Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-53/15/DP
z 20 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura – 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w piśmie z 10 marca 2015 r. (data wpływu do Biura – 11 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 4 marca 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-53/15/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 11 marca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 15 lat choruje na zapalenie i zwyrodnienie kolana prawego i lewego. Z tego powodu Wnioskodawczyni posiada kolejne już orzeczenie o niepełnosprawności umiarkowanej o symbolu 05R wydane na stałe orzeczeniem przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

Wnioskodawczyni samodzielnie porusza się tylko w mieszkaniu a każde wyjście z domu możliwe jest wyłącznie samochodem z kierowcą.

Od 15 lat Wnioskodawczyni korzysta więc z usług lekarskich i zabiegów zarówno płatnych z NFZ jak i prywatnie (z konieczności, krótszy okres czekania).

W 2014 r. Wnioskodawczyni trafiła do specjalistycznej placówki medycznej – szpital i poradnie – leczenia schorzeń i urazów układu ruchu. Ocena lekarza była jednoznaczna – operacja a jeśli brak zgody to:

• nowoczesna metoda leczenie Orthokine w cenie 5.000 zł, lub
• zastrzyk PRP (GPS Mini) – z osocza – w cenie 1.200 zł, zapewniający poprawę ruchową na okres do 6 miesięcy.
  
  

Wnioskodawczyni zdecydowała się na zastrzyki PRP, które okazały się dla niej skuteczne – tak, że do końca 2014 r. Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych zabiegów rehabilitacyjnych ani też usług lekarskich.

W uzupełnieniu wniosku z 11 marca 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała:

• Pierwsze orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym wydane zostało w styczniu 2013 r. – na stałe. Kolejne wydano we wrześniu 2014 r. również na stałe (z uwagi na ustawową weryfikację wszystkich kart parkingowych wydanych w kraju);
• Lek PRP (GPS Mini) – według wyjaśnień szpitala – jest dopuszczony do obrotu na terytorium Polski i od 2010 r. jest podawany pacjentom w szpitalu;
• Lekarz, który zalecił i podał Wnioskodawczyni lek jest specjalistą ortopedii i traumatologii narządów ruchu;
• Lekarz zalecił stosowanie leku czasowo w zależności od jego skuteczności. Dla Wnioskodawczyni do końca 2014 r. był skuteczny. Co dalej nie wiadomo ponieważ w przypadku Wnioskodawczyni jedynym rozwiązaniem – ale też bez gwarancji – jest operacja, na którą Wnioskodawczyni jest zapisana w kolejce NFZ, wyznaczonej po 2020 r. Wnioskodawczyni czyni starania o przyspieszenie, bo na prywatną operację jej nie stać (koszt 18.000 zł-25.000 zł);
• Według wyjaśnień szpitala lek PRP (GPS II Mini) zgodnie z przyjętymi procedurami sprzedawany jest łącznie z jego podaniem jako kompleksowa usługa ortopedyczna. Nie można sprzedać samego leku, bo aby go podać należy odpowiednio przygotować: m.in. pobrać krew, laboratoryjnie odwirować, połączyć i podać. Tak więc Wnioskodawczyni poza fakturami nie posiada żadnych innych dokumentów dotyczących otrzymanego zastrzyku.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może dokonać odliczenia od dochodu wydatku poniesionego w 2014 r. na zakup leku (2.200 zł) w formie zastrzyku o nazwie PRP (GPS) o czasowej skuteczności (do 6 miesięcy)?

Zdaniem Wnioskodawczyni odliczenie wydatku w kwocie 2.200 zł, tj.:

• faktura nr 1: 1.200 zł – 100 zł = 1.100 zł,
• faktura nr 2: 1.200 zł – 100 zł = 1.100 zł,

jest zasadne – zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. oraz w odrębnych ustawach oraz odpowiednia treść wydanej broszury informacyjnej Ministra Finansów, cześć B pkt 3 str. 4.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że lek okazał się skuteczny i to na długi okres czasowy – ułatwiając wykonywanie czynności życiowych.

