Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-113/15/MZM
z 22 kwietnia 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2015 r. (data otrzymania 23 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu/dzierżawy nieruchomości rolnej na cele rolnicze – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu/dzierżawy nieruchomości rolnej na cele rolnicze.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonych w kilku różnych miejscowościach w Polsce. Na nieruchomościach tych prowadzona jest działalność rolnicza (uprawa, hodowla). Wnioskodawca posiada wpis do ewidencji producentów. Z uwagi na to, że nieruchomości są położone w różnych miejscowościach i dojazd do nich jest utrudniony Wnioskodawca postanowił wydzierżawić/wynająć fragment nieruchomości innym rolnikom na cele rolne. W związku z powyższą okolicznością Wnioskodawca będzie osiągał przychody z tytułu najmu/dzierżawy zwyczajowo w kwocie równej wielkości dopłaty uzyskiwanej z ARiMR lub jej części.
W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:
Czy wskazane przychody z wynajmu/dzierżawy nieruchomości rolnej podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym?
Zdaniem Wnioskodawcy, przychody takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ są to przychody związane z działalnością rolniczą – zgodnie z art. 2, art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Działalnością rolniczą – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc – w przypadku roślin,
- 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
- 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt
-licząc od dnia nabycia.
Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy – źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Jak wynika z powyższego przepisu do źródeł przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Zatem jeżeli przedmiotem najmu lub dzierżawy będzie gospodarstwo rolne lub jego składniki, które wykorzystane będą przez dzierżawcę na cele rolnicze (i składniki te nie będą stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą), to przychody uzyskane z tego tytułu nie będą stanowić przychodów ze źródła określonego wyżej wymienionym przepisem, a jako niewymienione w pozostałych źródłach przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy dla uznania za źródło przychodów najmu lub dzierżawy gospodarstwa rolnego lub jego składników najistotniejsze znaczenie ma okoliczność na jakie cele wydzierżawiane jest gospodarstwo rolne lub jego składniki.
Dokonując wykładni pojęcia „gospodarstwo rolne” należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego sformułowanej w ustawie o podatku rolnym.
Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.
Za gospodarstwo rolne – w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1381 ze zm.) – uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Z przedstawionego zdarzenia wynika, że Wnioskodawca posiada kilka nieruchomości rolnych, na których prowadzona jest działalność rolnicza (uprawa, hodowla). Wnioskodawca postanowił wydzierżawić/wynająć fragment nieruchomości innym rolnikom na cele rolne. W związku z tym Wnioskodawca będzie osiągał przychody z tytułu najmu/dzierżawy zwyczajowo w kwocie równej wielkości dopłaty uzyskiwanej z ARiMR lub jej części.
Odnosząc przedstawiony stan prawny do zdarzenia opisanego we wniosku należy stwierdzić, że jeżeli należące do Wnioskodawcy nieruchomości rolne stanowią gospodarstwo rolne i jeżeli fragment tych nieruchomości zostanie wydzierżawiony na działalność rolniczą, o której mowa w przywołanym powyżej art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to dzierżawa nie będzie stanowić źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Przychody z tego tytułu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.