), jak i świadczenie usług wykończeniowych (o ile spełnione są wspomnianych warunki) są zwolnione z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej. Co więcej, w par. 4 ust. 1 rozporządzenia nie wymieniono tych czynności jako wyłączonych z możliwości zastosowania zwolnienia.
   
5. Nie ma również wątpliwości, że nie tylko dostawa nieruchomości (np. mieszkań), ale również i sprzedaż udziałów w nieruchomości (np. udziałów we własności w hali garażowej) jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 35 załącznika do rozporządzenia. Sprzedaż udziałów w nieruchomości, to w istocie sprzedaż udziałów we współwłasności nieruchomości - a więc w istocie sprzedaż części tej nieruchomości (rzeczy). Tymczasem z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wynika, że przez towary dla potrzeb podatku VAT należy rozumieć rzeczy, jak również ich części. Tym samym ilekroć w przepisach o VAT mowa jest o poszczególnych rzeczach (towarach), dotyczy to również części tych towarów. Miejsce postojowe w hali garażowej jest częścią nieruchomości - hali garażowej, a zatem w rozumieniu przepisów o VAT jest towarem (nieruchomością) i wspomniane zwolnienie ma do niego w pełni zastosowanie.
   
6. Należy wreszcie wspomnieć, że fakt iż Spółka do tej pory ewidencjonowała na kasie fiskalnej sprzedaż nieruchomości i usług wykończeniowych nie stoi na przeszkodzie rezygnacji z ewidencjonowania. Nie istnieją przepisy, które zabraniałyby skorzystania ze zwolnienia z punktu 35 i 37 załącznika do rozporządzenia.
   
7. W celu dodatkowego potwierdzenia powyższego wniosku wystarczy dokonać prostego porównania - zwolnień z punktu 35 i 37 załącznika oraz zwolnień z pkt 33, 34, 39 lub 40 załącznika. W par. 7 ust. 4 rozporządzenia wskazano, że podatnicy którzy rozpoczęli przed dniem 1 stycznia 2013 r. ewidencjonowanie czynności wymienionych w pozycjach 33, 34, 39 lub 40 załącznika, nie mogą już korzystać z tych zwolnień. Gdyby taki przepis istniał dla zwolnień wymienionych w pozycji 35 lub 37 załącznika do rozporządzenia, to Spółka nie mogłaby korzystać z tych zwolnień, skoro jednak przepis taki nie istnieje, to wcześniejsze ewidencjonowania wspomnianych czynności przez Spółkę nie stoi na przeszkodzenie zakończeniu ewidencjonowania obecnie.
   
   Wniosek ten potwierdza np. stanowisko Dyrektora IS w Poznaniu wyrażone w piśmie z dnia 22 maja 2014 r. (ILPP2/443-233/14-4/MR), w którym organ podatkowy wskazał m.in.:
   
   „Ponadto, zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia - w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.
   Powyższe oznacza, że nawet jeśli podatnik rozpocząłby ewidencjonowanie tych czynności na kasie przed dniem 1 stycznia 2013 r., to od stycznia 2013 r. może korzystać ze zwolnienia na podstawie poz. 36 załącznika do rozporządzenia.”
   
   Choć pismo dotyczyło innego zwolnienia przedmiotowego, to jednak zacytowana argumentacja ma analogiczne zastosowanie zarówno w odniesieniu do zwolnienia z punktu 36, jak i 37 czy 35 - więc pismo potwierdza prawidłowość zaprezentowanej argumentacji Spółki.
   
   Podobnie w par. 7 ust. 5 i 6 rozporządzenia określono przypadki w których wcześniejszy obowiązek ewidencjonowania pewnych czynności wyklucza możliwość korzystania ze zwolnień na podstawie analizowanego rozporządzenia. Regulacje te dotyczą jednak zwolnień z par. 3 rozporządzenia, zaś Spółka może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z par. 2 ust. 1 rozporządzenia, więc te ograniczenia jej nie dotyczą.
   
