Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1327/14-2/JL
z 10 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 12 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) jest autoryzowanym dealerem samochodów. Na dowód sprzedaży samochodów Spółka wystawia faktury, które są podstawą do dokonania płatności za zakup samochodu i podstawą do zarejestrowania samochodu przez klienta. Faktury wystawione przez Spółkę zawierają m.in datę wystawienia faktury bez daty zakończenia dostawy w związku z brakiem pewności, kiedy dostawa będzie zakończona tj. kiedy pojazd będzie fizycznie wydany klientowi.

Klient potwierdza datę odbioru pojazdu swoim podpisem na dokumencie “wydanie pojazdu” i ten dzień jest uznawany przez Spółkę za dzień zakończenia dostawy i dzień powstania obowiązku podatkowego w VAT.

Wydanie pojazdu prawie nigdy nie następuje w dacie wystawienia faktury, tylko późniejszej. W większości przypadków fizyczne wydanie pojazdu następuje w tym samym miesiącu, co miesiąc wystawienia faktury ale często (zwłaszcza na przełomie miesięcy) w miesiącach następnych. Spółka w zakresie podatku VAT składa deklaracje kwartalnie , płacąc miesięczne zaliczki w kwotach wynikających z rzeczywistych rozliczeń za poszczególne miesiące danego kwartału. W dacie wystawienia faktury na rzecz klienta, Spółka jest w posiadaniu pojazdu, który ma być przedmiotem dostawy ale za datę zakończenia dostawy, datę przeniesienia prawa do rozporządzania pojazdem Spółka przyjmuje datę wydania pojazdu klientowi (zgodnie z art. 155 paragraf 2 kodeksu Cywilnego do przeniesienia własności rzeczy niezbędne jest przeniesienie posiadania rzeczy).

Data odbioru pojazdu wskazana na dokumencie „odbioru pojazdu” stanowi dla Spółki rzeczywistą datę zakończenia dostawy (wydanie towaru i przeniesienie prawa własności). W szczególnych przypadkach, jeżeli po dacie wystawienia faktury a przed datą wydania pojazdu klient zapłaci za pojazd całość lub część należności - Spółka rozpoznaje moment obowiązku podatkowego w dniu otrzymania całości lub części zapłaty ale także w przypadku sprzedaży samochodów firmom leasingowym, które nie odbierają pojazdów w terminie dłuższym niż 30 dni od daty wystawienia faktury sprzedaży - Spółka rozpoznaje moment podatkowy w dacie rejestracji tych pojazdów.

Spółka zapoznając się z interpretacjami indywidualnymi wydanymi przez Ministerstwo Finansów odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży samochodów (ITPP2/443-558/14/RS z dnia 31 lipca 2014 r.) powzięła wątpliwość, czy prawidłowo rozpoznaje moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania sprzedaży pojazdu w miesiącu, w którym następuje faktyczne wydanie pojazdu klientowi potwierdzone datą wydania i podpisem klienta, pomimo faktu, że faktura dokumentująca sprzedaż wystawiona została w miesiącu poprzednim i data wystawienia faktury jest inna niż data wydania towaru (z uwagi na brak informacji o dacie zakończenia dostawy tj. dacie wydania pojazdu klientowi Spółka nie umieszcza daty zakończenia dostawy na fakturze).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z generalną zasadą wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 roku, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w ustawie. Zdaniem Spółki datą dokonania dostawy jest data wydania pojazdu, nawet jeżeli ta data jest późniejsza niż data wystawienia faktury.

Zgodnie bowiem z art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30 dni przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi, otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty. Przepisy te nie sprzeciwiają się wystawieniu faktury przed dokonaniem dostawy czy wykonaniem usługi oraz otrzymaniem zapłaty w całości lub części. W przypadku sprzedaży samochodów nie ma znaczenia data wystawienia faktury i data ta nie jest istotna dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego. Ponieważ w ustawie nie ma definicji pojęcia „dokonanie dostawy” w kwestii tej Spółka kieruje się ustaleniem momentu ekonomicznego uzyskania władztwa nad dostarczanym towarem czyli momentem, kiedy to klient może dysponować pojazdem jak właściciel. Wydanie faktury nie stanowi wydania dokumentu, który umożliwia rozporządzanie towarem w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie stanowi dostawy towarów. Zgodnie bowiem z art. 348 Kodeksu Cywilnego, przeniesienie posiadania następuje poprzez wydanie rzeczy. Wydanie rzeczy może nastąpić przez jej wręczenie, wydania dokumentów, które umożliwiają rozporządzanie rzeczą lub środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą.

Wydaniem towaru, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, jest moment, w którym sprzedawca odda towar do swobodnego rozporządzania nabywcy, a sam faktycznie przestaje władać tym towarem (NSA wyrok z dnia 14 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1389/09). Biorąc pod uwagę powyższe rozważania Spółka wskazuje, że z wydaniem pojazdu mamy do czynienia w momencie jego faktycznego wydania klientowi, a więc w momencie, kiedy to klient może swobodnie tym pojazdem dysponować jak właściciel. Moment ten jest każdorazowo potwierdzony przez klienta jego podpisem i datą na dokumencie „wydanie pojazdu”. W ocenie Spółki dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego bez znaczenia jest fakt, że faktura została wystawiona w miesiącu wcześniejszym niż data faktycznego wydania pojazdu.

