2015.04.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-37/15-2/GG
z 27 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego przychodu z tytułu kary umownej w ramach działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

…. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „ SSE”) i realizuje inwestycję na mocy zezwolenia nr 214 z dnia 22 listopada 2012 r. (dalej: „Zezwolenie”).

Prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza pokrywa się z działalnością wymienioną w Zezwoleniu i obejmuje produkcję, handel i usługi w ramach wyrobów i usług określonych w następujących grupowaniach:

17.21.13 - kartony, pudła i pudełka z papieru falistego lub tektury falistej,
17.21.14 - kartony, pudła i pudełka składane, z papieru lub tektury innych niż faliste,
17.21.99 - usługi podwykonawców związane z produkcją papieru falistego i tektury falistej oraz opakowań, z papieru i tektury,
17.23.14.0 - pozostałe papier i tektura w rodzaju stosowanych do pisania, drukowania lub innych celów graficznych, z nadrukiem lub wytłaczane lub perforowane,
17.29.11.0 - etykiety z papieru i tektury,
17.29.99.0 - usługi podwykonawców związane z produkcją pozostałych wyrobów z papieru i tektury.

Na podstawie umowy najmu z dnia 21 lutego 2013 r. (dalej: „Umowa”) Spółka najmuje od podmiotu trzeciego (dalej: „Wynajmujący”) część budynku położonego na nieruchomości wraz pomieszczeniami socjalnymi oraz powierzchnią administracyjną i serwisową, a także miejscami parkingowymi objętej granicami SSE.

Nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki objętej Zezwoleniem. Wnioskodawca w najętej nieruchomości produkuje opakowania dla przemysłu farmaceutycznego. Nieruchomość wraz z linią produkcyjną stanowi zatem jeden z podstawowych składników przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jako że bez możliwości korzystania z niej nie mogłaby się odbywać produkcja stanowiąca podstawę działalności Wnioskodawcy. Obecnie Wynajmujący znajduje się w upadłości. Natomiast Umowa łącząca Wnioskodawcę z Wynajmującym przewiduje stronie Wynajmującego zobowiązanie do poinformowania Wnioskodawcy o zagrożeniu niewypłacalnością najpóźniej w dniu poprzedzającym złożenie przez Wynajmującego wniosku o ogłoszenie upadłości lub dowiedzenia się o złożeniu takiego wniosku przez wierzyciela wynajmującego. Na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania tego zobowiązania Wynajmujący zobowiązał się do zapłaty Wnioskodawcy kary umownej w kwocie EUR. Ponieważ Wynajmujący nie spełnił ciążącego na nim zobowiązania do poinformowania Wnioskodawcy o zagrożeniu niewypłacalnością, zgodnie z umową Wynajmujący zapłacił Wnioskodawcy karę umowną w wysokości EUR.

W związku z opisem postawiono następujące pytanie:

Czy w zaprezentowanym stanie faktycznym przychód podatkowy z tytułu otrzymanej od Wynajmującego kary umownej zapłaconej z tytułu naruszenia umowy najmu polegającego na zaniechaniu poinformowania Spółki o złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości stanowi przychód podatkowy składający się na dochód podatkowy zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana od Wynajmującego kara umowna stanowi przychód z działalności gospodarczej wykonywanej na terenie SSE w ramach otrzymanego przez Niego Zezwolenia, podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

W tym zakresie na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności: m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Następnie należy wskazać, że do katalogu dochodów zwolnionych z opodatkowania, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zalicza się dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie otrzymanego zezwolenia, przy czym zgodnie z art. 17 ust. 4 tej ustawy zwolnieniu podlegają wyłącznie dochody osiągnięte z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przysporzenie finansowe wynikające z otrzymania opisanej w stanie faktycznym kary umownej niewątpliwie stanowi przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy kara umowna, która została nałożona na Wynajmującego w związku z niewywiązaniem się z ustaleń umownych stanowi element przychodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie uzyskanego Zezwolenia.