8. Dla uniknięcia wątpliwości należy także wspomnieć o tym, że również par. 7 ust. 1 rozporządzenia nie stanowi przeszkody do zaprzestania ewidencjonowania na kasie przez Spółkę. Przepis ten przewiduje, że podatnicy, którzy przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, obowiązani są stosować terminy rozpoczęcia ewidencjonowania określone w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Tymczasem rozporządzenie z 26 lipca 2010 r. również przewidywało (w par. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 35 i 37 załącznika) analogiczne zwolnienia jak rozporządzenie z 2012 r. w pozycjach 35 i 37 oraz również nie uzależniało zastosowania tych zwolnień od jakichkolwiek wcześniejszych działań lub utraty uprawnień przez podatnika. W szczególności do Spółki nie ma zastosowania przepis par. 7 i par. 3 ust. 8 rozporządzenia z 2010 r., bo dotyczył on zwolnień z par. 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z 2010 r., zaś do Spółki miało już wówczas zastosowanie zwolnienie na podstawie par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 2010 r.
   
9. Należy dodatkowo wspomnieć, że przeszkodą w zastosowaniu omawianych zwolnień przez Spółkę nie może być również fakt, że Spółka dokonuje także czynności które podlegają bezwzględnie obowiązkowi ewidencjonowania na kasie (np. sprzedaż telefonów komórkowych - wyłączona ze zwolnienia mocą par. 4 ust. 1 pkt 1 lit. i) rozporządzenia). Zwolnienie z par. 2 ust. 1 rozporządzenia dotyczy konkretnych czynności i nie jest zależne od innego rodzaju działalności prowadzonej przez Spółkę.
   
   Ponadto - jeżeli Spółka dokona sprzedaży usług wykończeniowych, za którą zapłata zostanie uiszczona np. gotówką, lub inne warunki z poz. 37 załącznika do rozporządzenia nie będą spełnione, to będzie musiała zaewidencjonować na kasie tylko taką konkretną czynność, a nie utraci prawa do stosowania zwolnienia dla wszystkich tych przypadków, gdy warunki z poz. 37 załącznika będą spełnione. Poz. 37 załącznika wyraźnie odnosi się do pojedynczych czynności, a nie stawia warunku aby wszystkie czynności danego rodzaju musiały spełniać wymienione warunki, by zwolnienie można było stosować.
   
   Brak obowiązku rejestrowania w kasie fiskalnej czynności objętych zwolnieniem na mocy załącznika, pomimo równoczesnego wykonywania czynności objętych tym obowiązkiem, potwierdził także Naczelnik Urzędu Skarbowego w piśmie z dnia 21 czerwca 2006 r.. Powyższe pismo dotyczyło sytuacji podatnika, który sprzedaje te same towary w systemie sprzedaży wysyłkowej, za którą zapłata następuje gotówką, jak też przelewem. Natomiast z brzmienia pkt 43 załącznika do obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas fiskalnych wynikało, że zwolniona z obowiązku ewidencjonowania w kasie fiskalnej jest dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie dostawy dotyczyła. W przywołanym postanowieniu Urząd Skarbowy w Łodzi potwierdził, że jeżeli podatnik wykonał czynność wymagającą ewidencji w kasie fiskalnej (w tym przypadku: sprzedaż wysyłkową opłaconą gotówką, zamiast przelewem), to nie oznacza, iż powinien ewidencjonować wszystkie inne czynności w kasie fiskalnej (tj. sprzedaż wysyłkową opłaconą przelewem bankowym). Powyższe wprost dowodzi, iż ustawodawca przewidział sytuację, w której podatnik będzie wykonywał na rzecz osób fizycznych czynności obligujące go do zainstalowania kasy fiskalnej oraz inne czynności zwolnione z takiego obowiązku i jednoznacznie zaznaczył, że te drugie nie muszą być rejestrowane w kasie fiskalnej ze względu na obowiązki ewidencyjne związane z czynnościami pierwszymi. Analogiczne wnioski wynikają z pisma Dyrektora IS w Katowicach z 12 listopada 2009 r. (IBPP4/443-1026/09/AZ). Potwierdza to także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 listopada 2007 r. (SA/Po 1230/07).
   
