Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4515-11/15-4/KK
z 27 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania pieniędzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania pieniędzy.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613). Pismem z dnia 8 maja 2015 r., Nr IPTPB2/4515-11/15-2/KK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 maja 2015 r. (data doręczenia 14 maja 2015 r.), natomiast w dniu 21 maja 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 20 maja 2015 r. (data nadania 20 maja 2015 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 6 sierpnia 2014 r. mama Wnioskodawcy (darczyńca), w formie aktu notarialnego, darowała siostrzenicy Wnioskodawcy (obdarowana) własnościowe prawo lokalu mieszkalnego. Jednocześnie w tym samym akcie notarialnym (pkt 7) strony umowy darowizny, stosownie do treści przepisu art. 393 K.c., zawarły umowę o świadczenie na rzecz osoby trzeciej.

Siostrzenica (obdarowana) zobowiązała się spełnić na rzecz Wnioskodawcy świadczenie polegające na uiszczeniu kwoty pieniężnej w terminie najpóźniej do dnia 15 października 2014 r. na podane przez darującą (mamę) konto bankowe Wnioskodawcy, a mama oświadczenie to przyjęła. Przedmiotową kwotę Wnioskodawca otrzymał w dniu 2 października 2014 r.

Wnioskodawca podał, że nie był stroną aktu notarialnego – umowy sporządzonej w dniu 6 sierpnia 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 maja 2015 r. Wnioskodawca stwierdził, że w § 7 umowy z dnia 6 sierpnia 2014 r., której nie był stroną, darczyńca oraz obdarowana oświadczyli, że stosownie do treści przepisu art. 393 K.c., zawierają umowę o świadczenie na rzecz osoby trzeciej następującej treści: obdarowana zobowiązała się wobec darczyńcy spełnić świadczenie na rzecz swojego wuja (Wnioskodawcy), polegające na uiszczeniu kwoty pieniężnej w wysokości 100 000 zł, w terminie najpóźniej do dnia 15 października 2014 r. na podane przez darującą konto, a darczyńca oświadczenie to przyjął. W zakresie tego zobowiązania obdarowana poddała się też egzekucji wprost z tego aktu – w myśl art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego.

Z treści zapisu, w ocenie Wnioskodawcy, wynika, że nie był to jednostronny obowiązek nałożony przez darczyńcę na obdarowaną, ale zgodne oświadczenie woli (umowa) w treści aktu notarialnego. W ocenie Wnioskodawcy, nie ma też zapisu, z którego mogłoby wynikać, że dokonanie przez darczyńcę darowizny na rzecz siostrzenicy było uzależnione od zgody siostrzenicy na dokonanie przysporzenia majątkowego polegającego na uiszczeniu kwoty pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy. Odwrotnie, z § 6 umowy darowizny wynika, że przedmiot darowizny został już wydany wcześniej.

Wnioskodawca stwierdza, że mocą umowy z dnia 6 sierpnia 2014 r., nie nabył pieniędzy na podstawie darowizny otrzymanej od siostrzenicy. Ponadto Wnioskodawca nie zawierał z siostrzenicą żadnych umów pisemnych, w których siostrzenica zobowiązywała się do bezpłatnego świadczenia na Jego rzecz, kosztem swego majątku. Według Wnioskodawcy, wpłacona na Jego konto kwota była realizacją § 7 umowy darowizny między darującą, a obdarowaną.

Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy Nim a siostrzenicą nie istniał dług.

W dniu 2 października 2014 r. Wnioskodawca otrzymał kwotę 100 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86, z późn. zm.) nabycie przez Wnioskodawcę, jako osobę trzecią, kwoty pieniędzy podlega podatkowi od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez Niego, jako osoby trzeciej, kwoty pieniężnej tytułem wykonania przez obdarowanego zobowiązania złożonego wobec darczyńcy, nie stanowi nabycia ani tytułem darowizny, ani tytułem polecenia (art. 893 K.c.), o którym stanowi art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Należy mieć na uwadze, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego, wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji umowy darowizny oraz polecenia darczyńcy, to należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), regulującymi sprawy zobowiązań.

