Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1210/14-2/SJ
z 30 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży używanego samochodu osobowego oraz prawa do skorygowania błędniej wystawionej faktury z tytułu sprzedaży tego samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży używanego samochodu osobowego oraz prawa do skorygowania błędniej wystawionej faktury z tytułu sprzedaży tego samochodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczonymi na zlecenie. W 2007 roku Zainteresowany nabył samochód osobowy od podatnika podatku VAT czynnego, prowadzącego sprzedaż opodatkowaną. Zakup samochodu został udokumentowany fakturą VAT zawierającą podatek VAT wg stawki 22%. Działalność Wnioskodawcy w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi na zlecenie w 2007 roku była zwolniona od podatku od towarów i usług na mocy § 8 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.). Przy zakupie samochodu osobowego Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Samochód był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

W dniu 14 lutego 2014 roku Zainteresowany dokonał sprzedaży ww. samochodu osobowego. Sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT, a dostawa opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%. Podatek VAT z tytułu sprzedaży samochodu osobowego został wykazany w deklaracji VAT-7 za luty 2014 roku i odprowadzony do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo opodatkowując sprzedaż samochodu osobowego w momencie sprzedaży, czy też dostawa ta powinna korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. W sytuacji, gdy dostawa ta jest objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług Zainteresowanemu przysługuje prawo do skorygowania błędnie wystawionej faktury i wykazania w treści faktury dostawy zwolnionej od podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży samochodu osobowego w dniu 14 lutego 2014 roku korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisie przysługuje w razie spełnienia dwóch warunków:

• towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, co oznacza, że towary powinny być zakupione z myślą o wykorzystaniu ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku;
• podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów.

Reasumując zwolnienie powinno przysługiwać wówczas, gdy podatnik nie miał efektywnej możliwości odliczenia żadnej części podatku w związku z przeznaczeniem towarów do wykonywania działalności zwolnionej od podatku. A zatem przeznaczenie towarów do działalności zwolnionej należy rozpatrywać w okresie, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Wnioskodawca ma również prawo do skorygowania wcześniej wystawionej faktury VAT zgodnie z dyspozycją art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w przypadku, gdy po wystawieniu faktury (...) podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, podatnik wystawia fakturę korygującą. W zaistniałym stanie faktycznym niewątpliwie doszło do pomyłki w stawce podatku – Wnioskodawca będąc w błędnym przekonaniu, iż sprzedaż samochodu podlega opodatkowaniu wg stawki 23% błędnie zastosował i wykazał podatek VAT wg tej stawki w treści faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż samochodu stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a więc co do zasady czynność podlegającą opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, iż podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym – zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. l i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie wprowadzonej w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy regulacji zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze – towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku i faktycznie powinny być używane wyłącznie przy takiej działalności. Po drugie – dla zastosowania zwolnienia – obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym, o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik zainteresowany skorzystaniem ze zwolnienia musi wykorzystywać towar, np. samochód wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego pojazd co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do wykonywania czynności opodatkowanych, zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Jednocześnie wskazać należy na § 3 ust. 1 pkt 20 obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722), który stanowi, ze zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku:

1. określonej w fakturze lub
2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca
   

– nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczonymi na zlecenie) w 2007 r. nabył samochód osobowy od podatnika podatku VAT czynnego, prowadzącego sprzedaż opodatkowaną. Zakup samochodu został udokumentowany fakturą VAT zawierającą podatek VAT według stawki 22%. Działalność Zainteresowanego w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi na zlecenie w 2007 r. była zwolniona od podatku od towarów i usług na mocy § 8 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przy zakupie samochodu osobowego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Przedmiotowy samochód był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej. W dniu 14 lutego 2014 r. Zainteresowany dokonał sprzedaży ww. samochodu osobowego – transakcja ta została opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego.

Należy wskazać, że przy zastosowaniu przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży towaru istotne jest łączne spełnienie dwóch warunków, czyli:

• towar był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
• przy jego nabyciu, imporcie lub wytworzeniu podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeśli któryś z tych warunków nie zostanie spełniony, sprzedaż towaru należy opodatkować.

W niniejszych okolicznościach w związku z nabyciem użytkowanego przez Wnioskodawcę od 2007 r. samochodu podatek naliczony nie został odliczony, bowiem Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu jego zakupu. Samochód został zakupiony w celu wykorzystywania na potrzeby działalności zwolnionej od podatku i tak też był wykorzystywany.

Wobec przedstawionych okoliczności i powołanych przepisów prawa należy uznać, że warunki uprawniające do zwolnienia od podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w niniejszej sprawie są spełnione. Samochód będący przedmiotem wniosku był, jak wskazał Zainteresowany, wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku (w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczonymi na zlecenie). Ponadto, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Natomiast w niniejszej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie określone w § 3 ust. 1 pkt 20 obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, bowiem Wnioskodawcy przy nabyciu pojazdu nie przysługiwało w ogóle prawo do doliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę w dniu 14 lutego 2014 r. samochodu osobowego, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku, gdy samochód ten był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku – korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo opodatkowując sprzedaż przedmiotowego samochodu osobowego stawką podatku w wysokości 23%.

Odnosząc się natomiast do kwestii korekty faktury dokumentującej transakcję sprzedaży samochodu osobowego należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

W oparciu o treść art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury – podatnik wystawia fakturę korygującą.
   
   

Z kolei art. 106j ust. 2 ustawy stwierdza, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Natomiast istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca służy do udokumentowania korekty dostawy towarów i usług i związanego z daną transakcją podatku należnego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w lutym 2014 r. dokonał sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, zwolnionej od podatku. Sprzedaż ta została udokumentowana fakturą VAT oraz opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

Mając na uwadze fakt, że sprzedaż przez Wnioskodawcę w dniu 14 lutego 2014 r. samochodu osobowego, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku, gdy samochód ten był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – Wnioskodawca, zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, winien wystawić fakturę korygującą w prawidłowy sposób dokumentującą dostawę korzystającą ze zwolnienia od podatku, zawierającą elementy wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.