Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-272/15/EJ
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży składników majątku za sprzedaż przedsiębiorstwa oraz wyłączenia tej sprzedaży z opodatkowania podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży składników majątku za sprzedaż przedsiębiorstwa oraz wyłączenia tej sprzedaży z opodatkowania podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (obecnie wpis do CEiDG). Od 31 grudnia 2000 r. przedmiotem działalności jest handel hurtowy paliwami w oparciu o posiadaną koncesję, usługi konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych oraz transport drogowy towarów.

W siedzibie firmy w J. jest załatwiana część spraw organizacyjnych, administracyjno-biurowych oraz czasami są prowadzone rozmowy z kontrahentami. Natomiast zasadniczy trzon działalności jest prowadzony w M., gdzie jest zlokalizowana baza transportowa wraz z budynkami warsztatowymi i administracyjno-biurowym, co stanowi całość majątku przedsiębiorstwa.

Wnioskodawczyni jest opodatkowana na zasadach ogólnych (prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów) oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni zamierza sprzedać bazę transportową w M. Transakcja ta będzie miała formę aktu notarialnego ze względu na sprzedaż nieruchomości. W umowie sprzedaży objętej aktem notarialnym będą zawarte postanowienia o:

• sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z zabudowaniami,
• sprzedaży wszystkich pozostałych środków trwałych w postaci pojazdów samochodowych i innych urządzeń technicznych,
• sprzedaży wyposażenia warsztatowego i biurowego,
• sprzedaży pozostałego drobnego wyposażenia nie ujętego w ewidencji (narzędzie, przyrządy, sprzęt biurowy, itp.),
• sprzedaży zapasów magazynowych.
  
  

Sprzedający zobowiąże się do przekazania nabywcy kontaktów i tajemnic handlowych, a nabywca wyrazi wolę kontynuowania działalności w tym samym zakresie oraz zatrudnienia wszystkich lub co najmniej części pracowników zatrudnionych dotychczas u sprzedającego. Przedmiotem umowy sprzedaży nie będzie objęte przeniesienie zobowiązań i należności przedsiębiorstwa, ani środków pieniężnych w kasie i na rachunku bankowym.

Powyższa transakcja sprzedaży będzie obejmowała więc praktycznie cały majątek przedsiębiorstwa, który obecnie służy prowadzeniu działalności gospodarczej i funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Przyszły nabywca będzie mógł w pełni przy wykorzystaniu nabytego majątku przedsiębiorstwa kontynuować działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym, opisane zdarzenie przyszłe należy traktować jako zbycie przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego i do transakcji tej będzie miał zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawiona we wniosku transakcja sprzedaży będzie stanowiła zbycie przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny i w związku z tym do tej transakcji będzie miał zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) czyli do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie stosuje się przepisów ustawy wcześniej powołanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenie określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 6 pkt 1 przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport). Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Definicję taką zawiera ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 55² K.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt I FSK 1062/10 podtrzymał wyrok WSA w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 132/10) w zakresie uznania za czynność opodatkowaną wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości. Sąd I instancji wskazał na składniki wymienione przez Spółkę składające się na jej przedsiębiorstwo i uznał, że charakter prowadzonej działalności gospodarczej (handel), zagwarantowanie korzystania z nieruchomości na podstawie umowy najmu, sprawiają, że wyłączenie ze składników przedsiębiorstwa nieruchomości nie niweczy możliwości kontynuowania działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie.

Ponadto w wyroku z 27 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1039/11 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że słusznie zatem Sąd pierwszej instancji odniósł się do definicji przedsiębiorstwa, zawartej w art. 55¹ k.c., zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. (...) Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było uznać je za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawczyni jest handel hurtowy paliwami w oparciu o posiadana koncesję, usługi konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych oraz transport drogowy towarów. W siedzibie firmy w J. jest załatwiana część spraw organizacyjnych, administracyjno-biurowych oraz czasami są prowadzone rozmowy z kontrahentami. Natomiast zasadniczy trzon działalności jest prowadzony w M., gdzie jest zlokalizowana baza transportowa wraz z budynkami warsztatowym i administracyjno-biurowym, co stanowi całość majątku przedsiębiorstwa. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać bazę transportową w M.

W umowie sprzedaży objętej aktem notarialnym będą zawarte postanowienia o:

• sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z zabudowaniami,
• sprzedaży wszystkich pozostałych środków trwałych w postaci pojazdów samochodowych i innych urządzeń technicznych,
• sprzedaży wyposażenia warsztatowego i biurowego,
• sprzedaży pozostałego drobnego wyposażenia nie ujętego w ewidencji (narzędzia, przyrządy, sprzęt biurowy, itp.),
• sprzedaży zapasów magazynowych.
  
  

Sprzedający zobowiążę się do przekazania nabywcy kontaktów i tajemnic handlowych, a nabywca wyrazi wolę kontynuowania działalności w tym zakresie oraz zatrudnienia wszystkich lub co najmniej części pracowników zatrudnionych dotychczas u sprzedającego. Przedmiotem umowy sprzedaży nie będzie objęte przeniesienie zobowiązań i należności przedsiębiorstwa, ani środków pieniężnych w kasie i na rachunku bankowym. Powyższa transakcja będzie obejmowała praktycznie cały majątek przedsiębiorstwa, który obecnie służy prowadzeniu działalności gospodarczej i funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Przyszły nabywca będzie mógł w pełni przy wykorzystaniu nabytego majątku przedsiębiorstwa kontynuować działalność gospodarczą.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz cytowane przepisy należy stwierdzić, że będący przedmiotem umowy sprzedaży zespół składników majątkowych i niemajątkowych, z wyłączeniem zobowiązań i należności przedsiębiorstwa oraz środków pieniężnych w kasie i na rachunku bankowym, stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Mimo wyłączenia powyższych składników z umowy sprzedaży, mienie będące przedmiotem umowy sprzedaży stanowić będzie całość przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. W jego skład wejdą bowiem składniki materialne i niematerialne (wymienione powyżej) składające się na aktualne przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni. Działalność przedsiębiorstwa będzie kontynuowana w oparciu o przejęte składniki przez nabywcę. Nabywca wyrazi wolę zatrudnienia wszystkich lub co najmniej części pracowników zatrudnionych dotychczas u Wnioskodawczyni.

Tym samym, skoro przedmiotem umowy sprzedaży będzie przedsiębiorstwo, to taka transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.