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak stanowi art. 893 Kodeksu cywilnego, darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Z treści wniosku wynika, że w dniu 6 sierpnia 2014 r. mama Wnioskodawcy (darczyńca), w formie aktu notarialnego darowała siostrzenicy Wnioskodawcy (obdarowana) własnościowe prawo lokalu mieszkalnego. Jednocześnie w tym samym akcie notarialnym (§ 7) strony umowy darowizny, stosownie do treści przepisu art. 393 K.c., zawarły umowę o świadczenie na rzecz osoby trzeciej. Siostrzenica (obdarowana) zobowiązała się spełnić na rzecz Wnioskodawcy świadczenie polegające na uiszczeniu kwoty pieniężnej w wysokości 100 000 zł, w terminie najpóźniej do dnia 15 października 2014 r. na podane przez darującą (mamę) konto bankowe Wnioskodawcy, a mama oświadczenie to przyjęła. Przedmiotową kwotę Wnioskodawca otrzymał w dniu 2 października 2014 r. Wnioskodawca nie był stroną umowy sporządzonej w dniu 6 sierpnia 2014 r. w formie aktu notarialnego. W zakresie tego zobowiązania obdarowana poddała się też egzekucji wprost z tego aktu – w myśl art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Wskazano, że z treści zapisu wynika, iż nie był to jednostronny obowiązek nałożony przez darczyńcę na obdarowaną, ale zgodne oświadczenie woli (umowa) w treści aktu notarialnego. Nie ma też zapisu, z którego mogłoby wynikać, że dokonanie przez darczyńcę darowizny na rzecz siostrzenicy było uzależnione od zgody siostrzenicy na dokonanie przysporzenia majątkowego polegającego na uiszczeniu kwoty pieniężnej na rzecz Wnioskodawcy. Odwrotnie, z § 6 umowy darowizny wynika, że przedmiot darowizny został już wydany wcześniej. Wnioskodawca stwierdza, że mocą umowy z dnia 6 sierpnia 2014 r., nie nabył pieniędzy na podstawie darowizny otrzymanej od siostrzenicy. Ponadto, Wnioskodawca nie zawierał z siostrzenicą żadnych umów pisemnych, w których siostrzenica zobowiązywała się do bezpłatnego świadczenia na Jego rzecz, kosztem swego majątku. Według Wnioskodawcy, wpłacona na Jego konto kwota była realizacją § 7 umowy darowizny między darującą, a obdarowaną. Wnioskodawca wskazał, że pomiędzy Nim, a siostrzenicą nie istniał dług.

Podnieść należy, że organ interpretacyjny wydaje interpretację indywidulaną tylko co do zakresu sposobu zastosowania ustaw podatkowych, wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych, związanych z materią podatkową. Zatem, organ interpretacyjny uprawniony jest jedynie do dokonywania prawnopodatkowej kwalifikacji zdarzeń przedstawionych przez wnioskodawcę.

W związku z tym, tutejszy Organ może wskazać jakie przepisy oraz skutki podatkowe związane są z dokonaniem konkretnej czynności cywilnoprawnej, jeśli czynność ta jest jednoznacznie określona i nazwana w przepisach prawa cywilnego. W przedstawionym stanie faktycznym, tutejszy Organ nie ma prawa rozstrzygać, czy opisana we wniosku umowa darowizny, zawierająca postanowienie stron dotyczące przekazania Wnioskodawcy pieniędzy, spełnia przesłanki umowy darowizny lub polecenia darczyńcy, wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Organ dokonywałby wówczas kwalifikacji cywilnoprawnej zdarzenia, określonego w kodeksie cywilnym, do czego, mocą art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), nie jest uprawniony.

W opisie stanu faktycznego zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca wskazał, że nie otrzymał kwoty pieniędzy od siostrzenicy na podstawie polecenia darczyńcy (matki Wnioskodawcy), zawartego w umowie darowizny z dnia 6 sierpnia 2014 r. Ponadto Wnioskodawca nie otrzymał przedmiotowych pieniędzy na podstawie umowy darowizny od swojej siostrzenicy. W uzasadnieniu swojego stanowiska zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej, Wnioskodawca jednoznacznie stwierdził, że nabycie pieniędzy nie stanowi nabycia ani tytułem darowizny, ani tytułem polecenia darczyńcy (art. 893 K.c.).

Przyjmując za Wnioskodawcą, że umowa przekazania pieniędzy nie stanowi czynności, wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest jedynie opodatkowanie opisanej we wniosku czynności podatkiem od spadków i darowizn. W związku z tym, tutejszy Organ nie rozstrzygał kwestii opodatkowania przedmiotowej czynności innymi podatkami, w tym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto nadmienia się, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych stron umowy darowizny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.