Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-48/15/LSz
z 4 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.) i pismem z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy budowie warsztatu samochodowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy budowie warsztatu samochodowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 8 kwietnia 2015 r.) i z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.) będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 26 marca 2015 r. znak: IBPP1/4512-48/15/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Po telefonicznej rozmowie z US i z Krajową Informacją Podatkową gdzie odesłano Wnioskodawcę do tut. organu o indywidualną interpretację wniosku, Wnioskodawca pisze co następuje:

Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od 2001 roku do listopada 2012 r., jako mechanik samochodowy. W roku 2010 Wnioskodawca rozpoczął budowę nowego warsztatu samochodowego. W związku z zakupem materiałów budowlanych na budowę warsztatu, w 2012 roku Wnioskodawca odliczył VAT z zakupu i dostał zwrot podatku VAT w kwocie 13.000 zł. W 2011 roku Wnioskodawca miał wypadek w pracy i od tego czasu jest na rencie powypadkowej z ZUS-u do grudnia 2015 roku, potem Wnioskodawca będzie starał się o przedłużenie renty. Wnioskodawca nie osiąga innych dochodów ze względu na zły stan zdrowia.

Działalność była zawieszona od listopada 2012 r. do listopada 2014 roku po czym działalność ustała i w tej chwili Wnioskodawca nie prowadzi działalności z dniem 1 grudnia 2014 roku. Warsztat nie został skończony, jest w stanie surowym zamkniętym. Wnioskodawca nie ma środków na jego skończenie, renta Wnioskodawcy wynosi 900 zł.

Wnioskodawca nie zamierza wznawiać działalności, warsztatu też nie kończy. Zakupiony materiał budowlany na warsztat został ujęty w deklaracji jako nabycie towarów i usług pozostałych, ponieważ środka trwałego jeszcze nie było, czyli warsztatu.

Na dzień zakończenia działalności Wnioskodawca złożył deklarację za miesiąc listopad 2014 r. z wartością 0, gdyż w US poinformowali Wnioskodawcę, że na dzień likwidacji działalności wartość śr. trwałego ma wpisać 0 i doinformować się o zwrot, w razie odpowiedzi negatywnej zrobić korektę deklaracji VAT-7 za listopad 2014 r. oddać 13,000 zł.

Na infolini poinformowali Wnioskodawcę, żeby napisał do tut. organu o indywidualną interpretację czy zwrot VAT-u za materiały budowlane do US się należy czy nie?

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT-u z tytułu działalności - mechanika samochodowa. Działalność Wnioskodawca prowadził od 2000 roku.
2. Wnioskodawca zakończył działalność gospodarczą w grudniu 2014 roku. Przyczyną wyrejestrowania z działalności jest niezdolność do pracy, przyznana Wnioskodawcy jest renta po wypadkowa. Po przebiciu płuca Wnioskodawca ma dużą niewydolność płuca i śruby w nogach i inne. Wcześniej od listopada 2012 do listopada 2014 roku działalność była zawieszona na 2 lata. W 2011 roku Wnioskodawca był na zasiłku rehabilitacyjnym po wypadku, który nastąpił w czerwcu 2010 roku. Wyrejestrowanie z VAT-u nastąpiło w styczniu 2015 poprzez złożenie VAT-Z.
3. Warsztat miał służyć wykonywanej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Teraz jeśli będzie chętny Wnioskodawca chce go wynająć w stanie niewykończonym osobie drugiej jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności. Oprócz renty 900 zł Wnioskodawca nie osiąga żadnych innych dochodów.
4. Materiał na budowę warsztatu zakupiony był w roku 2010 i 2011. VAT za zakupiony materiał był odliczony w okresie późniejszym poprzez korekty deklaracji w okresie 2011/2012 roku. Zwrot VAT-u wynosił ok. 12.000 zł.
5. Zakupy na budowę warsztatu były potwierdzone wystawionymi fakturami VAT.
   
   

Ponadto w uzupełnieniu z 8 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że warsztat miał służyć do wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności związanej z naprawianiem samochodów –do czynności opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z likwidacją działalności i wypełnieniem deklaracji VAT-7 Wnioskodawca musi oddać wartość podatku VAT wypłaconego za materiały budowlane w kwocie 13.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, może sytuacja Wnioskodawcy w danej chwili zwolni go od zwrotu wypłaconego podatku za materiały budowlane. Inna sytuacja by była jakby Wnioskodawca prowadził warsztat i uzyskiwał z niego dochody. W tej chwili Wnioskodawca ma rentę w wysokości 900 zł miesięcznie i 13.000 zł jest dla Wnioskodawcy ogromną sumą. Wnioskodawca nie przypuszczał, że budując warsztat przypłaci to wypadkiem - upadek z dużej wysokości. Wnioskodawca nie ma zdolności do pracy, a renta jest nie wysoka. Może Wnioskodawcy się kiedyś uda wynająć lokal w tym stanie dla kogoś kto by chciał tam prowadzić działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 5 ust. 3 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży (opodatkowanej lub zwolnionej) realizowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy jednak dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W myśl art. 86 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do 86 ust. 10b pkt 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Należy zauważyć, że w trakcie realizacji inwestycji odliczanie podatku naliczonego ma jednak charakter prognozowany i planowany. Ponieważ przywołane regulacje nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia podatku w oparciu o faktyczne przeznaczenie towaru czy usługi, w cenie których podatek był zawarty, stąd też każdorazowa zmiana planów finalnego wykorzystania inwestycji, determinuje prawo do jego odliczenia.