Wnioskodawczyni podkreśla, że lek spowodował, iż zabiegi rehabilitacyjne i kolejne wizyty u lekarzy nie były konieczne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1.I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2.II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Wnioskodawczyni od 15 lat choruje na zapalenie i zwyrodnienie kolana prawego i lewego. Z tego powodu Wnioskodawczyni posiada kolejne już orzeczenie o niepełnosprawności umiarkowanej o symbolu 05R wydane na stałe orzeczeniem przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności.

W 2014 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na zastrzyki PRP (GPS Mini), które okazały się dla niej skuteczne – tak, że do końca 2014 r. Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnych zabiegów rehabilitacyjnych ani też usług lekarskich. Przedmiotowy lek sprzedawany jest łącznie z usługą jego podania jako kompleksowa usługa ortopedyczna (na co Wnioskodawczyni posiada faktury). Wnioskodawczyni nie posiada żadnych innych dokumentów dotyczących otrzymanego zastrzyku.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego przez Wnioskodawczynię na zakup przedmiotowego zastrzyku należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” – a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2008 r., Nr 45, poz. 271, ze zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.). Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

• lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania w tej aptece (pkt 10),
• lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11),
• lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej (pkt 12),
• produkt leczniczy to substancja lub mieszanina substancji, przedstawiona jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działania farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).
  
  

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Przepisy prawa podatkowego w tym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają również definicji czy też przesłanek pozwalających uznać daną osobę za lekarza specjalistę – zatem również pomocniczo należy stosować definicję zawartą w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2011 r., Nr 277, poz. 1634, ze zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), w myśl której lekarzem specjalistą jest osoba, która jest obywatelem polskim lub obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej i posiada:

• dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez polską szkołę wyższą lub
• dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty, wydane przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, lub
• dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami,
• tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycznej.
  
  

Jak z powyższego wynika osoba niepełnosprawna, która chce skorzystać z ulgi przewidzianej przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi spełnić następujące warunki:

• dokonać zakupu produktów spełniających cechy „leku”,
• ponieść w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,
• posiadać imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku z tego tytułu (np. faktury),
• posiadać potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconych leków.
  
  

Analizując uprawnienie do odliczenia na podstawie powołanego art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastrzyku PRP (GPS Mini) należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, która posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, przysługiwałoby uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup leku, o ile ten lek jest produktem spełniającym cechy „leku” w rozumieniu powołanej powyżej ustawy – Prawo farmaceutyczne i o ile spełnione byłyby również warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7b, 7d i 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Takim warunkiem jest m.in. posiadanie imiennego dokumentu stwierdzającego poniesienie wydatku, z którego jasno powinno wynikać kto poniósł wydatek, w jakiej wysokości. Z dokumentu tego – w analizowanej sprawie – powinno bezsprzecznie wynikać, że wydatek ten został poniesiony na zakup leku PRP (GPS Mini).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie spełnia warunku posiadania imiennego dokumentu stwierdzającego poniesienie tego wydatku, bowiem Wnioskodawczyni – jak wynika z uzupełnienia wniosku – posiada faktury, na których widnieje kwota poniesionego wydatku na lek PRP (GPS Mini) łącznie z usługą jego podania jako kompleksowa usługa ortopedyczna. Faktura, z której nie da się jednoznacznie ustalić wysokości wydatku poniesionego wyłącznie na zakup zastrzyku PRP (GPS Mini), czyli bez kosztów innych usług medycznych nie uprawnia Wnioskodawczyni do skorzystania z prawa odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na zakup leku PRP (GPS Mini). Aby móc skorzystać z ww. odliczenia konieczne jest posiadanie rachunku, na którym wyszczególniono tego rodzaju wydatek i podano jego cenę.

Zatem Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na zakup leku PRP (GPS Mini).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem. Zatem dołączone do wniosku dokumenty pozostały bez wpływu na załatwienie sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.