INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika Panią przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 3 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 22 marca 2012 r., nr IPTPB3/423-79/12-2/PM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), wystąpił do Wnioskodawcy o jego uzupełnienie.

W odpowiedzi na wezwanie, w dniu 3 kwietnia 2012 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej 2 kwietnia 2012 r.), w dniu 30 marca 2012 r. uiszczono brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów stalowych, walcowanych i kutych.

Spółka posiada w ewidencji środków trwałych szereg składników majątkowych, stanowiących środki trwałe. W momencie przekazywania składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wprowadza te składniki do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna - od następnego miesiąca - dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Nie można wykluczyć, że w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe składniki majątkowe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Spółka stosuje obecnie względem środków trwałych, co do zasady, obniżone stawki amortyzacyjne, które zostały przyjęte z uwzględnieniem terminów wynikających z art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. 2011, Nr 74. poz. 397 ze zm., dalej: „UPDOP”). Spółka zamierza też potencjalnie stosować obniżone stawki amortyzacyjne przyszłości w odniesieniu do nowych środków trwałych.

Podkreślić należy, iż stosując obniżone stawki amortyzacyjne Spółka nadal dokonuje i będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, t.j. Spółka nie stosuje i nie zamierza stosować w przyszłości stawek amortyzacyjnych wynoszących 0% (zero), choć obniżone stawki są lub mogą być w niektórych przypadkach bliskie zeru.

W przyszłości - z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - Spółka zamierza także dowolnie podwyższać stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy jednak maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”), stanowiącym Załącznik nr 1 do UPDOP.

Podkreślenia wymaga fakt, że dokonywane obecnie i planowane na przyszłość zmiany (t.j. obniżanie i podwyższanie) stosowanych przez Spółkę stawek amortyzacyjnych jest i będzie stosowane wyłącznie w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej (t.j. metody przewidzianej w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust.1 pkt 1 UPDOP, zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek podstawowych przewidzianych w Wykazie).

Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym, t.j. rozpoczyna się 1 stycznia i kończy 31 grudnia każdego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów o których mowa w art. 16i ust 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie...
3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (t.j. podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe). Natomiast w pozostałym w zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, do swobodnej decyzji podatnika należy ewentualne podwyższenie uprzednio obniżonych podatkowych stawek amortyzacyjnych, do dowolnej wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne określone w Wykazie.

Zdaniem Spółki, możliwość podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej do wysokości stawek amortyzacyjnych nieprzekraczających wysokości stawek określonych w Wykazie istnieje pomimo braku jednoznacznej normy prawnej wyrażonej expressis verbils w ww. zakresie. Rolą przepisu regulującego zasady postępowania w przedmiotowym zakresie jest zdaniem Spółki art. 16i ust. 5 zd. 2 UPDOP - poprzez zastosowanie w treści ww. normy określenia „zmiana”, ustawodawca wskazał bowiem, że dopuszcza możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych, nie wskazując kierunku ww. zmiany. Zgodnie zaś ze słownikową definicją, termin „zmiana” należy rozumieć jako wymiana, zastąpienie - zarówno jako obniżenie, jak i podwyższenie. Zdaniem Spółki, także wykładnia celowościowa regulacji UPDOP dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, że racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom na dokonanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost zawarte w treści UPDOP.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest również fragment uzasadnienia projektu zmian do UPDOP, wprowadzających art. 16i ust. 5 UPDOP (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) cytowany w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania, w którym wprost wskazano na możliwość „powrotu” do stawek amortyzacyjnych w okresie osiągania dochodów (t.j. na możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych).

Co więcej, skoro (jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania) przepisy UPDOP zezwalają obniżać stawki amortyzacyjne „poszczególnych” (t.j. wybranych przez podatnika) środków trwałych, uznać należy, iż analogiczne zasady znajdą zastosowanie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że możliwe jest podwyższenie, wedle decyzji/uznania podatnika, uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej - jednakże, stawki amortyzacyjne obowiązujące po podwyższeniu nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu, zaś podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 UPDOP.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2011 r (sygn. IPPB5/423-849/10-3/JC) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż: „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”;

• w interpretacji indywidualnej z dnia 7 grudnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-630/10-6/AS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał zaś, iż: „Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia i podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.”;

• w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-840/10/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podkreślił, iż: „Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, decyzję taką podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”
  
  

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, nie ulega żadnej wątpliwości, że Spółka może według własnego uznania – z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 UPDOP - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m ww. ustawy.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł w przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą podwyższać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania podwyższania stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, t.j. jej zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podwyższać dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadząc działalność gospodarczą posiada środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według metody liniowej, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Spółka dokonuje obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych dla nowych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w przyszłości Spółka zamierza nadal stosować obniżone stawki amortyzacyjne, jak również dowolnie podwyższać stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy jednak maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych (wybranych) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.