Tym samym spełniony jest wymóg, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie przychody z tej kary spełniają wymóg art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. są osiągnięte z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy), ponieważ najmowana nieruchomość znajduje się na terenie .SSE.

Działalność Spółki wiąże się bowiem z korzystaniem z najmowanej nieruchomości, w której Wnioskodawca prowadzi swoją produkcję. Możliwość używania ww. nieruchomości na potrzeby produkcji ma w tym sensie fundamentalne znaczenie dla przedsięwzięcia Wnioskodawcy, ponieważ bez tej nieruchomości jakakolwiek Jego działalność nie byłaby możliwa. Bezpośredni związek przychodu z tytułu kary umownej z działalnością wykonywaną przez Wnioskodawcę na terenie .SSE jest bezdyskusyjny. Stanowisko Spółki przedstawione powyżej znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. IBPB3/423-263/07/AM, w której to organ podzielił stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymana od kontrahenta kara umowna stanowi przychód z działalności wykonywanej na terenie KSSE w ramach otrzymanego przez spółkę zezwolenia podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jeżeli wiążą się one bezpośrednio z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Podobne stanowisko zajmowały organy skarbowe także w kwestii odszkodowania. Tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2010 r., sygn. ITPB3/423-135/10/MK podzielił stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „przychody z (...) odszkodowania bezpośrednio wiążą się z działalnością produkcyjną prowadzoną przez Spółkę na terenie strefy na podstawie zezwolenia. W konsekwencji, skoro odszkodowanie otrzymane jest w związku z niezamówieniem wyrobów produkowanych na terenie strefy na podstawie zezwolenia, otrzymane przez Spółkę środki będą stanowić przychód z działalności prowadzonej na terenie strefy objętej zezwoleniem”.

Dodatkowo należy wskazać, że uzyskiwanie kar umownych nie może stanowić odrębnej działalności gospodarcze; (nie ma odrębnej grupy w PKWiU oraz PKD dla tego typu działań). Kary umowne i odszkodowania zawsze są pochodną działalności głównej. Konsekwentnie pojęcie „dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia” powinno obejmować nie tylko te dochody, jakie bezpośrednio wynikają z działalności objętej zezwoleniem, ale również te, które, choć nie wpisane wyraźnie do zezwolenia, są jednak efektem aktywności podmiotu gospodarczego w strefie. Przychody tego typu są bowiem wyłącznie spowodowane przez działanie przedsiębiorstwa w strefie i w ogóle by nie zaistniały, gdyby działalności tej nie prowadzono.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego należy uznać, że otrzymane przez Wnioskodawcę wpływy z tytułu kary umownej wynikającej z Umowy stanowią przychód z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach otrzymanego zezwolenia. W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód ten podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. 2007 r. Nr 42, poz. 274, z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczącej zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko tych dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, realizuje inwestycję na mocy zezwolenia nr 214 z dnia 22 listopada 2012 r. Na podstawie umowy najmu z dnia 21 lutego 2013 r. Spółka najmuje od podmiotu trzeciego część budynku położonego na nieruchomości wraz pomieszczeniami socjalnymi oraz powierzchnią administracyjną i serwisową, a także miejscami parkingowymi objętej granicami strefy.

Na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania tego zobowiązania Wynajmujący zobowiązał się do zapłaty Wnioskodawcy kary umownej. Ponieważ Wynajmujący nie spełnił ciążącego na nim zobowiązania do poinformowania Wnioskodawcy o zagrożeniu niewypłacalnością, zgodnie z umową Wynajmujący zapłacił Wnioskodawcy karę umowną.

Zauważyć należy, że zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie obejmuje swym zakresem kary umownej, otrzymanej przez Spółkę z tytułu naruszenia umowy najmu polegającego na zaniechaniu poinformowania Wnioskodawcy o złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości prowadzonej przez wynajmującego.

Zatem, Spółka otrzymała przychód z tytułu kary umownej, tj. z działalności niewymienionej w zezwoleniu.

W związku z powyższym, przy uwzględnieniu przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tego tytułu, nie będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach oraz w innym stanie faktycznym i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ,po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin