Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-221/15/ŁCz
z 18 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 4 lutego 2015 r. (data otrzymania 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego:

• w części w jakiej sprzedaż obejmuje udział nabyty przez Wnioskodawcę w 1998 r. w spadku – jest prawidłowe.
• w części w jakiej sprzedaż obejmuje udział nabyty przez Wnioskodawcę w 2011 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem sprzedaży była nieruchomość stanowiąca lokal mieszkalny nr 3 o łącznej powierzchni 45,71 m². Z własnością lokalu związany był udział w nieruchomości wspólnej, którą stanowi działka nr 429/1 o pow. 6a oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali w 1817/10000 części.

Nieruchomość wchodziła w skład spadku po A.P. (babce Wnioskodawcy) zmarłej 17 czerwca 1996 r., który na podstawie ustawy nabyły dzieci: Z.K. (matka Wnioskodawcy), D.G., K.G., E.P. oraz I.N. po 1/5 części − co potwierdził Sąd postanowieniem z 26 lutego 2004 r.

Udział w wysokości 1/5 części spadku po zmarłej A.P. przypadający Z.K. Wnioskodawca nabył w następujący sposób:

• Z.K. (matka Wnioskodawcy) zmarła w 18 kwietnia 1998 r., a spadek po niej dziedziczyli małżonek zmarłej − F.K. (ojciec Wnioskodawcy) oraz Wnioskodawca po 1/2 części,
• F.K. zmarł 27 maja 1998 r., a spadek po nim dziedziczył wyłącznie Wnioskodawca co potwierdził Sąd w postanowieniu z 14 października 1998 r.
  
  

W posiadanie wymienionej na wstępie nieruchomości (lokalu mieszkalnego) Wnioskodawca wszedł ostatecznie na podstawie postanowienia Sądu z 31 sierpnia 2011 r. w sprawie o dział spadku i zniesienie współwłasności. Zgodnie z wyceną biegłego sądowego wartość schedy spadkowej po A.P. ustalono na kwotę 674 312,55 zł, co po podzieleniu na poszczególnych spadkobierców (5 osób) daje kwotę 134 862,51 zł, którą to kwotę każdy z poszczególnych spadkobierców winien uzyskać ze spadku.

Ponieważ oszacowana przez biegłego sądowego wartość nieruchomości stanowiąca lokal mieszkalny nr 3 (152 466,83 zł) przekroczyła wartość udziału Wnioskodawcy w spadku (tzn. 134 862,51 zł) Sąd zasądził w punkcie VI postanowienia dokonanie dopłaty na rzecz pozostałych uczestników w łącznej wysokości 17 604,32 zł (2 x 8 802,16 zł). Wnioskodawca uiścił 21 maja 2013 r. podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%, tj. w kwocie 352,00 zł.

W dniu 7 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego za cenę 20 000,00 zł (nieruchomość jest w bardzo złym stanie technicznym i wymaga generalnego remontu).

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku sprzedaży nieruchomości powstał przychód, od którego należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, od sprzedanej w sierpniu 2014 r. nieruchomości nie powstał przychód, ale jedynie w części odpowiadającej udziałowi w spadku nabytemu w 1998 r. Od czasu nabycia minęło bowiem 5 lat. Natomiast sprzedaż w części nabytej w 2011 r. w drodze działu spadku, będzie przychodem i jedynie od tej części należy zapłacić podatek dochodowy przy założeniu, że sprzedaż nastąpi za cenę nie mniejszą niż przyjęta do wyliczeń przez Sąd.

Ponieważ jednak cena jaką uzyskano ze sprzedaży − tzn. 20 000,00 zł − jest mniejsza niż ustalona przez Sąd wartość uzyskana z działu spadku − sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w 1996 r. zmarła A.P. (babka Wnioskodawcy), po której na podstawie ustawy udział w spadku wynoszący 1/5 nabyła matka Wnioskodawcy. W dniu 18 kwietnia 1998 r. zmarła matka Wnioskodawcy, po której dziedziczyli Wnioskodawca i jego ojciec po ½ części, natomiast 27 maja 1998 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy, po którym wyłącznym spadkobiercą był Wnioskodawca. Tym samym Wnioskodawca w drodze spadku po zmarłych w 1998 r. rodzicach nabył udział w wysokości 1/5 w majątku po babce A.P. W 2011 r. w konsekwencji przeprowadzonego działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał lokal mieszkalny nr 3, który 7 sierpnia 2014 r. sprzedał za kwotę 20 000,00 zł.

