Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-73/15-4/KO
z 14 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 4 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,

• możliwości ujmowania w spisie z natury towarów handlowych według cen zakupu netto – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-73/15-2/KO, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 2 kwietnia 2015 r. (data doręczenia 7 kwietnia 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 13 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wysyłkową sprzedażą detaliczną artykułów odzieżowych na terenie Polski (PKD 47.91.Z). Działalność prowadzi zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a opodatkowana ona jest na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 tejże ustawy. Dokumenty ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów potrąca w roku podatkowym, w którym je poniósł (metoda kasowa).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest podatnikiem zwolnionym podmiotowo z podatku od towarów i usług, ponieważ wartość sprzedaży nie przekroczyła do tej pory kwoty 150 000 zł. Wnioskodawca towary sprowadza z Wielkiej Brytanii. W maju 2014 r., zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca przekroczył limit 50 000 zł i stał się podatnikiem rozliczającym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jako podatnik unijny otrzymuje faktury od zagranicznych dostawców opodatkowane stawką VAT 0%. Od tej pory Wnioskodawca składa deklaracje VAT-8 i odprowadza podatek należny do urzędu skarbowego w Polsce. Podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie stanowi dla Niego podatku naliczonego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jest podatnikiem podmiotowo zwolnionym z art. 113 ust. 1 tejże ustawy. Dlatego podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zalicza bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dacie jego zapłaty - (pozostałe wydatki) w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Towary zakupione w obcej walucie od zagranicznych kontrahentów Wnioskodawca księguje jako zakup towarów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w cenie zakupu przeliczonej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (wystawienia faktury), jak zostało to określone w art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takich też cenach Wnioskodawca uwzględnia te towary w spisie z natury sporządzanym na początek i na koniec roku podatkowego, zgodnie z § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Na podstawie przeliczonych na złote polskie faktur zakupu towarów z Wielkiej Brytanii w danym miesiącu Wnioskodawca ustala podstawę opodatkowania, wylicza podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w wysokości 23% i odprowadza go do Urzędu Skarbowego. Nie dolicza tego podatku do cen zakupu towarów zakupionych za granicą. Nie uwzględnia również tego podatku należnego w spisie z natury towarów sporządzanym na początek i na koniec roku. Jak wspominano wcześniej, podatek ten Wnioskodawca księguje bezpośrednio w koszty w podatkowej księdze przychodowi rozchodów w dniu jego zapłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy możliwe jest zaliczanie podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z deklaracji VAT-8 bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie jego zapłaty?
2. Czy zgodne z przepisami podatkowymi jest nieuwzględnianie tego podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w cenach zakupu towarów zarówno w remanencie początkowym, jak i końcowym w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 i art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie przysługuje Mu obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, gdyż nie jest czynnym podatnikiem VAT. W związku z tym, podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, który odprowadza w deklaracji VAT-8 do urzędu skarbowego, nie stanowi dla Niego podatku naliczonego, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych może zaliczyć ten nieodliczony podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bezpośrednio w koszty w dacie jego zapłaty.

Ad. 2

Zgodnie z § 29 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia. Cena zakupu to cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik zwolniony z podatku od towarów i usług może zaliczyć podatek naliczony od nabytych towarów, którego odliczenie mu nie przysługuje, do kosztów uzyskania przychodów, który uwzględnia w cenie zakupu towaru w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz w spisie z natury na początek i na koniec roku.

Wnioskodawca uważa, że podatek od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z deklaracji VAT-8 nie stanowi dla podatnika zwolnionego z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, podatku naliczonego, lecz jest podatkiem należnym od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, który zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego zapłaty. Tym samym nie jest on podatkiem naliczonym w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dlatego nie uwzględnia go w cenie zakupu towarów ani w remanencie sporządzanym na początek i na koniec roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
     
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
     
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
     
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.
   
   
   

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do ujęcia w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatku należnego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług m.in. w przypadku importu usług, jednak jedynie w zakresie, w jakim podatek należny nie stanowi jednocześnie podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Co więcej, kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z wysyłkową sprzedażą detaliczną artykułów odzieżowych na terenie Polski (PKD 47.91.Z). Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest podatnikiem zwolnionym podmiotowo z podatku od towarów i usług, ponieważ wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150 000 złotych. Wnioskodawca towary sprowadza z Wielkiej Brytanii. W maju 2014 r., zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca przekroczył limit 50 000 zł i stał się podatnikiem rozliczającym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jako podatnik unijny otrzymuje faktury od zagranicznych dostawców opodatkowane stawką VAT 0%. Podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie stanowi dla Niego podatku naliczonego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jest podatnikiem podmiotowo zwolnionym z art. 113 ust. 1 tejże ustawy. Dlatego ten podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zalicza bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dacie jego zapłaty - (pozostałe wydatki) w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Z uwagi na to, że w związku z zakupem towarów z Wielkiej Brytanii Wnioskodawca jest podatnikiem rozliczającym wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przedmiotowej sprawie - rozpatrując możliwość zaliczenia podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów - należy odnieść się do regulacji zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz treść art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w sytuacji, gdy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, ma On prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty podatku od towarów i usług niepodlegającej odliczeniu.

Przy czym, zgodnie z art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć przy tym należy, że wynikająca z treści art. 22 ust. 6b definicja momentu poniesienia kosztu dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, co oznacza, że zapłacony podatek od towarów i usług należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów pod datą wystawienia dokumentu potwierdzającego dokonanie jego zapłaty.

Odnosząc się do kwestii nieuwzględnienia przedmiotowego podatku od towarów i usług należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w cenach zakupu towarów w remanencie początkowym i końcowym stwierdzić należy, że zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037).

W myśl § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zgodnie z § 29 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Definicję ceny zakupu zawiera § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, cena zakupu to cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększona o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżona o rabaty, opusty i inne podobne obniżenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawcy nie przysługuje obniżenie kwoty podatku od towarów i usług należnego o kwotę podatku naliczonego, to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota podatku od towarów i usług należnego w sytuacji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi podatku naliczonego może być kosztem uzyskania przychodów. Tym samym towary handlowe sprowadzone z Wielkiej Brytanii winny być ujęte w remanencie końcowym i początkowym w wartościach netto, bez uwzględnienia podatku od towarów i usług należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowej sprawie podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.