Mając powyższe na względzie, w sytuacji, gdy faktura dokumentująca sprzedaż jest wystawiona wcześniej niż następuje faktyczne wydanie pojazdu, Spółka rozlicza podatek w miesiącu, w którym następuje wydanie towaru i jej działanie jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczenie usług to – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Kwestię obowiązku podatkowego reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Regulacja art. 19a ust. 1 ww. ustawy jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Z uwagi na powołane przepisy prawa podatkowego w kontekście wskazanego opisu sprawy stwierdzić należy, że w przypadku dostawy samochodów, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy. W ustawie brak jest szczególnego przepisu odnoszącego się do momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie.

Zgodnie z powołanym przez Spółkę art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe.

W tym miejscu należy wskazać, że powyższy przepis powołany przez Spółkę nie ma znaczenia w kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w analizowanej sprawie. Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów.

Oznacza to więc, że na gruncie przepisu art. 19a ust. 1 ustawy kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią a nie przeniesienia jej własności w rozumieniu prawa cywilnego.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Należy podkreślić, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w innych orzeczeniach wydanych przez Trybunał: wyrok TSUE z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie C-435/03 British American Tobacco i Newman Shipping, pkt 35, wyroki TSUE z dnia 3 czerwca 2010 r. w sprawie C-237/09 De Fruytier, pkt 24; wyrok TSUE z dnia 18 lipca 2013 r. w sprawie C-78/12 Evita-K, pkt 33.

Ponadto ww. orzeczenie zapadło na tle nieobowiązującej już Szóstej Dyrektywy, jednakże obowiązująca Dyrektywa Rady 2006/112/WE wskazuje, że dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel (art. 14 ust. 1). Definicje legalne zawarte w obu dyrektywach mają w istocie treść tożsamą.

Na podstawie art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednocześnie w ust. 7 ww. artykułu wskazano, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30 dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
   
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie sprzeciwiają się wystawieniu faktury przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi oraz otrzymaniem zapłaty (całości lub części). Należy mieć jednakże na względzie, że wystawienie faktury nie może nastąpić wcześniej niż 30 dni przed ww. czynnościami.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka jest autoryzowanym dealerem samochodów. Na dowód sprzedaży samochodów Spółka wystawia faktury, które są podstawą do dokonania płatności za zakup samochodu i podstawą do zarejestrowania samochodu przez klienta. Faktury wystawione przez Spółkę zawierają m.in datę wystawienia faktury bez daty zakończenia dostawy w związku z brakiem pewności, kiedy dostawa będzie zakończona tj. kiedy pojazd będzie fizycznie wydany klientowi. Wydanie pojazdu prawie nigdy nie następuje w dacie wystawienia faktury, tylko późniejszej. W większości przypadków fizyczne wydanie pojazdu następuje w tym samym miesiącu, co miesiąc wystawienia faktury ale często (zwłaszcza na przełomie miesięcy) w miesiącach następnych. W dacie wystawienia faktury na rzecz klienta, Spółka jest w posiadaniu pojazdu, który ma być przedmiotem dostawy ale za datę zakończenia dostawy, datę przeniesienia prawa do rozporządzania pojazdem Spółka przyjmuje datę wydania pojazdu klientowi (zgodnie z art. 155 paragraf 2 kodeksu Cywilnego do przeniesienia własności rzeczy niezbędne jest przeniesienie posiadania rzeczy).

Spółka powzięła wątpliwość, czy prawidłowo rozpoznaje moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania sprzedaży pojazdu w miesiącu, w którym następuje faktyczne wydanie pojazdu klientowi potwierdzone datą wydania i podpisem klienta, pomimo faktu, że faktura dokumentująca sprzedaż wystawiona została w miesiącu poprzednim i data wystawienia faktury jest inna niż data wydania towaru.

W odniesieniu do powyższej kwestii wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy, z uwagi na przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że pomimo wystawienia faktury na rzecz klienta, które daje możliwość zarejestrowania pojazdu, obowiązek podatkowy powstaje dopiero z dniem dostawy towaru, czyli wydania pojazdu nabywcy, który łączy się z przejściem na nabywcę ryzyka utraty i uszkodzenia pojazdu.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Należy zauważyć, że w okolicznościach analizowanej sprawy dopiero w momencie fizycznego wydania samochodu nabywca ma możliwość rozporządzania nim jak właściciel, a przede wszystkim wykorzystywania go zgodnie z jego przeznaczeniem. Samo wystawienie faktury czy rejestracja pojazdu to czynności formalne, które nie dają jeszcze nabywcy możliwości rozporządzania samochodem jak właściciel dopóki nie zostanie on wydany przez sprzedawcę. Dopiero wydanie samochodu – w przeciwieństwie do wystawienia faktury - daje klientowi praktyczną kontrolę nad samochodem i możliwość dysponowania nim obarczoną ryzykiem przypadkowej utraty lub uszkodzenia.

Z uwagi na powyższe rozważania należy stwierdzić, że skoro wydanie samochodu daje kupującemu prawo do dysponowania tym towarem jak właściciel to w konsekwencji dzień wydania samochodu będzie dniem dokonania dostawy, w którym powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy.

Tym samym, na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, w przedstawionym stanie faktycznym, w sytuacji, gdy faktura dokumentująca sprzedaż samochodu jest wystawiona wcześniej niż następuje jego wydanie, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży samochodu powstaje w miesiącu, w którym następuje jego wydanie.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Należy przy tym wskazać, że zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tak więc Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Zatem, postanowienia zawieranych umów nie mogą zmieniać faktycznych okoliczności sprawy odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.