10. Na zakończenie Wnioskodawca wskazuje, że oba analizowane zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej dotyczą zarówno kwot należnych po dokonaniu dostawy, jak i zaliczek otrzymywanych przed dostawą (nieruchomości czy usług). Zgodnie z par. 1 rozporządzenia dotyczy ono zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu - zaś obrotem jest cała kwota należna z tytułu dostawy, w tym zaliczki. Zatem niezależnie od terminu płatności należności za czynności określone w poz. 35 i 37 załącznika do rozporządzenia podlegają one zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania.
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Powyższe przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ww. ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r., poz. 1382).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidywały zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Na mocy § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności, wskazanych w załączniku do rozporządzenia, wykonywanych przez podatnika. W załączniku do rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano sprzedaż dotyczącą szczególnych czynności. W poz. 35 ww. załącznika została wymieniona – dostawa nieruchomości, natomiast w poz. 37 – świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Na podstawie § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się, w przypadku:

1. dostaw:
   1. gazu płynnego,
      
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
      
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
      
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
      
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
      
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
      
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
      
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
      
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
      
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
       
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
       
   12. płyt CD, DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kaset wideo) dyskietek, kart pamięci, kartridżów i innych analogowych lub cyfrowych nośników danych zawierających zapisane dane lub zapisane pakiety oprogramowania komputerowego, w tym również sprzedawanych łącznie z licencją na użytkowanie,
       
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
       
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyjątkiem towarów, dostarczanych w sposób określony w poz. 42 załącznika do rozporządzenia;
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
      
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami.
   
   

Zgodnie z § 7 ust. 4 ww. rozporządzenia w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zajmującym się sprzedażą towarów i usług m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych oraz rolników ryczałtowych. Sprzedaż towarów dla takich osób obejmuje w szczególności dostawę nieruchomości (np. mieszkań) lub udziałów w nieruchomości (np. udziałów w hali garażowej miejsca postojowego w tej hali lub na zewnątrz budynku), a ponadto również w znacznie mniejszej skali sprzedaż np. telefonów komórkowych, tabletów, itp. Sprzedaż usług dla wspomnianych osób obejmuje w szczególności usługi wykończenia mieszkań (wykończenie mieszkania według jednego z określonych standardów obejmujące malowanie ścian, położenie płytek podłogowych i ściennych, itp.), refaktury mediów, sprzedaż zagranicznych wycieczek, a także usługi administrowania nieruchomościami mieszkalnymi. Ponadto Spółka obciąża klientów opłatami z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, na których znajdują się lokale przekazane klientom, wystawiając z tego tytułu faktury VAT. Sporadycznie zdarzają się transakcje polegające np. na sprzedaży samochodu używanego – z tego tytułu Spółka wystawia faktury VAT. Spółka otrzymuje wszelkie płatności (w tym zaliczki) za pośrednictwem rachunku bankowego (tj. nie funkcjonują rozliczenia gotówkowe z klientami). Wnioskodawca od 1998 r. ewidencjonuje na kasach rejestrujących (fiskalnych) sprzedaż mieszkań. Od wielu lat również ewidencjonuje na kasach fiskalnych sprzedaż telefonów komórkowych, tabletów, itp. jak również usługi wykończenia mieszkań. Spółka nie ewidencjonuje w kasach fiskalnych usług administrowania nieruchomościami (co zostało potwierdzone wydaną wobec Spółki interpretacją indywidualną nr IPPP2/443-1444/08-2/PW z dnia 28 listopada 2008 roku).

Wątpliwości Wnioskodawcy w pytaniu nr 1 dotyczą możliwości zaprzestania prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej w przypadku sprzedaży nieruchomości i udziałów w nieruchomości.

Należy zauważyć, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Należy podkreślić, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).

Należy więc stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału. Tym samym, na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne zbycie udziału w nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych dokonuje sprzedaży nieruchomości w postaci sprzedaży mieszkań i sprzedaży udziałów w nieruchomości.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy wskazać, że stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 35 załącznika do ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., sprzedaż nieruchomości. Tak więc, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności dotyczące sprzedaży nieruchomości i sprzedaży udziałów w nieruchomości na podstawie ww. przepisu mogły, nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r., korzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej. Przy czym, w ww. rozporządzeniu nie zostały przewidziane przepisy wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia, o którym stanowi § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w związku z poz. 35 załącznika do ww. rozporządzenia w sytuacji rozpoczęcia ewidencjonowania tych czynności przez podatnika. Wobec tego należy uznać, że Wnioskodawca mógł zaprzestać ewidencjonowania na kasach fiskalnych dokonywanej sprzedaży nieruchomości (np. mieszkań) i udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy przedstawionych w pytaniu 2 należy wskazać, że zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o którym stanowi poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia można stosować jeżeli:

• zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, oraz
  
• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.
  
