Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-134/15-4/KBr
z 1 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) uzupełnionym w dniu 17 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12 marca 2015 r. nr IPPP2/4512-134/15-2/KBr (skutecznie doręczone w dniu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia działki.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 17 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12 marca 2015 r. nr IPPP2/4512-134/15-2/KBr (skutecznie doręczone w dniu 16 marca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki o powierzchni 2.999 m2, którą nabył w dniu 21 czerwca 2013 r. W dniu 11 października 2013 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na budynek mieszkalny jednorodzinny. W chwili obecnej rozważana jest sprzedaż tej działki za kwotę 30.000 zł.

W piśmie z dnia 16 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z) oraz korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Działka, o której mowa w złożonym wniosku została otrzymana w darowiźnie. W chwili jej otrzymania Wnioskodawca nie miał konkretnych planów z nią związanych. Ponadto Zainteresowany poinformował, że uzyskana decyzja dotyczyła budowy budynku na własne potrzeby. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów i nie była wykorzystywana w celach zarobkowych. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać nakładów na ulepszenie nieruchomości. Zainteresowany nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży podmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ww. działka będzie uznana za działkę budowlaną/teren budowlany i jego sprzedaż będzie podlegać podatkowi VAT?
   
2. Czy Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
   
3. Czy Wnioskodawca może/musi wystawić fakturę VAT z tytułu sprzedaży działki?
   
4. Czy Wnioskodawca ewentualny podatek należny będzie mógł obniżyć o podatek naliczony w związku z ewentualnym przyłączeniem mediów, ogrodzeniem, projektem budowlanym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, działka jest terenem budowlanym w rozumieniu ustawy, jednak jej sprzedaż podlega zwolnieniu z podatku, ponieważ Wnioskodawca nie przekroczy kwoty 150.000 zł wartości sprzedaży. W przypadku gdy sprzedaż nie będzie podlegać zwolnieniu, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że należy wystawić fakturę VAT na sprzedawaną działkę oraz że należny podatek VAT będzie mógł obniżyć o podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, ponieważ związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu/udziału w gruncie podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki o powierzchni 2.999 m2, którą nabył w dniu 21 czerwca 2013 r. W dniu 11 października 2013 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na budynek mieszkalny jednorodzinny. W chwili obecnej rozważana jest sprzedaż tej działki. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, zgodnie z art. 113 ustawy o VAT. Działka, o której mowa w złożonym wniosku została otrzymana w darowiźnie. W chwili jej otrzymania Wnioskodawca nie miał konkretnych planów z nią związanych. Ponadto Zainteresowany poinformował, że uzyskana decyzja dotyczyła budowy budynku na własne potrzeby. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów i nie była wykorzystywana w celach zarobkowych. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać nakładów na ulepszenie nieruchomości. Zainteresowany nie podejmował i nie zamierza podejmować działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży podmiotowej nieruchomości.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku ze sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze darowizny, wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na budynek mieszkalny jednorodzinny, który miał być przeznaczony na własne cele mieszkaniowe. W wyniku zmiany planów Zainteresowany podjął decyzję o zbyciu opisanej we wniosku działki. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W stosunku do nieruchomości opisanej w złożonym wniosku nie były wykonane i też nie są planowane żadne czynności zmierzające do podniesienia jej wartości. Strona zamierza zamieścić jedynie zwykłe ogłoszenia o sprzedaży, nie zamierza podejmować innych działań marketingowych.

W świetle powyższych okoliczności, sprzedaż posiadanej działki będzie stanowiła zwykłe wykonanie prawa własności. Pomimo, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, to jednak posiadana nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana w działalności, nie była także udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w analizowanej sprawie nie wystąpił ciąg okoliczności wskazujących na działalność handlową związaną z dostawą opisanego gruntu, nie można stwierdzić, że Zainteresowany nabył nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Skutkiem powyższych okoliczności, Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia posiadanego majątku nie będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponieważ, jak wskazano powyżej w wyniku dokonania sprzedaży należącej do Wnioskodawcy nieruchomości nie będzie on działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to z tytułu zbycia tej działki nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT, ponieważ jej sprzedaż nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym sprzedaż działki podlega zwolnieniu z podatku, ponieważ Wnioskodawca nie przekroczy kwoty 150.000 zł wartości sprzedaży - należało uznać za nieprawidłowe.

Jak wynika z uzupełnienia do złożonego wniosku, Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać nakładów na ulepszenie nieruchomości, zatem odpowiedź na pytanie nr 4 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje, że uwzględniając ilość zdarzeń przyszłych opisanych we wniosku z dnia 14 lutego 2015 r., Wnioskodawca powinien wnieść zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, opłatę w wysokości 80 zł. W dniu 16 lutego 2015 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty w wysokości 40 zł, następnie w dniu 16 marca 2015 r. uzupełnił opłatę o wymagane 80 zł za wydanie interpretacji indywidualne. Jednak w związku z treścią złożonego uzupełnienia do wniosku, kwota w wysokości 40 zł stanowi nadpłatę i zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji Podatkowej, zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.