W przypadku nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości w drodze spadku datą nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest data otwarcia spadku, czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Natomiast z art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny wynika, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, a otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy a nie data wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Oznacza to, że dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci matki i ojca, a więc 1998 r., gdyż Wnioskodawca prawo do majątku po babce nabył w spadku po swoich zmarłych rodzicach.

W myśl natomiast art. 1035 Kodeksu cywilnego – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom na wyłączną własność lub współwłasność. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Co do zasady dział spadku polega na dokonaniu podziału rzeczy wspólnej należącej do wszystkich współwłaścicieli, ponieważ współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. W rezultacie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Jeżeli wartość udziału nabytego w wyniku działu spadku jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie podlegające opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Jedynie nabycie w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z kolei celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej na własność lub współwłasność, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zatem jeżeli w wyniku dokonanego działu spadku lub zniesienia współwłasności, przedmiotem którego była nieruchomość, udział w niej się zwiększa, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data działu spadku (zniesienia współwłasności) będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomości, o który zwiększył się udział w niej po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że wartość schedy spadkowej po babce w postępowaniu o dział spadku i zniesienie współwłasności wyniosła 674 312,55 zł. Przysługujący Wnioskodawcy udział w spadku po zmarłej A.P. wynosił 1/5 części masy spadkowej. Oznacza to, że wartość udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy z tytułu nabycia spadku po babce wynosił 134 862,51 zł (1/5 x 674 312,55 zł). W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność lokal mieszkalny nr 3 o wartości 152 466,83 zł.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przywołane przepisy stwierdzić należy, że w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności zwiększył się udział Wnioskodawcy w dzielonym majątku, gdyż otrzymał majątek o większej wartości niż przysługujący mu we współwłasności udział.

W rezultacie należy stwierdzić, że do nabycia lokalu mieszkalnego nr 3 doszło odpowiednio w udziałach w 1998 r. oraz w 2011 r. W związku z tym pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału jaki nabył Wnioskodawca.

W konsekwencji przychód uzyskany ze sprzedaży w 2014 r. lokalu mieszkalnego nr 3 – w części odpowiadającej proporcjonalnie udziałowi nabytemu przez Wnioskodawcę w 1998 r. – nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że do jego zbycia doszło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym został nabyty. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży w 2014 r. lokalu mieszkalnego nr 3 – w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. drodze działu spadku i zniesienia współwłasności – stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, gdyż 5-letni termin, o którym mowa w tym przepisie upłynąłby dopiero z końcem 2016 r.

Aby obliczyć jaka część przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 3 przypada na udział nabyty w 2011 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności należy najpierw od wartości majątku otrzymanego przez Wnioskodawcę w 2011 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności (A) odjąć wartość udziału w majątku jaki przysługiwał Wnioskodawcy z tytułu nabycia spadku w 1998 r. (B) (tj. A – B = C czyli 152 466,83 zł – 134 862,51 zł = 17 604,32 zł).

Następnie otrzymaną różnicę (C) czyli nadwyżkę majątku nabytego w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności ponad majątek otrzymany w spadku podzielić przez wartość majątku otrzymanego w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności w 2011 r. (A) oraz pomnożyć przez 100% (tj. C : A x 100% czyli 17 604,32 zł : 152 466,83 zł x 100% = 11,55%).