  

Niewystąpienie jednego ze wskazanych wyżej warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku dokonanej przez podatnika czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych sprzedaży usług wykończenia mieszkań.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pytaniu nr 2 dotyczą możliwości zaprzestania ewidencjonowania wykonanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych usług wykończeniowych na kasach fiskalnych, pod warunkiem że zapłaty za daną usługę klient dokona w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (na rachunek bankowy Spółki), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Skoro w analizowanej sprawie zapłata za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę wykończeniową zostanie w całości dokonana za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek bankowy Spółki, a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności dotyczyła to za spełnione należy uznać warunki umożliwiające korzystanie ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencjonowania, o którym stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia. Tym samym, wobec wypełnienia warunków przewidzianych w ww. przepisie usługi wykończeniowe świadczone przez Wnioskodawce korzystać mogły ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na jego podstawie nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r. W konsekwencji, Wnioskodawca mógł zaprzestać ewidencjonowania wykonanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych usług wykończeniowych na kasach fiskalnych, w sytuacji kiedy zapłaty za daną usługę klient dokonał w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (na rachunek bankowy Spółki), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynikało jakiej konkretnie czynności ona dotyczyła. Fakt prowadzenia ewidencji sprzedaży usług wykończeniowych przez Wnioskodawcę nie stoi na przeszkodzie dla rezygnacji z prowadzenia ewidencji na kasie rejestrującej, gdyż wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących nie dotyczy zwolnienia przewidzianego w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie również należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Tak więc opodatkowaniu podlega konkretna czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast art. 19a ust. 8 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o VAT definicji zaliczki. Zgodnie z definicją wskazaną w „Słowniku języka polskiego PWN” (www.sjp.pwn.pl) zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi.

Zatem aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. Goldsborough Development Ltd. przeciwko Commisioners Of Customs & Excise. W wyroku tym TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości wykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje, przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

Ponadto Trybunał podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W świetle przywołanego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
  
• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
  
• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
  
  
  

W kontekście wyżej przedstawionej analizy, otrzymywane przez Spółkę należności na poczet wykonania konkretnych czynności (sprzedaży mieszkań / usług wykończeniowych) nie stanowią kwot „oderwanych” od czynności, które zostaną wykonane przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, skoro płatności otrzymywane przez Wnioskodawcę dokonywane są na poczet sprzedaży mieszkań / usług wykończeniowych to stanowią zaliczkę na poczet konkretnej transakcji. Tym samym, otrzymywane przez Wnioskodawcę zaliczki na poczet sprzedaży mieszkań i świadczenia usług wykończeniowych dla ich udokumentowania traktowane będą w ten sam sposób jak płatności dokonywane za ww. czynności.

Dlatego też, skoro w związku płatnościami dokonywanymi z tytułu dostawy nieruchomości i sprzedaży udziału w nieruchomości Wnioskodawca mógł, nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r., korzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej to również w związku z otrzymywanymi zaliczkami dokonywanymi z ww. tytułów Wnioskodawca mógł korzystać, nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r., ze zwolnienia na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 35 załącznika do ww. rozporządzenia. W związku z brakiem w ww. rozporządzeniu przepisu wyłączającego możliwość korzystania ze zwolnienia przewidzianego w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w związku z poz. 35 załącznika do ww. rozporządzenia w sytuacji rozpoczęcia ewidencjonowania tych czynności przez podatnika należy uznać, że Wnioskodawca mógł zaprzestać ewidencjonowania na kasach fiskalnych otrzymywanych zaliczek na poczet sprzedaży nieruchomości (np. mieszkań) i udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