Zatem w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Stosownie do treści art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z ust. 7a powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do treści art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Zgodnie z art. 91 ust. 8 ustawy o VAT korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że podatnik jest zobowiązany, co do zasady, dokonać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zmienia się przeznaczenie nabytych towarów i usług np. ze związanych z czynnościami nie dającymi prawa do doliczenia na związane z czynnościami opodatkowanymi czy odwrotnie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od 2001 r. do listopada 2012 r., jako mechanik samochodowy. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. W 2010 r. Wnioskodawca rozpoczął budowę nowego warsztatu samochodowego. Materiał na budowę warsztatu zakupiony był w roku 2010 i 2011.W związku z zakupem materiałów budowlanych na budowę warsztatu, w 2012 roku Wnioskodawca odliczył VAT z zakupu poprzez korekty deklaracji w okresie 2011/2012 roku i dostał zwrot podatku VAT w kwocie 13.000 zł.

W 2011 roku Wnioskodawca miał wypadek w pracy i od tego czasu jest na rencie powypadkowej. Wnioskodawca nie osiąga innych dochodów ze względu na zły stan zdrowia. Działalność była zawieszona od listopada 2012 r. do listopada 2014 roku. Wnioskodawca zakończył działalność gospodarczą w grudniu 2014 roku. Wyrejestrowanie z VAT-u nastąpiło w styczniu 2015 poprzez złożenie VAT-Z. Przyczyną wyrejestrowania z działalności była niezdolność do pracy i przyznana Wnioskodawcy renta powypadkowa. Warsztat nie został skończony, jest w stanie surowym zamkniętym. Warsztat miał służyć wykonywanej działalności gospodarczej związanej z naprawianiem przez Wnioskodawcę samochodów tj. do czynności opodatkowanej. Wnioskodawca nie zamierza wznawiać działalności, warsztatu też nie kończy. Jeśli będzie chętny to Wnioskodawca chce go kiedyś wynająć w stanie niewykończonym osobie drugiej jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności. Zakupiony materiał budowlany na warsztat został ujęty w deklaracji jako nabycie towarów i usług pozostałych, ponieważ środka trwałego czyli warsztatu jeszcze nie było. Na dzień zakończenia działalności Wnioskodawca złożył deklarację za miesiąc listopad 2014 r. z wartością 0.

Na tle powyżej przedstawionych okoliczności Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy będzie zobowiązany do zwrotu podatku VAT odliczonego przy zakupie materiałów służących do budowy ww. warsztatu.

Przepisy art. 91 nakładają obowiązek skorygowania odliczonego podatku naliczonego w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług. W przedmiotowej sprawie z opisu stanu faktycznego nie wynika jednak aby taka zmiana przeznaczenia nastąpiła. Brak jest zatem podstaw do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego zgodnie z ww. art. 91 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie należy jednak wziąć pod uwagę, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Przepis ten odnosi się do towarów, będących na stanie w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Natomiast jak stanowi art. 14 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 672 ze zm.), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

Zgodnie z art. 14a ust. 1b ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 4 ustawy o VAT, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Według art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Podstawą opodatkowania - w myśl art. 14 ust. 8 ww. ustawy - jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Ponadto zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Przywołane regulacje prawne nakazują więc przy zakończeniu działalności opodatkować towary, które po nabyciu lub wyprodukowaniu nie były przedmiotem dostawy i w stosunku, do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Opodatkowanie towarów nie oznacza opodatkowania wyłącznie towarów handlowych, czyli nabytych w celu odsprzedaży. Wskazany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowane tym podatkiem są towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, także w przypadku zaprzestania przez podatnika, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o VAT jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie/wytworzeniu, danego towaru. Tak więc, w przypadku zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

Należy wskazać, że opodatkowanie towarów uzasadnione jest samą konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli bowiem podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

Zauważyć należy również, że w art. 14 ustawy o VAT, ustawodawca posługuje się pojęciem towaru, który dla potrzeb podatku od towarów i usług został zdefiniowany w art. 2 ust. 6 cyt. ustawy. Stosownie do definicji zawartej w tym przepisie (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei przepis ten w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca zatem różnicuje te towary na towary własnej produkcji (wytworzone przez podatnika) oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a więc na towary, które zostały wytworzone przez podatnika i towary, które zostały przez niego nabyte. W obydwu tych grupach mogą mieścić się zarówno towary, które stanowią środki obrotowe jak również towary, które stanowią lub mogą stanowić środki trwałe czy też wyposażenie.