Otrzymany wynik wskazuje jaki procent (11,55%) przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 3 odpowiada udziałowi nabytemu w 2011 r. i podlega opodatkowaniu według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy). Oznacza to, że wartość sprzedanej nieruchomości (mieszkania) winna być ustalona w oparciu o wartość rynkową. Wartość tę ustalić należy na podstawie cen rynkowych nieruchomości obowiązujących na danym obszarze w dniu zawarcia umowy sprzedaży. Za cenę rynkową należy uznać wartość określonej rzeczy lub prawa ustaloną na podstawie cen stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia. Natomiast stosownie do treści art. 19 ust. 4 ww. ustawy − jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielania odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości przy czym nie będą one kosztami w pełnej wysokości, lecz tylko w części proporcjonalnie przypadającej na udział nabyty w 2011 r. Należy bowiem pamiętać, że poniesione koszty odpłatnego zbycia dotyczą całego sprzedanego lokalu mieszkalnego nr 3, czyli również części przychodu, który dotyczy udziału nabytego w 1998 r. niestanowiącego źródła przychodu. Nie można odliczać kosztów przypadających na udział nabyty w 1998 r. skoro przypadający na niego przychód nie podlega opodatkowaniu.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku w odniesieniu do lokalu mieszkalnego nabytego w udziale 11,55% w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, który miał charakter odpłatny zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ww. ustawy, w myśl którego – koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W świetle powyższego przepisu definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych odpłatnie ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości. Należy podkreślić, że kwestią bezsporną jest, że w momencie przeprowadzenia działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył własność udziałów w nieruchomości, które to udziały należały do pozostałych współwłaścicieli. Bezspornym jest to, że pozostali współwłaściciele utracili prawo własności posiadanych udziałów za odpłatnością. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca w zamian za utracone udziały pozostali współwłaściciele otrzymali dopłaty. Dopłata na rzecz pozostałych współwłaścicieli jest zatem dla Wnioskodawcy niejako ceną nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym. Jeśli zatem Wnioskodawca dokonał dopłaty na rzecz pozostałych współwłaścicieli, to jej wysokość może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, przychód uzyskany ze sprzedaży w 2014 r. lokalu mieszkalnego nr 3 – w części odpowiadającej proporcjonalnie udziałowi nabytemu przez Wnioskodawcę w 1998 r. (88,45%) – nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że do jego zbycia doszło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym został nabyty. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 3 przypadający na udział nabyty w 2011 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności (11,55%) stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym według zasad określonych ww. art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Wnioskodawcy jakoby z uwagi na to, że wartość sprzedanego lokalu mieszkalnego jest znacznie niższa od wartości ustalonej przez Sąd nie powinien on płacić podatku. Zauważyć bowiem należy, że w spadku po rodzicach Wnioskodawca nabył udział wynoszący łącznie 1/5 w masie spadkowej po zmarłej A.P. Następnie na podstawie postanowienia z 2011 r. o dział spadku i zniesienie współwłasności współwłaściciele dokonali konkretyzacji składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom oraz dokonali zniesienia współwłasności, czyli tak rozporządzili między sobą posiadanymi udziałami, że Wnioskodawca otrzymał majątek o większej wartości niż przysługujący mu z tytułu nabycia spadku udział w dzielonym majątku. Jak wynika z dokonanych wyliczeń − w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności – wartość majątku Wnioskodawcy zwiększyła się o 11,55%. Zatem każdy metr kwadratowy nabytego w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nabył w drodze spadku w 1998 r. oraz w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności w 2011 r. Tymczasem Wnioskodawca porównał przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 3 do wartości lokalu ustalonej na mocy postanowienia o dział spadku i zniesienie współwłasności zapominając, że wartość lokalu ustalona przez Sąd nie jest kosztem Wnioskodawcy, który w jakikolwiek sposób mógłby on sobie odliczyć. To że Sąd ustalił wartość rynkową lokalu na poziomie wyższym niż cena późniejszej sprzedaży w żaden sposób nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku rozpoznania źródła przychodu. W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał udział większy o 11,55% niż pierwotnie mu przysługiwał. Zatem bez względu na to za jaką kwotę lokal mieszkalny nr 3 został sprzedany, to dokonanie sprzedaży przed 1 stycznia 2017 r. i uzyskanie przychodu w części odpowiadającej 11,55% stanowi zawsze źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. Skoro Wnioskodawca sprzedał w 2014 r. lokal mieszkalny za kwotę 20 000,00 zł o ile odpowiada ona wartości rynkowej to 11,55% z tej kwoty stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Przy czym zaznaczyć należy, że nie jest rolą interpretacji indywidualnej ocena czy wartość wyrażona w umowie sprzedaży odpowiadała cenie rynkowej. W tej kwestii wypowiedzieć się może wyłącznie naczelnik właściwego dla Wnioskodawcy urzędu skarbowego i tylko on może tę wartość zakwestionować. Jednakże jeśli Wnioskodawca dokonał dopłat na rzecz pozostałych uczestników w łącznej wysokości 17 604,32 zł (2 x 8 802,16 zł), wówczas będzie mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Kwota kosztów przewyższy uzyskany przychód i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego. Niemniej zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 – w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. Innymi słowy Wnioskodawca był zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2014 najpóźniej do 30 kwietnia 2015 r. i wykazania w nim przychodów, kosztów, dochodu lub straty.

Stanowiska Wnioskodawcy nie można zatem w całości uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.