Ponadto skoro w związku z płatnościami dokonywanymi z tytułu sprzedaży usług wykończeniowych Wnioskodawca mógł, nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r., korzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej również w związku z otrzymywanymi zaliczkami dokonywanymi z ww. tytułu Wnioskodawca mógł korzystać, nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r., ze zwolnienia na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w związku z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia. Wobec braku w ww. rozporządzeniu przepisu wyłączającego możliwość korzystania ze zwolnienia przewidzianego w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia w sytuacji rozpoczęcia ewidencjonowania tych czynności przez podatnika należy uznać, że Wnioskodawca mógł zaprzestać ewidencjonowania na kasach fiskalnych otrzymywanych zaliczek na poczet sprzedaży usług wykończeniowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Katalog czynności, do których nie mają zastosowania zwolnienia przedmiotowe, podmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe, jak już wspomniano na wstępie, zawiera § 4 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Oznacza to, że podatnik dokonujący czynności wymienionych w ww. przepisie nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia z ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej. Wyłączenie to dotyczy jednak konkretnych wskazanych przez ustawodawcę czynności. Tak więc, w stosunku do pozostałych czynności, innych niż wymienione w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik może korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu tytułów zwolnieniowych np. przedmiotowych określonych w § 2 ww. rozporządzenia, o ile spełni odrębne warunki. W ramach prowadzonej działalności podatnik dokonuje różnych czynności. Dlatego też w prowadzonej działalności może zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a w pozostałym zakresie będzie korzystał ze zwolnienia z tego obowiązku.

Katalog zwolnień przedmiotowych z obowiązku stosowania kasy rejestrującej przy ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego zawierający się w załączniku do ww. rozporządzenia również dotyczy konkretnych wymienionych przez ustawodawcę czynności. Zatem jeśli przy wskazanej w załączniku czynności zostaną spełnione warunki wskazane w danej poz. załącznika do powołanego rozporządzenia podatnik nie będzie zobowiązany do ewidencjonowania obrotu i kwoty podatku przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Tym samym, podatnicy wykonujący czynności wymienione w tym załączniku, co do zasady, przy wypełnieniu warunków przewidzianych danym przepisem korzystają ze zwolnienia do dnia 31 grudnia 2014 r.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zarówno spełniającej warunki do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej, jak również sprzedaży, która nie spełnia tych warunków. Ponadto - jak wynika z wniosku - Spółka dokonuje także czynności, które podlegają bezwzględnemu obowiązkowi rejestracji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W świetle powołanych przepisów i przestawionych okoliczności należy stwierdzić, że zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej określone w § 2 powołanego wyżej rozporządzenia nie ma zastosowania przy dostawie towarów i świadczeniu usług wyłączonych na podstawie § 4 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. W związku z tym obrót oraz kwoty podatku należnego ze sprzedaży towarów i usług wyłączonych z możliwości zwolnienia z ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej powinien być zaewidencjonowany przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Natomiast pozostałe usługi świadczone przez Wnioskodawcę, w przypadku spełnienia warunków, o których mowa w § 2 pkt 1 i poz. 35 i 37 załącznika do rozporządzenia korzystały do dnia 31 grudnia 2014 r. ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i podatku należnego przy zastosowaniu kasy fiskalnej, co dawało Wnioskodawcy prawo do rezygnacji z prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W konsekwencji, w sytuacji kiedy Spółka dokonała czynności podlegającej wyłączeniu ze zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących lub dokonała sprzedaży usług wykończeniowych, za które zapłata została uiszczona np. gotówką, lub inne warunki z poz. 37 załącznika do rozporządzenia nie będą spełnione, to Wnioskodawca zobowiązany był do zaewidencjonowania na kasie takiej czynności. Obowiązek rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej dotyczy jednak konkretnych czynności. Tak więc obowiązek ten nie spowodował utraty prawa do stosowania zwolnienia dla innych wykonanych przez Wnioskodawcę czynności, w których warunki zwolnienia zostały spełnione. Zatem w przypadku kiedy wykonana przez Wnioskodawcę czynność spełniała warunki do zwolnienia to w odniesieniu do niej Wnioskodawca mógł, nie później jednak niż do 31 grudnia 2014 r., korzystać ze zwolnienia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym, Wnioskodawca mógł zaprzestać ewidencjonowania na kasie rejestrującej czynności wobec których spełnione zostały warunki do zwolnienia.

Końcowo Organ zauważa, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego. Tak więc interpretacja wydana została na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym tj. na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, które utraciło moc z dniem 1 stycznia 2015 r.

Jednocześnie Organ zauważa, że rozporządzenie to zastąpione zostało rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), w którym przepisy mające zastosowanie w sprawie nie uległy zasadniczej zmianie.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.