Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4240-40/14-5/BN
z 6 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

WYDANA W WYNIKU UWZGLĘDNIENIA SKARGI

W związku ze skargą z 24 lipca 2014 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej 24 lipca 2014 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 15 maja 2014 r. nr ILPB3/423-69/14-2/KS, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów w sytuacji uregulowania zobowiązania Spółki przez faktora, doręczoną w dniu 19 maja 2014 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w związku z § 6 oraz § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z 15 maja 2014 r. uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku korekty kosztów uzyskania przychodów w sytuacji uregulowania zobowiązania Spółki przez faktora.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje zakupu towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Część wierzytelności wynikających z ww. zakupów jest przekazywana w ramach umowy faktoringu do faktora, który w wyniku realizacji zobowiązania wobec Spółki, reguluje ww. wierzytelności (dokonuje faktycznej ich zapłaty). Zatem dłużnik Spółki zostaje zaspokojony, wierzytelność wynikająca z zapłaty ceny z tytułu zakupu towarów i usług wygasa. Spółka pozostaje natomiast zobowiązana wobec faktora, który uregulował zobowiązanie Spółki i reguluje zobowiązanie wynikające z faktoringu w okresie późniejszym. Stronami faktoringu odwrotnego jest instytucja finansowa jako faktor (bank) oraz Spółka, jako faktorant. Podmiot sprzedający towary nie jest stroną faktoringu, zapłaty za towar otrzymuje od faktora, natomiast powstające zadłużenie u faktora spłaca do niego faktorant, czyli kupujący. W ramach umowy faktoringu odwrotnego Spółka jako faktorant wyręcza się w zapłacie za nie faktorem, który przekazuje należność na rzecz sprzedawcy towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy uregulowanie zobowiązania Spółki przez faktora można uznać za uregulowanie zobowiązania w kontekście regulacji przepisu art. 15b ust. 1 lub ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnosząc stan faktyczny pytania do brzmienia przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zauważyć przede wszystkim należy, że obowiązek korygowania kosztów uzyskania przychodów należy rozważać w kontekście zapłaty należności na rzecz wierzyciela będącego sprzedawcą towarów. W konstrukcji umowy sprzedaży mamy więc do czynienia z taką sytuacją, w której wierzyciel będący sprzedawcą towarów otrzymuje swoją należność od faktora będącego osobą trzecią działającą na zlecenie dłużnika będącego ich nabywcą. Oznacza to, że jeżeli wierzyciel do upływu terminu określonego w art. l5b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych otrzyma od faktora zapłatę za dostarczone towary, to zapłata ta wywiera taki sam skutek, jakby do tego terminu zapłacił sam nabywca towarów. Stąd też w takim przypadku bez prawnego znaczenia pozostaje to, że faktorant będący nabywcą towarów rozlicza się z faktorem za jego wyręczenie po upływie tychże terminów, ponieważ liczenie terminów z art. 15b ww. ustawy odnosi się do dnia faktycznego otrzymania zapłaty przez sprzedawcę, a ta miała miejsce przed ich upływem. Bez prawnego znaczenia pozostaje również i to, że w takiej sytuacji u faktoranta powstało zobowiązanie wobec faktora.

W wydanej w dniu 15 maja 2014 r. interpretacji indywidualnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu – działający w imieniu Ministra Finansów na mocy upoważnienia wynikającego z § 2 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W wydanej interpretacji stwierdzono, że uregulowanie zobowiązania Spółki przez faktora nie można uznać za uregulowanie zobowiązania w kontekście regulacji przepisu art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretację skutecznie doręczono w dniu 19 maja 2014 r.

W dniu 02 czerwca 2014 r. do Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w związku z wydaniem interpretacji indywidualnej z 15 maja 2014 r. nr ILPB3/423-69/14-2/KS.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej (odpowiedź na ww. wezwanie z 23 czerwca 2014 r. nr ILPB3/423W-37/14-2/BN).

Pismem z 24 lipca 2014 r. Spółka za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Organ upoważniony, tj. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretację indywidualną z 15 maja 2014 r. nr ILPB3/423-69/14-2/KS.

W złożonej skardze wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji i zasądzenie kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej.

W dniu 18 sierpnia 2014 r. pismem nr ILPB3/4240-40/14-3/BN Organ podatkowy udzielił odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, w związku z wniesieniem skargi oraz z uwzględnieniem zarzutów w niej przedstawionych, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, co następuje.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2014 r. jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.