Aby stwierdzić czy budynek warsztatu samochodowego w stanie surowym zamkniętym jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT należy odnieść się do stosownych aktów prawnych.

W myśl art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. Nr 121 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a i b i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.
   
   

Natomiast budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Analogicznie definiuje budynek Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowiąc, że przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Zauważyć należy, że w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 JJ. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreślił, że: „Komisja Europejska ze swej strony uważa, że kwestia dostawy nowego budynku może pojawić się tylko w wypadku ukończenia przebudowy lub przynajmniej dostatecznego zaawansowania robót, aby powstał budynek istotnie odmienny, który może zostać zasiedlony” (pkt 31).

W powołanym wyroku Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w tym pierwszym przepisie obejmuje transakcję dostawy nieruchomości, na którą składają się grunt i stary budynek w trakcie przebudowy w nowy budynek, jeżeli w momencie tej dostawy stary budynek został poddany jedynie częściowym robotom rozbiórkowym i przynajmniej w części był jeszcze użytkowany jako taki”.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji należy stwierdzić, że wskazany przez Wnioskodawcę obiekt budowlany w postaci warsztatu samochodowego w stanie surowym zamkniętym w świetle ww. przepisów stanowi budynek bowiem z opisu sprawy wynika, że na moment zakończenia działalności stan zaawansowania robót był na tyle dostateczny by wskazywać, że jest to budynek warsztatu samochodowego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że budynek warsztatu samochodowego w stanie surowym zamkniętym jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie w sytuacji likwidacji działalności gospodarczej, czyli zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu Wnioskodawca miał obowiązek dokonać spisu z natury o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, towarów, które pozostały na moment likwidacji w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, i od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Skoro na dzień likwidacji działalności pozostał na stanie firmy Wnioskodawcy w stanie niedokończonym warsztat samochodowy (budynek w stanie surowym zamkniętym), w stosunku do którego z tytułu nabytych materiałów wykorzystanych na jego budowę Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego, to Wnioskodawca zobowiązany był do wykazania tego towaru w remanencie likwidacyjnym.

W konsekwencji, Wnioskodawca był zobowiązany do jego opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz rozliczenia z tego tytułu przedmiotowego podatku.

Rozliczenia podatku należnego z ww. tytułu Wnioskodawca powinien dokonać w deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, tj. zgodnie ze wskazaną przez Wnioskodawcę datą zaprzestania wykonywania czynności podaną w zgłoszeniu o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z).

Jednocześnie należy wskazać, że wobec braku wykazania w spisie z natury oraz deklaracji VAT-7 pozostałego na dzień likwidacji działalności nieskończonego warsztatu samochodowego, tj. budynku w stanie surowym zamkniętym, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Skorygowana deklaracja zastępuje deklarację złożoną uprzednio.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca, w sytuacji likwidacji działalności gospodarczej, na dzień tej likwidacji, zobowiązany był sporządzić spis z natury towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego należało załączyć do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy nie wynika aby warsztat samochodowy, który pozostał na dzień likwidacji działalności został rozliczony w remanencie likwidacyjnym. Wnioskodawca zatem powinien skorygować złożoną deklarację podatkową za okres obejmujący dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu i rozliczyć podatek należny z ww. tytułu. Korekty tej należy dokonać poprzez ponowne złożenie deklaracji za ten okres wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty oraz informacją o prawidłowo dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego.

Jednocześnie tut. organ z zauważa, że podstawa opodatkowania towaru wykazanego w remanencie likwidacyjnym powinna zostać ustalona zgodnie z cytowanym wyżej art. 29a ust. 2 w związku z art. 14 ust. 8 ww. ustawy. Zatem tut. organ nie może potwierdzić Wnioskodawcy czy ma to być kwota 13.000 zł czy inna.

Odnośnie natomiast okoliczności wskazanych we wniosku, w którym Wnioskodawca wskazał, że budynek warsztatu w stanie niewykończonym może kiedyś wynająć osobie drugiej jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej należy wskazać, że z opisu stanu faktycznego nie wynika aby najem miał mieć miejsce w najbliższej przyszłości i jaką stanowiłby czynność – opodatkowaną czy zwolnioną. Jest to zatem czynność dopiero przez Wnioskodawcę planowana w bliżej nieokreślonym terminie i nie wiadomo czy w ogóle będzie miała miejsce.

Z wniosku wynika jednoznacznie, że Wnioskodawca zgłosił Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - VAT-Z. Jeśli zatem Wnioskodawca zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu to w takim przypadku towary, będące na stanie w dniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, od których przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, należy rozliczyć w remanencie likwidacyjnym, o którym mowa w ww. art. 14 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sytuacja Wnioskodawcy w danej chwili zwolni go od zwrotu wypłaconego podatku za materiały budowlane, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony opis sprawy, z którego wynika, że Wnioskodawca zakończył wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu zawiadamiając o tym Naczelnika Urzędu Skarbowego poprzez złożenie VAT-Z.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.