Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-18/15/ESZ
z 7 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2014 r. (data wpływu do Organu 8 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego amortyzowanego metodą degresywną, od wartości początkowej którego dokonano uprzednio jednorazowego odpisu amortyzacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2015 r. do Organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego amortyzowanego metodą degresywną, od wartości początkowej którego dokonano uprzednio jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest obróbka mechaniczna elementów metalowych (PKD 25.62.Z) oraz powiązane z nim usługowe wykonawstwo części do maszyn (metodą obróbki skrawaniem) i konstrukcji metalowych lekkich. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a podatek dochodowy rozlicza przy zastosowaniu stawki podatku liniowego 19%.

W 2012 r., w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, zawarł umowę dotyczącą dotacji na zakup wykrawarki laserowej. Środki z dotacji otrzyma po przedstawieniu rozliczenia zakupu ww. maszyny oraz dowodów księgowych potwierdzających wprowadzenie maszyny do ewidencji środków trwałych. Maszynę zakupił w październiku 2014 r. w Niemczech na podstawie faktury, wystawionej 13 października 2014 r w walucie euro. Przy czym zapłata nastąpiła ze środków własnych Wnioskodawcy (kredyt bankowy) w dwóch transzach tj. 13 października 2014 r. i 31 października 2014 r. również w walucie euro z konta bankowego, prowadzonego w złotówkach, wg kursu wymiany walut, ustalonego przez bank. Maszynę wprowadzono do ewidencji środków trwałych, kiedy była kompletna i zdatna do użytkowania, tj. 15 listopada 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że spełniał wszystkie warunki, aby skorzystać z pomocy de minimis, dlatego też dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Limit pomocy de minimis na 2014 r. wynosił 211.000,00 zł, z czego do momentu wprowadzenia zakupionej maszyny do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca wykorzystał część limitu w wys. 46.011,35 zł. Zatem dokonał on jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości kwoty pozostałej do wykorzystania, tj. kwoty 164.988,65 zł. Od 2015 r. Wnioskodawca zamierza amortyzować ww. środek trwały metodą degresywną, ustalając jego wartość początkową pomniejszoną o wysokość jednorazowego odpisu, dokonanego w 2014 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy postąpię prawidłowo ustalając wartość początkową środka trwałego, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, pomniejszając ją o wysokość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, dokonanego w 2014 r.?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpi prawidłowo, ponieważ przy zastosowaniu degresywnej metody amortyzacji środka trwałego jego wartość początkowa w kolejnym roku jest pomniejszana o wartość dokonanych odpisów. Zatem dokonując w 2014 r. jednorazowego odpisu, wartość środka trwałego ulega zmniejszeniu o wysokość tego odpisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji jest tzw. jednorazowa amortyzacja, uregulowana w art. 22k ust. 7-13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22k ust. 7 tej ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej za wyłączeniem sytuacji, określonych w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Dopuszczalny w 2014 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy, wynosił 211.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,2230 zł x 50.000 = 211.150 zł, w zaokrągleniu 211.000 zł.

W myśl art. 22k ust. 8 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Zgodnie z art. 22h ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc, albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego. Stosownie natomiast do art. 22i ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość dokonywania amortyzacji środka trwałego tzw. metodą degresywną przewiduje natomiast art. 22k ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zawarł umowę dotyczącą dotacji na zakup wykrawarki laserowej. Maszynę zakupił w październiku 2014 r. ze środków własnych. Maszynę wprowadzono do ewidencji środków trwałych, kiedy była kompletna i zdatna do użytkowania, tj. 15 listopada 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że spełniał wszystkie warunki, aby skorzystać z pomocy de minimis, dlatego też dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Limit pomocy de minimis na 2014 r. wynosi 211.000,00 zł, z czego do momentu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych zakupionej maszyny Wnioskodawca wykorzystał część limitu w wys. 46.011,35 zł. Zatem dokonał on jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości kwoty pozostałej do wykorzystania, tj. 164.988,65 zł. Od 2015 r. Wnioskodawca zamierza amortyzować ww. środek trwały metodą degresywną, ustalając jego wartość początkową w cenie nabycia pomniejszonej o wysokość jednorazowego odpisu, dokonanego w 2014 r.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w istocie w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca dokonał zakupu środka trwałego, nie będącego samochodem osobowym, zaliczonego do grupy 5-8 KŚT, spełniał kryteria, o których mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to mógł dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tego składnika majątku, najwcześniej w momencie, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z cyt. art. 22k ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pierwszym roku podatkowym podatnik nie musi zamortyzować całej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli zatem w wyniku dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, środek trwały nie zostanie całkowicie zamortyzowany, to wówczas jak wynika z tego przepisu, w następnym roku podatkowym, można wybrać jego amortyzację metodą degresywną, o której mowa w art. 22k ust. 1 ww. ustawy, w odniesieniu do pozostałej niezamortyzowanej jednorazowo wartości początkowej tego środka trwałego.

W takiej sytuacji odpisów amortyzacyjnych dokonuje od wartości początkowej tego środka trwałego, pomniejszonej o dokonany uprzednio jednorazowy odpis amortyzacyjny. Wartość ta jest przy tym ustalona ponownie na początek każdego roku używania tego środka trwałego z uwzględnieniem dokonanych uprzednio odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena, czy i w jakiej wysokości Wnioskodawca był uprawniony do dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego. Natomiast w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, tj. w zakresie wpływu dotacji, o której mowa we wniosku, na amortyzację środka trwałego, którego dotacja ta dotyczy, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.